Diyanet iŞleri başkanliği yayinlari 1273 Halk Kitapları : 279 Yayın Yönetmeni Dr. Yüksel salman
Yüklə 6,82 Kb. Pdf görüntüsü
|
CAMİ VE KİTAP 162 gün ve geceleri, akraba ziyaretleri ve bütünüyle bir sosyal ha- yat! Önce iki hikâye kitabı çıktı; bunlardan Sefertası ve Halim Selim Efendi. Hikâye dediğime bakmayın, kurgu var ama hatıra temellidir ikisi de. Tevfik Öğretmenimi, komşumuz Muzaffer Teyze’yi anlattım burada. Bilhassa annemin, hazırladığı ye- mekleri içine koyduğu ve benim taşıyıp babamın dükkânına götürdüğüm sefertası hem en çok duyulan, okunan ve sevilen bir hikâye oldu hem de kitaba adını verdi. Bir ara mademki bir dönem yazılacak, o vakit nizami olsun dedim ve oturup yıl yıl yazdım. Hatırladığım ilk günlerimden tâ 18 yaşıma gelin- ceye kadar yeryüzünde yaşadıklarımı tane tane anlattım. Bir çocuk romanı çıktı ortaya: Yıldızlarla Uyumak. Nasıl uyurduk yıldızlarla. Şöyle: Bizim küçük şehrimiz Güneydoğu Anado- lu bölgesindeydi. Yazın havalar çok sıcak ve kurak geçerdi. Dolayısıyla odalarda uyunmazdı. Evlerin üstü damlar halinde düzenlenmişti ve üstleri açıktı. Yani annemizin veya ablamızın serdiği yün yataklara kardeşlerimle uzandığımda ilk gördüğüm gökyüzündeki yüzlerce, binlerce yıldızdı. Küçük abim ve kar- deşimle uyuyana kadar sohbetlerimiz olurdu. Ama bütün ko- nuşmalarımız döner dolaşır semaya gelirdi. Bu yıldızlar gökyü- zünde nasıl olup da durabiliyor? Üstümüze nasıl düşmez diye enikonu düşünürdük? Bu işin içinden de doğrusu çıkamazdık. En sonunda şu fikir bizde hâkim olur ve rahatlardık: “Onları orada tutan ve bizi koruyan Cenab-ı Allah’tır. Başkası değil.” Küçük çocuklar için bir tefekkür deniziydi âdeta gökyüzü. Tabii o romanda dam sefalarımız kadar, bayram yerlerimizi de anlatıyorum. Bindiğimiz salıncakları, faytonlarda dolaştığı- mız mesire yerlerini. Şehri bir boydan bir boya gezişimizi. İlk sinema keyfi, ailece gidip seyrettiğimiz ilk filmler. Ömercik’li Ayşecik’li o unutulmaz duygu yüklü sahneler. Sonra evin dı- şında çarşıyı keşfediş, pazarı dolaşma. Kur’an kursuna gidiş ve Mehmet Hocamın iyilik odası. Havuzlu evi ve mübarek siması… 70’li yılların arabaları ve Kurtalan’da gördüğümde çok şaşırdığım kara tren. Babamın hacdan getirdiği o muaz- CAMİ VE KİTAP.indd 162 29.09.2016 15:34:20 CAMİ VE KÜTÜPHANE 163 zam radyo. Küçük bir sandığa benzettiğim radyoda konuşan küçük insanlar ve bütünüyle meraklardan, araştırmalardan, gözlemlerden, rüyalardan, hülyalardan ve dostluk ilişkilerinden oluşan çocukluk dünyam! Cami ve kitap! Evimizin dışında ilk açıldığımız ‘kamusal alan’ camiydi galiba. Evimizin tam karşısında küçük bir mescit vardı. Şeyh Mahmut Mescidi. Aynı adı taşıyan türbemizin karşı köşesindeydi. Evimizin penceresinden hem türbe hem mescit görünürdü. Tabii namaza giderken türbenin önünden geçerdik mecburen. Ve mutlaka önünde durup elimizi açar, dua eder, yolumuza öyle devam ederdik. Türbedeki zat bizden dua bek- ler, Fatiha isterdi. Bunu o çocuk aklımızla düşünür, görevimizi ihmal etmezdik. Mabedimiz kutu gibiydi. Minaresi yoktu ama avlusunu hatırlıyorum, genişti. Bir de abdest alma yeri ve mes- cit alanı. En şenlikli namazları Ramazan’da kıldım sanıyorum. Çünkü Ramazan’ın kendisine mahsus ritüelleri vardı. Öncelikle akşam gitmişsek iftarlıkları gözetlerdik. Camide akşam namazı- nı eda etmeden önce iftariyelikler dağıtılırdı. Genelde o görevi biz çocuklar yapardık. Bazen kuru bir hurma olurdu bu yiye- cek. Bazen çarşı ekmeği ve içindeki otlu peynirle zenginleşirdi menü. Hele bir de zeytin var ise artık neredeyse karnımız tıka basa dolardı. Ev yakındı nasılsa. Orucumuzu açtıktan sonra namaz kılar, ardından evimize yollanırdık. Şüphesiz sadece Ramazanlarda akşamları gitmezdim mesci- dimize. Senenin diğer on bir ayında da yolumuzu düşürürdük. Hele derslerimiz yoksa, imtihanlara hazırlanmıyorsak… Ama doğrusu itiraf etmem gerekirse ben daha ziyade Ramazan’daki teravihleri severdim. Uzun olmasına rağmen o namazlar bana ağır gelmezdi. Hatta iki rekâtta bir “Sallû âlâ Muhammed…” diye müezzinin seslenmesi çok keyifli gelirdi. Namaz bitip de ilahiler okunmaya başlanınca mest olurdum. Hele “Ya Hannan Ya Mennan” diye başlayan o muazzam dualı, zikirli, ahenkli ilahi beni âdeta çarpardı. Evet, sanki sadece bunları duymak, dinlemek için gidiyordum her akşam camiye. Küçük kardeşim CAMİ VE KİTAP.indd 163 29.09.2016 15:34:20 CAMİ VE KİTAP 164 de geliyordu, bütün ağabeylerim de. Babam ise hiç kaçırmazdı cemaat namazlarını. Herkesin kendisine mahsus bir dünyası, bir köşesi vardı. Büyükler daha çok ön safta namaza durur, biz ise küçük kardeşim Memduh’la birlikte rahat yaramazlık ya- pabilelim diye arka safları tercih ederdik. Namaza başladıktan sonra birbirimizin ayağına basardık, bazen hafifçe konuşur, gülüşürdük. Ama cemaatten hiç kimse bize kızmaz, bizi azar- lamazdı. Büyük bir hoşgörü vardı. Sonradan öğrendim ki, özel- likle seslerini çıkarmıyormuş imam, müezzin ve diğer yetişkin cemaat. Camileri daha çok sevelim, mabetlere gelelim ve dinî hayatımız küçüklükten itibaren sağlam olsun diye. Ramazan’ın dışında bayram namazları da elbette unutulmaz. Hele o sıraya dizilip yapılan bayramlaşma merasimi ne kadar güzeldi! Mem- leketten çıkıp İstanbul’a geldim. Bu şehrimizde Mimar Sinan’ın şaheserleri olmak üzere pek çok camiyi gördüm. İçlerinde Al- lah kabul etsin ibadet de ettim. Galiba unutamayacağım ilk namazlar, ilk tespih çekişler, ilk ilahi ve dualar çocukluğum camisinde geçmişti. Okulu saymazsak evin dışındaki ikinci yerim kütüphane oldu. Halk Kütüphanesi… Halen büyük bir sevgiyle hatırla- rım orayı. Binlerce ciltli eserin barındığı, çocuk dergileriyle kitapların her gün bizi büyük bir sabırsızlıkla beklediği kutsal mekânların ikincisiydi kütüphane. O büyük camlı çerçeveli, ferah salonlu kütüphanede ömür boyu okuyacağım, kitaplarını elimden bırakamayacağım yazarlarla tanıştım. Karşılıklı olarak birbirimizi çok sevdik. Hikâye ve romanlarına dadandığım ilk yazarım Kemalettin Tuğcu amca oldu. Ardından Ömer Sey- feddin sökün etti. Tuğcu’nun acıklı romanlarını ne kadar çok sevdiysem, Ömer Seyfeddin’in hikâyelerine de o derece bayıl- dım. Bu iki yazar ellerimden tutup beni edebiyat âlemine taşı- dılar, başka yazarlarla tanıştırdılar. Refik Halit Karay’dan Yakup Kadri Karaosmanoğlu’na, Mehmed Âkif Ersoy’dan Reşat Nuri Güntekin’e, Yahya Kemal Beyatlı’dan Necip Fazıl Kısakürek’e kadar pek çok şair, hikâyeci, romancı ile dost oldum, eserlerini CAMİ VE KİTAP.indd 164 29.09.2016 15:34:20 Yüklə 6,82 Kb. Dostları ilə paylaş:
|