Fəsil 4. Xarici hüququn tətbiqi ilə
əlaqədar problemlər
§ 1. Xarici hüququn məzmununun
müəyyən edilməsi
Bu fəsildə Azərbaycan Respublikasının “Beynəlxalq xüsusi
hüquq haqqında” Qanununda "ümumi müddəalar" hesab edilən
məsələlər təhlil ediləcəkdir. Bəri başdan qeyd edək ki, Qanunun sözü
gedən hissəsində nəzərdə tutulan institutların əksəriyyəti
respublikamızın hüquq sistemi üçün tamamilə yeni məsələlərdir və ilk
dəfə olaraq məhz bu qanunda özünün nonnativ təsbitini tapmışdır.
“Beynəlxalq xüsusi hüquq haqqında” Qanun qəbul edilənə qədər isə
həmin məsələlər yalnız bu istiqamətdə aparılan elmi tədqiqatın
predmetİ olmuş və onların İzahı xarici ölkə qanunlarına və məhkəmə
təcrübəsinə əsaslanırdı.
Mülki dövriyyədə baş verən xüsusi hüquq münasibətlərini
tənzimləyən hüquq normalarının xarakterik xüsusiyyətlərindən bİri də
onların "eksterritoria!" (ərazidən kənar) hüquqi qüvvə kəsb etməsidir.
Xüsusi hüquq münasibətlərin tənzimlənməsi nəticəsində bir dövlətin
hüdudları daxilində yaranan hüquqi nəticələr digər dövlətin ərazisində
də qalmaqda davam edir və tanınır. Məsələn, xaricdə Azərbaycan
Respublikasının vətəndaşının və ya hər hansı bir fiziki şəxsin əşya
üzərində yaranan mülkiyyət hüququ Azərbaycan Respublikası
ərazisində də tanınır, Azərbaycan Respublikasında qüvvədə olan
qanunvericiliyə əsasən bağlanan nikahlardan irəli gələn hüquqi
nəticələr tərəflər xaricə köçərkən orada da davam edəcəkdir və s.
Xüsusi hüquq münasibətlərini tənzimləyən hüquq nonnalannın
"eksterrilorialhğımn" əsasında beynəlxalq xüsusi hüquq normaları
63
§ 1. Xarici hüququn məzmununun müəyyən edilməsi
durur. Əvvəlki fəsillərdə qeyd etmişdik ki, beynəlxalq xüsusi hüquq
milli hüququn bir sahəsi olduğundan dünyada beynəlxalq xüsusi
hüquq sahələrinin sayı milli hüquqların sayı qədərdir. Digər tərəfdən
hər bir dövlət öz ərazisində suverenliyə malik olduğuna görə həmin
ərazi üçün özünün milli hüquq sistemini yaratmaqda müstəqildir. Mili
İ hüquq sistemlərinin bir-birinə münasibətdə müstəqilliyi onlann
bir-birini "tanımağını'' inkar etmir. Belə "tanınma", bir qayda olaraq,
beynəlxalq xüsusi hüquq normalan vasitəsilə reallaşır. Başqa sözlə
desək beynəlxalq xüsusi hüquq nomıaları dövlət daxilində xarici
dövlətin hüququnun tətbiqini şərtləndirir.
Beynəlxalq xüsusi hüquq münasibətlərinə hüququn tətbiqi
məsələsi meydana gəldikdə ilkin həll edilməli olan məsələ hüquq
sistemləri arasında baş verən kolliziyanı aradan qaldırmaqla bağlıdır.
Xarici hüququn xeyrinə həli edilən kolliziya onun tətbiqini zəruri edir.
Bütövlükdə xarici hüququn tətbiqi müəyyən şərtlərə əsaslanır. Əvvəla,
tanınan xarici dövlətin hüququnun tətbiqinə yol verilir. Söhbət
beynəlxalq hüquqi tanınmadan gedir. Təcrübədə tanınmayan xarici
dövlətin hüququnun tətbiqinə rast gəlinmir. İkincisi, xarici dövlətin
hüququnun tətbiqinin əsasında dövlətda- xili qanunvericilikdə
qüvvədə olan nonnantn düzünə göstərişi durur. Bu funksiyanı da
kollizion normalar yerinə yetirir. Üçüncüsü, milli qanunvericilikdə
xarici hüququn məzmununun müəyyən edilməsi, xarici hüququn
tətbiqi hədləri, onun tətbiqi qaydası ilə bağlı ümumi prinsiplər
müəyyən edilir.
Nəhayət, xarici hüququn tətbiqi beynəlxalq hüququn
ümumqəbuledilmiş prinsiplərinə, xüsusilə suveren bərabərlik,
bir-birinin daxili işlərinə qarışmamaq, öz müqəddəratını təyin
etmə və
s. bu kimİ imperativ normalara uyğun həyata keçirilir.
“Beynəlxalq xüsusi hüquq haqqında" Azərbaycan Respublikası
Qanununun 2-ci maddəsində xarici hüququn məzmununun müəyyən
olunması ilə bağlı qanunvericinin mövqeyi ifadə olunmuşdur. Orada
deyilir ki, məhkəmə xarici hüququn tətbiqi zamanı həmin
67