.
436
etmişdir, lakin onları mənimsəmək və burada verilən töv-
siyələrdən məhz düzgün istifadə etmək olduqca va-
cibdir.”
115
Dövlət və qeyri - dövlət təşkilatlarının idarəedilməsi
zamanı rəhbər və işçilər arasındakı münasibət təşkilat mə-
dəniyyəti prinsipinə əsaslanmalıdır. Bu nöqteyi-nəzərdən
də rəhbərlik öz təşkilatının işçilərinə yüksək mədəniyyətlə
yanaşmalı, tarixən formalaşan mənəvi-əxlaqi dəyərləri və
normaları qoruyub saxlamağı bacarmalıdır.Təşkilatın rəh-
bərliyi, habelə işçilərin içtimai və sosial-iqtisadi vəziyyə-
tinin yaxşılaşdırılması üçün lazımı olan tədbirləri görməli,
işçilərin göstərdiyi yüksək nailiyyətləri dəyərləndirməli,
eyni zamanda əməkdaşların işləməsi üçün lazımı olan
şəraiti qurmalı və məhsuldar işləmək üçün maddi maraq
hissi oyatmalıdır.
115
Yusifova S. Liderlik: nəzəri baxışlar və funksiyaları. “Multikulturalizm
prosesləri qloballaşma şəraitində” mövzusunda beynəlxalq konfransın
materialları. Bakı, 2014. Səh.64
.
437
XV FƏSİL. İCTİMAİYYƏTLƏ
ƏLAQƏLƏRDƏ MİLLİ ADƏT-
ƏNƏNƏLƏRİMİZİN VƏ MƏNƏVİ-ƏXLAQİ
DƏYƏRLƏRİMİZİN TƏBLİĞİNİN
ƏHƏMİYYƏTİ
15. 1. İctimai fikir tarixində adət və ənənələrin yeri
Milli adət və ənənələrin öyrənilməsi və onların mə-
nəvi-iqtisadi, ictimai dəyərlər sistemindəki rolu və tədqiqi
həmişə aktual olmuşdur. Çünki mill adət və ənənələr tari-
xin bütün mərhələlərində ictimai, iqtisadi və mədəni tərəq-
qinin əsas göstəricisi kimi nəzərə carpmışdır. Cəmiyyət
inkişaf etdikcə adət və ənənələr də ayrı-ayrı quruluşların
ictimai-siyasi xüsusiyyətlərinə bu və ya digər formada in-
teqrasiya etmişdir. Buna görə də hər bir ictimai-siyasi
quruluş həm bütövlükdə adət və ənənələrə, həm də onun
mənəvi-bədii dəyərlərinə öz möhürünü vurmuşdur. Cə-
miyyət dəyişdikcə adət və ənənələr də təkmilləşmiş, millə-
tin, xalqın yaradıcılıq nümunələrini yaşatmış və nəsildən-
nəslə ötürmüşdür. Yeni yaranan hər bir mənəvi dəyər isə
tarixi ənənələrimizin varisi kimi təşəkkül tapmışdır. Bu
səbəbdən də bütün dövrlərin adət və ənənələrində baş ve-
rən yeniliklərin, istiqamətlərin öyrənilməsinə, əldə olunan
tarixi təcrübənin müasir sosial-iqtisadi və ictimai elmlərə
şamil edilməsinə böyük ehtiyac vardır.
Bildiyimiz kimi, uzun illər ərzində öz müstəqilliyini
itirmiş Azərbaycan xalqının bir çox milli-mənəvi dəyərləri
deformasiyaya məruz qalmış, tarixin yalnız şifahi yaddaşı-
na çevrilmişdir. Keçmiş Sovet dövlətinin kommunist ideo-
loji mühiti isə dini-milli adət və ənənələrimizin öyrənil-
.
438
məsinə və təbliğinə qadağlar qoymuşdur. Yeni adət və
ənənələr adı altında əsasən sosialist həyat tərzinin mahiy-
yətini və məzmununu ifadə edən ideoloii, siyasi xarakterli
mənəvi cəhətlər diqqət mərkəzinə çıxarılmışdır. Sözsüz ki,
xalqımıza, onun milli xüsusiyyətlərinə və iradəsinə uyğun
olmayan cəhətlər də hakim zümrələr tərəfindən sosial-
iqtisadi mühitə diktə edilmişdir. Xüsusilə, Sovet məkanın-
da mədəniyyət və incəsənət kommunist əxlaqı prinsiplə-
rinin emosional vasitələrinə çevrilmişdir. Mədəni inkişafın
sosialist realizmi metoduna, üslubuna uyğunlaşdırılmasına
üstünlük verilmişdir. Ancaq bu dövrdə də Azərbaycan sə-
nətkarları tarixi varislik prinsipindən imtina etməmiş, mil-
li-ənənəvi keyfiyyətləri müasirləşdirməyi, onları iqtisadi-
mənəvi stimula çevirməyi bacarmışlar. Yəni mədəniyyət
və incəsənət ənənəvi olaraq bədii-estetik mahiyyətini itir-
məmiş, keçmiş irsimizin tarixi təcrübəsindən bəhrələnə
bilmişdir. Təbii ki, bu bəhrələnmə əsasən empirik anlayış-
larda daha çox nəzərə çarpmış, rasional təfəkkürdə isə
dini-milli olana qarşı cəmiyyətin siyasi, ideoloji baxışları-
na uyğun olaraq yanaşılmışdır. Xüsusilə, iqtisadiyyat və
mədəniyyətşünaslıq elmləri sahəsində tarixi-ənənəvi təc-
rübənin nəzəri problemlərinin öyrənilmə metodları sosia-
lizm realizmi metodları və yanaşma tərzi ilə məhdud-
laşdırılmışdır. Bu da sosial-iqtisadi, mədəni-mənəvi təka-
mülün tədqiqinin ideoloji baxışlara uyğunlaşdırılmasına
təminat yaratmışdır. Halbuki, hələ vaxtilə G.V.Plexanov
incəsənətin estetikası və sosiologiyasını şərh edərkən es-
tetik zövqün və estetik qiymətləndirmənin tarixiliyini xü-
susi olaraq qeyd etmişdir.
Azərbaycan mədəniyyəti və incəsənəti hələ qədim
daş dövründən başlayaraq bəşər tarixinin bütün ictimai,
.
439
siyasi, iqtisadi, bədii-estetik xüsusiyyətlərini özündə əks
etdirmişdir. Pedaqoq-kulturoloq alim Ələkbər Məmmədo-
vun təbirincə desək, “Milli adət və ənənələr, mərasimlər
xalqımızın milli sərvətidir. Onları öyrənmək, öz əməli fəa-
liyyətlərində ləyaqətlə yaşatmaq hər bir tədris-tərbiyə
müəssisəsinin, hər bir Azərbaycanlının müqəddəs bor-
cudur”.
Tədqiqatçı alim Mübariz Süleymanlı öz araşdırmala-
rında həmin dövrün mahiyyətini şərh edərək yazmışdır:
“Türk xalqlarını bir-birindən təcrid etmək, ictimai fikirdə
bu xalqların qədimliyinin möhkəmlənməsinə imkan ver-
məmək sovet ideologiyasının da başlıca cəhətlərindən
idi”.
Məhz elmə, mədəniyyətə qarşı olan ideoloji yanaşma
tərzi elmi təhlildə qeyri-obyektiv münasibətlər doğurmuş,
adət və ənənələrin bədii-estetik mahiyyətini, milli-tarixi,
təcrübi əhəmiyyətini məhdudlaşdırmışdır.
Hazırkı dövrdə Azərbaycanın milli adət və ənənələri-
nin bədii-estetik mahiyyətinin öyrənilməsinə, tarixi köklə-
rimizin milli mentalitetlə bədii-emosional xüsusiyyətləri-
nin vəhdətinin tədqiqinə böyük ehtiyac vardır.
Azərbaycanın mədəniyyət və incəsənəti qədim tarixi
köklərə malik olduğundan bəşəri təkamülün bütün mərhə-
lələrində ənənəvi milli yaradıcılıq prinsiplərini qorunub
saxlamış və sənətin müasir mərhələsində də varislik amili
öz əhəmiyyətini itirməmişdir. Lakin incəsənətin adət və
ənənələrlə qarşılıqlı əlaqələrinin öyrənilməsinə müəyyən
obyektiv səbəblərə görə az diqqət yetirilmişdir. Rus alim-
lərindən D.M.Uqrinoviç, V.A.Zots, A.S.Vıqodskiy, P.S.
Quryeviç,
M.S.Kaqan,
I.N.Krotova,
A.A.Leontyev,
Y.İ.Smirnova və başqaları marksizm-leninizm metodolo-
Dostları ilə paylaş: |