S. Imanov-Hedefdeki insan indd
Yüklə 2,48 Kb. Pdf görüntüsü
|
17 On dəqiqə sonra maşın mərkəzin həyətində dayandı. Binaya girən Samir Muradla birgə kabinetə gedə-gedə so- ruşdu: -Bir problem yoxdur ki? -Hər şey əla gedir. (Samirin xahişi ilə onun yanında işləməyə razılaşmış və onun sağ əli olmuş Murad cavab verdi). İçəridə əməlli-başlı jurnalist ordusu var. Müxtəlif ölkələrdən olan on telekanal bu açılışdan reportaj hazır- lamaq üçün bura öz jurnalistlərini göndərib. Hələ əlavə olaraq, xaricdən gələn bu qədər qonaq. Bir sözlə, bu gün hamının diqqəti bizdə olacaq. Samir kabinetə girib kresloda əyləşdi: -Gəl bir olmasın da. Gör nə qədər əziyyət çəkmişik. Mu- rad, mənə əlil kreslosu təşkil et. İndidən həyacanlanıram, gör tədbir başlayanda necə olacaq. Yıxılıb edərəm, yaxşı olmaz. -Baş üstə. Gedə bilərəm? -Buyur. İclasın başlamasına hələ iki saat vardı. Masanın üstün- dəki siyahını götürüb tədbirdə iştirak edəcək qonaqların adlarını oxumağa başladı. Siyahıda bir-birini əvəz edən adları oxuduqca, yadına mərkəzin işçiləri ilə olan ilk gö- rüşü düşdü. «Ümid» mərkəzi üçün ayrılmış bina şəhərin mərkəzində tikilmiş və üçmərtəbəli, pəncərələri yarımdairə olaraq çölə çıxmış, müasir görünüşlü, palıd rəngli, içərisi aid olduğu şöbəyə uyğun avadanlıqlarla tam təchiz olun- muş otaqlardan və 700 nəfərlik konfrans zalından ibarət idi. Samirin iş otağı ikinci mərtəbədəki 100-cü otaq idi. Otaqda arxasında kreslo, üzərində isə notebook, telefon, stolüstü Azərbaycan Respublikasının bayrağı, qələmdan, mərkəzin möhürü və qovluqlar olan stol vardı. Stolun qar- şısına Samirin qəbuluna gələnlərin otura bilməsi üçün 7-8 18 adamlıq, yarımdairə divan qoyulmuşdu. Kreslonun arxa- sında iri tablo asılmış, üzbəüz sağ tərəfdə isə televizor qo- yulmuşdu. Sol divar isə bütünlüklə, kitablarla və qovluq- larla dolu rəflərdən ibarət idi. Yanğınsöndürmə aparatları, təhlükəsizlik kameraları və siqnalizasiya sistemi başda ol- maqla, bütün bina yüksək səviyyədə təhlükəsizlik sistemi ilə təchiz edilmişdi. Samir konfrans zalına daxil olduqda, bütün işçilər onu gözləyirdi. Zal rəsmi çıxışlar üçün hazırlanmış ağac rəngli, üzərində mikrofon olan tribunalı səhnədən və 700 nəfərin əyləşə biləcəyi qırmızı üzlü, yumşaq stullardan ibarət idi. Zalın tavanı ortadakı iri çilçıraqdan əlavə, çoxlu sayda kiçik işıqlandırıcılar və yanğınsöndürmə cihazları ilə dolu idi. Tavanın kənarlarında isə kondisionerlər və təhlükəsizlik kameraları quraşdırılmışdı. Samir tribunaya çıxıb sözə başladı: -Salam dostlar. Mənim adım Samirdir. Bu mərkəzin rəhbəriyəm. İnşallah, vaxt keçdikcə, bir-birimizi daha yaxın- dan tanıyarıq. Amma mən burada sizin yaxınınız, əziziniz olmaq istəyirəm. İstəyirəm mənimlə işçi – rəhbər yox, bir dost kimi münasibət qurasınız. Ümidvaram ki, «Ümid» mərkəzində bütün işçilərin bir-birinə münasibətləri hörmət üzərində qurulacaq və gələcəkdə yaxından tanış olduqca, hər kəsə nümunə ola biləcək bir kollektiv yaradacağıq. Daha dəqiq, bir ailə kimi olağıq. İş barəsində isə sizdən tək xahi- şim öz işinizə məsuliyyətlə yanaşmağınızla bağlıdır. Çünki buraya gələcək insanların sizə çox ehtiyacı olacaq. Əgər özü- nüzü onların yerinə qoyaraq, onları daha yaxşı başa düşüb və öz işinizə səhlənkar yanaşmayaraq vicdanla işləsəniz bu «Ümid» mərkəzinin daha da irəli getməsindən əlavə, Alla- hın da sizin üzərinizdə rəhməti olar. Hər birinizə uğurlar arzulayıram. Necə deyərlər, “Allah, Məhəmməd, ya Əli!” 19 Konfrans zalından çıxan kimi Muradı yanına çağırıb soruşdu: - Şərait işçilərin xoşuna gəlib? Hər hansı problemləri olsa, təchizatda düzəliş apar. Qoy hər şey ürəkləri istəyən kimi olsun ki, rahat işləyə bilsinlər. -Elə ciddi bir problem yoxdur. Saytın işçiləri xaric. -Nə istəyirlər ki? -Bildiyiniz kimi, bura dəvət edilənə qədər onların hər biri müxtəlif saytların idarəçiləri olublar. İndi hay – küy salırlar ki, guya onları kollektivlərindən ayırmışıq. Deyirlər, nazirlikdən qərar olmasaydı, heç kim bizi bu- rada saxlaya bilməzdi. Hər biri öz əvvəlki iş yerinə qayıt- maq istiyir. Maaş söhbəti bir tərəfdən, başqa narazılıqlar digər tərəfdən. İstədim nazirliyə xəbər verim, sonra sizin qərarınızı gözlədim. -Yaxşı etmisən. Onları yanıma göndər, digərlərinə isə görəcəkləri işləri izah et. -Baş üstə. Gedə bilərəm? -Buyur. Samir kabinetində oturub görüləcək işləri nəzərdən keçirəndə qapı astadan döyüldü və saytın 8 nəfərdən ibarət işçiləri otağa girdilər. Samir onlara oturmaq təklif etdi. Onlar oturandan sonra sözə başladı: -Mənə dedilər ki, bəzi sayt idarəçiləri əvvəlki iş yer- lə rini tərk edib burada işləməkdən narazıdırlar. Bəzi- ləriniz maaşın azlığından, bəziləriniz işin çoxluğundan gileylənmisiniz. Mən sizi burada məcbur saxlamayaca- ğam, cəmi bir-iki dəqiqə vaxtınızı alaraq, görəcəyiniz işin mahiyyətini başa salacağam. Sonda getmək istəyib- istəmədiyinizi soruşacağam. Əgər kimsə getmək istəsə, təminat verirəm, öz əvvəlki iş yerinə qaytarılacaq və bu- rada itirdiyi vaxta görə kompensasiya alacaq. (Bir neçə 20 saniyə onları süzdükdən sonra sözünə davam etdi). Əgər burada qalıb işləsəniz işiniz ağır olacaq, bəzən gecələri belə işləməli olacaqsınız. Bəs qazancınız nə olacaq? Əlbəttə ki, əvvəlki iş yerlərinizə qayıtsanız işiniz rahat, qazancınız isə çox olacaq. Ancaq burada qalsanız, aylıq əmək haq- qından əlavə, maddi qazancdan qat – qat xeyirli olan və duadan gələn savab sahibi olacaqsınız. Bəli, məhz savab. Bu mərkəzdə görüləcək işlərdə hər kəsin payı olacaq və «Ümid» mərkəzinə edilən dualar buradakı hər bir kəsə ün- vanlanmış olacaq. Biz hansısa biznes şirkətində işləmirik. Biz bizə ehtiyacı olan insanlara kömək etmək üçün bura- dayıq. Onların alqış – duasını isə Allah tez eşidir. Hz. Əli (ə) çox gözəl buyurub: “Sizin qiymətiniz yalnız behiştdir, özünüzü ondan ucuzuna satmayın”. İndi sizdən soruşu- ram: Hansını seçirsiniz? Minlərlə manatı, yoxsa minlərlə insanın deyəcəyi “Allah səndən razı olsun” cümləsini? Samir sözünü bitirib, kürəyini kresloya dayadı. Hamı başını aşağı salıb dayanmışdı. Dərin düşüncələr içində öz nəfsləri ilə mübarizə aparırdılar. Bir neçə dəqiqəlik üzücü sükutdan aralarında ən yaşlı olanı burada qalıb işləmək istədiyini bildirdi və digərləri bunu gözləyirmiş kimi yerbəyerdən burada işləmək istədiklərini bildirdilər. Qapının səsinə fikirdən ayıldı. Murad əlində əlil kres- losu içəri girib dedi: -Tədbirin başlaması üçün hər şey hazırdır. Zaldakı ön sıradan bir stul götürülüb. Çıxışınızı qurtaran kimi sizi elə əlil arabasında oraya aparacaqlar. -Çox sağ ol, əzizim. Təsəvvür edirəm, sən olmasaydın mənə necə çətin olardı. -Dəyməz, müəllim. Burada işləmək mənə zövq verir. Tədbirə gələn bütün qonaqları nazir Mahmudov qəbul edirdi. Bu günkü təqdimetmə mərasimi ilə bağlı bütün Yüklə 2,48 Kb. Dostları ilə paylaş:
|