660
S O N U N C U FAT E H
səbəbə sui-qəsdçilərin cəzalandırılması hökmünü
sa baha saxlayırdın ki?! Yeddi yerdən neştərlənmiş bə-
də nin başsız qalsınmı deyə… Yazıqlar olsun sənə!».
O axşam sui-qəsdçilərin tükləri biz-biz olmuşdu.
Nadir şah başını yırğalayıb, əlinin işarəsi ilə ye mək
istəmədiyini – iştahası olmadığını bildirərək dedi:
– Əgər sabaha kimi Əliqulu nadürüstü tapıb
bu ra gətirsəniz, təqsirinizdən keçərəm. Yox, işdi-şa-
yəd, onu yaxa-paça edib, bura gətirə bilməsəniz,
on da, bir-bir hamınızın gözlərini çıxartdıracağam.
Sui-qəsdçilər yalnız indi tam əmin oldular ki,
Na dir şah sui-qəsd barədə heç nə bilmir və qəzəbi nin
səbə bi yalnız Əliqulu xanın çoban qiyafəsində Məş-
həddə görünməsidir.
Nadir şah bir fincan qəhvə içib, qeyzlə ayağa qalx-
dı. Və ağır addımlarla Məhəmməd Həsən xan Qacarın
qızı Cukinin çadırına tərəf getdi… Onun yerişindən,
qədd-qamətindən nisgil yağırdı…
BAŞSIZ QALMIŞ TAC
N
adir şah öz hərəmxanasına yaxınlaşanda, yol-
da cəlladbaşı ilə rastlaşdı. Ayaq saxlayıb dedi:
– Əmir xan, böyük bir iş görmək üçün hazır ol!
Cəlladbaşı əllərini sinəsinə qoyub, baş əyərək dedi:
– Əlahəzrət, soruşa bilərəmmi nəyə hazır olum?
Nadir şah qeyzlə:
– Xeyr, – dedi. – Məgər, işi-peşəsi göz çıxarmaq,
boyun vurmaq olan bir cəllad nəyə hazır olmağını
661
N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R
bilmir? Get, sabah xainlərin kökünü kəsməkdən ötrü
yekə qılınclarını itilə...
– Baş üstə, Zillullah. Əmrinizi icra etməyə hazı-
ram, – cəllad sözlərini artıq Nadir şahın arxasınca
deyib, gözlərini döydü. Və həmin an o ağlına belə
gətirmirdi ki, hər ge cənin bir gündüzü var.
Sabah sübh tezdən cəlladbaşı Nadir şahın öz ba şını
nizədə görəndə, tir-tap yerə yıxılıb, huşunu iti rə cəkdi…
Nadir şah gedib cavan hərəmi – Cukinin çadırına gi -
rəndən sonra Saleh xan Qırxlı Qoçu bəyə işarə edib, onu
öz çadırına çağırdı. O biri yoldaşları artıq burada idilər.
Saleh xan dedi:
– Qoçu bəy, eşitdin də Nadir şah nə dedi. Sabah,
ya birisi gün, ən azı, gözlərimizi çıxartdıracaq. Çün-
ki Əliqulu xan yaxalansa, Nadir şah onu öldürüb, ya
da kor etməmiş bizim də onunla əlbir olduğumuzu
mütləq öyrənəcək və ən etibarlı və yaxın adamı kimi,
ilk növbədə, səndən başlayıb, rəhmətlik qardaşının
yanına göndərəcək.
Nadir şah, doğrudan da, bir neçə il qabaq hansı
bir iş üstəsə Qoçu bəyin qardaşının qətlinə fərman
ver mişdi.
Məhəmmədqulu xan Qacar dedi:
– Çox qəribədir, Nadir şah öz həyatını qətlə ye-
tir diyi adamın qardaşına etibar edib... Bəlkə də bu,
Allahın bizə verdiyi ən böyük fürsətdi… Qardaşlar,
mənim sizə bir təzə xəbərim var. Şahın gürcü xid-
mətçisi olan yaxın bir adamım Əhməd xan Əbdalı
gü düb. O və digər əfqan minbaşıları Nadir şahın ça-
dırında olublar. Qəni xan da hakəzə… Gizli söhbət
662
S O N U N C U FAT E H
ediblər... Nadir şah onlara nə əmr edibsə, səhərin açıl-
masını səbirsizliklə gözləyirlər.
– Daha zərrə qədər də şübhəniz olmasın ki, Nadir
şah onlara bizi aradan götürməyi əmr edib! – Saleh
xan Qırxlı bir-bir çadırdakıların üzünə baxdı.
Qoçu bəy dedi:
– Bəs, gecə özümüzlə Nadir şahın çadırına apa-
racağımız qulluqçulara nə deyəcəyik? Axı, deyə bil-
mərik ki, şahı qətlə yetirməyə gedirik. Siz də gəlin
bizə kömək edin…
– Yox, yox, əlbəttə ki, belə olmaz. Biz onları inan-
dıracağıq ki, Əliqulu xan Qoçanda imiş, qəfildən ça-
dıra girib, Nadir şahı dustaq edib. Biz də onu azad
etməyə gedirik.
Qoçu bəy dedi:
– İnanacaqlar?
– Sən deyəndən sonra, əlbəttə, inanacaqlar.
– Bəs, sonra nə olacaq?
– Sonra Nadir şahın, – Saleh bəy pıçıltı ilə dedi,
– tacsız qalmış başını nizədə görüb sakitləşəcəklər.
Əliqulu xan da şah elan olunacaq. O da vədinə əməl
edəndən sonra, biz də çəkilib bir yana gedəcəyik.
– Bəs Kəlat?
– Əlbəttə, hərəmiz öz payımızı alandan sonra.
Oradakı var-dövlət isə, o qədərdi ki, dünya durduqca
bütün nəsli-nəcabətimizə də bəs edəcək…
Bundan sonrakı hadisələr, həqiqətən də, Saleh xan
Qırxlının dediyi kimi oldu. Amma, əlbəttə, cüzi də yi-
şikliklərlə. Amma o haradan biləydi ki, sui-qəsddən
sağ-salamat çıxmayacaq, daha doğrusu, yaralanacaq və
663
N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R
bir həftə keçməmiş də aldığı yaradan öləcək. Kim bilir,
bəlkə də, ölüm ayağında zavallı fikirləşəcəkdi ki, əgər
Nadir şaha qəsd etməsəydi, ona heç nə olmayacaqdı.
Amma məsəl var deyir, sən saydığını say, gör fə-
lək nə sayır. Sui-qəsd iştirakçılarının başçısı o biri
dünyaya yola saldığı hökmdarın ardınca gedə cək di…
* * *
Amma hələ ki, sakit bir yay gecəsi idi. Bülbüllər
ay işığında cəh-cəh vururdu. Amma ara-sıra ora dan-
buradan bayquş səsi də gəlirdi. Nadir şah gənc hərə-
mi Cukinin çadırında dörd cıqqalı papağını bir tərəfə
qoyub, elə paltarlı-paltarlı yatağa uzanmışdı:
– Cuki, yuxu mənim bütün ixtiyarımı əlimdən
alıb, fəqət yatmamağım məsləhətdir, elə ki, gördün
gözüm yumuldu, yuxuya daldım, məni tez oyat…
Bir azdan Cuki özü də başını Nadir şahın köksü-
nə qoyub xumarlandı. Çadırın qızılı rəngli orta sutu-
nunda qəndillər yanırdı. Pərdələr, yataqdakı yastıqlar
hamısı eyni rəngdə idi.
Saleh xan, Nadir şahın öldürülməsi ilə bağlı aldıq-
ları qərarı yerinə yetirmək üçün gecə yarısına qalmış
ayağa qalxdı və xidmətçilərini də oyadıb həyəcanla:
– Durun, durun, bəxtəvərlər! Tez mənimlə gəlin!
– Nə olub? – deyə xidmətçilər tələsik geyinə-ge -
yinə soruşdular.
– Əliqulu xan Nadir şahın çadırına girib, onu həbs
edib. Gedib şahı xilas etməliyik.
Xidmətçilərdən biri dedi:
– Ağa, elə biz özümüz onu azad edəcəyik?
Dostları ilə paylaş: |