MahirəNərimanqızı
Yüklə 2,94 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Nisə Bəyim. “Duyğu yağıĢları” 189 -Bu gün ikinci dəfədir gəlirlər.Bayaq bir qızı apardılar. -Bəs bu qoca? -Filosofdur, o öz əksi ilə heç kəsin bilmədiyi dildə danışırdı. -Nə olsun?Siz ki, bir-birinizi eşitmirsiniz!Eşitsəniz də heç nə başa düşmürsünüz! -Onlar başa düşdülər. Filosofun dilini anlamadıqları üçün apardılar. -Hara? -Başqa zonaya.Biz orada nə olduğunu bilmirik. Onu xof basdı. -Orada onlara neyləyəcəklər?Cəza verəcəklər? -Orada nə olduğunu biz bilmirik.Oradan hələ heç kim qayıdıb gəlməyib.Hamı ora düşməkdən qorxur. -Hamı qorxursa, deməli, ora doğrudan da, qorxuludur, -deyə öz-özünə düşündü. -Mən elə bilirdim, burada qayda-qanun yaxşıdır.Bilsəydim, heç gəlməzdim. -Sən bura özün gəlmisən?- ətrafdakı cütlər heyrətləndilər. O təkəbbür və lovğalıqla: -Özüm gəlmişəm, -deyə cavab verdi. -Ola bilməz! -Axmaq! Sən, doğrudan da, səfehsən! O bu qorxulu təəccübdən duruxdu: -Nə olsun ki! Ya özün gəldin, ya gətirdilər, nə fərqi var?Əvvəl-axır hamı bura gəlməli deyil? www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Nisə Bəyim. “Duyğu yağıĢları” 190 -Fərqi böyükdür, axmaq!Sən qaydanı pozmusan, buna görə də cavab verəcəksən. Ətrafındakıların narahatlığı ona da sirayət etdi. -Bura bax, əvvəl-axır sən bizi bəlaya salacaqsan, nə qədər gec deyil, özünü xilas elə, nə gözünü döyürsən, biz daha sənə kömək etməyəcəyik. -İndi mən neyləyim ki? -Öz əksini yarat.Sənin daha fikirləşməyə vaxtın yoxdu. -Mən bacarmaram.Heç bilmirəm bu nə deməkdir... -Bəs deyirdin ağıllıyam? – cütlər gülüşdülər.Burda hamının öz əksi var, sənin də olmalıdır. -Mən bacarmaram, axı, bu necə olur, bu haqda heç fikirləşməmişəm də! -Biz hamımız sənin kimi idik, amma bunu etməyə məcburuq, sən də məcbursan! Heç kəsdən kömək gözləmə, sən bunu özün eləmılisən! -Dayanın! Mən hələ buna hazır deyiləm. Cütlər yerbəyerdən onun üstünə düşdülər.Get- gedə başına daha çox adam toplaşırdı.O artan səs- küydən narahat oldu.Deyəsən, bunlar özlərini unutmuşdular.Qaydanı pozduqlarından xəbərləri yox idi. -Yaxşı, yaxşı, qızışmayın, mən razıyam.Bunun üçün mən nə etməliyəm? -Hər şey öz-özünə baş verəcək! www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Nisə Bəyim. “Duyğu yağıĢları” 191 Onu fərəhlə və böyük işguzarlıqla iri bir güzgünün qarşısına gətirdılər.Güzgü hamar, çərçivəli, cazibəli idi.Hamı kənara çəkildi.Güzgünün qarşısında tənha qalaraq özünə baxmağa başladı.Güzgüdəki əksi daha tünd, daha boyalı, daha parlaq idi.Maraqla özünə tamaşa etməyə başladı: gözləri ciddiləşdi, baxışları duruxdu.Gözünün hamar üzü qəfildən elə bil canlanıb dalğalandı, güzgü əriməyə, ağır-ağır axmağa başladı.Başı gicələndi, ürəyi bulandı.İçindən güclü bir burulğanın burula- burula, qarsa-qarsa, göynəyə-göynəyə yuxarı – boğazına,başına doğru qalxdığını hiss elədi.Dəhşətli ağrıdan ürəyinin, beyninin, nəhayət, özünün də durduğu yerdə sürətlə fırlandığını duydu.Hissiyyatını tamam itirərək, içindəki ağrıya tabe oldu.Nəhayət, bütün varlığından nəyinsə qopduğunu, nəyinsə ağrı ilə ondan aralandığını hiss edərək gözlərini açdı.Qarışıq rənglər durulanda gözünün önündəcə bir kölgənin sıxlaşıb yumrulanıb adama çevrildiyini görəndə azqaldı ki, ürəyi getsin.Dili topuq vura- vura: -Bu nədir, ilahi? Toplaşanlar sevinclə hay-küy saldılar: -Ura! Ura! Alındı, afərin! Bəs deyirdin bacarmaram? Diqqətlə qarşısında duran adama baxa-baxa: -Bu kimdir belə? – soruşdu. Ətrafdakılar: -Sənin əksindir də!İndi sən tək deyilsən. www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Nisə Bəyim. “Duyğu yağıĢları” 192 O heyrətlə: -Bu? Mənim əksim? Bu necə oldu axı? Qarşısındakı eybəcər, şikəst məxluqa baxa- baxa dəhşətləndi, nə baş verdiyini indi anlayaraq: -Yox...yox...ola bilməz! Mən istəmirəm! Mənə lazım deyil! Ətrafdakılar çaşqınlıqla bir-birinə baxdılar, təəcüblə: -Niyə istəmirsən? Bu ki sənin əksindir! O az qala huşunu itirərək: -Aman Allah! Bu ki şikəstdir! -Nə olsun? Beləsi də olur, bu heç də pis deyil.Şikəst olanda nə olar? -Siz... siz elədiniz... siz məni məcbur elədiniz, - əlacsız-əlacsız hönkürüb ağlamağa başladı. -Bu lap dəlidir ki! Bəziləri yaxına gəlib təsəlli verdilər: -Niyə özünü öldürürsən? İnan, bundan betəri də olur.Elə bizi götür! Bizim hamımız necəyik?Yaşamırıq bəyəm? O isə toxtamırdı.İçi tökülə-tökülə ağlayır, baş- gözünə döyürdü.Əksi də çaşqınlıqla gözünü döyür pərt halda ortalıqda dayanıb gah ona,gah da ətrafdakılara baxırdı.Birdən o yazıq-yazıq, qorxa- qorxa diləndi: -Mən sən düşündüyün qədər də pis deyiləm, görərsən, sən razı qalacaqsan. -Rədd ol! Cəhənnəm ol! Sən mənə lazım deyilsən! İtill!!! Yenə yerbəyerdən: Yüklə 2,94 Kb. Dostları ilə paylaş:
|