yürüşlərin xilasedici xarakterinə inamı azalır, yürüşlər isə əvvəlki
kimi İsa bayrağı altında baş versə də işğalçı xarakter daşımağa
başlayır. Dördüncü xaç yürüşündə fransız, alman və italyan
feodalları iştirak edirdilər. Onun təşkilatçıısı Papa III İnnokenti idi.
O, Misiri ərəblərin əlindən almaq və onun torpaqlarını bölüşdürmək
təşəbbüsü ilə çıxış etdi. Xaçpərəstlərin gəmiləri Venetsiyadan yola
düşməli idi. Lakin Venetsiyalı tacirlər onların fikrini dəyişdi və
nəticədə xaçpərəstlər Misirə deyil, Balkanlardan yan keçərək Egey
və Mərmərə dənizləri vasitəsilə Bizansa soxuldular. 1204-cü iləd
Konstantinopolu ələ keçirdilər və dağıtdılar. Bizans imperiyası
əvəzində Latın imperiyası yaradıldı və bundan sonra Yerusəlimə
yürüş aktuallığını itirdi.
1212-ci ildə “uşaq xaç yürüşü” təşkil edildi. Ona Stefan adlı
çoban oğlan başçılıq edirdi. Bütün Avropadan 50 min uşaq
Yerusəlimi müsəlmanlardan azad etməyə gedirdi. Onlar Marseldən
gəmilərlə Suriyaya getməli idilər. Lakin onlar Misirə aparılaraq qul
kimi satıldılar. Bu xəbərdən Avropa dəhşətə gəldi.
Beşinci yürüşə(1217-1221) Macar kralı Andraş rəhbərlik
edirdi. Lakin bu yürüş çox zəif idi. Qərbi Avropa feodalları və hakim
dairələr macar kralını bambılı hesab etdiklərindən ona yardım
etmirdi.
Altıncı
yürüşə( 1228-1229)
kilsədən
qovulmuş
alman
imperatoru II Fridrix rəhbərlik edirdi. Papa IX Qriqoriy mane olmaq
istəsə də, cəngavərləri dayandırmaq mümkün olmur. Cəngavərlər
Fələstin və Misir şəhərlərini ələ keçirir və uşaqların bir hissəsini
vətənə qaytarırlar. Onlar hətta Yerusəlimi do ələ keçirirlər. 15 ildən
sonra. 1244-cü ildə müsəlmanlar yenidən şəhəri geri alır.
Yeddinci yürüş( 1248-1254) Fransa kralı IX Lüdovikin
rəhbərliyi ilə baş tutur. Onlar Şimali Afrika sahillərini ələ keçirməyi
planlaşdırsalar da yürüş uğursuz olur, imperator əsir götürülür və
sonradan çoxlu pul müqabilində azad edilir.
Səkkizinci yürüş 1270-ci ildə oldu. Lakin bu yürüş vəziyyəti
daha da pisləşdirdi. 1289-da xaçpərəstlər Tripoli şəhərini, 1291-ci
92
ildə isə Suriyadakı və ümumən bütün Yaxın Şərqdəki son dayaqları
olan Akru şəhərini tərk etdilər.
Bununla da iki yüz illik dövrü əhatə edən xaç yürüşlərinə son
goyuldu.
Yoxlama suallar:
1. Orta əsrlərdə səyahətlərin əsas motivlərini sadalayın.
2. Orta əsrlərdə dini turizmin yayılmasının əsas səbəblərini göstərin.
3. Ərəb tacirlərinin səyahətlərini təsvir edin.
4. Norman dənizçilərinin səyahətlərdəki xidmətlərini göstərin.
5. Xaç yürüşlərinin səbəb və nəticələrini təsvir edin.
6. Uşaq xaç yürüşü nə ilə nəticələndi?
Ədəbiyyat
1. Mahmudov Y. Səyyahlar, kəşflər, Azərbaycan. Bakı, 1985, 186 s.
2. Заборов M. А. История крестовых походов в документах и материалах. —
М.: Высшая школа, 1977. — 272 с.
3. Добиаш-Рождественская О. А. Крестом и мечом. Приключения Ричарда I
Львиное Сердце. — М.: Наука, 1991.
2.4. Böyük coğrafi kəşflər və səyahətlər (XV-XVI əsrlər)
Orta əsrlər dövründə inkişaf edən şərqi Avropa ticarəti XIV
əsrin sonlarında daimi ticarət əlaqələri xarakteri aldı. Cənübi
İtaliyanın, Cənubi Fransanın və Şərqi İspaniyanın tacirləri Şərqlə
ticarətdən böyük gəlir əldə edirdilər. Lakin XV əsrin ortalarından
başlayaraq Aralıq dənizi hövzəsindəki tacirlər Şərq ölkələri ilə əlaqə
yaratmaqda çətinlik çəkməyə başladılar və bu da onları həmin
ölkələrə yeni yollar axtarmağa məcbur etdi, bu isə Böyük coğrafi
kəşflərə gətirib çıxardı.
Böyük coğrafi kəşflər dövrü bir sıra sosial-siyasi, iqtisadi və
elmi-texniki səbəblərə malik idi. İlk əvvəllər çətinliklər Avropa və
Asiya arasında vasitəçilərin çoxluğu ilə (məs. bizanslılar və ərəblər)
bağlı idi. Şərq ölkələrindəki bazarların əksəriyyəti quru yollardan
xeyli uzaqda olduğu üçün malların qiymətinin artmasına səbəb
93
olurdu.
Lakin ticarətdəki əsas çətinlik türk işğalları ilə bağlı idi.
1453-cü ildə türklər Konstantinopolu tutduqdan sonra Bizans
imperiyası süqut etdi. Böyük bir ərazidə Osmanlı imperiyası yarandı.
Bu imperiya şərqdə Suriya, Misir, İraq ərazilərinə, Avropada
Yunanıstan, Bolqarıstan və Macarıstan daxil olmaqla Bizans
imperiyasına daxil olan bütün ölkələri əhatə edirdi. Tunis, Əlcəzair,
Tripoli və digər ölkələr Osmanlı imperiyasından asılı vəziyyətdə
idilər. Bu ölkələr Avropanın şimali Afrika ilə ticarət əlaqələrində
mühüm rola malik idi. Qara dənizin şimal və cənub sahilləri, Qırmızı
dənizin bütün sahilləri və fars körfəzinin qərb sahilləri türklərin
nəzarəti altında idi. Şərqə gedən bütün quru və dəniz yolu Avropa
üçün bağlanmışdı. Yüz illər boyu mövcud olmuş ipək yolu
bağlanmışdı. Bu yol şərqi Aralıq dənizindən başlamaqla Suriya və
İrandan keçər, oradan Buxara və Səmərqəndə, daha sonra isə Şimali
Pamirdən Kaşqara və Yarkəndə uzanardı. Burada ikiyə ayrılar,
cənubdan və şimaldan Təklə-Məkan səhrasını dolanmaqla Lob-Nor
gölündə birləşər, köçəri xalqların yaşadığı düzənliklərdən keçərək
Çinə uzanardı.
Yeni ticarət yolu axtarışının mənbələrində iqtisadi səbəbləri
var idi. Avropada istehsalın inkişafı böyük miqdarda qiymətli metal
tələb edirdi. Avropada belə metal az idi, orta əsrlər ədəbiyyatında və
qədim səyyahların hekayətlərində varlı şərq ölkələri, xüsusən
Hindistan barədə məlumatlar verilirdi.
Gəmiqayırmanın inkişafı da Böyük coğrafi kəşflərə təkan
verdi. Yeni gəmi növü - kaıavella meydana gəldi. Belə gəmilər
yelkənli olmaqla küləyin əksinə də üzə bilirdilər. Eyni zamanda
ölçülərinin
kiçik
olmasına
baxmayaraq
tutumu
böyük
idi.
Astrolyabiya (bucaqölçən alət) meydana gəldi ki, onun da köməyi ilə
gəminin olduğu en dairəsini müəyyənləşdirmək mümkün idi.
Odlu
silah
mükəmməlləşdirildi.
Ətin
uzun
müddətə
saxlanılması üsuli tapıldı ki, (duzlama) bu da uzun müddətli
səyahətlər zamanı dənizçiləri alış-verişdən azad etdi. Bu dövrün
dənizçiləri, tacirləri, siyasətçiləri və alimləri vahid Dünya okeanı
konsepsiyasına əsaslanırdılar. Hələ XI əsrdə ərəbdilli alimlər Biruni
94
və İdrisinin əsərlərində Dünya okeanı ideyası dini dünyagörüşünün
bir hissəsinə çevrilir. Orta əsrlərin məşhur alimləri Rocer Bekon və
Böyük Albert hesab edirdilər ki, qərbə üzməklə Avropadan Asiyaya
getmək mümkündür. Kartoqrafiya inkişaf edir. Florensiyalı kartoqraf
Paolo Toskanellinin XV əsrin axırlarına aid xəritəsində Atlantik
okean bir tərəfdən Avropa sahillərinə, digər tərəfdən isə Yaponiya və
Çin sahillərinə kimi təsvir olunur.
Uzaq səyahətlər həyata keçirən və yeni torpaqlar kəşf edən ilk
Avropa dövləti Portuqaliya idi. İspaniyadan ayrıldıqdan və XIII əsrin
ortalarına sərhədləri müəyyənləşdikdən sonra Portuqaliya tamamilə
Avropadan ayrılmış və təcrid olunmuş vəziyyətə düşdü. Buna görə
də ölkə hakimləri dəniz səyahətlərinə hamilik etməyə başladılar.
1415-ci ildə şahzadə Enrikeşin (onun ləqəbi dənizçi Henrix
idi) başçılığı ilə uğurlu hərbi əməliyyat keçirildi, nəticidə Mərakeşin
şimalındakı mühüm strateji liman Seut ərəblərdən alındı. Bu
Portuqaliyalılara Afrikanın içərilərinə soxulmağa imkan verdi.
Dənizçi Henrix yeni torpaqlar əldə etmək məqsədilə Afrikanın qərb
sahillərinə dəniz ekspedisiyası təşkil edir. Lakin o, səfərinə dini
xarakter verərək, guya orada yaşayanları katolik edəcəyini bildirir və
özü ilə gəmilərin hamısında keşişlər aparırdı. Şahzadənin təşəbbüsü
ilə Saqrişe şəhərində böyük donanma yaradıldı, dənizçilik məktəbi
təşkil edildi və okeanda ulduzlara əsasən istiqaməti müəyyən edən
naviqatorlar hazırlayan observatoriya yaradıldı. XV əsrin sonlarında
planetlərin hərəkət cədvəli nəşr olundu ki, bu da dənizdə en və
uzunluq koordinatlarının hesablanmasını asanlaşdırdı.
1438-ci ildə Henrixin başçılığı ilə donanma Saqrişeden yola
düşdü.
Afrika sahilləri ilə ümumilikdə 3500 km məsafə keçən
donanma Afrikanın
qərb sahillərini
Cəbbəlütariqdən müasir
Portuqaliya Qvineyasına kimi tədqiq etdi və xəritəyə köçürdü. Səfər
zamanı münasib buxtalarda dayanır, orada məntəqə yaradır, yerli
adamları isə gəmiyə doldurdular. Bu zamandan başlayaraq dünya
bazarına zənci-qullar çıxarmağa başlayır və Afrika qitəsinin
müstəmləkəyə çevrilməsi dövrü başlayır. Qul ticarəti Papa IV
Yevgeni tərəfindən bəyənilir. Vətənə qayıtdıqdan sonra Henrix
95
Dostları ilə paylaş: |