MahirəNərimanqızı
Yüklə 2,94 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Nisə Bəyim. “Duyğu yağıĢları” 202 kürəyindən, başından boylanıb baxırdılar.Şair cavan idi.Arxa cərgədən kimsə yanındakına pıçıldadı: -Yazıq!Heç belə bir ərə qıyarlar? Bu pıçıltını icra hakimiyyətinin başçısının qulağı aldı və hikkəylə: -Lap atasını da yandırarlar! - dedi. Boynunun buğum-buğum ətinin qızarmağından onun necə möhkəm hirsləndiyi bilindi və daldakılar bir-birinə göz basıb susdular. Hakim hökmü bir də elan etdi.Sükut çökdü, humanitar şöbənin müdiri üzündə məsum bir təbəssümlə şairə yaxınlaşdı: -Töbvə edin, - dedi. Səs gəlmədiyindən çaşqınlıqla ətrafa baxdı və kameraların obyektivlərinin ona tuşlandığını görüb,yenidən gülümsədi: -Bir şey istəyirsinizmi? Cavab olmadı.Hökmdar: -Uzatmayın, - dedi. Kəndiri dartdılar.Hamı diksindi.Və...sonra gördülər ki, şair ölməyib, sağdır.İşarə alan hərb naziri əlini qaldırdı və endirəndə yüzlərlə avtomat və pulemyot birdən açıldı.Güllələr şairin bədəninə dəyib qığılcım verir və ətrafa səpələnirdi.Şair heç nə olmamış kimi onlara baxıb sinədolusu bir ah çəkdi. -Adamları dağıdın ! – deyə hökmdar sürətlə meydanı tərk etdi. Əsgərlər dubinka və gözyaşardıcı qazla camaata cumdu.Meydanda elə bil tufan qopdu, aləm bir-birinə qarışdı.Qaçan, yıxılan, qışqıran,yalvaran, söyən, vuran, vurulan, güllə www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Nisə Bəyim. “Duyğu yağıĢları” 203 səsləri...bu ağlasığmaz mənzərəyə təkcə bir nəfər sakit-sakit baxır və ağlayırdı.Bu, şair idi. Meydanı ölənlərdən və yaralananlardan təmizləyəndən sonra, onu dar ağacından açmaq istədilər.Amma şairə toxunmaq olmurdu.Yanğınsöndürən maşınlar gəldi, hər tərəfdən meydanı dövrəyə aldılar.Sabunlu su ilə meydanı qandan təmizlədilər.Bütün günü əlləşdilər.Dar ağacı da, kəndirdən sağ-salamat sallanan şair də bütün dünyaya meydan oxuyurmuş kimi saymazyana yellənirdi. Təcili komissiya təşkil olundu.Komissiyanın tərkibinə məşhur xalq yazıçıları, sevimli millət vəkilləri, iqtisadçılar, hüquqşünaslar, cəsur hərbçilər, klan başçıları və sair...hörmətli şəxslər daxil edildi.Təcili surətdə baş verən hadisənin mahiyyətini araşdırmaq, ona hüquqi və siyasi qiymət vermək lazım idi.Komissiya işini qurtarana qədər ölkədə fövqəladə rejim tətbiq olundu. Nəhayət, komissiya işini yekunlaşdırdı, ekspert rəyi hazır oldu...və komissiyanın sədri məlumat verdi: Sən demə, şair hələ meydana gətirilməzdən əvvəl, kamerada ikən, verilən işgəncələrdən keçinibmiş... -Bəs, orda, dar ağacından sağ-salamat sallanan kimdir? – deyə hökmdar qəzəblə soruşdu. -Onun nə olduğunu biz bilmirik, amma şair çoxdan ölüb, -dedilər. www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Nisə Bəyim. “Duyğu yağıĢları” 204 Müşavirə çağırıldı.Necə olursa olsun, dar ağacını meydandan götürmək lazım idi.Hamı ürəyində şairi söyüb, dar ağacına lənətlər yağdırırdı.Bircə bu ütüdən salamat qurtarsaydılar!Bir dılğır şairdən ötrü heç kəs vəzifəsini itirmək istəmirdi, hətta bəziləri bu hadisədən bir şans kimi istifadə etməyə çalışırdı. Əvvəlcə güc nazirləri danışdılar.Baş vermiş hadisədə marağı olan xarıcı və daxili, açıq və gizli düşmənlər suçlandırıldı.Sonra müşavirlər,yazıçılar, millət vəkilləri,hətta xalqın zəhmətkeş təbəqəsini təmsil edən nümayəndələr – sadə peşə adamları da çıxış etdilər.Nə uzun-uzadı mədhlər, nə də düşünülmüş incə taktiki gedişlər bir nəticə vermədi.Dar ağacı meydanda dim-dik ucalır, şair də küləklərin belə gizləndiyi bir şəhərdə arxayın- arxayın, özü üçün yellənirdi. Hökmdar yorulmuşdu.Üç gün davam edən müşavirə acı bağırsaq kimi uzanır, boş, mənasız nitqlər bir-birini əvəz edirdi. -Bunun bir əlacı var, ya yox? – Hökmdar təmkinini pozub qışqırdı.Əyanlar qorxularından başlarını aşağı dikdilər, gözlərini gizlədilər.Hamı özünü məşğul kimi göstərsə də, heç kimin ağlı bir şey kəsmirdi.Kimsə canını qurtarmaq üçün yavaşca,qorxa-qorxa dedi: -Bəlkə ruhi məsələlər üzrə müşaviri dinləyək? -Hanı, hardadır o? – səbri tükənmiş hökmdar soruşdu. www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Nisə Bəyim. “Duyğu yağıĢları” 205 Uzun stolun ayağında, qapıya yaxın yerdə büzüşüb oturmuş cılız bir adam ayağa qalxdı.Bu, ruhi məsələlər üzrə dövlət müşaviri idi. -Gəl, keç bu tərəfə görək, bu məsələ ən çox sizin sahəyə aiddir, sənsə susursan. Müşavir tribunaya tərəf gedə-gedə: -Mən gözləyirdim ki, mənə nə vaxt söz verəcəksiniz, cənab... -Yaxşı, yaxşı, danış görək bu nə məsələdir belə? Bu müşavirə heç vaxt söz verilmədiyindən, ilk dəfə idi çıxış edirdi, ona görə də məclis onu tutdu,kəkələyə-kəkələyə: _Bilirsiniz, şair ölüb... -Bunu biz bilirik, bəs o nədir orda, qalıb sallana-sallana,götürmək də olmur, heç nə kar eləmir, - hökmdar lap boğuldu. -Bu onun dərdidir. -Nə?Nə dərd? – hökmdar ayağa durub, yenidən oturdu. – İndi deyirsən bu boyda ölkənin dərdi bir axmaq şairə qalıb?Bu qədər adlı-sanlı, istedadlı, böyük-böyük insanlar qalıb burda, hansısa bir tanınmaz-bilinməz, xalq qarşısında heç bir xidməti olmayan,şəxsiyyəti də şübhəli olan birisi gəlib dərd çəkəcək?Kimdir o?Nəçidir o?Şair idi,gedib arağını içəydi, şerini yazaydı.Bəs, buradakılar nədir, şair deyil?Nədən kasıb olsaq da, maşallah,şairdən boluq.Bilirsən, nə var, bu Yüklə 2,94 Kb. Dostları ilə paylaş:
|