22
yaranır.Bir şərtlə ki, bu cəmiyyətdə mədəni rəqabət üçün şərait olmalıdır.
Süpürgəçinin də maliyyə oliqarxı kimi geyinmək, onun üslubunda yaşamaq
hüququ var, amma bu o halda baş verə bilər ki, buna onun maddi vəziyyəti imkan
versin. Hüquq bərabərliyi təmin edilsə də, maddi imkan bərabərsizliyi özünü
mütləq biruzə verir.
Dəbin yaranması elə cəmiyyətdə mümkündür ki, burada dinamiklik, sosial
differensasiya, sosial mobillik olsun.Dəbin - statik, bağlı, maddi cəhətdən kasıb və
mədəni dəyərləri məhdud, sosial birtipli təbəqə (kasta, təbəqə və s.) mövcud
olduğu dövlətlərdə yaranması və inkişafı qeyri mümkündür.
Dəb sosial norma kimi müxtəlif dərəcəli kəskinliyə malik ola bilər. Bu
yaxınlaradək bütün istehlak malları «dəbdə olan» və «dəbdə olmayan»a bölünürdü.
Bununla yanaşı birinci qrup dəqiq və aydın cəhətə malik olurdu ki, bu cəhətlərə
malik olmayan mexaniki şəkildə ikinci qrupa düşürdülər.
Getdikcə dəb özünün əvvəlki kəskinliyini və birmənalığını itirməyə başlayır.Post
modem mədəniyyəti bir çox üslublara bölünür ki, onlardan hər birinin də «dəbdə
ı»olmaq» hüququ var.C.Kampbell bu haqda yazırdı: «Bu gün dəb» yoxdur, bu gün
«dəblər» var.
Dəbdə olan geyimlərin kütlə içərisində geniş yayılması prosesi, insan faktoru
ilə bağlı baş verir. Bir sıra hallarda bu proses müqavimətə rast gəlir. Çünki
yeniliklər insanlar tərəfındən müxtəlif cür tezlikdə qəbul edilir. Burada material
imkanının da böyük rolu vardır. Dəbdə olan modellərin qəbul edilməsinə və
alınmasma görə istehlakçılar bir neçə qrupa bölünürlər.
“ nnovatorlar” (“referentlər”, “pionerlər”, “eksperimentatorlar”).
Bu ən azsaylı istehlakçı qrupudur ki, onlar dəbi bərqərar edənlər kimi çıxış
edərək, ən yeni dəbləri əldə edirlər. Bu qrup, birbaşa və ya bilavasitə təcrübə
nümunələri istehsal edən istehsalçılarla birbaşa və ya bilavasitə əlaqədə olaraq, ilk
təcrübə keçirmək riskini öz üzərlərinə götürürlər. Onların arasmda daha çox insana
təsir etmək imkanı olanlar (müğənnilər, tele-diktorlar və s.) yəni referentlər, dəbi
stabil şəkildə bərqərar edənlər olurlar.
23
“Liderlər”-Bu qrupa daxil olan insanlar, ətrafdakıların məxsusi hörmət
bəslədikləri və lider kimi gördükləri insanlardır. Bu qrupa daxil olan insanlar,
böyük əksəriyyətin önündə gedirlər, lakin eksperiment etməkdən çəkinirlər. Onlar
model innovatorlanndan (eksperimentatorlarından) elə modelləri seçib götürürlər
ki, həm gülüş obyektinə çevrilməsinlər, həm də bu modellərin əksəriyyət
tərəfindən bəyənilmək şansı daha çox olsun. Yalnız bu qrup tərəfindən
mənimsənilən modellər haqqında əminliklə demək olar ki, onlar dəb tendensiyasını
müəyyən edirlər.
“ lkin əksəriyyət»” (“ilkin ardıcıllar”, “təqlidçilər”)-Bunlar kütləvi şəkildə
dəbi izləyib, ondan geniş şəkildə istifadə edən insanlardır. Onlar yeni modellərdən
böyük məmnuniyyətlə istifadə edən, material cəhətdən heç bir məhdudiyyət
bilməyən insanlardır. Yalnız bu qrup tərəfindən qəbul edilən modellər dəb obyekti
olurlar.
“Ləngiyən
çoxluq”
(“skeptiklər”,“konservatorlar”)-bu
qrup
üçün
konservatizmlə bərabər, “hamı kimi olmaq” cəhdi xarakterikdir. Onlar artıq çoxları
tərəfındən qəbul edilən modeli, öz radikal konservatizmliklərindən keçərək,
istehlakçıların böyük əksəriyyətinə qoşulmaq məcburiyyətində qalaraq, qəbul
edirlər.“Ənənəyə sadiq qalanlar” (“geridə qalanlar”)-bu qrupdan olan istahlakçılar
üçün yalnız ənənəyə sadiq qalmaq xarakterikdir. Onlar da “innovatorlar” kimi,
fərqlənməkdən qorxmayan, öz əqidələrinə sadiq qalan, heç bir dəb dəyişkənliyini
qəbul etməyən, cəsarətli insanlardır. Onlar dəbə qarşı etinasız münasibət
bəsləyərək, gülüş hədəfı olmaqdan qorxmurlar. Onlar üçün öz şəxsi fıkir və
“mən”ləri ətrafdakıların qiymətindən daha yüksəkdir.
24
FƏ S L II. MÜAS R GEY M NYARANMASINDA TƏŞƏ KKÜL TAPMIŞ
APARICI ÜSLUBLARIN XÜSUS YYƏ TLƏ R
Geyim tarixi geyimin yaradılışından zəmanəmizə qədər çoxsaylı forma
dəyişikliklərinə uğramışdır. nsanların ilk əvvəl istəyi ancaq örtünmək və
qorunmaq olubsa da, sonralar nə ilə örtünmək, necə örtünmək barədə düşünmüş və
nəhayət bu düşüncə “necə fərqlənim?”-ə qədər inkişaf etmişdir. Beləliklə, hər bir
xalqda və hər bir insan cəmiyyətində geyim mədəniyyəti meydana gəlmiş və əsrlər
boyu inkişaf edərək yeni dəblərin, üslubların, cərəyanların və geyim fəlsəfələrinin
yaranmasına gətirib çıxarmışdır.
Dəb haqqında kifayət qədər tez-tez "italyan stili", "fransız şıklığı", "amerikasayağı"
kimi ifadələr eşidirik. Bu səbəbdən bu və ya digər əşyanın müəyyən millətin
üslubunu necə xarakterizə etdiyini araşdırmaq, onların necə meydana çıxdığını və
klassikaya çevrildiyini, müasir dizaynerlərin onlar barədə fikirlərini öyrənmək
lazımdır. Dəb və Fransa sinonimlərdir. Bu, təkzibedilməz faktlarla möhkəmlənmiş
tarixdir. Fransız dəbi 3 dahinin üzərində dayanır - Kristian Dior, Koko Şanel və
Yubere de Jivanşi. Məhz bu şəxsiyyətlər müasir dünya dəbinin əsasını qoyaraq, öz
ə
sərlərini sonsuz sitatların obyektinə çeviriblər.
Dəbi təqib edən və etməyən hər bir insan dəb sözünü işlədir. Dəb deyiləndə,
ə
sasən, dövrün populyar geyim seçimi düşünülür.
Hər bir insana çox zaman, öz üslubunu tapmaq və ya dəyişmək üçün cəsarət və
cəsurluq lazım olur. Özünə inanmaq, öz üslubuna inanmağa və bu da
təkrarolunmaz, ifadəli və yadda qalan obrazların yaradılmasına səbəb olur. Bizim
dövrümüzdə hər şey çox sürətlə dəyişir, yeni texnologiyalar və yeni materiallar
meydana çıxır. Və, bütün bunlarla bərabər yeni ünsiyyət forması və həyat fəlsəfəsi
yaranır. Dəbə, üsluba və ümumiyyətlə geyimə yeni baxış formalaşır. Həyatın
ritmi, çox şeydə, bizim geyimə olan münasibətimizi sadələşdirir. Uzun illərdir ki,
dəbi gənc nəsil diktə edir. Bəlkə də, məhz bu səbəbdən, daha çox idman üslubu
məhşurlaşır. nsanların gündəlik geyimlərində demokrarik üslub üstünlük təşkil
edir.
Dostları ilə paylaş: |