136
-Qərbin cəmiyyətində yaşanan əksər normativ adətləri öz
cəmiyyətinə sürətlə inteqrasiya etdirməlidir;
-Qərbdə
olan
davranışların
ə
ksəriyyyətini
(ictimai
obyektlərə doğma yanaşma) öz ölkəsinə cəmləşdirməlidir.
(məsələn, küçələr sakinlər üçün ictimai əhəmiyyət kəsb edir və
küçələrin, parkların, yaşıllıqlaraın qorunub saxlanılması
prioritet istiqamət təşkil edir;
-inkişaf etmiş Qərb cəmiyyətlərində olan bir çox insan
obrazlarını Azərbaycana gətirməlidir (Qərbdə insanların ruhları
onların normativ yaşayış tərzləri ilə qovuşur, vəhdət təşkil edir.
Qərb öz həyatına tərkib hissələr nöqteyi-nəzərdən yanaşır və
ölçülüb-biçilmiş həyata tərzinə üstünlük verilir);
-Azərbaycan öz sistemli cəmiyyətində milli dəyərləri
qoruyub
saxlamaqla,
normalarla
nizama
salınan
və
normalardan əldə olunan estetik vasitələrə söykənən cəmiyyət
qurmalıdır və s.
“Aralıq coğrafi mədəniyyət arealı” imicinə və
statusuna malik olmaq düsturu (formulası)
Mədəniyyət dəyərlərə söykənən, mənəvi aləmin daşıyıcı
ünsürü olan vasitədir, elementlər birləşməsini əks etdirən
vahiddir. Hər bir mədəniyyət əxlaqa, gözəlliyə, zövqə xidmət
etdiyindən və müvafiq kriteriyaları özündə daşıdığından, tərkib
elementlər
də
qarşılıqlı
olaraq
mədəni
fəaliyyətin
mövcudluğunu əks etdirir. Mədəniyyətin, xüsusilə sivil
cəmiyyətlərdə, başlıca məqsədi bir tərəfdən ümumilikdə kamil,
müdrik və mənəviyyatı zəngin insan yetişdirmək, digər
tərəfdən də, yüksək etik və estetik baxışlara malik olan fərdin,
şə
xsin formalaşmasını (burada həmçinin şəxsiyyətin, liderin
yetişməsini başlıca məqsəd olaraq qarşıya qoymaq) təmin
etmək, eləcə də təkmil cəmiyyətin qurulmasını təşkil etməkdən
ibarətdir. Mədəniyyət cəmiyyətin tərəqqisinə, bu baxımdan
cəmiyyətdə olan bərabərsizliklərə qarşı mübarizəyə, daima
139
yayılması, millət anlayışı, milli təfəkkür, sivil cəmiyyət
anlayışları XIX əsr Türk ədəbiyyatında, ideologiyasında öz
yerini tapa bildi.
XIX əsrin əvvəllərində Sultan II Mahmud
tərəfindən dünyəvi ibtidai məktəblər açmaq haqqında qərar
qəbul edildi. 1834-cü ildə hazırlıq kursları olan hərbi məktəb
açıldı. Xaricdən müəllimlər dəvət edilir, Avropa dilində olan
dərsliklər türk dilinə tərcümə edilirdi. XIX əsrin 40-cı illərində
osmanlı hökuməti ibtidai, orta və ali məktəblərin açılmasını
nəzərdə tutan məktəb islahatı keçirtdi. İlk türk Elmlər
Akademiyası –Elmlər Komitəsi 1851-ci ildə İstanbulda açıldı.
Türk dilində ilk qəzet 1832-ci ildə nəşr olundu. Avropa
ölkələrinin mətbuatı, elmi və bədii ədəbiyyatı ilə tanış olan türk
ziyalısı özünün bədii ədəbiyyatını yaradırdı. Türk yazıçıları,
ədəbiyyatçıları, tarixçiləri, musiqişünasları içərisində İbrahim
Şinasi (1826-1871), Ziya Paşa (1825-1880), Cövdət Paşa
(“Tarix” əsərini yazıb, 1884-cü ildə nəşr olunub), tarixçi
Mustafa Nuru Paşa (1824-1890), Osman İbrahim, Əli Rza bəy
(türk bəstəkarlıq məktəbinin əsasını qoyublar), nasir Xalid Ziya
(1886-1945), “Gənc osmanlılar” ictimai-siyasi təşkilatının
görkəmli nümayəndəsi, şair, dramaturq publisist və siyasi
xadim Namiq Kamal (1840-1888), Tofiq Fikrət (1867-1915),
Hüseyn Rəhmi Gürpinar (1864-1944) və başqaları müasir
Türkiyənin
maariflənməsinin
əsasını
qoydular.
Ölkədə
incəsənət sahələri də inkişaf etməyə başladı. Osmanlı
imperatorluğunda ilk milli dram teatrı 1859-cu ildə, bədii teatr
isə 1822-ci ildə yaradıldı. 1928-ci ildə ərəb əlifbasından latın
əlifbasına keçildi. Avropa siyasi sistemini isə başlıca olaraq
Mustafa Kamal Paşa Atatürkün islahatları ilə qəbul etməyə
başlayıb, Türkiyədə respublika quruluşu (1923-cü ilin 29
oktyabrında elan olunub, 1924-cü ildə xəlifəlik ləğv olunub,
1924-cü ildə konstitusiya qəbul olunub. Parlament yaradılıb),
hüquqi dövlət prinsipi cəmiyyətin sivilləşməsinə şərait yaradıb,
Türkiyənin müasir siyasi sistemi sivil ideologiya ilə
formalaşmağa başlayıb. Bu baxımdan, XX əsrin 20-ci illərində