Sonuncu Fateh indd
Yüklə 12,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- QƏTL GECƏSİNƏ GEDƏN YOL
655 N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R – Əvvəl onları aradan götürərsiniz. Səssiz-səmirsiz yaxınlaşıb, xəncərlə boğazlarını kəsərsiniz, ya da bo- ğub öldürərsiniz. Əliqulu xanın bu sözündən sonra aralığa sükut çökdü. Haçandan-haçana Qoçu bəy dedi: – Yaxşı, Nadir şahı öldürdük, bəs sonra nə ola- caq? Başımıza nə gələcək? Mən inanmıram ki, onun yerinə taxta çıxan oğlu bizi əzizləyib mükafatlandır- sın. Gərək onda İstanbula qaçaq. Qorxuram ki, orada da bizi tutub, Nadir şahın varisinə versinlər. – Haqlı sözdür, – Əliqulu xan dedi. – Mən bu barədə fikirləşmişəm. Çarəsi var. – Nədir çarəsi? – Saleh xan soruşdu. – Çarəsi budur ki, mən onun bütün nəslini, oğul və nəvələrini də məhv edəcəyəm. Biri də salamat qalmayacaq. Sonra da Kəlatdakı var-dövləti beş yerə böləcəyik. Hərəmizə altı yüz dəvə yükü qızıl, ləl- cəvahirat düşür. Bəlkə də daha çox. Saleh xan gözlənilmədən dedi: – Elə bu? Yox... aşna, belə yaramaz! – Necə yəni elə bu? Necə yəni belə yaramaz? – Əliqulu xanın gözləri kəlləsinə çıxdı. Saleh xan xırda-xırda güldü: – «Belə yaramaz» kəlməsini ona görə deyirəm ki, Nadir şahdan sonra özünü şah elan etməlisən. Sən onun yaxın qohumusan. Atan İbrahim xan dövlətin böyük arxası, dayağı olub. Buna haqqın çatır. Əgər sən şah ol- san, bizə də dəyib-dolaşmağa cəsarət edən olmaz. – Doğrudur! – deyə o biriləri də təsdiq etdilər. 656 S O N U N C U FAT E H 657 N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R – Lap yaxşı, mən də elə buna görə, bəxtiyarilərdən ibarət dəstəni öz qulamım Söhrab xanın başçılığı ilə Kəlat qalasına göndərmişəm... Allah amanında, – de yə rəngi-ruhu özünə gəlmiş Əliqulu xan sevincini gizlətməyə çalışsa da bacarmadı: – Elə isə, sabahkı şahınızın bu gün ilk əmrini yerinə yetirin! Di tez olun, yubanmadan Fəthabada dönün!
…1160-cı il idi. Yayın başlamasına bir həftə qalır- dı. Nadir şah yovşanlı düzlərə baxa-baxa düşüncələrə dalmışdı. Qəlbi bərk narahat idi. O, qəfəsdəki pələng kimi nəsə hiss edirdi. Amma qəlbinə dolan nigarançı- lığın nədən yarandığını bilmirdi. Bu dahi insan sadə bir müəmmanı açmaqda aciz idi... Əslində, Nadir şah üçün yeganə təhlükə mənbəyi Qoçu bəy Əfşar idi. Ondan başqa heç kimin xəyanəti və yaxud səhv addımı narahatçılıq yarada bilməzdi. Sadə - cə, ona görə ki, nə gündüz, nə də gecə, Qoçu bəy Əfşar- dan savayı heç kim onun – Nadir şahın çadırına yaxın düşə bilməzdi. Bu səlahiyyət yalnız ona məxsus idi... Axşam yaxınlaşırdı və Nadir şah gəlib yemək süf rəsi arxasında oturanda, həmişəki kimi, bütün əyanlar, o cümlədən Saleh xan, Musa bəy, Məhəmməd xan, Qoçu bəy onun qarşısında yarımdövrə vurub dayanmışdılar. Nadir şah tutqun halda süfrəyə bax- dı – həmişəki ləziz xörəklər, yanında da onun ən çox xoşladığı Herat yemişi... Amma bu dəfə o, yemişə 658 S O N U N C U FAT E H baxarkən, nədənsə, Əliqulu xanın namərdliyini yada saldı, başını qaldırıb dedi: – Hamınız xainsiniz. Mənim çörəyimi yeyib, mənə xəyanət edirsiniz. Nadir şah bu an nə dediyinin fərqində deyildi. Həmin an heç ağlına gəlmirdi ki, fəhmlə bəyan etdi- yi bu dahiyanə fikri necə də gözlərinin içinə baxmağa cəsarəti çatmayan adamların üzlərinə deyir... Əslin- də, o bu kəlmələri qarşısındakı adamları Əliqulu xa na görə qınayaraq deyirdi. – Niyə onu bu günəcən yaxalayıb hüzuruma gə- tirmirsiniz? Qəzəblənmiş Nadir şah o gün ən yaxın adamları nı hədələyib dönə-dönə: – Hamınız xainsiniz, hamınızın kəsilmiş başından qala düzəldəcəyəm! – dedi. Və o, doğrudan da, zarafat etmirdi. Beynində daha çox vergi yığmaqdan başqa bir şey olmayan Şahənşah ətrafındakıları və hətta yaxın mühafizəçilərini ölümlə hədələməyin necə təhlükəli bir iş olduğunu, onları necə əks tədbirə əl atmağa məcbur edəcəyini sanki anlamırdı. Çünki bu məsələ – ona qarşı sui-qəsd kimi ağlasığmaz bir hərəkət, heç yatsa da, yuxusuna girməzdi… Bu sözləri eşidən kimi, sui-qəsdçilərin, istər-is- təməz, dizləri əsməyə başladı, amma özlərini birtəhər ələ ala bildilər. Nadir şahın bu sözləri ümumi şəkildə dediyindən, sui-qəsd məsələsindən xəbərsiz oldu- ğunu bilib, rahatca nəfəs aldılar. Di gəl ki, orasını da bilirdilər ki, dəxli yoxdur, sabah olmasa da, birisi gün 659 N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R onun bu hədə-qorxusu çanaq kimi başlarında çatlaya- caq. Buna şübhə edə də bilməzdilər. Ona görə də bu gecə qətl yerinə yetirilməli idi. Əhvalı özündə olmayan, qaş-qabağı yerlə gedən Nadir şah bir də süfrəyə baxdı, yeməyə qətiyyən həvəsi və iştahası olmadığını hiss etdi. Əgər, o, insan sərrafı ol- saydı, bu adamların, saqqallı olsalar belə, üzlərinə ba- xanda rənglərinin necə ağardığını hiss edərdi. Və əgər o zaman soruşsaydı ki, rənginiz niyə qaçıb, yəqin ona cavab verərdilər ki, sən bizi ölümlə hədələyirsən, rəngi- miz qaçmasın, bəs, nə olsun? Nadir şah onda deyərdi ki, yaxşı, əgər bir günahınız yoxdursa, vicdanınız tə miz- dirsə niyə qorxursunuz? Onda əyanlar da cavab verib de yərdilər ki, ey böyük şahlar şahı, Allahın kölgəsi, axı, sən günahlıya, günahsıza baxmırsan. Gözünə yaman gö rünən kim gəldi, başını kəsib, top kimi diyirlədirsən. Əvvəllər Nadir şah qabağına qoyulan naz-ne mət- dən ləzzətlə yeyə-yeyə əyanlarla söhbət edərdi. Hətta məxfi olan hərbi məsələlərdən də söhbət açardı. Bu gün isə, o, qarşısındakı süfrəyə baxıb susurdu. Ara- lığa sükut çökmüşdü. Kim bilir, bəlkə də ölüm təhlü- kə si ni hiss edən beyninin və ya ürəyinin hökmü ilə ye nə əlləri döşlərində çarpazlanmış bu adamları sü züb, heç özü də bilmədən nəyə görəsə təkrar etdi: – Hamınız xainsiniz. Etdiyiniz xəyanətin nəticəsi- ni birər-birər sabah ovcunuza qoyacağam. Sabah… sabah… sabah… «Axı niyə sabah?..» Həmin sabahların birində ruhu, başsız qalmış bədəninin üstündə dayanıb, səssiz haray çəkəcəkdi: «Axı niyə, niyə, ay bədbəxt şah, nə Yüklə 12,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|