159
Qliserinin və yağ turşularının sonrakı çevrilmələri yuxarıda göstərildiyi kimi
gedir, yəni son məhsul olaraq su və karbon qazına parçalanır, həm də enerji ayrılır.
Fosfat turşusu fosforlu üzvi birləşmələrin (nukleozidfosfatların, monosaxaridlərin,
fosfat efirlərinin və s.) və qismən fosfat turşusunun duzlarının (kalsium-fosfat,
natrium-hidrofosfat, natrium-dihidrtofaosfat və s.) əmələ gəlməsində istifadə
olunur.
Azotlu əsaslar (xolin, kolamin və s.) qarşılıqlı olaraq bir-birinə çevrilə bilir.
Xolin oksidləşdikdə muskarin və betain, reduksiya olunduqda neyrin əmələ gəlir.
Xolin sirkə turşusu ilə birləşib asetilxolinə də çevrilir. Bu da sinir oyanmala-
rında mediator rolunu ifa edir.
Kolamin oksidləşmə proseslərində iştirak edir, mədə şirəsinin sekresiyasını,
amilazanın fəallığını stimulaşdırır, qlikogenelizi, fosforlaşmanı sürətləndirir və
qeyri proseslərdə iştirak edir.
Fosfatidlər orqanizmdə, xüsusilə qaraciyərdə və müəyyən dərəcədə başqa
orqanlarda (böyrəklərdə, sinir toxumasında, nazik bağırsaqda və s.) sintez olunur,
yəni göstərilən komponentlərdən əmələ gəlir. Bu məqsədlə fosfatid turşulardan
əmələ gələn diqliseridlərdən istifadə olunur. Sonuncular fosfat turşusu, xolin, kola-
min, serin və s. ilə birləşərək müvafiq fosfatidlərə (lesitinlər, kefalinlər, serinfos-
fatidlər və qeyriləri) çevrilirlər. Bu çevrilmələrdə ATF və sitidiltrifosfat da (STF)
iştirak edir. Xolin fosfoferazanın iştirakı ilə fosforlaşmaqla fosfoxolinə, sonuncu
isə STF-lə birləşib sitidilfosfoxolinə (SDF-xolin) çevrilir.
CH
2
─
CH
2
OH CH
2
─
CH
2
OPO
3
H
2
│
│
N
≡
(CH
2
)
2
+ ATF
≡
→ N (CH
3
)
3
+ ADF
│
│
CH
2
OPO
3
H
2
OH
Xolin Fosfoxolin
(CH
3
)
3
HO
─ ─
N CH
2
─
CH
2
─
OCOCH
3
Asetilxolin
O
C
│
H
CH
2
│
HO
─ ═
N (CH
3
)
3
Muskarin
COOH
│
CH
2
│
HO
─ ═
N (CH
3
)
3
Betain
CH
2
CH
│
HO
─ ═
N (CH
3
)
3
Neyrin
160
Sitidildifosfoxolin və diqliseridlə birləşib, lesitin əmələ gətirir:
SDF─xolin+diqliserid → SMF+lesitin
Bu sxem üzrə başqa fosfatidlərdə: kefalinlər, serinfosfatidlər və qeyriləri də
sintez olunur.
5. Sterinlərin mübadiləsi: Sterinlərin ən əhəmiyyətlisi xolesterindir. Bu
orqanizmdə həm sərbəst, həm də yağ turşularının efirləri (steridlər) və zülallarla
kompleks formada olur.
Xolesterindən orqanizm üçün bir sıra çox faydalı fizioloji fəal maddələr: öd
turşuları, tənasül hormonları, kortikosteroidlər, D – vitamini və s. əmələ gəlir.
Xolesterin toxumaların su ilə birləşməsində iştirak edir, toksinləri zərərsizləşdirir.
Sterinlər orqanizmdən müxtəlif yollarla: ödlə, bağırsağın divarından, dəri ilə və s.
toxumalarla ayrılır. Yoğun bağırsağın möhtəviyyatında həmişə xolesterinin
mikrofloranın təsiri ilə reduksiyalaşma məhsulu olan koprosterinə təsadüf edilir.
Qoyunlarda dəri piyi ilə daimi steridlər də ifraz olunur.
Xolesterin oksidləşdikdə siklik nüvəsi parçalanır və son mərhələdə enerji
ayrılır. Ona görə də uzun müddətli iş zamanı qanda və başqa orqanlarda xoleste-
rinin miqdarı azalır.
Xolesterin bütün orqan və toxumalrda, xüsusilə qaraciyərdə, dalaqda, beyin-
də, ağciyərdə və s.-də sintez edilir. Bu məqsədlə sirkə, piroüzüm, yağ, asetosirkə
turşularından və başqa birləşmələrdən istifadə olunur. Həmin çevrilmələr ATF-in,
koenzim-A-nın, NADF-ın, qlütationun, maqnezium ionunun və s. maddələrin isti-
rakı ilə gedir. Bunlardan bir sıra aralıq çevrilmələr nəticəsində mevalon turşusu,
skvalen, lanosterin və ən nəhayət, xolesterin əmələ gəlir.
Xolesterin isə asetil-KoA ilə birləşməklə xolesteridlərə çevrilir.
(CH
2
)
2
OH
│
HO
──
C CH
3
│
CH
2
─
COOH
Mevalon turşusu
HO
Xolesterin
Dostları ilə paylaş: |