Yazıçı Anar haqqında payız düşüncələri (Cəmil Həsənli) Moskvada Anarın 70 illiyində çıxışından
Yüklə 2,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- BU BİR NAMEYİ-MƏRHƏMANƏDİR VƏ BƏRADƏRİMİZ ARAZ DADAŞZADƏYƏ QƏLBİ-NİSGİLİ GUŞƏDƏN BİR TƏRANƏDİR
- MOLLABALA HEYDƏR ƏLİYEVİN TAPŞIRIĞI
- MOLLABALA DOĞPRUDAN DA, HANSI DAHA ÇƏTİNDİR
- MOLLABALA
- ANAR İŞƏ TAYKEŞ AYAQQABIDA GƏLMİŞDİ
621
BU BİR NAMEYİ-MƏRHƏMANƏDİR VƏ BƏRADƏRİMİZ ARAZ DADAŞZADƏYƏ QƏLBİ-NİSGİLİ GUŞƏDƏN BİR TƏRANƏDİR Ey qardaşımız, çeşmi-siyah, zülfi-pərişan! Ey dövrümüzə, şəhrimizə, təbimizə şan! Buyundan alıb ilhamı ahəstə dolandıq, Buyindi saçan ruhumizə ənbəri -əfşan.
Ol gül dodağın çox gözəli atəşə yaxdı, Busənmi sənin Leyli zənəxdanına nişan? Saldı özünü dağlara Fərhadi-misali, Şirin qələmindir ədəbiyyata yaraşan! Arazı bilib Rüstəmi-Zal kükrədi Anar, -«Bəli,- dedi Elçin- özüdür ləli-bədəxşan». Elçin həmin gecə qonaq evindən Araza zəng eləyib, qəzəli ona oxuyur. Araz həmişəki kimi bərkdən şaqqanaq çəkib gülür və gülə-gülə də deyir: -Təqsir sizdə deyil, sizə rəsmi iş tapşırandadı!… İki gün o gözəl qonaq evində qalandan sonra doğrudan da Anarla Elçini bu işdən azad edib, «redaktə»ni akademik Firudin Köçərliyə və o zaman «Azərbaycan kommunisti» jurnalının Baş redaktoru işləyən Əfrand Daşdəmmirova tapşırırlar.
1996-cı ildə Qabilin 70 illiyi Opera və Balet teatrında keçirilir və Heydər Əliyev də yubileyə gəlir.
622
Rəsmi hissə bitdikdən sonrra Heydər Əliyev yubilyarı, eləcə də Bəxtiyar Vahabzadəni, Nəbi Xəzrini, Elçini, Anarı, Polad Bülbüloğlunu yanına dəvət edir. Qabili xüsusi təbrik edir, onun haqqınla xoş sözlər söyləyir, xudahifzləşəndə də: -Bu yubileyi yaxşı qeyd edərsiz- deyir. Qabil ərklə: -Siz də mənim sağlığıma əlli qram vurarsız-deyir. Heydər Əliyev gülərək: -Qabil, - deyir, - bunu Anara tapşırıram. Sənin sağlığına mənim yerimə əlli yox, yüz qram vursun! MOLLABALA
Bir dəfə bir qadın oxucu Anardan soruşur: -Anar müəllim,necə bilirsiz, yazıçı arvadı olmaq çətindir? Anar:
-Bəli, yazıçı arvadı olmaq çox çətindir, - deyir, - Ancaq yazıçı arvadının əri olmaq ondan da çətindir!. MOLLABALA
623
Altmışıncı illərin sonlarında Bakıda dənizkənarı bulvarın Hökümət evinə baxan hissəsində bir çayxana var idi və o çayxananın xüsusi müştəriləri üçün əsas fəaliyyət gecə saat 12-dən sonra başlayırdı: çayxananın örtülü hissəsi bağlanırdı, ağaclıqdakı üç-dörd miz isə yalnız həmin xüsusi müştərilərin ixtiyarına verilirdi. Anar, Elçin, Yusif Səmədoğlu, Emin Sabitoğlu, Toğrul Nərimanbəyov «Marokko» dedikəri o çayxananın (nə üçünsə belə bir adı o çayxanaya Yusif Səmədoğlu qoymuşdu) ən əziz və daimi müştəriləri idi. Araz Dadaşzadə, Tofiq Tağızadə, Əkrəm Əylisli, Maqsüd və Rüstəm İbrahimbəyovlar, Rəhman Bədəlov, Həsənağa Turabov, Tofiq Mirzəyev, Ruslan Şahmalıyev, Xəyyvam Mirzəzadə də tez-tez «Marokko»ya baş çəkərdi və bura bir növ klub kimi bir şey olmuşdu, onlar bir- birini görməkdən ötrü gecə saai 12-dən sonra «Marokko»ya yollanardı, bir-birlərinə görüşü «Marokko»da təyin edərdilər. İmkan olanda burada xüdmani məclislər də qurulardı (pendir, kolbasa və təbii ki, araq) və bir payız axşamı Elçinlə Anar ciblərinin imkanı dərəcəsmdə (yeməkdən az, araqdan çox)gecədən xeyli keçmişə kimi «Marokko»da yeyib içirlər. Yavaş-yavaş yağış yağmağa başlayır və onlar o gözəl məkandan çıxıb ikisinin də Vaqif küçəsində yaşadığı (Elçin 6-mərtəbədəki bir otaqlı mənzilidə, Anar isə üç otaqlı, amma yarızirzəmi və illah da yağış yağanda lap «ləzzətli» olan bir mənzildə) binaya tərəf üz tuturlar. Get-gedə şıdırğı bir yağış yağır. Ədəbiyyatdan (eləcə də ədəbiyyatçılardan!), sənətdən,dünyanın cürbəcür işlərindən, İrandan-Turandan,əhdi-peymandan danışa-danışa, yağışın əlindən gizlənmək üçün divarların dibi ilə gedirlər və bayaqki o gözəl məclisin təsirindən ehtizaza gəlmiş Anar birdən deyir: -İstəyirsən sənin eşqinə ayvaqqabımı tullayım? Elçin ağzını açmağa macal tapmamış Anar zərblə ayağını qaldırıb ayaqqabısının birini tullayır və ayaqqabı düşür Qız qalasıın aşağısındakı üçmərtəbəli binanın ikinci mərmtəbəsindəki eyvana. 624
Təbii ki, gecənin o aləmində gedib o eyvan sahibinin qapısını döyüb ayaqqabı istəmək müşgül iş idi…Maşın tutmağa cibdə pul yox… Eləcə payi-piyada, biri bir ayaqqabı ilə,o birisi iki ayaqqabı ilə Vaqif küçəsinə qalxırlar, amma yağış elə şıdırğı yağırdı,su aləmi elə basmışdı ki, o üç ayaqqabıdakı ayaqlar da yalın ayaq kimi suyun içindəydi. …Səhər durub eyvana çıxan o ev sahibi yəqin bir xeyli göyə baxıb ki, aya, bu tək ayaqqabı bura hansı təyyarədən düşüb? MOLLABALA «Azadlıq» qəzeti» 27-29 mart 1999
Anarın şərhi. Bu məzəli əhvalatları dostlarımdan hansının yazdığını bilsəm də, özünün imzasını açmadığı kimi mən də Mollabala imzasını açmıram. Yazdıqları da gerçəkdən olanlardır. «Marokko» Yusif Səmədoğlunun və Tofiq Tağızadəin «Yeddi oğul istərəm» filmində çəkilmiş və çəkiliş əsnasında tələf olmuş bir atın adı idi ki. Yusif bu çayxanaya qoymuşdu. Ayaqqabı məsələsi də doğrudur, amma çıxarıb atdığım çəkmə eyvana deyil, bir az kənara düşmüşdü, mən onu geydim və yolumuzu davam etdik. Eyvana düşməsi və tək ayaqqabıyla evə getməyimiz isə uğurlu yazıçı bəzəməsi və fantaziysıdır. Bilmirəm,nədənsə o uzaq gənclik illərində mənim bir şakərim vardı, hərdən birdən bir az dərəcəsindən artıq içəndə ayaqabımı elə küçədəcə də çıxarıb atırdım. Bunu yaxın dostlarım bilirdi və Dram teatrında «Şəhərin yay günləri» pyesim məşq edilərkən Emin Sabitoğlu bunu tamaşanın quruluşçu rejssoru Tofiq Kazımova danışmışdı. Birinci pərdədə Qiyas və Dilarə qonaqlaqdan çıxandan sonra bir qədər dəm olan Qiyas -- Həsən Turabov rejissorun göstərişi ilə ayaqqabısını çıxarıb atırdı. Bir neçə tamaşada belə də oldu, amma bir tamaşada çəkmə gedib düşdü salona. Daha bundan sonra Həsənağa bunu etmədi. ANAR İŞƏ TAYKEŞ AYAQQABIDA GƏLMİŞDİ Yüklə 2,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|