Son söz əvəzinə
XX əsrin əvvəllərində Azərbaycanda reallaşmış milli-mədəni
intibah faktı birdən-birə baş vermiş, hazır şəkildə alınmış,
mənimsənilmiş bir mədəniyyət hadisəsi deyildi. Bu intibahın
zəminində XIX əsr boyunca tədricən formalaşmış bir yeniləşmə
hərəkatı dururdu. Milli-mədəni intibahın mütərəqqi fikirli şəxsiy
yətlərinin, qabaqcıl ziyalılarının yetişməsində də ilk növbədə
əvvəlki yüzilliyin oyanış və yeniləşmə proseslərinin təsiri
şəksizdir.
Yüz illik yeniləşmə prosesi ərzində mütərəqqi fikirli ziyalılar
cəmiyyətin ümumi tərəqqisi naminə mədəniyyətin bütün sahələri
nin inkişafı qayğısına qalmışlar. Elmi-mədəni, ədəbi-bədii yaradı
cılıq mühitinin formalaşması üçün məktəb və mətbuatdan başla
yaraq teatr və musiqiyə qədər incəsənətin fərqli sahələrinin inki
şafına yönəlmiş həmin fəaliyyətlərin bəhrəsi artıq XX əsrin əvvəl
lərində göz qabağında idi. Belə bir yeniləşmə prosesinin zəminin
də yeni bir əsrə qədəm qoymuş Azərbaycan cəmiyyətindəki
mədəni hərəkat bütün aşkarlığı ilə milli bir şəkil və mahiyyət
almağa başlamışdı. XX əsrin əvvəlləri artıq sinfi mübarizənin
kəskinləşməsi, milli azadlıq hərəkatının coşması və tədricən yeni
mərhələyə qədəm qoyması ilə müşayiət olunurdu. Azərbaycan
milli burjuaziyası ilə millətçi ziyalıların həmrəyliyi və bu birlik ilə
mübarizə mövqeyində duran sosializm ideyaları tərəfdarlarının
çarpışmaları bu dövrün əsas səciyyəvi xüsusiyyətlərindən idi.
Milli-mədəni intibah prosesini yönəltmiş Azərbaycan
ziyalıları məhz belə bir mühitin yetirməsi idilər. Qədim tarixə,
zəngin varislik ənənəsinə malik Azərbaycan mədəniyyəti ilə
müasir Avropa mədəniyyətinin yüksək nailiyyətlərinin çulğaş
dığı yeni mədəni mühitin yetirməsi olan bu ziyalılar ölkənin və
xalqın gələcək taleyində mühüm rol oynadılar. Azərbaycan
mədəniyyətinin son yüzillik boyu əldə etdiyi nailiyyətlər,
qabaqcıl ideyalar həmin ziyalıların ictimai-siyasi görüşlərinin
və kulturoloji baxışlarının təşəkkülündə mühüm rol oynadı.
182
Hətta deyə bilərik ki, XX əsrin əvvəllərinin milli-mədəni
intibahına öz töhfələrini vermiş bu şəxsiyyətlər Azərbaycan
xalqının əsrlər boyu yaratdığı böyük və zəngin mədəniyyətinin,
onun humanist hisslərinin, qabaqcıl ideyalarının, müqəddəs
ideallarının məntiqi sonucu, qanunauyğun bəhrəsi idilər. Lakin
onlar, keçmiş yolları təkrar etmədilər, mədəni irsdən yaradıcı
şəkildə istifadə etməklə dövrün tələbindən doğan zəruri, müa
sir, demokratik və həm də orijinal fikirlərin bayraqdan və car
çısı oldular. Bununla da təkcə Azərbaycanın deyil, bütün Yaxın
Şərq xalqlarının mədəniyyət tarixində örnək bir cəmiyyətin
qurucuları səviyyəsinə yüksəldilər.
Azərbaycan türklərinin özünüdərketmə, maariflənmə, həm
rəylik meyllərinə istiqamət verən ziyalılar müxtəlif konsepsiya
larla çıxış etsələr də, ümumi gedişat milli bir məcraya yönəlirdi.
Türk dilində maariflənmə işinə daha çox diqqət yetirilməsi, milli
məktəblərin yaradılması istiqamətdə uğurlu addımların atılması,
mətbuat sahəsində bu vaxtadək görünməmiş bir canlanmanın
müşahidə edilməsi, türk dilində dramaturgiya, teatr, opera, operet-
tanın inkişafı və digər mədəni-maarif fəaliyyətləri Azərbaycan
türklərinin milli özünüdərkinin mühüm amilləri idi.
Milli maarifləndirmə, ana dilli təhsil, teatr, mətbuat, mədə
ni-maarif və xeyriyyə cəmiyyətləri XX əsrin milli-mədəni
intibahını şərtləndirən mühüm kulturoloji amillərə çevrildi və
bu prosesdə ziyalılarla milli burjuaziyanın həmrəyliyi mühüm
bir tarixi hadisə idi. Yaranmaqda olan milli burjuaziya azərbay
canlılar üçün istər iqtisadi, istər mənəvi, istərsə də maarifçilik
maraqlarının qorunmasında yeganə ümid yeri idi. Bu səbəbdən
rus və erməni bolşeviklərinin uzun illik səylərinə baxmayaraq,
əksər azərbaycanlılarda milli və dini təəssübkeşlik sinfi həm
rəylikdən üstün idi. Ziyalılarla milli burjuaziyanın həmrəylik
ideyalarının mətbuat vasitəsilə təbliği belə əsaslandırılırdı ki,
birincilər öz ağlı, biliyi, istedadı ilə xalqın köməyinə gəlməli
dirlər, ikincilər isə öz imkanları ilə bu vəzifələri yerinə
yetirmək üçün ziyalılara maddi əsas yaratmalıdırlar.
183
Milli həmrəylik prosesi heç də birmənalı şəkildə eyni
istiqamətdə getmirdi, bu məsələdə də fikir ayrılıqları, bir-birinə
zidd mövqe tutmuş qüvvələr vardı. Dövri mətbuatın bu
dövrdəki ümumi təmayüllərinin təhlili, bunu deməyə əsas verir
ki, bu nəşrlər arasında “dövrün inqilabi havası və millətçi
kimlik axtarışı” məsələsində ziddiyyət vardı. Qəzetlərdə milliy
yətçilik kəlməsi işlədilməsinə baxmayaraq, sonralar daha açıq
bir termin olaraq millət gündəmə gəldi və artıq qəzetlər sadəcə
müsəlmanlara səslənmək əvəzinə, Qafqaz türklərindən və ya
sadəcə türklərdən bəhs etməyə başladılar.
Dünyanın bir çox elm, mədəniyyət və siyasət xadimləri
kimi Azərbaycan ziyalıları da dil və kültür birliyini milli
şüurun və özünüdərkin əsas amili hesab edir, xalqın bu ideallar
ətrafında birləşməsi, bu idealların məfkurə halına gətirilməsi,
milli şəxsiyyətin formalaşması üçün mənəvi-ruhi birliyin vacib
və mühüm şərt olduğunu bildirirdilər.
Azərbaycan mütəfəkkirlərinin kulturoloji irsində dil möv
zusu millət və mədəniyyət fenomenləri kontekstində araşdırılır,
dilin tarixi-mədəni və milli-ideoloji aspektlərdən tədqiqi prob
lemlərinə xüsusi diqqət yetirilirdi. Onların qənaətincə, milliy
yət xaricində səadət olmadığı kimi, dilsiz də milliyyət yoxdur.
Mədəniyyət sinfi olmadığı kimi, dil də sinfi deyil, millidir.
Bütün təbəqə və siniflərin ifadə və istifadəsini təmin etməyincə
də bir dil qərarlaşmış olmaz. Ümumiyyətlə, türk dil birliyini
müdafiə və təbliğ etmiş ziyalılar Azərbaycan dilinin tarixinin
də yalnız türk dilinin tarixi ilə birgə öyrənilməsini elmi saymış
lar. Bu yanaşmaya görə Azərbaycan xalqının tarixi də komp
leks şəkildə - xalqın mədəniyyətinin, milli-mənəvi dəyərləri
nin, elminin, ədəbiyyatının və nəhayət dilinin tarixilə əlaqəli
şəkildə öyrənilməlidir.
Milləti meydana gətirən ünsürlər içərisində mədəniyyət
birliyi və bütünlüyü ən önəmli yer tutur. Çünki bir millətin
milli mədəniyyəti, onun milli tarixindən qopub gələn uluların
mirası və maddi varlığının, inanc və əxlaq ucalığının, dil və
184
Dostları ilə paylaş: |