Gültəkin-əmin Abid
Yüklə 0,55 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 28 Mayıs 1919
Yanıyordu elemle hep için-için Yıllar geçti...Türk eli inlerdi yine. Azeriler derdini gmdü kalbine, Bekledi Tanrısının büyüklüğünü Bekledi kurtaracak mukaddes günü; Çünki Hakkın nuru idi alnında yanan Yurdunun halasında etmişti iman, Biliyordu snmez yaktığı ocak, Saltanatı ta haşre kadar duracak. Nihayet bir gün geldi, durdu gz yaşı Yükseldi çoktan beri eğilen başı! Milletin ta ruhundan bir güneş doğdu, Memleketi kaplayan zulmeti boğdu...
—2— Bir sabah erkendi, hava parlaktı, Gnüllerden deryaya merhamet aktı Ufukta kanarken bir kılıç yeri Güneşle beraber doğdu bir peri: -Bir elinde hilal, birinde hançer, Gözlerinde ümit, yüzünde keder; Gö ğsünde açılan büyük yaradan Akıyordu hazin hazin kızıl kan- Alevli nazarla szdü herkesi, Yükseldi bin dertle titriyen sesi, Syledi ki: Ey Türk oğlu Azeri, Bir zaman gzlerin aşsın Hazeri, Gezsin mahudut fikirin manevralerde, Neler var, gr anla o dünyalarde... Szlerimi dinle, ben tarihinim, Aç kalbimi oku, düşün ey benim Hakim iken esir olan evladım, Galiba dilinden silindi adım?!
Unutma ki benim, seni doğuran, Benim bu dünyada tahtını kuran. Gzel tarihini bırakma sakın Onda gmülmüştür hayatın, hakkın! Onun içindedir şerefin şanın Hayatını ona yazmıştır kanın.. Bugünkü derdini duyduğum zaman Kaynadı kalbimde bıraktığın şan. Yaralı bağrımla koştum ben sana G etirdim kanımdan merhem yarana Haydi, aczı bırak, bir kendine gel, Yaşamak istersen gklere yüksel, Yüksel kucağımda şahadet ara Alçaksın, baş eğsen o alçaklara! Biter bitmez asıl nasihatleri Kayboldu güzlerden sevimli peri Ortalığı sardı bir derin sükut He r şey oldu hayran, her insan mebhut..
—3— Bu ses nünde biz de her Türk gibi utandık Bir kılıçla bir kale alınan günü andık; Baktık kanımız coşkun, küvvetimiz yerinde Neden topraklarımız kalsın yad ellerinde? Madem ki kendimize biz de insan diyoruz; Biz de hakk- ı hayata hep iman ediyoruz, Artık niçin yazılsın alnımızda esirlik?! Haydi hayata doğru ileriyelim, dedik. Felaketler ezdikten sonra milleti, mülkü Hepimiz kani olduk, hepimiz anladık ki: Mazlumların sesini duyan mazlumdur ancak Azerinin güneşi z ruhundan doğacak. Ço k zamanlar bu hakikat bizlerden hep saklandı,
Ç ok zaman vahşilikte viran bağrımız yandı! Biz birşeye vurğunduk, candan bir şey sevmiştik, Yurtlarımız yanarken bu cananla biliştik Yıllarca biz aradık onu Şarkın kızında, Dalgaların içinde, kılıçların ağzında; Yıllarca hasretiyle bin dert içinde yandık, Yıllarca bir adını ruha teselli sandık, Bu sevmemiz bizlere galiba çok grüldü. Süngülerin ucuyla ta kalbimiz sküldü O canan busesine uzanan her yanağa Kızıl kurşunlar vurdu birer ateşin damğa.. Hasretle ağlıyanlar sürüldü Sibiryaya Hakaretle tkürüldü gkte parlayan aya; Lakin bizim aşkımız gnlümüzde bir seldi Bize yol gsteren şey bir mukaddes emeldi, O emel ki doğmuştu milli hayat içinden... Buyruk alındı yerin ta yedi kat içinden, Sokulan kılıçlara çıplak gğüsle çıktık Babamızın kabrinde yükselen haçı yıktık, çiğnedik tahtımızdan bizi yıkan küvveti, Vahşeti ezdi iman küvveti, kan küvveti Doğdu bir ay şeklinde sevdiğimiz istiklal, Sevin ey nazlı hilal, sevin ey şanlı hilal! Evet gönüller coştu bir sevincin gücüyle Istiklal sevinciyle, istiklal sevinciyle... İstiklal, o yaşayan milletin kalbinde can İstiklal, o saadet, hayat, zefer, şeref, şan. İstiklal, o sönmeyen müebbed bir meş’ale Gönüllerde tutuşur, gözlerde sönse bile!... İstiklal, o vatanın göğsünden yükselen ay. İstiklal, o kemikten, kandan yapılmış saray. İstiklal, o milletin parçalanan bağrından
Gelinlerin, kızların, akan göz yaşlarından Doğmuş pek mübarek, pek mukaddes bir “İlah”tır, Hangi bir erkek onu düşmanlara kaptırır? Anaların saçından ördüğü bir bayrağı Hangi erkek çıkıp edecek baş aşağı?! Sen bizimsin, bizimsin, durdukca bende can Yaşa, yaşa, çok yaşa, ey şanlı Azerbaycan!
32 Yüklə 0,55 Mb. Dostları ilə paylaş:
|