312
Həzrət Əli (ə) onları məğlub etmək üçün Allahdan
yardım istəyir.
Allah yanında məqama çatanlardan olmaq istəyən
insan yəqinə ixlasa, əxlaqa, təqvaya can atmalıdır.
“Hucurat” surəsinin 13-cü ayəsində buyurulur:
“Şübhəsiz ki, Allah yanında sizin ən əziziniz ən
təqvalı olanınızdır.”
İnsan səadətinin əsası olan təqva üçün üç mərhələ
zikr olunmuşdur: ümumi, xüsusi və ən xüsusi. Ümumi
təqva vacibləri yerinə yetirmək və haramları tərk
etməkdir. Xüsusi təqva sahibləri məkruhlardan
(bəyənilməyən şeylərdən), bəzən isə mübahlardan da
çəkinir. Ən xüsusi təqva isə Allahı unutduran hər
şeydən çəkinməkdir.
XACƏ NİZAMÜLMÜLK VƏ TƏQVALI KİŞİ
Xacənin həyatından danışan tarix kitablarında
rəvayət olunur ki, bir gün o, təqvalı bir kişi ilə rastlaşır.
Xacə deyir: “Sən ehtiyaclı, mən isə varlıyam. Məndən
bir şey istə.” Kişi deyir: “Mən Allahdan Onun Özündən
başqa bir şey istəmərəm. Çünki Allahdan başqa bir şey
istəmək layiq deyil. Belə olan halda səndən nə
istəyim?!” Xacə deyir: “Sən məndən bir şey istəmədin,
icazə ver mən səndən bir şey istəyim. Allahı yad
etdiyin vaxt məni də xatırlayasan.” Kişi deyir: “Mən
Allahı yad edəndə özümü unuduramsa, səni necə yada
salım?!”
ƏHMƏD XEZRƏVİYYƏ VƏ OĞRU
Əxlaqlı xəlq olunub, hamı ilə əxlaqlı rəftar edənlər,
həqiqətən, ilahi əxlaq cilvəsidirlər.
313
Rəvayət edirlər ki, bir gün Əhmədin evinə girmiş
oğru dəyərli bir şey tapmayıb evdən çıxmaq istəyir.
Onu gizlindən müşahidə edən Əhməd deyir: - “Sənin
əliboş getməyinə razı deyiləm. Quyudan su çək, tövbə
qüslü ver, dəstəmaz al, namaz qıl, bəlkə əlinə bir şey
gəldi.” Oğru özündən ixtiyarsız Şeyxin əmrinə tabe
olur. Hava işıqlanar-işıqlanmaz qapı döyülür, bir varlı
şəxsin xidmətçisi Şeyxə yüz əşrəfi hədiyyə gətirir. Şeyx
yüz əşrəfini oğruya verib deyir: - “Bu sənin bir gecə
ixlaslı ibadətinin zahiri mükafatıdır.” Oğru bu işlərdən
təsirlənib birdəfəlik doğru yola qədəm qoyur.
Yıxıldı torpağa, keçdi adından,
Tövbəylə qurtuldu günah odundan.
Ərz elədi Şeyxə “dönmüşəm daha”,
Çətin bir də yolum düşə günaha.
Bu günkü sevgini yaşayan andan
Ötən günlər üçün könül pərişan.
Nə yaxşı ki, səcdə oldu qismətim,
Pərdə altda qaldı çox cinayətim.
Gecə-gündüz gedəm məşuqa doğru
Çətin ki, ruhumda duyula ağrı.
Səadət axtarsan iki dünyada
Sal gerçək məbudu hər zaman yada.
“Vəcəl lisani bizikrikə ləhicən, və qəlbi bihubbikə
mutəyyəmən, və munnə ələyyə bihusni icabətikə və
əqilni əsrəti, vəğfir zəlləti, fəinnəkə qəzəytə əla ibadikə
biibadətikə və əmərtəhum biduaikə və zəmintə
ləhumul-icabətə fəiləykə ya Rəbbi nəsəbtu vəchi, və
314
iləykə ya Rəbbi mədədtu yədi, fəbiizzətikəstəcib li duai,
və bəlliğni munayə və la təqtə min fəzlikə rəcai, vəkfini
şərrəl-cinni vəl-insi min ədai”
(“Pərvərdigara! Dilimi zikrinlə danışdır, qəlbimi
məhəbbətinlə doldur, mənə dualarımın qəbulu ilə
minnət qoy, büdrəmələrimə göz yum, günahlarımı
bağışla. Çünki Sən bəndələrinə ibadəti əmr etmiş,
duaya çağırmış, duaların qəbuluna zəmanət vermisən.
Ey Rəbbim, üzümü yalnız Sənə tutdum, ehtiyac əlimi
yalnız Sənə uzatdım, Səni izzətinə and verirəm, duamı
qəbul et, məni arzuma çatdır, ehsanından ümidimi
kəsmə’ cin və insanlardan olan düşmənlərimin şərrini
sona çatdır.”)
DİL
Allahın insana əta etdiyi böyük nemətlərdən biri də
dildir. Dilin savabları böyük olduğu kimi, günahları da
böyük və ağırdır. Ariflər deyirlər: “Dilin çəkisi az,
günahı isə ağırdır.”
Böyük mühəddis Molla Möhsün Feyz Kaşani
“Məhəccətül-bəyza” kitabında buyurur: “Dil iyirmiyə
yaxın böyük günaha qadirdir: qeybət, böhtan,
sözgəzdirmə’ istehza, şayiə yayma, yalan, söyüş, təhqir
və s.”(6-190).
Qurani-Kərimdə dilə yalnız on növ söz danışmağa
icazə verilmişdir. Bu çərçivədən çıxan insan şeytana
bəndə olur:
1. “Həsən” danışıq, yəni xalqla xoş danışıq.
433
433
“Bəqərə”, 23.
315
2. “Əhsən” danışıq, yəni insanları Allah tərəfə
dəvət.
434
3. “Ədl” danışıq, yəni məhkəmədə doğru şəhadət.
435
4. “Sidq” danışıq, yəni cəmiyyətdə möminlərin
xeyrinə və düz danışıq.
436
5. “Kərim” danışıq, yəni ata-ana ilə xoş danışıq.
437
6. “Ləyyin” danışıq, yəni insanları yaxşıya əmr edib,
pisdən çəkindirən vaxt mülayim danışıq.
438
7. “İman” danışıq, yəni Allahın birliyi və
peyğəmbərliyin iqrarı.
439
8. “Sədid” danışıq, yəni hər zaman savab danışıq.
440
9. “Məruf” danışıq, yəni yetimlər və ailəyə nəvaziş.
441
10. “Bəliğ” danışıq, yəni nəsihətli, natiq danışıq.
442
Bu çərçivəni gözləyən insanın mükafatı yalnız Allaha
bəllidir. Biz yalnız əhsən «danışıq» haqqında söhbət
edəcəyik. Həzrəti Peyğəmbər (s) Həzrət Əlini (ə)
Yəmən camaatının hidayəti üçün göndərdiyi vaxt ona
buyurur: “Ya Əli (ə)! Bir şəxsi haqqa dəvət etməyincə
onunla vuruşma.”
434
“Fussilət”, 33.
435
“Ənam”, 152.
436
“Şüəra”, 84.
437
“İsra”, 23.
438
“Taha”, 43.
439
“Bəqərə”, 136.
440
“Nisa”, 9.
441
“Nisa”, 5.
442
“Nisa”, 63.
Dostları ilə paylaş: |