SEKRI QAYTA KO
‘
Z OCHGAN BULOQ
Boburning maxsus taklifi bilan Hirotdan Agraga kelayotgan ma
-
vlono Xondamir, shoir Shihob Muammiy va mudarris Ibrohim Qo-
nuniy uch oyga yaqin yo‘l yurdilar. Badvahima Xaybar dovonidan
o‘tib, sersuv Sind daryosidan kechib, changalzor o‘rmonlarni oralab
borar ekanlar, mavlono Xondamir olamning naqadar ulkanligini endi
birinchi marta astoydil his qildi. Haftalar, oylar davomida otliq safar
qilib oxiriga yetib bo‘lmaydigan bag‘ri keng o‘lkalar hammasi endi
yaxlit bir davlat bo‘lib birlashganligi, Balxdan Kobulgacha, undan
Laxo‘r va Dehligacha hamma joyda Boburning muhri bosilgan far-
monini beto‘xtov ado etishlaridan sezilar edi. Bu farmonga muvofiq
Xuroson va Movarounnahrdan Boburning taklifi bilan kelayotgan
ilmu san’at ahlini, hunarpeshalarni barcha viloyat hokimlari, barcha
qo‘riqchi askarlar va bekat nazoratchilari qo‘shni davlat elchilariga
ko‘rsatiladigan izzat-ikrom bilan kutib olib, kuzatib qo‘yishlari ker-
ak edi. Yo‘llarda hali qaroqchilar tugatilmagan, tartib o‘rnatilmagan
notinch shahar va qishloqlar bor edi. Xondamir va uning hamrohlar-
ini bunday joylardan «badraqa» deb ataladigan ikki yuz-uch yuz
kishilik qo‘riqchi askarlar o‘tkazib qo‘yishardi. Karvonsaroylarda
ham ularni «podshohning xos mehmonlari» deyishib, eng yaxshi
xonalarga joylashtirishar, qo‘llaridagi qog‘ozlariga binoan kunda-
lik taomlari uchun bepul guruch, go‘sht, yog‘ berishar, tag‘in mayda
xarajatlari uchun maxsus ulufa ham to‘lashardi. Charchagan ot-
ulovlarini almashtirishlari kerak bo‘lib qolsa, yomchilar boquvdagi
ot-ulovlaridan ularga birinchi navbatda berishar edi. Kobuldan De-
hligacha bo‘lgan minglab chaqirim yo‘l bo‘yidagi karvonsaroylar va
yomlar Boburning harakatlari bilan shunchalik obod va shunchalik
yaxshi ishlab turar edi.
Xondamir yo‘llarda, bekatlarda Hindistonga borib kelayotgan
elchilar, sayyohlarva savdogarlarni ko‘p uchratardi. Bultur Agradan
ellik chaqirimcha g‘arbdagi Sekri degan joyda Bobur Rano Sango bilan
urushib, Panipatdagidan ham ulkanroq g‘alabaga erishgandan keyin
uni astoydil tan olib, elchi yubora boshlagan podshohlar ko‘payib
qolgan edi. Xondamir Laxo‘rda uchratgan qizilboshlarning elchisi
Shoh Taxmasi I* nomidan g‘alati sovg‘alar olib bormoqda edilar. Bu
sovg‘alar orasida oq tuyaning zar uqali kajavasida parvarishlab olib
ketilayotgan ikkita go‘zal cherkas qizi ham bor edi. Shoh Taxmasi bu
447
qizlarni Boburning haramiga atab yuborgan edi. Xondamir Dehlidan
shimolroqdagi bir bekatda samarqandlik va toshkentlik elchilarni
ham uchratdi. Sekridagi g‘alabaning shuhrati atrof mamlakatlarga
yoyilganidan keyin Bobur Hindistonda tuzgan yangi davlatni un-
ing ashaddiy dushmanlari bo‘lgan shayboniyzo-dalar ham tan olgan
edilar. Hozir Samarqand taxtida o‘ltirgan Ko‘chkinchixonning elchisi
Boburga Samarqandning soyaki mayizlaridan, Konibodomning sub-
honi o‘riklaridan, Buxoroning o‘tkir maylaridan, Movarounnahrning
boshqa noyob ne’matlaridan yetti tuyaga sovg‘a-salom yuklab, yoniga
ikki yuzta yaxshi otni ham tortiq qilib qo‘shib keltirgan edi. Bobur bu
elchini o‘zining Jamna bo‘yida qurdirgan yangi Hasht Bihisht bog‘ida
xonlar o‘tiradigan oq kigiz ustiga o‘tqazib, kamoli ehtirom bilan qabul
qilgan edi. Boburning qabulidan va sovg‘a-salomlaridan mamnun
bo‘lib qaytayotgan xon elchisi Xondamirga maqtandi:
– E, mavlono, biz Hindistonda ko‘rgan xirmon-xirmon oltinlarni
hali hech kim ko‘rmagandir. Bobur mirzo quyma oltindan qilingan
taxtda o‘ltiribdir. Taxtning pastiga katta gilam to‘shalgan ekan. Viloy-
at hokimlari har yili beradigan oltinlarini shu gilamning ustiga keltir-
ib to‘kdilar. Birpasda oltindan katta xirmon ko‘tarildi.
Bobur shayboniyzodalarning oltinga suq odamlar ekanini bilgani
uchun elchining ko‘zi oldida ataylab shunday xirmon ko‘targanini
Xondamir ich-ichidan sezib kuldi:
–
Janob elchi bu xirmondan kapsan olmadilarmi?
–
Podshoh bizga qimmatbaho sarupolar kiydirdi. Gilam ustidagi
oltindan hazrat Ko‘chkinchixonga atab sovg‘a berildi. Oltin tangalarni
sanab ham o‘ltirmadilar. Ikki yuz ellik misqolni bir kumush tosh bilan
tortib berdilar – qo‘ydilar.
–
Ikki orada biron shartnoma tuzildimi?
–
Ha, bemalol bordi-keldi qiladigan bo‘ldik. Savdo-sotiq tiklandi.
Aloqalar ilgarigidan yaxshiroq ravnaq topg‘usidir. Biz bulardan ipak,
ziravor olurmiz. Bularga ho‘lu quruq mevalar, ot-ulovlar soturmiz...
Yo‘li uzoq bo‘lsa ham korvonlarimiz ishtiyoq bilan kelib ketadi. Chun
-
ki Bobur mirzo butun qalamravida tamg‘a* solig‘ini bekor qilmishlar.
O‘zbek, turkman, tojik, hind, arab, ajam, fors – qo‘yingki, hamma bani
bashar* bu og‘ir soliqdan xalos bo‘lib, daromadlari oshibdi. Hunar-
mandu savdogarlar ham shunisidan juda mamnun. Faqat Bobur pod-
shoning bir amri bizga ma’qul kelmadi.
–
Qaysi amri? – qiziqib so‘radi Xondamir.
448
– Butun mamlakatida may ichish man etilmishdir. Bobur mirzon-
ing o‘zi ham «minba’d ichmaymen», deb butun el oldida tavba qilibdir-
lar. Bazmlari ichkiliksiz... muzdakkina! Ko‘chkinchixonning elchisini
ko‘ngilsizlantirgan bu yangilik Xondamirning ruhini ko‘tardi. Husayn
Boyqaroni va uning o‘g‘illarini ichkilik balosi qay darajada xarob qil-
gani hali mavlononing esidan chiqqan emas edi. Bundan to‘qqiz yil-
cha burun Bobur Hirotga ikkinchi marta borganda Xondamir uning
ham mayxo‘rlikka ruju qila boshlaganini ko‘rgan, «Nahotki, bu nodir
siymo ham boshqa ko‘p temuriylar singari iste’dodini ichkilikka boy
bersa!» deb tashvishlangan edi. Elchining hikoyasi uning mana shu
tashvishini tarqatib yubordi.
Xondamir bu uzoq va mashaqqatli safarga Boburni orqa qilib
chiqqan edi. Yoshi ellikdan oshayotgan olim bu uzoq yurtlardan Hi-
rotga sog‘-salomat qayta oladimi, yo‘qmi, hali o‘zi uchun qorong‘i
edi. U Bobur tufayli mana shu qorong‘ilikni bo‘yniga olib kelmoqda
edi. Endi yo‘llarda Boburning irodasi va aql-zakovatidan dalolat be-
radigan nimaiki uchra-sa, hammasi mavlononing qalbidagi mash’um
qorong‘ilikni quvayotganday bo‘lar va yorug‘ bir istiqbolga ishonch
uyg‘otar edi.
Xondamir Agraga kelib kirganda daryo bo‘yiga qurilgan Hasht
Bihisht va Zarafshon bog‘larini, marmarlariga chiroyli gullar solib
ishlangan tosh imoratlarni, tomlari maysalar bilan bezangan tilla-
kori tolorlarni*, chaman-chaman gullari ko‘zni qamashtiradigan
gulzorlarni ko‘rdi. Bu ulug‘vor go‘zalliklar mavlononing kela-kel-
guncha ko‘rgan va eshitganlariga qo‘shildi-yu, u Boburni avval-
gidan boshqacha favqulodda qudratli bir qiyofaga kiritib tasavvur
eta boshladi...
* * *
Lekin Bobur so‘nggi yillarda ko‘p kasal bo‘lib, juda ozib ketgan,
jussasi xiyla kichrayib qolgan edi. Xondamir uning o‘zini qanchalik
oldirib qo‘yganini Sekri tog‘iga sayrga chiqqanlarida oftob yorug‘ida
juda aniq ko‘rdi. Bobur Sekri tog‘ining mo
‘
’jazligi va tekis joyga tush-
ganligi O‘shdagi Buratog‘ni eslatishi haqida gapirar, tog‘ etagidagi
ko‘l ichiga qurilayotgan toshsupani qo‘li bilan ko‘rsatar, pastda qulf
urib o‘sgan yam-yashil bog‘ va daraxtlar orasidan ko‘rinib turgan
yangi imoratlar qanday barpo bo‘lganini hikoya qilardi. Xondamir
esa uning suyagi bo‘rtib qolgan ozg‘in yuziga, ko‘z atroflari va pesho
-
449
nasidagi qavat-qavat ajinlariga, uyqusizlikdan ichiga botib ketgan
qovoqlariga qarab, ich-ichidan unga kuyunar edi.
Tog‘dan ko‘l tomonga tushib borayotganlarida Bobur Xondamirn-
ing bu kuyunishini sezganday bo‘lib:
–
Mening taqdirim g‘alati, mavlono, – dedi. – Atrofimni obod qil
-
ganim sari o‘zim so‘lib bormoqdaman.
–
Unchalik emasu... har qalay, o‘zingizga ham ko‘proq g‘amxo‘rlik
qilishingiz zarurmikin?
–
Zarurlikka zarur. Lekin mamlakat qanchalik ulkan bo‘lsa, uni
idora etish shunchalik qiyinlashar ekan. Men zo‘r bir davlat tuz-
ish maqsadini zimmamga olganimda buning qanchalik mushkul
ekanini tasavvur qilmagan ekanmen. Tunu kun mehnat, tashvish, o‘
olov... Xuddi harakatdagi vulqonlar orasiga tushib qolgandekmen.
Ko‘zlagan maqsadim amalga oshguncha umrim yetgaymi, yo‘qmi,
bilmaymen.
–
Niyatni butun qilmoq kerak, hazratim. Siz hali yigit yoshidasiz,
alhol qirq olti yoshdasiz.
–
Ammo Hindga kelganimdan beri har yili besh-o‘n yillik umrim
sarf bo‘lgandek tuyulur. Isitma, uyqusizlik...
Xondamir Boburning Hindistonga kelib tuzgan yangi devonini
bugun ertalab o‘qigan edi.
Shu devondagi bir ruboiy hozir uning esiga tushdi:
Jismimda isitma kunda mahkam bo‘ladur,
Ko‘zdin uchadur uyqu chu oqshom bo‘ladur.
Har ikkalasi g‘amim bila sabrimdek,
Borg‘on sari bu ortadur, ul kam bo‘ladur.
Boburning uyqusiz tunlardan kirtaygan ko‘zlari sal shamol tegsa
yoshlanadigan bo‘lib qolgan edi.
–
Tabiblar uyqusizlikning davosini bilar edilar-ku?
–
Hirotlikxos tabibimiz Yusufiy muolaja qilib ko‘rdi. Bo‘lmadi.
«Sizga orom kerak» deydir. «Davlat tashvishlarini unuting», deydir.
«Kechalari she’r yozmang», deydir. Ammo... davlat tepasida o‘ltirib,
uning tashvishini qanday unutish mumkin? Faqat she’r yozganda, ijod
qilganda bu tashvish xayolimdan ko‘tariladir. Lekin Agrada bo‘lsam
ijodga ham fursat topolmasmen. Kechasi ham, kunduzi ham davlat
tashvishi... Bezor bo‘lib, mana shu Sekriga chiqib keldim. Ijod uchun bu
yer tinchroq... Anchadan beri masnaviy yozmoqdamen. Sanasam, bir
kecha-kunduzda ellik bayt masnaviy bitibmen.
450
Bobur xastaligi ustiga ko‘p ishlab o‘zini juda toliqtirib qo‘yganini,
uyqusizlikning bir sababi shu ekanini, tabib kechalari she’r yoz-
ishni man qilishi to‘g‘riligini Xondamir sezib borardi-yu, lekin buni
aytishga andisha qilardi. Tabiatan orom nimaligini bilmaydigan
Bobur o‘zini ayamay ishlab o‘rganib qolgan edi, u bir kunda shun-
cha she’r yozganidan mamnun bo‘lib yurganda uni bu mamnuniyat-
dan ham mahrum qiladigan nasihat gap aytish mavlonoga o‘rinsiz
tuyuldi.
–
Ishqilib, xudo sizga quvvat bersin, – deb qo‘ya qoldi. Bobur ma-
vzuni yangilagisi kelib:
–
Mavlono, «Habib us-siyar*»ni necha yil yozgansiz?– dedi.
–
O‘n bir yil. Lekin hali xatm qilgan emasmen. Xotirjamlik
bo‘lganda Hirotda xatm qilmoqchi edim. Lekin yigirma yildan beri
sunniyparastlar bilan shiaparastlar Hirotni bir- birlaridan tortib olib,
goh o‘tga urdilar, goh suvga...
–
Ho‘ o‘shanda... Unsiyaning minorasida turib so‘zlashganimizda
«Hirotning tole quyoshi botib ketmasmikin? – deb iztirob chekkan
edingiz. Shu iztiroblar bari o‘rinli ekan-da.
–
Hirotda tole ketganda Samarqand bizga quchoq ochib tursa
ekan! Shia-sunniy adovati Movarounnahr bilan Xurosonu Eronning
madaniy aloqalarini uzib tashladi. Bu aloqalardan qancha avlodlar
bahra olgan edi, qancha iste’dodlar kamol topgan edi. Johil sultonlar
Movarounnahrni biqiq muhitga solib qo‘yib, xurofot bilan bid’atga
yem qilmoqdalar. Samarqanddan kelgan bir olim yig‘laguday bo‘lib
aytib berdi. Obirahmat bo‘yidagi uch oshiyonlik Ulug‘bek rasadxo-
nasi vayron bo‘lmishdir. Shahar hokimining parvoyiga kelmas emish.
Johillar nurab yotgan rasadxonaning g‘ishtlarini olib ketib, o‘z hovli-
lariga ishlatmoqda emishlar.
–
Biz o‘zga yurtga kelib imoratlar qurganda ular o‘z yurtimizd-
agi obidalarni buzmoqdalar! Charxning bundan achchiq kinoyasi
bo‘lurmi, mavlono? Shuni o‘ylasam, o‘z yerimizni qo‘yib, Hindga
ko‘ngil berganim menga xuddi oqibatsizlikdek ko‘rinadir!
–
Biroq falakning gardishi shuni taqozo qilsa, odam iloj topol-
mas ekan-da. Mana, men ham sizdan ibrat olib, Hindga keldim-ku!
Muarrix bo‘lganligim uchun tarixiy zarurat bizdan zo‘r bo‘lishini ko‘p
sezmishmen.
Bobur Xondamirning so‘nggi gapiga qiziqib, otini uning otiga ya-
qin yurgiza boshladi.
451
–
Darhaqiqat, tarix alohida shaxslar irodasiga bo‘ysunmas ekan,
– dedi Bobur. – Oyog‘ingiz tagidagi tog‘ pastga qarab ko‘chsa, siz
yuksakka qanchalik intilmang, tog‘ ko‘chkisi bilan birga pastga qu-
lab ketar ekansiz. Endi o‘ylab ko‘rsam, Movarounnahrdagi ko‘chkilar
meni xuddi shu ko‘yga solgan ekan. Biroq siz qadam qo‘ygan tog‘
ichdan ko‘tarilib o‘sib borsa, ko‘zlagan yuksakligingizga qanday
ko‘tarilganingizni o‘zingiz sezmay qolur ekansiz. Hindiston menga
ichdan ko‘tarilib o‘sib boruvchi tog‘dek tuyuladir, mavlono. Shuning
uchun Samarqandu Andijonda qilolmagan ishlarimni bu yerda qilish
umididamen!
–
Mening nazarimda ham endigi yuksalish asri Hindga
ko‘chganga o‘xshaydir. Jaholat quvgan juda ko‘p ilmu san’at ahli
sizdan panoh istab Hindga kelishlari bejiz emasdir. Chunki falakn
-
ing gardishi o‘zgardi. Axir bir vaqtlar Xurosonu Movarounnahr
ham ichdan ko‘tarilib o‘sib boruvchi tog‘dek yuksalgan emasmi-
di? Xorazmda – Beruniy, Buxoroda – Ibn Sino, Tusda – Firdavsiy,
Bolasug‘unda – Yusuf Xos Hojib– bular hammasi bir- biriga asr-
dosh. Shuncha zo‘r siymolar chiqqan asr – bizning ulug‘ bir yuksal-
ish asrimiz edi. Chingizxonning ko‘chmanchi o‘rdalari bosib keldi-
yu, madaniy taraqqiyotimiz iplarini bir necha asrga uzib tashladi.
Ulug‘bek davrida Samarqandda, Navoiy davrida Hirotda juda ko‘p
madaniy daholar yana uyg‘ondi. Yangi yuksalishlar asri boshlandi.
Lekin kajraftor falak buni ham bizga ko‘p ko‘rdi! Yana chingiziy
sultonlar madaniy taraqqiyot iplarini uzib, chalkashtirib yubordi-
lar... Faqir Hirotda topolmay yurgan kalavaning uchini shu yerda
topgandek yengil tortmoqdamen. Musofirlik juda og‘ir bo‘lsa ham,
lekin bashariyat yashab turgan shu keng olamda yangi daholari
uyg‘ongan, ilmu san’atga astoydil yo‘l ochilgan Hindning borligi
qalblarga quvvat beradir... Men endi «Habib us- siyar»ning so‘nggi
tahririni shu yerda, qanotingiz ostida tugallash umididamen.
–
Bajonidil!.. Bizdan neki ko‘mak zarur bo‘lsa tortinmay ayting.
–
Faqir Hazrat Mir Alisherning kutubxonalarida ko‘p yil ish-
ladim. Husayn Boyqaro hazratlarining kutubxonalaridagi nodir
qo‘lyozmalardan ham ko‘p foydalandim... Endi... bu kutubxonalar Hi-
rotda qoldi.
Xondamir Boburning ham ellik kishi ishlaydigan ulkan kutubxo-
nasi borligini bilar, Hirotdan topilmaydigan nodir manbalar bu ye-
rdan topilishi mumkinligiga ishonar edi. Biroq podshohning xos ku-
452
tubxonasiga ancha-muncha odam yo‘lay olmaydi. Xondamir shuni
o‘ylab, gapining davomini aytishga iymandi.
–
Siz bizni deb shuncha joydan kelibsizu biz kutubxonamizni
sizdan ayagaymizmi, mavlono? – dedi Bobur uning iymanish sababini
sezib. – Abdulla kitobdorga buyurgaymen, sizga neki asar zarur bo‘lsa
topib bergay. Kutubxonada hindistoniy kitoblar ham ko‘p. Abdulla
kitobdorning ixtiyorida sanskritni yaxshi biladigan tarjimon olimlar
bor. Shulardan bir-ikkitasini sizning ixtiyoringizga berurmen, neki
xizmatingiz bo‘lsa ado eturlar.
–
Toabad minnatdormen, hazratim! Gustoxlik sanalmasa, yana
bir erkaligim bor...
–
Marhamat, mavlono.
–
Hirotda o‘zingiz yozgan sarguzashtlaringizdan parcha o‘qib
bergan edingiz. Meni maftun etgan edi. Agar shu asaringizning tayy-
or qismlari bo‘lsa, men uchun... eng aziz, eng nodir manba bo‘lur edi.
Chunki siz boshdan kechirib, tadqiq etgan tarixiy voqealarni boshqa
hech kim shunday yaxshi tadqiq etgan emas...
Bobur otining chimirilgan quloqlariga tikilib bir oz jim bordi. U
ikki yildan beri «Boburnoma»ni boshidan qaytib ko‘chirib, yaxlit bir
asar holiga keltirmoqda edi. Bultur yoz issiqlari tugab, yomg‘ir fasli
boshlanganda juda qattiq shamol ko‘tarilgan. Bobur chodirda ish-
lab o‘ltirganda yomg‘ir aralash kelgan dovul uning chodirini yiqitib,
qo‘lyozmalarning o‘nlab varaqlarini uchirib ketgan edi. Butun-butun
boblarni yomg‘ir-dovul halok qilgan edi. Ularni tiklash uchun haliga-
cha yaxlit bir vaqt topilmas edi.
Qo‘lyozmani shu ahvolda Xondamirga bersa to‘g‘ri bo‘larmikin?
– Men o‘ylab ko‘ray, mavlono.
Bu orada ular Sekri tog‘ining etagidagi buloqqa yaqinlashdilar.
Atrofi orasta qilib qo‘yilgan suvi muzday buloq Boburning yaxshi
ko‘rgan joylaridan biri edi. Shu yerda Xondamir ikkovlari otdan tush-
dilar.
Tiniq mavjlarga toza qumlar qo‘shilib qaynab chiqayotgan buloq
sokin gulzorlarni oralab, shildirab oqmoqda edi.
– Atrof shunday sokin, – dedi Xondamir. – Ko‘l bo‘yida qurilish-
lar... Bundan ikki yil burun shu Sekrida Rano Sango bilan dahshatli
janglar bo‘lganini tasavvur etish mushkul. Mana shu atroflarda bo‘lib
o‘tgan qirg‘inning eng tahlikali damlari Boburning tasavvurida qay-
tadan gavdalandi. O‘shanda u naq o‘limni bo‘yniga olib qo‘ygan edi.
453
Zahar asorati hali ketmagan. Bobur asta-sekin darmonga kirib,
sog‘lig‘ini tiklayotgan kunlarda navbatdagi hayot-mamot kurashi
boshlandi. Bu gal eng jangovar rajput qo‘shinlarining sarkardasi
Rano Sangram Sing to‘qson ming qo‘shin to‘plab, Boburga qarshi
jangga otlandi.
Holbuki Bobur Kobulda ekanida Rano Sangram bir necha marta
elchilar yuborib, uni Hindistonga taklif qilgan va Ibrohim Lodiga qar-
shi kurashga chorlagan edi. Rano Sangram o‘g‘li Bikramaditni oraga
qo‘yib tuzgan shartnomada «agar Bobur hazratlari bizni Ibrohim
Lodi zulmidan xalos qilsalar, uni oliy hukmdorimiz deb tan olurmiz»
deyilgan joyi ham bor edi.
Ehtimol, u paytda Rano Sangram Boburni «Hindis-ton issiqlariga
bardosh berolmas, oladiganini olib qaytib ketsa, mamlakat o‘zimizga
qolar», deb o‘ylagandir. Ammo Bobur Hindistonda mahkam o‘rnashib,
ikki yildan buyon katta qurilishlar qilayotgani va ulkan bog‘lar, tosh-
hovuzlar, qasrlar bunyod etayotgani Rano Sangramning avvalgi umi-
dini puchga chiqardi. Surishtirib qarasa, Boburning qo‘shini hali ham
o‘n besh mingdan ortiq emas. Rano Sangram esa barcha rajput roa va
ranolari bilan til biriktirib, bundan olti barobar ortiq qo‘shin to‘pladi.
Yana Ibrohim Lodining ukasi Mahmud Lodi ham yigirma ming suvoriy
bilan unga yordamga keldi. Rano Sangram mingdan ortiq jangovar
filni oldinga chiqarib, yo‘lida uchragan to‘siqlarni parchalab, yanchib,
Bobur tomonga bostirib kela boshladi. Ichkarida fitna, xiyonat. Bobur
laxo‘rlik Olamxonni ikki ming qo‘shin bilan Gvalior himoyasiga yubor-
gan edi, u odam yo‘lini bexatar tomonga burib, askari bilan Panjobga
qochdi. Hasanxon degan yana bir afg‘on sarkardasi olti yuz navkari bi-
lan Bobur qarorgohidan yashiriqcha chiqib, tunda dushmanga borib
qo‘shildi. Shuning ustiga Muhammad Sharif degan munajjim:
«Mirrix g‘arb tomonidadir, osmondagi yulduzlar bizning
mag‘lubiyatimizdan darak bermoqda», deb ovoza tarqatdi. Beku
navkarlarni vahima bosganini sezgan Bobur Sekri ko‘li yaqinidagi
qarorgohga besh yuzdan ortiq odamlarini yig‘di. Doshqozonlarda
palov pishmoqda. Dasturxonlarga noz-ne’matlar, oltin-kumush suro-
hiylar qo‘yilgan. Soqiylar xumlarda kuch yig‘ib yotgan maylardan
ko‘zachalarini to‘ldirib olishmoqda. Ulardan biri ikkinchisiga shivir-
lab deydi:
– Ertaga yana qirg‘in urush bo‘larmish. Shunday paytda ichkulik
bazmi ko‘ngillariga qanday sig‘arkin?
454
Ikkinchi soqiy e’tiroz qiladi:
– Ichkulik odamni botir qilgay, g‘am-g‘ussani unutdirgay! Xumda
xosiyat ko‘p. Ba’zi beklar ham: «Jangchilarning kayfiyatini may bilan
ko‘tarmoq kerak!» deb, bazmning tezroq boshlanishini sabrsizlik bi-
lan kutmoqda edilar. Hatto shahzodalardan Humoyun bilan Askariy
ham xatarli urush oldidan to‘yib kayf qilish umidida edilar. Bobur
o‘g‘illarining otadan ibrat olib allaqachon may ichishga o‘tganlarini
hozir yana bir og‘rinib his qildi-yu, ko‘pdan beri ko‘ngliga tukkan niyat-
ini shu qirg‘inbarot arafasida amalga oshirmasa bo‘lmasligini o‘yladi.
U savdarlarga buyurib ziyofat bo‘ladigan joydan nariroqqa
kattagina chuqur qazdirdi. Chuqur yaqiniga sandiqday-sandiqday
ikkita xarsangtoshni yumalatib keltirib o‘rnattirdi. Beku navkar-
lar uning nima qilmoqchiligini tushunolmay hayron edilar. Bobur
oltin-kumush surohiylarga may qo‘yishni buyurdi. Lekin dasturxon
yoniga hech kimni taklif qilmadi. O‘zi ham may to‘la oltin surohiy
bilan haligi chuqur yaqinida tikka turibdi. Beklardan biri yonidagi
o‘rtog‘iga:
–
Bugun tik turib ichgaymiz, chamasi? – deb shivirladi. Bobur
hamma eshitadigan jarangdor tovush bilan:
–
Janob beklar! Yigitlar! – deb gap boshladi.– Taklif bo‘ldiki,
jangchilarga may ichiraylik, toki dadil bo‘lib maydonga kirsinlar.
Ammo boshimizdan o‘tgan, bilurmizki, may dadilligi – aldamchidir.
Mast odam jangda ajal paymonasidan qanday ichganini bilmay qolur.
Najot qayda? Ertangi jang biz ko‘rgan qirg‘inlarning eng mushkuliyu
eng murakkabi bo‘lg‘usidir. Biz sepoyalar yasadik, arobalarni zanjir-
lar bilan bog‘ladik, g‘alabaning barcha rejalarini tuzdik. Endi bu re-
jalarni eng nozik nuqtalarigacha bexato amalga oshirmasak mag‘lub
bo‘lgaymiz. Jangda nihoyatda hushyor bo‘lmog‘imiz kerak. Najot
mastlikda emas, hushyorlikdadir! May ichib ko‘p gunohlar qildik.
Endi men hayot- mamotjangiga halqumimni poklab kirmoqchimen...
Bir o‘lim har vaqt boshimizda bor. Agar ertaga kunim bitsa, bu foniy
dunyodan boqiy dunyoga may mastligi bilan emas, imon pokligiyu
tan halolligi bilan ketmoqchimen!
Bobur o‘sha damda chindan ham bir o‘limni zimmasiga olib, beku
navkarlari bilan vidolashayotgan odamday hayajonlanib gapirgan
edi. Bu ko‘pchilikka juda qattiq ta’sir qildi. Bir lahzalik og‘ir jimlikdan
so‘ng, Bobur shu bugun bitgan masnaviy she’ridan to‘rt satrini yod-
dan aytdi:
|