Yazıçı Anar haqqında payız düşüncələri (Cəmil Həsənli) Moskvada Anarın 70 illiyində çıxışından
Yüklə 2,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- AZƏR ABDULLAYLA
- AİLƏ ÜZVLƏRİNİN SÖZLƏRİ
- RƏSUL (R.Rza)
- GÜNEL ANARQIZI
625
Bir dəfə redaksiyada idik, baş redaktor girdi içəri. Gördük, Anar bir ayağını çəkir,yaman axsayır. Elə axsaya-axsaya də keçib getdi. Baxdıq ki, ayaqqabılarını taykeş, dəyişik geyinmiş. Qaldıq məəttəl, bilmirdik neyləyək. Kimi dedi ki, xəbəri yoxdur, kimi dedi ki, yəqin ayaqqabı ayağını döyüb, o da belə geyinib. Özünə deməyə də utanırdıq. Axırda Tofiq ürəkli çıxdı. Anar bir azdan bizim otağa gələndə Tofiq irəli durub soruşdu ki, Anar müəllim, bu nə məsələdir, xeyir ola sən Allah? Anar təəccüblə qayıtı ki, Tofiq nə olub, nəyi deyirsən? Tofiq çəkinə-çəkinə dedi ki, axı sizin ayaqqabılarınızın biri bir cürdür, o biri ayrı cür. Anar ayaqqabılarına baxıb başını buladı, dedi, buna bax e, mən də səhərdən fikirləşirəm ki, görəsən niyə axsayıram. Sən demə Anarın evində iki dəbə uyğun ayaqqabı varmış, o da fikirli olduğundan, bir tayı ondan geyinib, bir tayı bundan. AZƏR ABDULLAYLA müsahibədən. «525-ci qəzet» 5 avqust 1999 Anarın şərhi: Doğrudan da belə bir hadisə olmuşdu. O gün redaksyadan sonra Toğrul Nərimanbəyovla görüşməliydim, amma evə gedib ayaqqabımı dəyişməyə vaxt qalmırdı. Toğrula məsələni izah etdikdə, zarafatla dedi ki, bir-iki gün belə taykeş ayaqqabı geyinsən, bəziləri düşünəcək ki, yəqin bu təzə dəbdir və bu dəbə riayət edəcəklər.
Əzizim, oğlum, qardaşım, mənim mehriban dostum, inamlı, etibarlı, ümidli arxam, yoldaşım Anar bala! Nə üçün bu qədər nigaranlıq keçirirsən? Məgər sən atanın həyatda ilk qədəm qoyduğu gündən mübarizələrdən, həyatın sınaqlarından, illərin, günlərin imtahanından keçdiyini bilmirsənmi? Nə üçün mənim gücüm, davamım, dözüm və iqtidarım haqqında sən şübhə edirsən? Niyə nigaransan? Məgər mən inandığım, seçdiyim həyat və sənət yolunda azmı ədəbi və qeyri-ədəbi mığmığaların sancaqlarını görmüş, dızıltısını eşitmişəm?
626
Paxıllar zümrəsinin, nadanlar dəstəsinin, talantsızlar güruhunun tənə daşları hansı sənətkarı yolundan qaytara bilmişdir? Məgər sən mənim az-çox sənət adamları qəbilindən olduğuma şübhə edirsən? Anarım, mən axır günlər yumoristik şeirlər yazıram. Bu son hadisələrə mənim necə baxdığıma sübut deyilmi?… …Oğlum! İnsan anlamağa qadirdisə, heç bir məhrumiyyət, çətinlik, zərbə onu sarsıda bilməz. Mən xoşbəxtəm ki, anlamağa qadirəm. Bu söz sənə özündən dəm vurmaq, «özünü bəyənən ağam vay!» qəbilindən gəlməsin. Mən söz gəzdirən ədəbi fahişələrin nə üçün belə etdiklərini anlamasaydım, qəzəblərinə səbəb olan nədir bilməsəydim, bügünki yeni ədəbi cərəyanın, xüsusilə Azərbaycan şeirində hər gün daha artıq bir qüvvətlə səslənən yeni şeirin müarizlərinin bir sıraya toplandığını anlamasaydım bəlkə də məyus olar, ruhdan düşərdim. Bütün bunların şah səbəbini aydın-aşkar gördüyüm üçün, anladığım üçün bu hadisələr(əgər bunları hadisə adlandırmaq olsa) məndə bir təbəssümdən, bəlkə də təəsüfdən başqa bir şeyə səbəb olmur. Yeni yaradıcılıq səfərinə, yeni mübarizələrə özümdə hər zaman olduğundan artıq qüvvət hiss edirəm. …Yeni şeirlər yazıram. Gələcək yarış və mübarizələrə qüvvət toplayıram. Sən bilirsən ki, yarışı qazana bilmək üçün biz üçqat artıq layiq olmalıyıq. O gün səninlə danışanda mən səsində bir məyusluq çaları duydum. Nə üçün? Son zamanlar işləyə bilmirdim. Fikrimi toplaya bilmirdim, səninlə danışandan sonra elə bil qəlbimə sakitlik, fikrimə tam aydınlıq gəldi. Oturub yazmağa başladım. Bu sikldən olan birinci şeiri sənə göndərirəm. Kim nə desə inanma. Sənin atan kefi kök, damağı çağ, əlində hələ gücünü, axtarışını, yeni boyalarını itirməmiş bir qələm olaraq «Bənzəyir bir qocaman dağə ki, dəryada durar». …Məni Balakən rayonundan deputatlığa namizəd veriblər. Həyat belədir, oğlum, gün çıxır, göy buludlanır, yaz olur, qış olur. İnsanın ən böyük ləyaqəti ondadır ki, bütün bu istilər, soyuqlar, işıqlar, qaranlıqlar içində yolunu İnsan kimi keçsin. Bəlkə də ədəbi mığmığalar bu sözləri oxuyub «yenə də mücərrəd İnsan» - deyə dızıldayacaqlar. Olsun. Konkret heyvan olmaqdan mücərrəd İnsan olmağın nəyi pisdir?
627
Mənim Anarım, səni və sənin Zemfiranı öpürəm. RƏSUL (R.Rza)
atam məni bir neçə Bakı qəzetinə abunə yazdırmışdı. Hər həftə «Ədəbiyyat və incəsənət» qəzeti gəlirdi və hər həftə bu qəzetin səhifələrində atamın «Rənglər» silisilə haqqında bir- birindən rəzil və cahil yazılar çıxırdı. Atamın mənə yazdığı məktub da bu hadisələrlə bağlıdır. Anamın məktubu da həmin illərdə Moskvaya yazılıb. Anarım! Səni anadan olduğun gün münasibətilə təbrik edir, bağrıma basır, bərk-bərk öpürəm. 26 il əvvəl sən yox idin, mən tək və kimsəsiz idim. Sonra sən dünyaya gəldin, təsəvvür edə bilmiəyəcəyin qədər sevinc gətirdin, ümid və məna gətirdin, sağ ol oğlum, dostum və yoldaşım… …Anarım, hərənin bu dünyada bir ehtirası var, mənimki yalnız əməkdir, çox kiçik yaşlarımdan zəhmətə öyrəşdiyim üçün işsiz dayana bilmirəm. Ömürmün bir hissəsi yazı masası arxasında qalın-qalın kitabların tərcüməsi,ya mütaliəsi ilə keçib, zalım ürək vəfasız çıxdıqdan sonra isə mən mətbəxə,piltə başına keçmişəm. Mən havayı çörək yeməmişəm. Əgər paltar təknəsinin arxasında,piltə başında, yaxud yazı stolumun arxasında ölsəm, özümü ən xoşbəxt adam hesab edərdim. Bu günə qədər heç kəsə yük olmamışam, bu gündən sonra da olmaq istəmirəm. Bu sözlərin səmimi olduğuna inan. Bilmirəm bunları sənə nə münasibətlə yazıram, ancaq üzündəki istehzalı təbəssümü görürəm. Əgər yersiz söhbətdirsə bağışla. Zemfiraya çoxlu salam…Öpürəm bərk-bərk. Anan NİGAR (N.Rəfibəyli) 10 mart 1964
«Ardı yaşanılır!». Əlbəttə, həyat davam edir. Bu kitabda adı yad olunanların bir çoxu dünyasını dəyişsə də, öz qiymətli irsləriylə mənəviyyatımızda indi də böyük rol oynayır- - yaşayırlar: Üzeyir Hacıbəyov, Qara Qarayev, Rəsul Rza, Nigar Rəfibəyli… Elm, sənət, mədəniyyət aləmində mühüm işlər görmüş şəxsiyyətlər…
628
Düzü mən əməkdar elm xadimi, sənətşünaslıq doktoru, professor Zemfira xanım Səfərovanı müsiqişünas kimi tanıyırdım. Amma onun hələ üstəlik nəsrdə qələm sahibi olduğunu bilmirdim. «Sən beləsənmişsən? Afərin sənə!» deməkdən özümü saxlaya bilmədim. Kitabda Zemfira xanımın dolaşdığı Aləm- bir ədəbiyyat, incəsənət, musiqi aləmidir. Bu təbiidir, axı , o özü alimlikdən başqa həm də musiqidən yoğrulmuş bir xanımdır. Zemfira xanım şəxsi həyatını, ailəsini elə bir məhəbbətlə, sədaqət və inamla təqdim edir ki, bunların bu gün çox tərbiyəvi əhəmiyyətini xüsusi qeyd etmək lazımdır. Axı o, üç Xalq şairi və nasirinin - Rəsul Rzanın, Nigar Rəfibəylinin, Anarın ailəsində yaşayıb və yaşayır. Ona Rəsul müəllim kimi qayınata, Nigar xanım kimi müdrik qayınana, Anar kimi ömür-gün yoldaşı nəsib olub. Yadımdadır, bir dəfə görüşdə bir tamaşaçı Anara məhəbbətdən sual verdi. Anar qısa və aydın bir cavab verdi, təxminən belə dedi: Yeddi yaşımdan bir qızla bir partada oturmuşuq, indi də həmin qız evimizdədir. Bu, böyük Rəsul- Nigar məhəbbət dastanının davamı kimi səslənən ünsiyyət, səmimi bağlılıq hər ikisinin - Anarla Zemfiranın məktublarında, müsahibələrində çağlayr. Hər qadın öz baş yoldaşına məhəbbətini belə şükranla yad etməz. Kitab bir növ «Sizsiz»liyin davamıdır sanki.
«Ardı yaşanılır» « 525-ci qəzet» 25 may 2000
Cavan olanda Anar hər şeyi mənə danışardı. Anarı «Kirpi»yə vuranda özümə yaman dərd eləmişdim. Sonra belə qərara gəldi ki, yersiz tənqidləri, mətbuatda yazılanları nə mənə desin,nə də göstərsin. Amma yenə xəbər tuturdum. Axır illərdəsə özüm deyirəm ki, yenə mənə xəbər çatdı, özün ver, oxuyum, görüm nə yazıblar. Yenə də Anarın ünvanına söylənilən ədalətsiz fikirlər, böhtanlar mənə elə «Kirpi»dəki həmin yazı kimi təsir edir. Həm də onun bu böhtanlara,çıxışlara cavab yazakən itirdiyi vaxta,enerjiyə heyfim gəlir. Deyirəm, niyə belə şeylərə fikir verirsən? Bu cavabların əvəzinə təzə əsər yazsan daha 629
yaxşıdır. Mənə deyir ki,yox, Zemfira, gərək bu böhtan cavabsız qalmaya,bizdən sonra tarixlə maraqlananlar mənim cavabımı da oxumalıdırlar. Fikirləşirəm ki, düz deyir. Evin işini həmişə özüm görmüşəm. Bizim evimiz də ki, daim qonaq -qaralı olur. İndiki məşhur yazıçıların, rəssamların, bəstəkarların ən yaxşı məclisləri bizim Vaqif küçəsindəki yarızirzəmi evimimzdə qurulardı. Son kitabımın təqldimatında Elçin çıxış edərkən dedi ki, vaxtilə Anargilin evi gənc incəsənət adamlarının, yazıçıların klubuna bənzəyirdi. İndi görün biz həmin məclislərimizlə Zemfiranın vaxtını nə qədər almışıq. Şadam ki,Anar həmişə məni başa düşüb,məni təkcə mətbəxə, ailəyə bağlamayıb. Görəndə ki, işləyirəm, yazıram, məni işimdən ayrımayıb. Rəhmətlik Nigar xala da həmişə deyərdi ki, üç övladımdan heç biri elmin ardınca getmədisə, heç olmasa gəlinim elm yolunu tutdu. ZEMFİRA SƏFƏROVANIN Gülər Cahandarlı ilə müsahibəsindən. «Zaman» qəzeti, 1999
Ömrümün yalnız yeddi ilini, yəni məktəbə gedənə qədər Anarı tanımamışam. Sevincli, şirinli, həm də qüssəli, acılı altmış illik ömrümüzün əlli üç ilini Anarla birgə keçirmişik. Orta məktəbi bir yerdə oxumuşuq, sonra o, universitetə, mənsə konservatoriyaya daxil olmuşuq. Yeddi il görüşmüşük, bu yeddi ilin son iki ilini nişanlı olmuşuq. Sonra evlənmişik, 36 ildir ki, evliyik, iki balamız, üç nəvəmiz var. (indi nəvələri dörddür-red.). Nazım Hikmətin xoşbəxtlik haqqında məşhur kəlamını tez-tez yad edirlər, xoşbəxtlik işə sevinclə, həvəslə getmək və evə sevinclə, həvəslə qayıtmaqdır. Mən də deyərdim ki, işə gedəndə də xoşbəxt oluram, evimizə qayıdanda da. Mən Anarı həm ailədə - iç mühitdə, həm də kənarda müşahidə edirəm. Anar insanlara ancaq yaxşılıq eləməyə gəlmiş, bəlkə də göndərilmiş nadir insanlardandır. Bu fikri əlli üç il çox yaxından tanıdığım insan haqqında deyirəm. Bəzən onunla razılaşmadığım məsələlər olur, aylar, illər ötəndən sonra görürəm ki, yenə də Anar 630
haqlıymış. Hərdən hirslənib deyirəm ki, bəsdir ona-buna yaxşılıq elədin, bir az da özünü düşün, səhhətinə fikir ver. Onsuz da bunu bilən yoxdur. Anarsa belə cavab verir: «Balığı at dəryaya, balıq bilməsə də Xalıq bilər». Evdə, qohumlar arasında, işlədiyi yerdə Anar elə bir mühit, elə bir aura yaradır ki, onun ətrafındakı adamlar da yaxşılaşır, yaxşılaşa biləyənlər həmin mühtdən öz-özünə uzqlaşırlar. Səyahətlərdə olmuşuq, başqa yerlərdə daha gözəl, daha rahat yaşamaq imkanımız olsa da, Anar Bakısız, Azərbaycansız dayana bilməyib, üzü, fikri, düşüncəsi həmişə vətən sarı olub. Vətənimizin, xalqımızın sevinci, kədəriylə yaşayıb, mən onu həmişə oxuyan, mütaliə edən, yazıb-yaradan, dincəlmədən çalışan görmüşəm. Məzuniyyətə çıxıb dincəlməyə gedəndə belə gecələr yatmayıb, səhərəcən elə öz hekayələri, povestləri, məqalələri üstündə çalışan ğörmüşəm. O, yazıb yaratmaq üçün dünyaya gəlib. Qələmindən çıxan hər cümləsi mənim üçün dəyərli və əzizdir. O, mənim üçün canlı ensiklopediyadır. Bəzən zarafatla gənc müğənnilərin, kino artislərinin adını soruşuram, deyirəm, bəlkə cavab verə bilmədi, onların da adını bilir… «Görkəmli adamların həyatı» seriyasından Üzeyir bəy Hacıbəylinin həyat və yaradıcılığına aid ikimizin birgə kitabımız çıxmalıydı. Anarın ideyası idi, Moskvadan sifariş də almsışdıq. Məlum hadisələrdən sonra bu məsələ yarımçıq qaldı, ancaq dahi bəstəkarın ruhu qarşısında borcumuzut verə bildik. Anar bu dahi şəxsiyyət barəsində film çəkdi, mənimsə onu həsr elədiyim monoqrafıyam çıxdı,elmi kütləvi kitabım yeddi dilə tərcümə olundu. Anar dorstluqda bütöv, sədaqəlti adamdır, hər yerdə, istənilən səviyyədə ailəsinə, dostuna, qohumuna, tanışına və xalqına başucalığı gətirən insandır. Onu deyim ki, mənim üçün ikinci doktorluq işini yazıb bitirmək belə Anar barəsində danışmaqdan asan olardı. O, mənim həyat yoldaşım, sirdaşım, məsləkdaşımdır. Mən ona çətin, çox-cəhətli fəaliyyətində yeni uğurlar arzulayıram. ZEMFİRA SƏFƏROVA «Yazıçı» qəzetinin Anara həsr olunmuş xüsusi buraxılışında. Mart 1998.
631
Anar məndən beş yaş böyükdür. Bacı-qardaş münasibətindən başqa biz həm də dostuq. Mənim iyirmi, Anarın iyirmi beş yaşı olana qədər ata evində olmuşuq. Valideynlərimdən sonra o mənim yol göstərənim olub. Ruhən çox yaxınıq. Hekayələrini ilkin mənə oxuyub. Hər hansı bir iş görəndə o mənim məsləhətçim olub. Ondan uzaqda hər hansı bir addımı atanda, bir iş tutanda «bu məsələyə Anar necə baxar?» düşünmüşəm. O,mənim üçün vicdan ölçüsü, vicdan kriteriyasıdır. Ağlıma gətirə bilmərəm ki, Anar öz xeyri, öz mənafeyi üçün kiminsə haqqını tapdalasın. Nöqsanı da ola bilər, çünki insandır. Ancaq Anar mənim gözümdə peyğəmbərdir. FİDAN RƏSUL QIZI (Anarın bacısı) «Yazıçı» qəzetinin xüsusi buraxılışı. 1998 mart.
-Mənim dünya ilə işim yoxdur. Mən dünya ilə birgə yaşayıram. Hərəmiz özümüz üçün.Məndə dünyanı dəyişmək qüdrəti yoxdur. Anar belə deyil, onda passionarlıq güclüdür. Bu cəhətdən o atama oxşayıb, mən isə anama. Anam sahib olduqları ilə kifayətlənən qadın idi. Anar mənə çox deyir ki, yazmalıyam. Amma mən içimdə yazmaq üçün nəyinsə çatışmadığını hiss edirəm. -Xoşbəxt gülüşümüz Səslənəcək cənnətdə. Qorxusuz, itkisiz,ölümsüz cənnətdə. Siz yazmısınız . -İraqda yazmışam. Anamdan sonra Bakı həyatı mənimçün dözülməz idi, elə İraqa da bu səbəbdən getdim. Həmin şeiri onun ad günü ərəfəsində yazmışam, onda qəribə bir hiss keçirirdim, ilham desəm, təmtəraqlı səslənər, elə bil kimsə bu şeiri mənim qulağıma-dedi. Mən də yazdım. Qayıdandan sonra Anara oxudum. O şeiri məndən alanda tapşırdım ki, heç kimə göstərməsin. «Sissiz» əsəri çıxan ərəfədə Anar gəldi, bir saat mənə ürək-dirək verdi ki, özümü ələ alım. Ürəyim düşdü, dedim,görəsən nə olub? Sən demə, şeiri kitaba salıbmış. Məndə yaratmaq üçün qığılcım var, hərdən çırtıltısı eşidilir.
632
-İndi o şeir sizə necə təsir edir? -Kövrəlirəm. O itkilərdən sonra özümü daxilən xəstə hiss edirəm. Elə bil içimdə nəsə kəsilib atılıb. Bu indi də belədir. Bizim ailənin üzvləri bir-birlərini hamı kimi istəməyiblər, bizim sevgimizdə nə isə artıqlıq var idi. Anam heç vaxt işləməyib, həmişə bizimlə olub. Atam uzunmüddətli səfərlərə gedib gəldiyindən onu daha az görmüşük. Mən anama o dərəcədə bağlı olmuşam ki, hətta ailə qurandan sonra da hər gün yanına qaçırdım. Anam haqqında danışmaq mənim üçün ağırdı… -Kimdir özünə hörmət edən adam? -Ora-bura vurnuxmayan, yəni meyllərə görə dəyişməyən adam. Özünə hörmət edən adam dünən kommunist olubsa bu gün «mənfur kommunist» ifadəsini işlətməməlidir. -Axırıncı dəfə hansı filmə baxmısınız? -«Təhminə» filminin baxışına getmişəm. İnliyədək Anarın filmlərindən biri də mənim ürəyimə yatmayıb. Ssenari ilə ekran eyni şey deyil. Kitabda əsas sözdür,filmdə isə aktyor oyunu,operator işi,intonasiya,qrim, texniki cəhəti demirəm. Hətta ploynkanın keyfiyyəti belə. Doğrusu bu dəfə də pis gözləyirdim,gözlədiyimdən yaxşı çıxdı,buna sevinirəm. Keçən il bu vaxt fikirləşirdim ki, indi belə bir faciələr baş verdiyi zamanda bu intim dram kimi maraqlandıracaq? Etiraz etməyəcəklərmi? İndi filmə baxandan sonra onu dəhşətlər içərisində bulağa, təmiz, şəffaf bir bulağa bənzədirəm. Demə dünyada məhəbbət də varmış, qan, nifrət yox, insanın təbiətinə daha məhrəm, doğma hisslər varmış, bu hisslərə görə əzab çəkmək də olarmış. Bu film sakit,qansız günlərə bir xatırlatmadır, o günlərə qayıdışdır. Demə belə şeylər də olurmuş.
«Dalğa» qəzeti 2-8 fevral 1993
Mənə elə gəlir ki, dünyada ondan yaxşı qardaş ola bilməz. TƏRANƏ RƏSULQIZI (Anarın bacısı) «Yazıçı» qəzetinin xüsusi buraxılışı. 1998, mart 633
Mənim üçün ən gözəl atadır, onunla fəxr edirəm. O, mənim böyüyüm, ağsaqqalım, həm də dostumdur, istər Bakıda olanda, istərsə də başqa məmləkətlərdə - Suriya, Liviya, Türkiyədə işləyəndə şəxsi məsələlərimlə, yaxud işimlə bağlı hər hansı bir məsələ qarşısında duruxanda - tərəddüd edəndə atamdan məsləhət almışam, düzgün yolu mənə o göstərib. Ondan gözəl ata ağlıma gətirə bilmirəm.
«Yazıçı» qəzetinin xüsusi buraxılışı. 1998 mart
Mən bu dünyada atam kimi səmimi, alicənab, nəcabətli bir insan tanımıram. Atamdan başqa onu bir ziyalı kimi də duyuram,atamı düşünərək hər hansı bir addım atıram. Allah atamı bəladan, şərdən,böhtandan qorusun. GÜNEL ANARQIZI «Yazıçı» qəzetinin xüsusi buraxılışı. 1998 mart
634
Gənclik bir də geri dönməz, ha səsləyək, ha çağıraq, Ulduzlar da bir-bir sönür, qalıbdı ancaq son çıraq. Qürbətin həsrəti başqa, mənimki belə gətirdi, Öz elimdə, məmləkətdə, məmləkətdən oldum iraq.
*** Ölümdən o yana kənd yox,axırıncı kəndə çatdıq, Bir vaxt necə umudluyduq,o kənd uzaqdı, çox uzaq. Bu bir doğru,bir həqiqət,düz deyibdi Nazım Hikmət Nə ölümdən qorxmaq ayıb,nə də ki ölümdən yazmaq..
Taksi gəncliyimə apararmısan, Keçmiş ünvanları axtararmısan. Bircə gün, bircə an geri dönsəydim, Zamanın hökmünü sındırarmısan?
*** Taksi gəncliyimə apararmısan, Ötən illərimi qaytararmısan. Bu özləm, bu həsrət üzdü qəlbimi Məni bu həsrətdən qurtararmısan? Sayqacda rəqəmlər ötdü yaşımı, İllər də yollar tək geridə qaldı. Saçları ağarmış bəyaz başımı 635
Arxaya baxmağa qaldırarmısan? Taksi gəncilyimə apararmısan, İtən sevdaları arayarmısan. Zaman qürbətinə düşmüşəm indi, Məni öz vaxtıma çatdırarmısan?
*** Ey dünya, gidi dünya, Üzün ikidi dünya. Namərdi əzizlədin, Yıxdın igidi dünya.
Qəlbim mənə qalx deyir, Yan-yörənə bax -deyir. Hay-küy səni üzməsin, Kütlə hələ xalq deyil.
*** Üstüsmə yüz çirkab atdı hər yetən cahil, avam, Bu qədər böhtana, föhşə gəl görüm eylə davam. Qədirbilməz bir mühitdə eylədim ömrü tamam, Haqqa qahmar durmağa cürət, cəsarət görmədim.
*** 636
Şüurlara fikir əkdim, Çox vaxt bu meydanda təkdim. Çəkən bilər nələr çəkdim, Keçən keçdi,olan oldu.
*** Dağların qarından ağ bəyaz döşün, Üstünə yıxılıb öləsim gəlir. Ünvanı unutdum, yolu itirdim, Yenidən qapına gələsim gəlir.
Axşamlar qaralıb gecə olacaq, Ulduzların sayı neçə olacaq, Dünyanın axırı necə olacaq, Bax bunu yamanca biləsim gəlir.
Özgələrçün əlləş, çalış, Özün üçün yaşamamış, Yaşamağa başlamamış, Öldüyüm üçün ağlaram.
Doğma Qarabağın gen qucağında, Şuşa qalasının bir bucağında, Səkili bulağın lap qırağında, Ölməyimdən öncə olasım gəlir.
Ürək də ətdəndir,dəmir deyil ki, 637
Dünyanın sirri çox, sirr bir deyil ki, Bir gün gedəsiyəm bu sirr deyil ki Yenə də dünyada qalasım gəlir.
***
Özgələrçün əlləş, çalış, Özün üçün yaşamamış, Yaşamağa başlamamış Öldüyüm üçün ağlaram. Yüklə 2,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|