3-
cü MÖVZU
BEYNƏLXALQ SİYASİ MÜNAQİŞƏLƏR
Suallar:
1.
Beynəlxalq siyasi münaqişənin anlayışı.
2.
Siyasi və süahlı münaqişələrin nisbəti.
3.
Beynəlxalq münasibətlərdə münaqişələrin və sabitliyin
qarşılıqlı əlaqəsi.
4.
Beynəlxalq siyasi münaqişənin nizama salınmasında
«üçüncü tərəf»in rolu.
5.
Hakimiyyət və münaqişə.
6.
Avtoritar hakimiyyət münaqişələri.
7.
Demokratik hakimiyyət münaqişələri.
8.
Siyasi münaqişələrin yaranma səbəbləri və tipologiyası.
9.
Daxili siyasi münaqişənin mahiyyəti və növləri.
10.
Daxili siyasi münaqişələrin qarşısımn alınması yolları.
11.
Siyasi münaqişələrin nizamlanması problemi.
Siyasi münaqişə sosial münaqişənin növlərindən biri,
hakimiyyət münasibətləri ilə bağlı siyasi subyektlərin toqquşmasıdır
(hakimiyyət və hakimiyyət səlahiyyətləri uğrunda mübarizədir). Siyasi
münaqişənin xüsusiyyətlərindən
biri bundan ibarətdir ki, o,
bilavasitə,
yaxud dolayı surətdə böyük sosial qrupların, sosial təbəqələrin,
siniflərin, bütövlkdə cəmiyyətin mənafelərinə toxunur. Buna görə də
siyasi münaqişənin subyektləri (siyasi təşkilatlar, institutlar və
ayrı-ayrı liderlər) həmişə müəyyən sosial birliyin adından çıxış edirlər.
Ayrı-ayrı vətəndaşlar öz mənafelərini və dəyərlərini müdafiə etmək
üçün birliklər, təşkilatlar və institutlar yaradır, beləliklə, siyasi
münaqişənin subyektlərinə çevrilirlər. Deməli, siyasi
münaqişə
həmişə mütəşəkkil, institutlaşmış münaqişədir.
Siyasi münaqişənin başqa bir xüsusiyyəti hakimiyyət,
hakimiyyət səlahiyyətləri uğrunda mübarizədir. Cəmiyyətdə
hakimiyyət başqa adamların idarə olunması və öz məqsədlərinə
çatmaq üçün təsirli idarəetmə üsul və vasitələrindən biridir. Buna
69
görə də o, böyük cazibə qüvvəsinə malikdir. Bəşəriyyət tarixində
hakimiyyət uğrunda mübarizə siyasətin müxtəlif subyektləri (sosial
qruplar, silklər, siniflər, etnoslar, ayrı-ayrı liderlər) arasında ən sərt və
güzəştsiz
münaqişələr
doğurmuşdur.
Siyasi
münaqişənin
xüsusiyyətlərinə onun ideoloji əsaslara malik olan dəyər aspektini də
aid etmək olar. Siyasi ideologiya xüsusi olaraq vətəndaşların siyasi
davranışının məqsəd və ideya yönümü üçün nəzərdə tutulmuş mənəvi
təsisatdır. O, siyasi münaqişə subyektlərinin və tərəfdarlarının təşkili,
eyniləşdirilməsi və səfərbərliyə alınması funksiyalarını yerinə yetirir.
Nəzəri-konseptual səviyyədən siyasi-proqram səviyyəsinə keçən
ideologiya bilavasitə siyasi mübarizə proqramında öz təcəssümünü
tapır. Normalarda təsbitini tapmış siyasi dəyər yönümləri siyasətin
bütün subyektləri üçün vahid hüquqi sahə (vahid oyun qaydaları) təşkil
edir. Lakin burada da siyasi münaqişə öz spesifikliyinə malikdir.
Münaqişədə yalnız hakimiyyət tərəfindən zorakılığın tətbiqi qanuni
sayılır.
§1. Beynəlxalq siyasi münaqişənin anlayışı
Beynəlxalq münasibətlər bəşər tarixindən ayrılmaz olduğu
kimi, beynəlxalq siyasi münaqişələr də beynəlxalq münasibətlərdən
ayrılmazdır. Min illər boyunca təkrarlanan, fərqli sivilizasiya, sosial,
geosiyasi əsasda cərəyan edən beynəlxalq siyasi münaqişə hələ tam
öyrənilməmişdir.
«Beynəlxalq münaqişə» anlayışının özünə indiyə qədər dəqiq
tərif verilməmişdir. Belə bir yayğın tərif daha geniş yayılmışdır:
beynəlxalq münaqişə dövlətlər arasında bütün səviyyələrdə və
müxtəlif dərəcədə mövcud ola biləcək münasibətdir. Bu mənada
münaqişənin dörd mərhələsini göstərmək olar:
1)
uyğunsuzluğun dərk olunması;
2)
gərginliyin artması;
3)
hərbi
güc işlətmədən təzyiq;
4)
müharibə.
Dar mənada münaqişə ölkələrin bir-birinə qarşı hərəkət etdiyi
vəziyyətlərə aiddir.
Bir qayda olaraq, bu tərifi dəqiqləşdirərkən münaqişənin və
əməkdaşlığın sıx əlaqəsi vurğulanır.
Qeyd olunur ki, münaqişə
70
kontekstində sülh, məhdud və total müharibə qarşılıqlı surətdə
bağlıdır. Dostluq, müttəfiqlik münasibətləri və əməkdaşlıq heç də
düşmənçiliyi istisna etmir, dinc münasibətlərin əldə edilməsi isə hərbi
əməliyyatların səbəbinə çevrilə bilər.
Bu baxımdan, dünya səhnəsində siyasətin və bütün beynəlxalq
münasibətlər sisteminin mahiyyəti kimi münaqişənin anlamını
qarışdırmaq lazım deyildir. Belə hesab olunur ki, dünya siyasətinin
mahiyyəti münaqişə və dünya səhnəsində ali hakimiyyətin
mövcudluğunu qəbul etməyən insan qrupları tərəfindən onun nizama
salınmasıdır. Münaqişənin belə anlamına əsaslanan alimlər çox vaxt
diqqəti zorakılığın rolu üzərində cəmləşdirərək, onda beynəlxalq
münaqişənin əsas məzmununu görürlər. Belə ki, həmin alimlərin
anlamında beynəlxalq münaqişə özlərini mədəni, yaxud (və ya habelə)
siyasi cəhətdən bir-birinə zidd hesab edən və ya etnik qrupla, ya da
dövlətlə təmsil olunan qruplar arasında mütəşəkkil zorakılığın
təzahürüdür.
Beynəlxalq münaqişənin anlayışını konkretləşdirərkən, bəzi
tədqiqatçılar onun bu və ya digər sosial birliklə əlaqəsini göstərməyə
çalışırlar. Onlar qeyd edirlər ki, «münaqişə» anlayışı bir insan
qrupunun (tayfa, etnik, dil, yaxud başqa qrupun) başqa qrupla (yaxud
qruplarla) şüurlu qarşıdurmada olduğu vəziyyətlərə tətbiqən işlədilir,
çünki qruplar uyuşmayan məqsədlər güdürlər. Bu zaman mərkəzi yer
«hakimiyyət» anlayışına verilir.
Bizim fikrimizcə, beynəlxalq münaqişə və beynəlxalq
münasibətlər sistemində onun yeri son onilliklərdə daim siyasi
xarakter daşımışdır, istənilən beynəlxalq münaqişə siyasi xarakterə
malikdir. Dünya siyasəti sahəsində münaqişələrə gəlincə, bu
yanaşmanın tərəfdarları onu dövlətlərarası münasibətlər sistemi kimi
təhlil edərkən, belə hesab edirlər ki, ona xas olan münaqişələr
dövlətlərin xarisi siyasi qarşıhqh fəaliyyətinin onların mənafe və
məqsədlərinin toqquşmasında ifadə olunan xüsusi növü kimi nəzərdən
keçirilməlidir.
Ədəbiyyatda, adətən, gedişat formasından və iştirakçıların
konkret tərkibindən asılı olmayaraq, beynəlxalq və dövlətlərara- sı
münaqişələr fərqləndirilməmişdir. Belə ki, beynəlxalq münaqişəni
beynəlxalq münasibətlər sisteminin iştirakçılarının qarşılıqlı
münasibətlərindəki bu və ya digər ziddiyyətlərin həmin ziddiyyətlərin
kəskinləşməsi
mərhələsində,
tərəflərin bu zərurəti dərk
71