M Ü A S İ R A Z Ə R B A Y C A N Ə D Ə B İ D İ L İ
20
fərqlənə bilən qollar əmələ gəlmişdir.
Bu qollar, başlıca
olaraq, cəmiyyət üzvlərinin
dildən nə dərəcədə istifadə
edə bilməsi ilə əlaqədar yaranmışdır.
Məlumdur ki, hər bir xalq və ya millətin bütün üzvlə-
ri ümumxalq dilindən eyni şəkildə, eyni qaydada istifadə
edə bilmirlər. Məsələn, ziyalılar, xüsusən alim və yazıçılar
dildən daha məharətlə istifadə etməyə meyil göstərirlər.
Onlar ümumxalq dilinin söz və ifadələrini, qayda-qanun-
larını daha da cilalayır və daha mükəmməl şəklə salırlar.
Lakin cəmiyyətin başqa zümrəsi isə dildən, bir növ, xam
şəkildə istifadə edir.
Bu deyilənlərə görədir ki, müasir Azərbaycan ümum-
xalq dili tərkibcə iki qola ayrılır: 1)
ədəbi danışıq, yaxud
ədəbi dil, 2)
qeyri-ədəbi danışıq, yaxud danışıq dili.
Bu şərti bölgüdə “ədəbi dil” və “danışıq dili” məf-
humlarını eyni zamanda dilin “tərkib tərəfləri” də adlan-
dırmaq olar.
Ümumxalq dilinin iki qola ayrıldığını M.Qorki çox
gözəl şərh etmişdir: “Dilin ədəbi və xalq dili deyə ikiyə bö-
lünməsi yalnız onu göstərir ki, necə deyərlər, bir “xam” dil
var, bir də sənətkarlar tərəfindən işlənilmiş dil”
1
.
Ümumxalq dilinin iki qola ayrılmasını şərti mənada
başa düşmək lazımdır, çünki yuxarıda qeyd edildiyi kimi,
hər xalqın bir neçə deyil, ancaq bir dili olur. Elə buna görə
də Azərbaycan ədəbi dili dedikdə bir dili, Azərbaycan da-
nışıq dili dedikdə isə başqa bir dili düşünmək olmaz. Bun-
ların hər ikisinin əsası eynidir.
1
M.Qorki. Ədəbiyyat haqqında, Bakı, 1950, səh. 106-107.
M Ü A S İ R A Z Ə R B A Y C A N Ə D Ə B İ D İ L İ
21
Dostları ilə paylaş: