Kəskin qılıncım anlatsın ona,
Qayıtsın bəlkə öz doğru yoluna.
Zəncicə anlatsın, göstərsin tədbir,
Atəşi gördükcə yumşalar dəmir.
Gül üzlü, o şümşad boylu hünərvər
Rumludan zənciyə apardı xəbər:
"Təxti var, tacı var bəxtitək parlaq,
Qılıncın gücüylə ucaltmış sancaq.
Şövkətli, qüvvətli, həm də sərkəşdir,
Bəzən də acığı yanar atəşdir.
Maral buynuzuna göndən zeh çəkər,
Qarışqa başım dırnağa tikər.
Onunla müdam eylə, ey salar,
Ağlayıb üzr istə, get ona yalvar,
inan ki, bu atəş olsa şöləvər,
Sönməz, üzərinə dəniz töksələr.
Dostluqla yaxınlaş, kinindən çəkil.
Onunla düşmənlik faydalı deyil.
Kin ilə, sülh ilə sınanmış cahan,
Sülhündən xeyr almış, kinindən ziyan".
Bu fikri qaralar şahı eşitcək
Dəhşətdən qıvrıldı qara ilantək.
Kininin atəşi beynini yaxdı,
Şimşəkli buludtək gurladı, çaxdı.
Acıqlı əmr etdi: Tutiyanuşu
Kəssinlər, bədəndən ayrılsın huşu.
Div kimi qapdılar o pəhləvanı,
Necə ki, kəhrəba qapar samam.
Qızıl teşt içində kəsildi başı,
Al qana bulaşdı şahın sirdaşı.
Qızıl teşt qan ilə dolduğu zaman
Zənci şah su kimi içdi o qandan.
Onunla gedənlər gözlərində yaş
İskəndər yanına qayıtdı birbaş.
Həsrətlə döndülər şahın yanına,
Bu qanlı xəbəri verdilər ona.
O gözəl rumlunun zənci şahından
81
Gördüyü dəhşəti etdilər bəyan.
İskəndər o şümşad rəngli sərv üçün
Atəşdə ox kimi yandı ki, neçin
Elə bir suçsuzun töküldü qam?
And içdi məhv etsin azğın düşmam.
Çaünca qoşuna bu dəhşətli iş,
Rumlular qorxaraq etdilər təşviş.
Bu işdən zəncinin dişi ağardı,
Rumlunun qəlbim bir qorxu sardı.
Gecənin dişləri örtülməlidir,
Ancaq ölən zaman o gülməlidir.
İskəndər susaraq üç gün, üç gecə,
Kinini söndürdü parlaq düşüncə.
Dağların üstünü alınca duman,
Quşlar bu ahəngə düzdü bir dastan.
Göylərin Harunu keşik çəkərək,
Belinə asmışdı saysız qızıl zəng
106
.
Keşikçi zəng çalıb səsləndi birdən:
"Yaşasın tacidar, qəhr olsun düşmən!”
Dişan çıxaraq kəşfiyyat qolu.
Növbətlə qarovul güdərdi yolu.
Ertəsi günü bu səbirsiz dövran
Göstərdi günəşi dağ arxasından.
Nay, təbil gurladı şah qapısından,
Zənglərin səsindən titrədi cahan.
Təbilçi sür ətlə qalın xam göndən
Gecənin ağzına vurdu bir yüyən.
Coşaraq inləyir neyin nəfəsi,
Nağara əl çalır, yüksəlir səsi
107
.
Ordunun çəkisi elədikcə meyl,
Bu gözdən o gözə axıdırdı sel.
Süngülər kaftanı dələrək hər an
Çıxırdı göbəyin tam ortasından.
Qılınc, ox yağarkən şaraqhaşaraq
Parça-parça oldu geyim və qalpaq.
Qılıncın dəhşətiə çalhaçalından
Buludun qəlbində su olurdu qan.
82
Üz-üzə gəlincə hər iki ordu
Elə bil iki qoç üz-üzə durdu,
igidlər döyüşdü uzun bir zaman.
Meydana sel kimi axıtdılar qan.
Rumlan zəncilər əzdiyi zaman
Sanki bir maralı ovlardı aslan.
Rumlara zəncilər verdi tələfat,
Hər yeri bürüdü dəhşətli heyhat.
Zəncinin etdiyi Tutiyanuşə
Rumlan salmışdı böyük təşvişə.
Kasaya doldurmuş günahsız qam,
Su kimi başına çəkmiş kasam.
Zəncilər oynayan qorxunc oyundan
Qorxaraq, rumlara daraldı meydan.
İskəndər bildi mm, zəncidən ürkmüş,
Əskərin qəlbinə bir qorxu çökmüş.
Meydanda əskərə üz versə qorxu,
Cəza bir iş verməz, dağılar ordu.
Çağırdı bilikli böyük vəziri,
Gizlincə anlatdı ona bu sirri:
"Müzəffər ordumuz olmuş pərişan,
Bir qılınc yemədən doymuş savaşdan.
Döyüşə qəhrəman bir ordu gərək,
Bir atlı od olsa, verməz bir kömək.
Elçinin qamm içərkən düşman
Əskərim məhv olur can qorxusundan.
Orduda apardın qorxu izi var,
Qorxaq kimsələrdən, söylə, nə çıxar?
Meydanda düşməndən qorxarsa ordu,
Su gətir, zəfərdən əllərim yu.
Zəncilər hər yanda meydan sulayır,
Qızmış fillər kimi hey baş bulayır.
Yaratmaq gərəkdir elə bir dəstan,
Zəncinin ordusu məhv olsun ondan.
Ortaya elə bir sağlam fikir at,
Bizə bu qorxudan versin bir nicat".
Sınanmış, ağıllı, hünərli vəzir
83
Dostları ilə paylaş: |
