kitab 70 xəritəni özündə əks etdirir və “Rocer kitabı” adı ilə
məşhurdur. İkinci kitab “Dostluq və ruhun əyləncəsi bağı” adlanır və
73 xəritəni özündə birləşdirir.
İdrisinin rəhbərliyi altında Palermoda göy qübbəsinin maketi,
həmçinin Yerin 7 iqliminin əks olunduğu qlobus yaradılmışdı.
Təəssüf ki, bütün bunlar 1160-cı il ixtişaşları zamanı dağılmışdır.
ХШ əsrdə İdrisinin tərtib etdiyi xəritələr ərəb səyyahı İbn-əl-Vardi
tərəfindən təkmilləşdirilir və o, “Möcüzələr mirvarisi” adlı kitab
yazır.
XIII əsrdə ərəb səyyahlarının bütün coğrafi bilgiləri Bizanslı
yunan, islam dininə etiqad edən Yakut tərəfindən ümumiləşdirilir və
çoxcildli “Coğrafiya lüğəti” yazılır. Lakin o, bu əsərlərdə həmçinin
bizanslı yazıçıların materiallarından da istifadə etmişdir.. O, uzun
müddət Köhnə Mərvdə yaşamış və orta əsrlərin bu mədəniyyət və
elmi mərkəzinin kitabxanasında işləmişdir.
Haqqında bəhs etdiyimiz dövrün ən məşhur səyyahı, tacir
İbn-Bəttutə olmuşdur. O, 1304-cü il fevralın 24-də Təncə (Tanjer)
şəhərində doğulmuş, 1377-ci ildə Fəsdə ömrünü başa vurmuşdur.
Mənşəcə bərbərdir. Onun
mənsub olduğu bərbər tayfaları bütün
Şimali Afrikada, hətta Misirdə yayılmışdı, ilk təhsilini doğma
şəhərində almış, müsəlman hüququna dərindən yiyələnmişdi. Bir
çox başqa ərəb səyyahları kimi İbn Bəttutənin səyahətə başlaması da
Həccə getməklə bağlı olmuşdu. O, özünün yazdığı kimi 22 yaşında -
1325-ci il iyunun 14-də doğma Təncə şəhərini tərk elmiş, tək-tənha
səyahətə başlamışdı.
Məkkəyə ziyarət məqsədi ilə başlamış səyahət 25 ildən çox
çəkmişdi. Təncədən səyahətə başlayan İbin Bəttutə Şimali Afrikanın
mühüm ticarət mərkəzlərindən keçib Iskəndəıiyyəyə gəlmiş, sonra
isə
Damiyettadan keçərək Nil boyunca hərəkət edib Qahirəyə
çıxmış, sonra Nil boyunca yolunu davam etdirərək Asuana gəlmiş,
oradan da Qırmızı dəniz sahilinə - Ayzab limanına çıxmışdı.
İbin Bəttutə buradan Qırmızı dənizin şərq sahilinə - Cəddə
limanına keçə bilməyərək, Qahirəyə qayıtmışdır. Bir müddət sonra
İbin Bəttutə Suriyaya səyahət etmək qərarına gəldi. Məqsədi
Suriyadan Ərəbistana gedən karvanlara qoşulub Məkkəyə çatmaq idi.
Qahirədən yola çıxan İbin Bəttutə əvvəlcə Fələstinə gəldi, Qüdsi
gəzib dolandı, sonra isə Suriyaya səyahət etdi. O, Suriyanın
Antioxiya, Hələb şəhərlərini gəzdi, Dəməşqdə bir müddət yaşadıqdan
sonra Mədinə və Məkkəyə gedən karvanlara qoşulub səyahətini
davam etdirdi.
Səyyah Mədinə, Məkkə və Nəcəfi ziyarət etdikdən sonra
Bəsrədən keçib İrana səyahət etdi. Şirazda bir müddət qaldıqdan
sonra Mestopotamiyaya gedib Mosul və Diyarbəkiri gəzdi, burdan
isə Kufəyə sonra isə Bağdada gəldi. İbin Bəttutə yenidən Məkkəni
ziyarət etdi. Bu dəfə xəstələnərək bir müddət - 1328 - 1329-cu
illərdə Məkkədə qaldı.
1329-cu ildə Qırmızı dəniz sahilindəki Cəddə limanına gələn
İbn Bəttutə buradan Afrikanın şərq sahilinə keçir və buradan Yəmənə
səyahət edir. Yəmən səyahətindən sonra yenidən Qırmızı dənizin
Afrika sahillərinə qayıdan İbin Bəttutə, Ərəbistan yarmadasına keçib
İran körfəzi sahillərini gəzir. Oman, Hörmüz, Bəhreynə səyahət edir.
Bundan sonra üçüncü dəfə Məkkəyə gəlir, sonra isə Misirə qayıdır.
İbin Bəttutə ikinci dəfə - bu dəfə şimal istiqamətində
səyahətə başladı. O, Fələstin vasitəsilə Suriyaya gəldi, sonra da Kiçik
Asiyanı keçib Qara dəniz sahilinə - Sinopa çıxdı. Sinopdan Qara
dəniz vasitəsilə Krıma - Genuya ticarət məskəni olan Kafaya
(Feodosiyaya) gəldi.
Krımdan
sonra Qara dəniz, Azov
dənizi,
Qafqazın
şimalındakı düzlərdən keçən İbin Bəttutə Volqaboyuna gəlir.
Həştərxana çatan səyyah burada Özbək xanın arvadı olan yunan
şahzadəsini Konstantinopola aparan karvana qoşulur.
İbin Bəttutə Konstantinopoldan bir daha Volqaboyuna
qayıdır. Bu dəfə səyyah Qızıl Ordanın paytaxtı Saray-Berke şəhərinə
gəlir, xanın iqamətgahında olur. Bundan sonra səyyah Volqanı keçib
Xivəyə, Fərqanəyə, Buxaraya oradan isə Xorasan vasitəsilə Əfqanıs
tana gedir.
1333-cü il sentyabrın 12-də İbn Bəttutə Hindistana gəlir.
Dehlidə o, sultan Məhəmməd İbin Tuğlak (1325-1351) sarayında
84
85
böyük nüfuz sahibi olur, bir neçə il qazilik (hakimlik) edir. Bu zaman
Çinə elçilər göndərən sultan Məhəmməd İbin Bəttutəni də səfirliyin
tərkibinə daxil edir.
Hindistan elçiləri 1342-ci ildə yola çıxaraq Qəndəhara
gəldilər. Qəndəhardan keçə bilməmələri səbəbindən İbin Bəttutə
dəniz yolu ilə Kambey körfəzi - Qoa və Malabar vasitəsilə Kalikuta
(Kojikode) gəldi.
Lakin bundan sonra qəzaya uğrayan səyyah
Maldiv adalarına gəlib çıxdı. Burada da iki ilə qədər qazilik etdi. O,
Maldiv adalarından Seylona, Benqal, Şimali Hindistan və Zond
adalarına səyahət etdi. Buradan o, Çinə getdi və Kantonda oldu.
Səyyah Kantondan başqa Çinin Zeytun (Syuançjou), Xançjou
və Pekin şəhərlərinə də səyahət etdi. Çindən qayıdarkən səyyah
Sumartanı gəzdi, nəhayət Ərəbistana - Zəfər şəhərinə gəldi (1347).
Bundan sonra səyyah bir daha İran, Mestopotamiya, Suriya və Misiri
gəzib dolandı, dördüncü dəfə Həccə getdi. Məkkədən sonra Fələstinə
gələn səyyah, burda 1348-ci ildə o zaman bütün dünyanı bürümüş
vəbanın (çumanm) şahidi oldu. 1349-cu ilin yazında o, vətəni
Mərakeşə qayıtmaq qərarına gəldi.
Qayıdarkən o bir daha Misirə gəldi, oradan Tunisə getdi. İbin
Bəttutə 1349-cu ilin noyabrında
Fəs şəhərinə çatdı və Marini
hökmdarı Əbu inan sarayında qəbul olundu. Əbu inan sarayında
şərafətlə qəbul olunan və böyük nüfuz sahibi olan İbin Bəttutə çox
çəkmədən Fəsi tərk etdi. Cəbbəlütariq boğazını keçib Qranadaya
səyahət etdi. Bu ərəb dövlətinin ərazisini gəzib dolanan İbin Bəttutə
bir müddət Qranadada qaldı. Qranada səyahətindən yenə də
Cəbbəlütariq vasitəsilə Fəsə qayıdan İbin Bəttutə Mərakeş hakimi
Əbu İnanın tapşırığı ilə 1352-ci il fevralın 18-də Mərkəzi Afrika
istiqamətində növbəti səyahətə çıxdı.
Sicilmasdan və Qərbi Səhradan keçib Timbuktuya qədər yol
qət edən səyyah islam dövləti olan Mali ərazisinə gəlib çıxdı. O,
qayıdan başı Taqaddakı mis mədənlərinə baş çəkdi, ticarət karvanına
qoşulub çətinliklə Axaqqar yaylasından və Aqades vahəsindən keçib
Atlas dağlarını aşdı və 1353-cü ilin sonunda Fəsə qayıtdı. Ömrünün
sonuna qədər burda yaşadı.
Bütün səyahətləri boyu 75 min mildən çox yol keçmiş böyük
səyyah 1377-ci ildə Fəsdə vəfat etdi. Mərakeş hakimi Əbu inan
coğrafi kəşflər tarixində böyük xidmətləri olan, dünyanın çox böyük
ərazisini gəzib dolanmış və bilavasitə şəxsi müşahidələrə əsaslanan
zəngin irs qoymuş İbin Bəttutənin macəralarla dolu səyahətnaməsini
onun hekayətləri əsasında qələmə almağı qranadalı dəftərxana
məmuru Məhəmməd İbin Cüzaya tapşırdı. O, üç ay ərzində İbin
Bəttutənin danışıqlarının yazıya aldı və 1355-ci ilin dekabrında bu
işi başa çatdırdı. Məhəmməd İbin Cüzay göstərilən səyahətnamənin
ədəbi redaktəsini isə 1356-cı ilin fevralında qurtardı. Beləliklə, İbin
Bəttutənin məşhur səyahətləri əks olunan “Tühfət ən - Nüzzar fi
qəraib əl-əmsar və əcaib əl-əsfar" - «Şəhərlərin qəribəliklərini və
səyahətlərin möcüzələrini seyr edənlərə töhfə» adlı dünyanın bir çox
xalqlarının dillərinə tərcümə olunmuş məşhur səyahətnamə meydana
gəldi.
Beləliklə, ərəb alimləri-səyyahları IX-XIV əsrlərdə yeni
torpağların kəşvi və onların mənimsənilməsi tarixinə böyük töhfələr
verdilər, antik müəlliflərin ətraf aləm haqqındakı təsəvvürlərini xeyli
genişləndirdilər, Qərbi Avropanı Asiya qitəsi ilə tanış etdilər ki, bu
da Asiya və Avropa sivilizasiyasının yaxınlaşmasına yardım etdi.
Lakin Ərəb işğalı Avropa üçün mənfi təsirlərə də malik olmuşdur.
Ərəb xəlifətinin meydana gəlməsi ilə Avropalıların şərq bazarlarına
yolu bağlandı, Hindistanla quru yolla əlaqəsi tamamilə kəsildi,
nəticədə İX əsrdən ticarət yollarının Şimali Avropaya irəliləməsi baş
verdi.
Bu dövrdə avropalılar içərisində ən cəsur dənizçilər
normanlar hesab edilir. Norman dənizçiləri müxtəlif adlarla məşhur
idilər: müasir Belçika və Hollandiya ərazisində yaşayan frizlor;
müasir İrlandiya, İngiltərə və Fransa ərazisində yaşayan keltlər,
anqlosakslar, franklar; müasir Finlandiya, Norveç və İsveçdə yaşayan
vikinqlər, ostmanlar və nordleydlər; müasir Danimarka, Almaniyanın
şimalında və Baltik dənizi sahillərindəki ərazilərdə yaşayan danlar,
aksamatlar, qeydlər, istorlinqlər. Normanlar, yəni şimal adamları bu
xalqlara verilən ümumi ad idi. Bizansda onları Varanqlar, Rusiyada
86
87
Dostları ilə paylaş: |