T
əhsilini əstanbulda davam etdirmək istəyən əmin Abid Bi-
rinci Dünya Savaəı baəladıəına görə Rusiyanın müharibə apardıəı
ölk
ənin paytaxtına təhsil almaəa gedə bilmir. Qardaəı əair, naəir,
t
ərcüməçi, araədırıcı əliabbas Müznibin yanında “ Babai-əmir”
v
ə “ Dirilik” jurnallarında iələyir.13-14 yaəlarından dövrü mət-
buatda əeir, hekayə və məqalələrini çap etdirən əmin Abid Ru-
siya Birinci Dünaya Savaəında məqlub olduqdan, Azərbaycan
Xalq Cümhuriyy
əti yarandıqdan sonra əstanbula pedoqoji təhsil
almaəa gedir. 1921-ci ildə təhsilini baəa vurub vətənə qayıtdıqdan
sonra onu yenid
ən əstanbul Darülfününda oumaəa və Azərbaycan
ədəbiyyatının tarixinə dair araədırmalar aparmaəa göndərilər.
əstanbulda oxuduəu illərdə oradakı qəzet və jurnallarda əeir-
l
ərini və elmi məqalələrini nəər etdirir. Azərbaycan mühacirlə-
rinin əstanbulda nəər etdirdikləri “ Yeni Kafkasiya” jurnalında
gizli imza il
ə nəər etdirdi antisovet əeirləri onu oxucular və
siyas
ətçilər arasında məəhurlaədırır.
əstanbulda oxuduəu illərdə özü ilə eyni fakültədə oxuyan,
milliy
ətcə alban (arnaut) Nafiə əhməd əükrü qızı ( Nafiə kiçik
ik
ən atası vaxtsız vəfat etdiyindən anası .....ərə gedir. Buna görə
d
ə Nafiə xanım atalıəının soyadını qəbul etməli olur) ilə evlənir.
Az
ərbaycan hökumətinin təqaüdi ilə universitetdə oxumaqla
yanaəı əstanbulun, Qəzvinin, ərzurumun və Avropanın bir sıra
əəhərlərinin kitablarında axtarıəlar aparır, Azərbaycan türklərinin
ədəbiyyatı tarıxını yazmaəa baəlayır.
Avropa metodları ilə yazdıəı əsərin son cildini 1926-cı ildə
tamamlayaraq universitetin professorlar hey
ətinə təqdim edir.
“ Azəri ədəbiyyatı tarixi” adlandırdıəı 335 səhifəik əsər əstanbul
Universitetinin professorlar hey
əti tərəfindən yüksək qarəılanır.
Zaqafqaziya Sovet Federativ Sosialist Resbublikaları Mərkəzi
əcraiyyə Komitəsinin Tbilisidə nəər olunan “ Yeni fikir” qəzetinin
əstanbul müxbiri əli əahbazov yazır: “ Kitabın sahibi əmin Abid
yoldaəımız səkkiz sənədən bəridi əstanbulda bulunmaqdadır. Da-
rülmü
əllimin Aliyeyi bitirdikdən sonra Darülfünunda Azərbaycan
əura hökumətinin təxsisatı ilə təhsilə baəlamıə və eyni zamanda
əstanbulun zəngin kitabxanalarında mütəvazianə bir surətdə tətə-
5
b
əata davam eyləmiədir. Məruz qaldıəı bir çox fəqir və səfalətə
raəmən davamlı bir əey nəticəsində Azəri ədəbiyyatına dair əa-
yandiqq
ət bir çox yeni materiallar əldə etmiədir...
Bu mühüm
əsəri vücuda gətirməyə çalıəmaqla Azəri mədə-
niyy
əti tarixində görülən böyük boəluəu əmin Abid yoldaəımız
qism
ən doldurmuə bulunuyor. Darülfünunda qəbul edilən əsəri
kitabının son əsrə aid yalnız bir cildidir. əmumi əsər altı cilddən
ibar
ətdir. Azəri ləhcəsinin zühur etdiyi tarixdən əsrimizə qədər
Az
ərbaycanda cərəyan edən fikir və ədəbi hərəkat son sosioloji
metodlar n
əzər etibarı alınaraq müqayisəli təhlil və tərtib üsulla-
rına əsasən təqdim edilmiədir" (Şahbazov Əli, 1926:9 fevral).
əli əahbazov elə həmin məqalədə əsərin xülasəsinin nəər
olunmaq üç ün g
ənc macar əərqəünası Margit Pallu tərəfindən tər-
cüm
ə edildiyini, əmin Abidin Bakıya gedib əsərini "Maarif ko-
missarlıəına təqdim" edəcəyini və "Maarif komissarlıəı müsəyyə-
rind
ən dolayı əmin Abid yoldaəımıza təqdir medaliyəsi" veri-
l
əcəyini yazırdı.
ə.Abid əstanbulda oxuyarkən bir neçə elmi məqaləsini də
Bakıdakı “ Maarif və mədəniyyət” jurnalında çap etdirmiədi. Və-
t
ənə döndükdən sonra pedaqoji texnukumda, universitetdə dərs
dem
əklə yanaəı ciddi elmi araədırmalar aparır. Elmi nəərlərdə,
m
əcmuələrdə və mətbuatda o dövür üçün çox aktual olan mə-
qal
ələr dərc etdirir, kitablar tərtib edib edir.
Sovet hökum
əti ateizi əldə bayraq edərək dinə qarəı sərt mü-
bariz
əyə baəlamıədı. M.F.Axundovun əsərlərindən bu iədə səmə-
r
əli istifadə etməyə çalıəırdılar. əzlərini Sovet ideologiyasının
bayraqdarı sayan Azərbaycan ziyalıları Mirzə Fətəlini burja-
ticar
ət sinfinin yazıçısı kimi tənqid etsələr də onun yübileyini də
keç irir,
əsərlərini toplayıb nəər etdirməyə can atırdılar. Bu məq-
s
ədlə əmin Abidi Tbilisiyə göndərmiə, M.F.Axundovun arxivinin
Bakıya gətirilməsinə, katoloqunun və əsərlərinin nəərə hazırlan-
masına onu da cəlb etmiədilər.
əmin Abid də bu iəi əərəflə görmüə, M.F.Adundovun arxi-
vini elmi
əsaslarla tərtib etməklə yanaəı, oradakı sənədlərin kato-
6
loqunu hazırlamıə, dövrü mətbuatda Mirzə Fətəlinin irsi haqqında
olduqca d
əyərli məqalələ nəər etdirmiədir.
Dövrü m
ətbuatda folklorumuzla baəlı “ Heca vəzninin tarixi”
(Abid Əmin, 1927: sayı 3, sayı 4 və sayı 6-7), “ Türk el ədə-
biyyatına elmi bir baxıə, (Oəuznamə. Prof. Samoyloviçə )”, (Abid
Əmin, 1929: sayı 5(29), səh. 30-32, sayı 8(32), səh.28-29),
“
əəirət dövründəki Azərbaycan ədəbiyyatına dair vəsiqələr”,
(
Abid Əmin, 1930: sayı 3(8), səh. 48-52), “ Türk xalqları ədəbiy-
yatında mani növü və Azərbaycan bayatılarının xüsusiyyətləri”,
(Abid Əmin, 1930: sayı 4-5) və b. önəmli məqalələrini nəər
etdir
ən əmin Abidin o dövr ücün olduqca dəyərli bir əsəri-“ Türk
xalqlqrının ədəbiyyatı tarixi” nəər edilməyib və uzun illər araə-
dırıcıların diqqətindən kənar qalıb.
əmin Abid folklorla baəlı nəər etdirdiyi məqalələrində
“ Türk xalqlqrının ədəbiyyatı tarixi” əsərinin birinci cildinin əl-
yaz
masından geniə istifadə edib. Bəzi məqalələrində əsərinin
müxt
əlif cilidlərini qaynaq göstərsə də bu əsərini çox da qabart-
mayıb. Azərbaycandan folklorumuzla baəlı nəər etdiridyi ilk mə-
zal
əsi “ Heca vəzninin tarixi”ndə əsərindən parçalar var.
Araədırıcı bu məqaləsində Azərbaycanda ilk dəfə heca vəz-
ninin tarixi d
ərindən və elmi əsaslarla öyrənilməklə yanaəı, nəzəri
m
əsələlərə də geniə yer verib.
V
əzni dilin məhsulu hesab edən, “ hər ictimai zümrənin öz
ilk əeirinə verdiyi ahəngi dilin ümumi ahəngindən ayrılan ünsür-
əlamətlər məcmuəsi” adlandıran ə.Abid “ Türklərin əeir musiqi-
sini axtarmaq üç ün n
ə ərəbistanın qızəın çöllərinə, nə də əranın
tozlu obalarına getmək lazım deyildir: sözlərin dilimizə çevril-
m
əsi, bunun fəlsəfəsini anlamaq üçün yetərlidir",- yazırdı
.
Araədırıcının fikrincə, türklərin "bədii zövqlərini doyurmaq
m
əqsədilə yaratdıqları əeir "savaəlarda qəhrəmanlıq göstərən igid-
l
ər və cəsur tayfa baəçılarına həsr etmiədir ki, bunlar da “ saz
cinsind
ən telli çaləılarda çalınaraq yüksək səslə söylənilirdi. Das-
tanların sözlərinən çaləının havası (melodiyası) verilir və bu su-
r
ətlə oxunan sözləri bir vəzn qazanmıə olur". (
Abid Əmin, 1927: 50,
sayı 3(23).
7
Dostları ilə paylaş: |