Rasim gəNZƏLİ qizil türkləRDƏN

 
195 
“Təbrizin yolları dolambadolam, 
Və pəncərələrində yüz əlli illik ayrılıq kədəri. 
Ərk qalası daşlarında 
şəhidlərin qan izi,  
Təbriz əzan səsiylə 
qarşılayırdı bizi. 
Arazı keçdik şair, 
Arazı keçdik. 
Təbrizin suyunu içdik şair, 
Təbrizin suyunu içdik. 
Amma Təbriz torpağında  
Bir çinar əkə bilmədik, 
Üzü gündoğana baxan 
Bir ev tikə bilmədik. 
 
Elə  bil  həmin  şeir  V.Səmədoğludan  çox,  Araz  şairimizə 
həsr  olunmuşdu.  Elə  ona  görə  də  Məmməd  Arazı 
quzeyimizə,  köhnə  dostlarının  yanına  gətirə  bildi.  Həmin  an 
bir səfə düzülmüş nakam şairlərimiz fani dünyanın ən qəmli 
misrasına  bənzəyirdi.  Həm  də  onların  sükutundan  kürreyi-
ərzlərinin ən qəmli ağısı səslənirdi. 
 
Dünya sənin, 
Dünya mənim, 
Dünya heç kimin. 
 
Amma  nə  yaxşı  ki,  bu  misilsiz  dərdin  qarasını  yumaq 
üçün  göy  gurultularının  müşayiəti  ilə  təbiət  dəli  bir  leysan 
başlatdı. Şimşəklərin işığında XX əsrin mavi gözlü şeir devi 
Nazim  Hikmətin  sifəti  də  canlandı.  Göy  gurultusuvari  avazı 
da eşidildi: 
 
 
 
196 
Yəni bu göy qübbəsi altda 
Səsimizin qalacağına 
Zərrəcə ümid yoxmu? 
 
Onun cavabını sanki, həmin leysanı başlatmış təbiət özü 
verməyə  çalışdı.  Buludları  dağıdıb  günəşin  yolunu  açdı. 
Şəfəqlər  süzülüb  damlalara  qondu,  ümid  zərrəcikləri 
parıldamağa başladı. 
Sonra da göy qurşağı doğuldu. 
Bu dəfə dünyanın bəlkə də ən nəhəng qövsü-quzeyi. 
Həmin  göyqurşağı  nəhəng  bir  dağın  quzeyiylə  güneyini 
birləşdirə bildi. 
Həm  də  quzeydən  güneyə  uzanan  əsrarəngiz  rənglərlə 
cilalanmış bir yola çevrildi. 
Təpədən dırnağa islanmış, təpədən dırnağa söz sərrafları 
həmin  yola  düzüldü.  Yollarını  günaşağıya  salıb  həm 
qurumağa,  həm  də  öz  şeirləriylə  bir  leysana  çevrilmiş  şair 
dostlarını təbrikə tələsdilər... 
S.Q.: (Yəni sözə qüvvə) 
Mərhum  Tofiq  Bayram  kimi,  şeirlərini  ürəkdən,  göy 
gurultusuvari səsləndirə bilən ikinci şair bəlkə də tapılmazdı. 
Onun “Azərbaycan deyəndə” şeirinin sədaları məni bəlkə də 
ömrüm  boyu  müşayiət  edəcək.  Doğma  yurdumuza,  insanına 
həsr  olunmuş  həmin  şeiri  dinlədikdə,  ana  bətnində  dünyaya 
yol 
gələn 
bəbələrimizin 
Azərbaycan 
deyiləndə 
pələngləşdiyinə,  şirləşdiyinə  inanırsan.  Azərbaycan  deyilən 
şeir  incilərimizdən  ibarət  bir  atəşfəşanlıq  gəlir  hər  dəfə 
gözüm  önünə.  Həm  də  dünyanın  hər  yerindən  görünə  bilən 
inci atəşfəşanlığı. 
Şeirlərindən  söz  açdığım  Elçin  İsgəndərzadə  həm  də 
dünyaca tanınmış alimimizdi. 
Azərbaycan  deyəndə  dünyanın  ən  mötəbər  kürsülərində 
onu da görür fərəhdən qanad taxıram. 

---

 
197 
Doğrudan 
da 
Azərbaycan 
deyəndə, 
yeni-yeni 
Elçinlərimiz  dünya  çıdırını  başladıb,  alimləşir,  şairləşir. 
Tofiq demiş pələngləşir, alimləşir, şirləşir. 
 
 
 
 
            
 
           Elçin İsgəndərzadəyə 
 
Heyf bu gün  
Şuşa buludlarına  
Dəyə bilməyir başın, 
Və Cıdır Düzünə bir avtobus küncündə 
Çata bilməyir əlli yaşın. 
Heyf bu gün 
Şuşa yetimlərindən biri kimi 
Özün boyda buluda dönürsən, 
Qarabağ şikəstəsi ötməyə 
Tara, kamana, uda dönürsən. 
Avropa gözünü yumub qoymur, 
 Canımız, gözümüz o yeri alaq. 
Əziz xələflərinə bağışladığımız 
 Qarabağ atlarını bəlkə geri alaq. 
Heyif əlli yaşında  
Torpağımız yara-yara,  
Sevincimiz yarı-yarı,  
Ötməyə də yarı bülbülük. 
Gəlinimiz Sarı, Sarı, 
İş-peşəmiz yara sarı, 
Üzümüz Şuşaya sarı,- 
Hamımız Xarıbülbülük... 
 
198 
Amma qardaşım səni,  
Cıdır Düzündəki, 
Ümüdü gözündəki  
Yeniyetmənin yanında görürəm, 
Və Qarabağa qayıdan dəstədə 
Bir Qarabağ atının  
Yalmanında görürəm. 
                                      
 15.07.2014; Dünya... 

---

 
199 
 
 
 
ЦМБЦЛБАНУ 
 
Азярбайcан Йазычылар вя Азярбайcан 
Jурналистляр Бирлийинин цзвц, 
Йазычы-публисист 
 
 
ХОШБЯХТ ЙОЛЧУЛУГ… 
 
Еляляри  вар  ки,  сян  истясян  дя,  истямясян  дя, 
хатирялярдян,  йаддан-йаддашдан,  щаггында  дейилянлярдян 
инсанын  бейниня,  цряйиня,  дуйьуларына  дахил  олараг  юзцня 
мцяййян йер низамлайыр. Бир дя онда эюрцрсян ки, цряйинин 
бир  кцнcцндя  бир  ишыг  золаьы  йараныб.  Бязян  cямиййятдяки 
чохцзлцлцкдян, пахыллыгдан, сахтакарлыгдан, бцтцн пислярдян 
вя  писликлярдян  гачараг  юз  дцнйана  пянащ  апарырсан.  Ня 
хош  ки,  о  заман  орадан  ишыглы,  нурлу  хатиряляр  баш 
галдырараг: – йахшылар вя йахшылыглар, тямизлик, хейирхащлыг – 
Инсанлыг  щяля  йашайыр,  щяля  вар  –  дейяряк  юз  ишыьы  иля 
црякляря нур чиляйя. 
Елчин  Исэяндярзадя!  Бу  ады  Эянcя  ядяби  мцщитиндя 
чох  ешитмишдим.  Анcаг  шяхсян  таныш  дейилдик.  Онун 
эюркямли  йазычымыз  Гяриб  Мещдинин  рящбярлик  етдийи 
«Илщам»  ядяби  бирлийинин  мязуну  олдуьуну  да  билирдим. 
Гяриб  мцяллимин  «Ялим  чатан,  цнцм  йетян  сянятчиляр» 
китабында  щям  Елчин  Исэяндярзадянин,  щям  дя  мяним  илк 
китабыма  йаздыьы  юн  сюзц  –  хейир-дуасы  варды.  Щямин 
китабда  илк  дяфя  онун  шяклини  эюрдцм  вя  йарадыcылыьындан 
бящс едян йазы иля таныш олдум. 
Илляр кечди. Тале еля эятирди ки, мян 2011-cи илдя Эянcя 
Дювлят Университетиндя Гяриб Мещдинин редактору олдуьу 
 
200 
«Йцксялиш»  гязетиндя  ишя  дцзялдим.  Редаксийада  тез-тез 
Елчин  мцяллим  щаггында  сющбятляримиз  олурду.  Шаэирдинин 
эюрдцйц  ишлярдян  цряк  долусу,  гцрурла  данышан  мцяллими, 
онун  бир  инсан  кими  дя  дяйярли  хцсусиййятлярини  йада 
салырды.  Бир  эцн  Елчин  мцяллим  редаксийамызын  гонаьы 
олду.  Гыса  мцддят  ярзиндя  бу  бюйцк  цряк  сащибинин  – 
Туран 
еллярини 
эязиб-долашан, 
айры 
дцшмцш 
ган 
гардашларымызы  йенидян  бир  арайа  эятирмяйя  чалышан,  Шуша 
нисэилинин,  Шуша  йаньысынын  ялиндян  тутуб  дцнйаны  дюрд 
доланан ляйагятли Вятяндашы, эюзял шаири, 200-д
əн чох елми 
ясярин,  48  ихтиранын,  14  елми  монографийа  вя  дярс 
вясаитинин, 85 бядии китабын, 125 чевирмя китабынын мцяллифи, 
профессор  Елчин  Исэяндярзадянин  бир  инсан  кими  олдугcа 
сямими,  тявазюкар  олдуьуну  эюрдцм.  Танрынын  хош 
саатында  дцнйайа  эялян  бу  алиcянаб  инсанын  дахили  алями 
иля  защири  эюрцнцшцнц  бирляшдирян,  ятрафына  тямизлик,  сафлыг 
нуру  чиляйян  бахышларыйла  щяр  кясля  олдугcа  щяссас 
давранан  Елчин  мцяллими  мян  еля  о  эцн  кяшф  етдим. 
Фикирляшдим ки, онун щаггында индийя гядяр ешитдийим хош 
сюзляр  беля  бу  инсандакы  няcиблийин,  биллур  тямизлийин 
гаршысында чох аздыр.  
Ятрафымызын  чох  заман  чиркаб,  мяддащлыг,  рязиллик 
ичиндя  боьулдуьу,  мящв  олуб  эетдийи  бир  заманда 
щараданса 
дурулуьу, 
шяффафлыьы 
иля 
эюзляримизи 
гамашдыраcаг  бир  ишыг  золаьы  бизи  бцтцн  пислярдян  вя 
писликлярдян узаглашдырмаг эцcцня маликдир.  
Щяйатымыз, 
дцнйамыз 
Танрынын 
мюcцзяляри 
иля 
зянэинляшир.  Беля  мюcцзялярдян  бири  дя  даим  цряйиндяки 
сюнмяйян  ишыгла  –  мцгяддяс  амалыйла  Туран  елляринин 
чохясрлик йараларына мялщям чякян Елчин Исэяндярзадядир. 
Елчин  мцяллимя  юмцр  екваторунун  икинcи  йарысында  да 
хошбяхт йолчулуг арзулайырам! 
 

---