ümumilikdə kulturoloji problemlərə daha geniş miqyasda yanaş
mağa çalışır. Belə ki, Azərbaycan kulturoloji düşüncəsində türk
çülük, islamçılıq, müasirləşmək kimi möhkəm və əsaslı yer
tutmuş mədəniyyət cərəyanlarının qaynaqlandığı digər tarixi,
elmi, ideoloji mənbələr də tədqiqat obyektinə çevrilir.
Yeni dövrün, Azərbaycanda Mirzə Fətəli Axundov, Həsən
bəy Zərdabi, Rusiyada İsmayıl bəy Qaspıralı, müsəlman şər
qində Şeyx Cəmaləddin Əfqani kimi mütəfəkkirləri ilə başla
dılan fikri cərəyanlarının XX əsrin əvvəllərindəki əks-sədası və
təsir dairəsi də tədqiqatın bəhs mövzularındandır. Müqayisəli
tədqiqat metoduna üstünlük verən müəllif kulturoloji prosesləri
dəyərləndirərkən Azərbaycan mühacirət mədəniyyətşünaslı-
ğının mahiyyətini özündə ehtiva edən ən mühüm mənbələrə,
eləcə də dünya şərqşünaslarının və kulturoloqlarının fikirlərinə
yer verir.
Razılıq hissi ilə bildirirəm ki, qaldırılan elmi problemlərin
tarixiliklə müasirliyin vəhdətində araşdırıldığı əsər zəngin və
tutarlı material əsasında, səriştəli tədqiqatçı təfəkkürü ilə yazı
lıb. Müəllif XX əsrin əvvəllərinin kulturoloji irsinə hazır nəzəri
stereotiplərlə yanaşmır, bu zəngin və mənalı irsin özündə
ehtiva olunmuş nəzəri müddəaları ümumiləşdirir
və bu bünövrə
üzərində Azərbaycan kulturoloji fikrinin perspektivləri ilə bağlı
qənaət və təkliflərini irəli sürür.
Tədqiqat işinin ciddi elmi-təcrübi əhəmiyyəti var. Əsər
Azərbaycan kulturoloji fikir tarixini, xüsusilə də XX əsr mədə
niyyətini, mətbuatı və ədəbiyyatını öyrənən mütəxəssislər üçün
orijinal bir elmi-nəzəri mənbə kimi dəyərləndirilə bilər.
Kamal Talıbzadə
AMEA-nm həqiqi üzvü,
filologiya elmləri doktoru, professor
5