17
On dəqiqə sonra maşın mərkəzin həyətində dayandı.
Binaya girən Samir Muradla birgə kabinetə gedə-gedə so-
ruşdu:
-Bir problem yoxdur ki?
-Hər şey əla gedir. (Samirin xahişi ilə onun yanında
işləməyə razılaşmış və onun sağ əli olmuş Murad cavab
verdi). İçəridə əməlli-başlı jurnalist ordusu var. Müxtəlif
ölkələrdən olan on telekanal bu açılışdan reportaj hazır-
lamaq üçün bura öz jurnalistlərini göndərib. Hələ əlavə
olaraq, xaricdən gələn bu qədər qonaq. Bir sözlə, bu gün
hamının diqqəti bizdə olacaq.
Samir kabinetə girib kresloda əyləşdi:
-Gəl bir olmasın da. Gör nə qədər əziyyət çəkmişik. Mu-
rad, mənə əlil kreslosu təşkil et. İndidən həyacanlanıram,
gör tədbir başlayanda necə olacaq. Yıxılıb edərəm, yaxşı
olmaz.
-Baş üstə. Gedə bilərəm?
-Buyur.
İclasın başlamasına hələ iki saat vardı. Masanın üstün-
dəki siyahını götürüb tədbirdə iştirak edəcək qonaqların
adlarını oxumağa başladı. Siyahıda bir-birini əvəz edən
adları oxuduqca, yadına mərkəzin işçiləri ilə olan ilk gö-
rüşü düşdü. «Ümid» mərkəzi üçün ayrılmış bina şəhərin
mərkəzində tikilmiş və üçmərtəbəli, pəncərələri yarımdairə
olaraq çölə çıxmış, müasir görünüşlü, palıd rəngli, içərisi
aid olduğu şöbəyə uyğun avadanlıqlarla tam təchiz olun-
muş otaqlardan və 700 nəfərlik konfrans zalından ibarət
idi. Samirin iş otağı ikinci mərtəbədəki 100-cü otaq idi.
Otaqda arxasında kreslo, üzərində isə notebook, telefon,
stolüstü Azərbaycan Respublikasının bayrağı, qələmdan,
mərkəzin möhürü və qovluqlar olan stol vardı. Stolun qar-
şısına Samirin qəbuluna gələnlərin otura bilməsi üçün 7-8
18
adamlıq, yarımdairə divan qoyulmuşdu. Kreslonun arxa-
sında iri tablo asılmış, üzbəüz sağ tərəfdə isə televizor qo-
yulmuşdu. Sol divar isə bütünlüklə, kitablarla və qovluq-
larla dolu rəflərdən ibarət idi. Yanğınsöndürmə aparatları,
təhlükəsizlik kameraları və siqnalizasiya sistemi başda ol-
maqla, bütün bina yüksək səviyyədə təhlükəsizlik sistemi
ilə təchiz edilmişdi.
Samir konfrans zalına daxil olduqda, bütün işçilər onu
gözləyirdi. Zal rəsmi çıxışlar üçün hazırlanmış ağac rəngli,
üzərində mikrofon olan tribunalı səhnədən və 700 nəfərin
əyləşə biləcəyi qırmızı üzlü, yumşaq stullardan ibarət idi.
Zalın tavanı ortadakı iri çilçıraqdan əlavə, çoxlu sayda kiçik
işıqlandırıcılar və yanğınsöndürmə cihazları ilə dolu idi.
Tavanın kənarlarında isə kondisionerlər və təhlükəsizlik
kameraları quraşdırılmışdı.
Samir tribunaya çıxıb sözə başladı:
-Salam dostlar. Mənim adım Samirdir. Bu mərkəzin
rəhbəriyəm. İnşallah, vaxt keçdikcə, bir-birimizi daha yaxın-
dan tanıyarıq. Amma mən burada sizin yaxınınız, əziziniz
olmaq istəyirəm. İstəyirəm mənimlə işçi – rəhbər yox, bir
dost kimi münasibət qurasınız. Ümidvaram ki, «Ümid»
mərkəzində bütün işçilərin bir-birinə münasibətləri hörmət
üzərində qurulacaq və gələcəkdə yaxından tanış olduqca,
hər kəsə nümunə ola biləcək bir kollektiv yaradacağıq. Daha
dəqiq, bir ailə kimi olağıq. İş barəsində isə sizdən tək xahi-
şim öz işinizə məsuliyyətlə yanaşmağınızla bağlıdır. Çünki
buraya gələcək insanların sizə çox ehtiyacı olacaq. Əgər özü-
nüzü onların yerinə qoyaraq, onları daha yaxşı başa düşüb
və öz işinizə səhlənkar yanaşmayaraq vicdanla işləsəniz bu
«Ümid» mərkəzinin daha da irəli getməsindən əlavə, Alla-
hın da sizin üzərinizdə rəhməti olar. Hər birinizə uğurlar
arzulayıram. Necə deyərlər, “Allah, Məhəmməd, ya Əli!”
19
Konfrans zalından çıxan kimi Muradı yanına çağırıb
soruşdu:
- Şərait işçilərin xoşuna gəlib? Hər hansı problemləri
olsa, təchizatda düzəliş apar. Qoy hər şey ürəkləri istəyən
kimi olsun ki, rahat işləyə bilsinlər.
-Elə ciddi bir problem yoxdur. Saytın işçiləri xaric.
-Nə istəyirlər ki?
-Bildiyiniz kimi, bura dəvət edilənə qədər onların
hər biri müxtəlif saytların idarəçiləri olublar. İndi hay –
küy salırlar ki, guya onları kollektivlərindən ayırmışıq.
Deyirlər, nazirlikdən qərar olmasaydı, heç kim bizi bu-
rada saxlaya bilməzdi. Hər biri öz əvvəlki iş yerinə qayıt-
maq istiyir. Maaş söhbəti bir tərəfdən, başqa narazılıqlar
digər tərəfdən. İstədim nazirliyə xəbər verim, sonra sizin
qərarınızı gözlədim.
-Yaxşı etmisən. Onları yanıma göndər, digərlərinə isə
görəcəkləri işləri izah et.
-Baş üstə. Gedə bilərəm?
-Buyur.
Samir kabinetində oturub görüləcək işləri nəzərdən
keçirəndə qapı astadan döyüldü və saytın 8 nəfərdən
ibarət işçiləri otağa girdilər. Samir onlara oturmaq təklif
etdi. Onlar oturandan sonra sözə başladı:
-Mənə dedilər ki, bəzi sayt idarəçiləri əvvəlki iş yer-
lə rini tərk edib burada işləməkdən narazıdırlar. Bəzi-
ləriniz maaşın azlığından, bəziləriniz işin çoxluğundan
gileylənmisiniz. Mən sizi burada məcbur saxlamayaca-
ğam, cəmi bir-iki dəqiqə vaxtınızı alaraq, görəcəyiniz
işin mahiyyətini başa salacağam. Sonda getmək istəyib-
istəmədiyinizi soruşacağam. Əgər kimsə getmək istəsə,
təminat verirəm, öz əvvəlki iş yerinə qaytarılacaq və bu-
rada itirdiyi vaxta görə kompensasiya alacaq. (Bir neçə
20
saniyə onları süzdükdən sonra sözünə davam etdi). Əgər
burada qalıb işləsəniz işiniz ağır olacaq, bəzən gecələri
belə işləməli olacaqsınız. Bəs qazancınız nə olacaq? Əlbəttə
ki, əvvəlki iş yerlərinizə qayıtsanız işiniz rahat, qazancınız
isə çox olacaq. Ancaq burada qalsanız, aylıq əmək haq-
qından əlavə, maddi qazancdan qat – qat xeyirli olan və
duadan gələn savab sahibi olacaqsınız. Bəli, məhz savab.
Bu mərkəzdə görüləcək işlərdə hər kəsin payı olacaq və
«Ümid» mərkəzinə edilən dualar buradakı hər bir kəsə ün-
vanlanmış olacaq. Biz hansısa biznes şirkətində işləmirik.
Biz bizə ehtiyacı olan insanlara kömək etmək üçün bura-
dayıq. Onların alqış – duasını isə Allah tez eşidir. Hz. Əli
(ə) çox gözəl buyurub: “Sizin qiymətiniz yalnız behiştdir,
özünüzü ondan ucuzuna satmayın”. İndi sizdən soruşu-
ram: Hansını seçirsiniz? Minlərlə manatı, yoxsa minlərlə
insanın deyəcəyi “Allah səndən razı olsun” cümləsini?
Samir sözünü bitirib, kürəyini kresloya dayadı. Hamı
başını aşağı salıb dayanmışdı. Dərin düşüncələr içində öz
nəfsləri ilə mübarizə aparırdılar. Bir neçə dəqiqəlik üzücü
sükutdan aralarında ən yaşlı olanı burada qalıb işləmək
istədiyini bildirdi və digərləri bunu gözləyirmiş kimi
yerbəyerdən burada işləmək istədiklərini bildirdilər.
Qapının səsinə fikirdən ayıldı. Murad əlində əlil kres-
losu içəri girib dedi:
-Tədbirin başlaması üçün hər şey hazırdır. Zaldakı ön
sıradan bir stul götürülüb. Çıxışınızı qurtaran kimi sizi elə
əlil arabasında oraya aparacaqlar.
-Çox sağ ol, əzizim. Təsəvvür edirəm, sən olmasaydın
mənə necə çətin olardı.
-Dəyməz, müəllim. Burada işləmək mənə zövq verir.
Tədbirə gələn bütün qonaqları nazir Mahmudov qəbul
edirdi. Bu günkü təqdimetmə mərasimi ilə bağlı bütün
Dostları ilə paylaş: |