22
Qrafik1. Azərbaycanın iqtisadi rayonları
3-cü fəsil
1996-2005-ci illər iqtisadi islahatlar və stabilləlşmə, təkmilləşdirilmiş istehsal və beynəlxalq
iqtisadi bazarlarla inteqrasiyanın artması ilə səciyyələndirilərək bərpa dövrü hesab edilir.
Azərbaycanın ümumi istehsal həcmi (GDP) 1990-cı illərdəki səviyyəni 2005-ci ilin sonuna
qədər ötüb keçmişdir (Qrafik 2)
2090
1500
2090
4648
9410
0
1000
2000
3000
4000
5000
6000
7000
8000
9000
10000
1993
1995
2000
2005
2012
$
İl
Qrafik 2. Adam başına GDP, PPP (Cari beynəlxalq dollar)
Mənbə: Dünya Bankı, 2013
23
Azərbaycanın demoqrafik və sosial-iqtisadi vəziyyəti
Cədvəl 4. Azərbaycanda
beynəlxalq miqrasiya
İl
Daimi yaşayış üçün
ölkəyə gələnlər (min
nəfər)
Daimi yaşayış üçün
ölkədən gedənlər (min
nəfər)
Miqrasiya saldosu (+;-)
1991
66.3
106.4
-40.1
1992
35.7
49.9
-14.2
1993
16.3
28.5
-12.2
1994
8.6
19.6
-11.0
1995
6.2
16.0
-9.8
1996
5.8
13.2
-7.4
1997
7.5
15.7
-8.2
1998
5.4
10.5
-5.1
1999
4.8
9.1
-4.3
2000
4.4
9.9
-5.5
2001
2.6
7.3
-4.7
2002
1.2
4.3
-3.1
2003
2.5
3.8
-1.3
2004
2.4
2.8
-0.4
2005
2.0
2.9
-0.9
2006
2.2
2.6
-0.4
2007
2.0
3.1
-1.1
2008
3.6
2.5
1.1
2009
2.3
1.4
0.9
2010
2.2
0.8
1.4
2011
2.2
0.5
1.7
2012
2.2
0.2
2.0
Mənbə: DSK, 2013
Azərbaycanın son zamanlar iqtisadi inkişafı neft ixracatı və neftin qiymətinin qalxması ilə
2012-ci ildə ümumi istehsal həcminin (GDP) əhəmiyyətli dərəcədə artması ilə müşayiət
olunur (Qrafik 2). Ölkənin iqtisadi dirçəlişi miqrasiya axınlarının əks istiqamətdə dəyişməsinə
əlverişli şərait yaratmışdır. Rəsmi məlumatlara görə, miqrasiya artımı 2012-ci ildə təxminən
müsbət 2.000 nəfər olmuşdur (Cədvəl 4).
Qaçqın və məcburi köçkünlərin olması Azərabaycanda ciddi sosial və siyasi problemlər
yaradır. Ermənistanın Dağlıq Qarabağı işğal etməsi nəticəsində Azərbaycan adambaşına
düşən məcburi köçkünlərin sayına görə ən yüksək göstəricisi olan ölkələrdən biridir.
Digər tərəfdən başqa ölkələrdə yaşayan çoxlu sayda azərbaycanlılar var. Azərbaycanlıların
diasporası 42 ölkədə mövcuddur və İran azərbaycanlıları sayca İranda yaşayan millətlər
arasında birinci yeri tutur.
24
3.2. Təhsil, işçi qüvvəsi və siyasətdə gender bərabərliyi
Post-sovet dövründə ölkədə baş verən sosial transformasiya prosesləri Azərbaycanda
gender əlaqələrinə böyük təsir göstərmişdir. İqtisadi qeyri-stabillik və kütləvi işsizlik
ailələrin strukturu və dinamikasına təsir etmişdir. Müstəqilliyinin ilk illərində ölkə qadınları,
produktiv işdən uzaqlaşdırılaraq evə, ailə qayğılarına daha çox meyllənmişdilər (BMT-
nin İnkişaf Proqramı, 2007). Növbəti illərdə kişilərin iş axtarmaq üçün qonşu ölkələrə
miqrasiyası nəticəsində qadınlar işçi qüvvəsinə yenidən daxil olmağa çalışdılar və bu zaman
onların iştirakını həvəsləndirəcək heç bir kvota olmayan kifayət qədər rəqabətli bir mühitə
düşdülər. Bundan əlavə, sovet dövründə mövcud olan dövlət ailə və uşaq qayğısı üzrə dəstək
sisteminin ləğv edilməsi bu məsuliyyəti də qadınların üzərinə qoymuş oldu. Beləliklə də
siyasət sahəsində olan gender ayrı-seçkiliyi halları daha da artdı və qanunvericilik sahəsində
daha az qadının işə cəlb olunması ilə (milli parlament üzvlərinin 16 faizi qadınlardır) milli
siyasi gündəliyə qadınların təsir imkanları zəifləmiş oldu. Bundan başqa, erkən nikah,
qadın alveri, qadınlara qarşı zorakılıq, ənənəvi patriarxal inancların və təcrübələrin
yenidən baş qaldırması, eyni zamanda sağlamlıqla bağlı risklər meydana çıxmağa başladı.
Azərbaycanda Ailə, Qadın və Uşaq Problemləri üzrə Dövlət Komitəsi qadınlar və gender
bərabərliyi ilə bağlı siyasətin formalaşmasını tənzimləyən əsas dövlət qurumudur. Komitə,
2006-cı ildə 1998-ci ildən fəaliyyət göstərən Azərbaycan Respublikası Qadın Məsələləri
üzrə Dövlət Komitəsinin əsasında yaradılmışdır. Dövlət Komitəsi qanunvericilik, təhsil və
məşğulluq sahələrində qadınlara bərabər hüquqların verilməsi üzrə artıq bir sıra mühüm
irəliləyişlər əldə etmişdir. 1995-ci ildə qəbul edilmiş Azərbaycan Respublikası Konstitusiyası
“İran, Türkiyə və bir çox müsəlman və qeyri-müsəlman ölkələrindən fərqli olaraq daha
proqressiv və eqalitar (bərabər hüquqlar verən) sənəd kimi” tanınmışdır (Tohidi, 1999).
Azərbaycanda ümumi təhsil səviyyəsi ümumdünya orta göstəricilərdən daha yüksəkdir.
Faktiki olaraq bütün azərbaycanlılar ibtidai və orta təhsil almışdır. 2012-ci il Azərbaycan
Respublikası Dövlət Statistika Komitəsinin hesablamalarına əsasən tədris illərinin orta
uzunluğu kişilər üçün 11,9 il, qadınlar üçün isə 11,5 ildir. Məktəb yaşında olan ev təsərrüfatları
üzvləri arasında davamiyyət yüksəkdir. İbtidai və orta məktəb siniflərində gender bərabərliyi
göstəricisi (GPİ) və ya qız və oğlanların davamiyyət nisbəti göstərir ki, Azərbaycanda qadın və
kişilərin təhsil almaq imkanları bərabərdir. İbtidai məktəb səviyyəsində gender bərabərliyi
göstəricisi (GPİ) 0,98-dir, eyni zamanda orta məktəb səviyyəsi yəni yuxarı siniflər üçün də bu
göstərici eynidir (DSK, 2008).
Azərbaycan Respublikası Dövlət Statistika Komitəsinin məlumatlarına görə, 2010-cu ildən
bəri kişi işçi qüvvəsinin iştirakı 68 faiz, qadın işçi qüvvəsinin iştirakı isə 61 faiz təşkil edir.
Qadınlardan ibarət işçi qüvvəsi əsasən kənd təsərrüfatı və xidmət sektorlarındadır (Cədvəl
5). İşləyən qadınlar əsas etibarilə səhiyyə, sosial xidmətlər və təhsil sektorlarında çalışırlar
(UNFPA, 2012). Iqtisadi fəallığın bütün növlərində qadınların orta aylıq məvacibi kişilər üzrə
müvafiq göstəricidən aşağıdır və 2012-ci ildə qadınların gəliri kişilərin gəlirinin təxminən
46,9 faizini təşkil etmişdir (DSK, 2013).
3-cü fəsil