Maksimkanin vətəndə və digər ölkələrdə
Yüklə 15,14 Kb. Pdf görüntüsü
|
64 Doğrudur, buna çox vaxt sərf etməli olub. Çünki ağacdələnlər yaxınlıq etməyi çox da sevmirlər. Buna görə də Palıd ağacdələnlər cüt-cüt yaşayırlar, bir-birindən uzaq məsafələrdə. Əməksevərlik ağacdələn üçün yaranıb. İki ağacdələn 300-400 kilometrlik bir məsafədə yeganə həkim olmağa hazırdı ki, gecə-gendüz ziyanverici həşəratlara qarşı mübarizə aparıb onları məhv etsin. Belədə onlar vaxta baxmazlar. – Doğurdan da mən burda bir dənə də olsun qara ağacdələn görmədim. Amma özüm üçün iş tapdım, özü də bir günlük yox... Yüngül qayğılardan başladım... Yüngül qayğılar deyəndə o, qışa yem tədarükünü nəzərdə tuturdu. Bax elə Palıd Qozası Ağacdələnini götürək. Ailəli olsa da bu məsələyə çox sadəlövhlüklə yanaşırdı. Axı onlarda qış o qədər də sərt keçmir. O zaman Qara Ağacdələn bir, ya iki həftəyə köhnə palıd ağacında, cüllütün yanında özünə xırda yuvalar düzəltdi: hər yuvaya bir qoza! Ağac qocalmışdı, bəzi yerləri lap ovalanırdı. Axı həm də Qara Ağacdələn çoxlu böcək, qabıqyeyən cırcırama yemişdi, doymuşdu, hətta toxluq eləyib heydən düşmüşdü! Palıd ağacında yuvaların sayı çoxalanda Qara Ağacdələn də oraya qozaları daşımağa başladı. Palıd Qozası Ağacdələni və onun dostları Qara Ağacdələnə təəccüb elədilər, o isə sadəcə dedi:"Pis günə ehtiyat yığıram, nə ziyanı var ki? Sizin məmləkətlərdə fəlakətlər az olur bəyəm? Birdən leysan yağdı, ya da sel basdı aləmi, yerdə nə var hamısını basdı altına, onda nə yeyəcəksiz, hə?!" Palıd Qozası Ağacdələni yalnız ona minnətdarlıq əlaməti olaraq bütün meşəni gəzib dolaşdı, qara ağacdələnləri, heç olmasa yerli qara ağacdələnləri axtaramağa başladı. Amma axtarışları heç bir nəticə 65 vermədi. Bir dənə belə qara ağacdələn tapa bilmədi. Belaruslu qonaq (onun bu yerlərdə daimi qalmaq fikri yox idi!) qurub-yaratmaqla məşğul olmağa başladı. Bir dəfə səhər yeməyini palma ağacında edirdi, ağacın qabığı altında çox dadlı ziyanverici həşəratlar vardı. Aşağı boylanıb baxanda gördü ki, otun üstündə bir sincab uzanıb. Sincab nazik budaqlardan özünə çəpər düzəltmişdi, ayaqlarını budaqcıqlara ilişdirib böyrü üstə uzanmışdı. Qara Ağacdələn başladı ona söz atmağa:"Nədir, vaxt öldürürsən? Sən gərək belaruslu bacılarından bir şey öyrənəsən. Onlar payızın belə bir çağında özlərini günə verməzlər. Yuvalarına qoz daşıyırlar. Qış üçün göbələk qurudurlar..." Sincabın heç tükü də tərpənmədi. Qara Ağacdələn bir qədər də aşağılara endi, diqqətlə baxdı, gördü ki, sincab heç gözlərini açmır. Qara Ağacdələn dimdiyi ilə ağac qabığını tıqqıldatdı. Sincab da tərpəndi. Çalışdı ki, ayağa dursun, amma dərhal yenə yıxıldı. Görünür, sincabın ayağına nəsə olmuşdu. Dodaqları əyilmişdi, lap ağlamaq istəyirdi. Qara Ağacdələn üçün yerdə gəzmək çətin idi; həmişə dırnaqlarını nəyəsə ilişdirib durmalıydı, müvazinətini beləcə saxlayırdı. Qara Ağacdələn axır ki, sincabın yanına düşdü. Ehtiyatla onun ayaqlarına toxundu. O ayağıydı ki, köməksiz vəziyyətdə asılı qalmışdı. Deməli, balaca sincab buna görə ayağa dura bilmirmiş. Qara Ağacdələn yerdən bir neçə xırda budaq yığdı, sincabın sınmış ayağı boyu budaqcıqlar düzdü, sonra onu quru otla bağladı. Daha sonra isə balaca sincabı caynaqlarına alıb qonşu ağacda oyduğu yuvacığa apardı. Yumşaq gözəlçənin dodaqcıqları aralandı və Qara Ağacdələnə elə gəldi ki, sincabın təbəssümündə nəsə var, yazıq heyvan nəsə sevincindən cüyüldəmək istəyir, hey gözləriylə aşağılara baxır. Qara Ağacdələnin bu vaxta 66 qədər yaşadığı doğma meşədə heç bir heyvanla çəkişməsi- filanı olmamışdı. O, bütün sakinlərlə dil tapmışdı. Lakin bura Perunun meşəsiydi. Burda tamam başqa bir mühit, başqa bir dil vardı... Qara Ağacdələn əvvəlcə belə başa düşdü: yəqin yuvacıq sincabın xoşuna gəlmədi. Quş başladı yuvaya budaqcıqlar gətirməyə. Sonra bura qozalar də gətirib yığdı. Qara Ağacdələn özünü ora-bura vurdu, belaruslu qayğıkeş həkimciyəz birdən yerdən kəskin ciyilti eşitdi. Aşağıya boylandı və gördü ki, yerdə, otun üstündə iki bala sincab da var. Düşündü:"Deməli mənim yaralı xəstəm bunlar üçün narahat imiş!". Qara Ağacdələn dərhal sincab balalarını da otun üstündən götürdü, onları yaralı ana sincabın yanına gətirdi, özü üsə daha yuxarılara qalxdı və başladı özü üçün təzə yuva tikməyə. Eybi yox, qoy sincab balaları böyüsünlər, sonra öz yuvalarına köçərlər. – Qara Ağacdələn, de görüm bu məmləkətdə daha hansı qayğılarla üzləşmisən? – deyə Maksimka sual verdi. – Balaca sincablara ev quran kimi başladım bacı- qardaşlarımı axtarmağa...Lakin uzun müddətdi axtarıram, amma heç bir nəticəsi yoxdu, heç kəsi tapa bilməmişəm. Çox narahatam, evə əliboş qayıdacağam... – Qulaq as, mənim bir professor tanışım var, doğrudur, o, Peruda yaşamır, lakin Amerika ölkələrindən birində, Kubada yaşayır. Daha doğrusu, o, mənim atamın dostudur, filatelistdir. Yaxşı olar ki, onunla əlaqə saxlayasan, bəlkə elə Kubaya uçasan? – Maksimka, Kuba heç də yaxın deyil. Ora uçmaq bilirsən nə qədər vaxt aparar! Həm də axı oraya uçmaq üçün güc lazımdı. Bu uzun yolu qət etməyə bizim gücümüz çatacaqmı?! – Bəlkə bizə Ah-Uf kömək elədi, hə? Ah-Ufff!... – Ah-Uf! Hamı ah-uf edir, hamı oh-vay edir! Heç özləri də bilmirlər nə istəyirlər! – deyə Maksimkanın Yüklə 15,14 Kb. Dostları ilə paylaş:
|