Komora oscylacyjna czyli magnes jaki wzniesie nas do gwiazd
Yüklə 1,36 Mb.
|
|
H-139: Mmm. Cóż więc były te najbardziej ważne rzeczy jakie się zdarzyły? N-140: ON przekazujący mi te prawa oraz fakt iż ja prawdopodobnie będę teraz żyła zgodnie z nimi, lub, lub iż nie będę szczęśliwa tak długo aż zacznę żyć zgodnie z nimi. ON powiedział iż w swoim życiu powinnam, że ja już wiem iż powinnam uczyć się na temat swojego umysłu i jego użycia ponieważ ja prawdopodobnie, ja po prostu będę błądziła niezadowolona tak długo aż ja faktycznie sobie to zorganizuję i że ja faktycznie powinnam znaleźć kogoś kto wie co czyni ponieważ w przeciwnym przypadku ja mogę zboczyć w ślepą uliczkę i zgubić się ponieważ wiedza jest odpowiedzialnościa, zaś ja mogę być nieodpowiedzialna. Ale ON zdawał się być, no wiesz, ON jakby powiedział mi to iż jest zainteresowany w mojej przyszłości i ON opowiedział mi tak wiele na temat, czy przekazał mi sposób w jaki działa czas i przestrzeń i inne rzeczy ale ja, mi po prostu brakuje teraz słów. Myśli które on mi przekazał są jak małe białe kule światła i są one zawarte w mnie i tak wiele z nich teraz właśnie wyszło na zewnątrz, ja po prostu nie mogę w to uwierzyć. H-141: To wspaniale, czyż nie? N-142: Oh, to jest naprawdę niezwykłe. H-143: W porządku. To wszystko jest naprawdę bardzo, bardzo interesujące, radzisz sobie wpaniale i ja chciałabym abyś ciągle pozostała w swym transie. Ja chciałabym abyś pozostała w swym transie ale chciałabym abyś otwarła swoje oczy jeśli możesz i narysowała mi TEGO meżczyznę oraz tamten fragment nieba. N-144: Jasno niebieskie lub białe. Oh, oh, pamiętam, teraz wiem co to było. ONI mieli, ich źrenice, czy nie mieli ich wcale czy całe oko było źrenicą? Coś dziwnego z ich źrenicami, tam były, wydaje mi się że tam wcale nie było źrenic ponieważ ja pamiętam wpatrywanie się w JEGO oczy i tam nie było, wcale nie było w nich czerni. Ja nie mam pojęcia jak ON mógł widzieć ale ON powiedział że ON widzi poprzez inne fale świetlne niż my. To także dlaczego JEGO uszy były inne, ponieważ one były adaptowane do odmiennego powietrza, do innych fal dźwiękowych. H-145: Mmm. N-146: Tak. Przypuszczam iż także prawdopodobnie jego skóra posiadała odmienne zmysły, nie jestem jednak pewna. H-147: Jakiego koloru była jego skóra. N-148: Ona była blada, bardzo biała, nie sądzę iż lubiała ona być wystawianą na działanie słońca czy czegokolwiek. H-149: Mmm. N-150: I wszystkie części garderoby były wykonane z tego samego materiału, tyle tylko że o różnych grubościach. H-151: Mmm. N-152: Były one jakby, schodziły się do dołu w ten sposób. Oto jak, jak wyglądały jego stopy. H-153: W porządku, dziękuję. To wygląda wspaniale. Czy teraz mogłabyś narysować fragment nieba? Tamten fragment kosmosu? N-154: ON pokazał mi to na mapie o dużej skali {z odległości}, H-155: Tak. N-156: oraz na szczegółowej mapie {w zbliżeniu}, i ja nie, zaczekaj, zaczekaj. Na jednej z nich była tam ogromna, ogromna kula tutaj i miała ona pierścień naokoło siebie, jak ten, i także była mała gwiazda jak ta w tym miejscu, oraz niewielkie ciało tutaj, oraz inne znacznie większe w tym miejscu - a może nieco bardziej ku dołowi, nie było to bardzo wyraźne, to właściwie mogło być nawet bardziej ku dołowi, i tutaj były różne inne gwiazdy rozsiane naokoło ale tutaj były te trzy gwiazdy ON mi pokazał i to, to mogło być nieco inne, ta kula mogła mieć odmienny pierścień, inne kolory w nim, pamiętam że tu była ta gwiazda, była ona większa, znacznie większa i, ale to mogło być tutaj lub też mogło być tutaj bardziej ku dołowi, i tutaj była ta gwiazda z której ONI przylecieli, ONI przybyli w przybliżeniu z tej okolicy. ONI albo przybyli z góry z tego miejsca, albo też z tej okolicy ale było tam coś co, i to mogło być czerwone, i to jest wszystko co ja mogę sobie przypomnieć, ale ah, H-157: Czy ON powiedział skąd ON pochodzi w odniesieniu do tych? Czy ON pokazał Ci dokładnie skąd ON pochodzi? N-158: Tak. Znaczy ON pokazał mi tą mapę i, i widzisz to było, to było, ja pamiętam, trzy rzeczy jakie pamiętam, to to, to i to, zaś ON przybył albo skądś w tym miejscu, albo też to był ten punkt lub gdzieś w tej okolicy. H-159: Tak, w porządku. N-160: Oh, nie potrafię, to było gdzieś w tej okolicy. H-161: Czy ON pokazał Ci też gdzie jest Ziemia w odniesieniu do nich, czy to było głównie skąd ON pochodzi? N-162: Głównie skąd ON pochodzi. Sądzę że to była ich duża główna mapa ONI używają do nawigacji. Ale widzisz, tak, ON nie był z personelu nawigacyjnego. ON nie był nawigatorem, ON był w medycynie nie zaś w tym. ON, więc pokazał mi to ale ON, ale ICH nawigacja jest taka, jest tak odmienna ponieważ ONI faktycznie, ONI przemieszczają się we więcej niż trzech wymiarach, to jest w pięciu, sześciu, siedmiu, to jest ponieważ ONI przenikają przez przestrzeń i przez czas, przez nieciągłości przestrzeni tam i z powrotem, oh dosłownie przez wszystko, ONI nie tylko, widzisz to nie tylko polegało na przeniknięciu przez te tak że, te mapy były, ON powiedział że one faktycznie nie wystarczały aby naprawdę wyjaśnić skąd ON pochodzi oraz jak ON tutaj dotarł. One były nieodpowiednie ale były wszystkim co ON mógł użyć aby mi pokazać, H-163: Doskonale. N-164: i ON, zresztą ON i tak naprawdę nie mógł dostarczyć mi dokładnych wyjaśnień ponieważ to nie była jego specjalizacja. H-165: W porządku. Czy jest tutaj jeszcze cokolwiek innego co chciałabyś dodać czy to już wszystko i Ty sądzisz iż one są wystarczająco kompletne? N-166: Tutaj było także więcej gwiazd na dole w tej okolicy. Ale jestem pewna że to było czerwone i że posiadało pierścień naokoło siebie i to byłoby wszystko co mogę sobie przypomnieć. Ale, te są planetami ONI wykorzystują dla nawigacji zaś ta okolica jest im doskonale znana, widzisz ta mapa, to nie była zwykła płaska mapa jak nasze zawieszane na ścianie. ONI mogą patrzeć na nią pod dowolnym kątem na ten wycinek nieba po prostu poprzez przyciśnięcie guzika, poprzez, dowolny kąt, w dół i w górę, lub nadjeżdżać do środka, no wiesz, ONI mogą najechać na danę planetę, wjechać do jej środka i patrzeć na jej wnętrze, lub mogą patrzeć co jest poza nią, lub pod dowolnym kątem, lub też objeżdżać ją naokoło, no wiesz, zależy co tylko zechcą zobaczyć, ale ONI używają te trzy gwiazdy jako swoje punkty orientacyjne dla nawigacji, ponieważ ONI zawsze wiedzą gdzie ich poszukać o określonym, zdefiniowanym czasie. H-167: Rozumiem. N-168: Oto dlaczego ON pokazał mi tę mapę oraz powiedział że te trzy gwiazdy byłyby rozpoznawalne dla ludzi z planety Ziemia. H-169: Aha. One byłyby. N-170: Tak. Ale ON nie dał, ON nie podał, nie mogę sobie przypomnieć jakie nazwy ... nie mam pojęcia, nie potrafiłabym też tego wypowiedzieć. H-171: Czy Ty wiesz cokolwiek na temat astronomii w swoim świadomym stanie? N-172: Nie, prawie nic. H-173: W porządku. N-174: A prawda, tutaj jest osłabienie {nieciągłość przestrzeni}, tak, ONI przylatują tutaj ponieważ w tej okolicy jest coś osłabione w przestrzeni, zaś ONI wnikają pomiędzy warstewki właśnie w miejscu tego osłabienia, ponieważ wszechświat jakby zawija się na siebie zaś ONI mogą prześlizgnąć się pomiędzy warstewkami i wtedy nie muszą, tak wszechświat nie rozciąga się w prostych liniach, a raczej układa się w formę wielu fałd {zawijasów} i także jakby zawijał się w rolkę na siebie samego, tak że można, ah, gdybyśmy byli na planetach jakie są okrągłe wtedy my, oczywiście sądzilibyśmy iż ta linia jest prosta, podczas faktycznie podążając wzdłuż niej przemieszczalibyśmy się naokoło w ten sposób, ale ONI wiedzą że to zaokrągla się w taki sposób dlatego też ONI lecą przed siebie na skróty i w ten sposób oszczędzają sobie pokonywania całej tej odległości. H-175: Tak widzę. ... Czy jest cokolwiek na temat statku kosmicznego co byś sobie przypomniała. N-176: Tak. Powiedziałam, on wygląda jak coś z tego, kiedyś był taki program w telewizji. H-177: Mmm. N-178: Zwykliśmy go oglądać, był on o podróżowaniu przez kosmos, było to kilka lat temu, jacyś ludzie zatrzymali się w naszym domu kiedy myśmy wyjechali na wakacje i oni wypożyczyli telewizor i potem zostawili go w domu i począwszy od wtedy zawsze mieliśmy ten wypożyczony telewizor i był tam ten program o Dokto, o Doktorze Spok czy coś w tym rodzaju {"Star Trek"}, więc ja powiedziałam do NIEGO, ten, jest coś z tym co wygląda bardzo podobnie, ten, ten statek kosmiczny, no wiesz, on wygląda bardzo podobnie jak w tym programie można zobaczyć w telewizji {"Enterprise"}, i ja powiedziałam ja muszę więc sobie to wszystko tylko wyobrażać, wtedy ON powiedział, oh widzisz, a Ty myślałaś że skąd ci ludzie na planecie Ziemia biorą swoje idee? i wtedy ja zrozumiałam że to jest wszystko takie zdumiewające. Ponieważ, ON powiedział, to jest bardzo wolnym procesem, ale ONI ... we wszystkich miejscach teraz ludzie zaczynają wpadać na zupełnie nowe idee. H-179: W porządku. Ty ko-operowałaś bardzo, bardzo dobrze, zamknij więc teraz oczy. Zamknij oczy. ... {Koniec raportu i zbudzenie z hipnozy}.
Za pośrednictwem tego załącznika autor niniejszym chciałby więc zaprosić czytelników którzy mają przyjemność wykładania na uczelniach technicznych lub szkołach średnich o profilu elektrycznym, elektronicznym, lub fizycznym, do włączenia się do prac rozwojowych nad komorą oscylacyjną. Ich włączenie się polegałoby na próbie rozwiązania w ramach prac dyplomowych wykonywanych na ostatnim roku, któregoś z problemów budowy komory oscylacyjnej opisanych etapami 1, 2 i 3 z podrozdziału C7.2. Jako temat takiej początkowej pracy dyplomowej o komorze użyty mógłby zostać albo któryś z przykładowych tematów przytoczonych w niniejszym załączniku, albo też jeszcze inny temat specjalnie opracowany na podstawie podrozdzialu C7.2 i odpowiednio dostosowany do lokalnych warunków. Jeśli po rozpatrzeniu załączonych tu przykładowych tematów prac dyplomowych oraz po zapoznaniu się z odnośnymi rozdziałami niniejszej monografii (szczególnie rozdziałami C i I) czytelnik skłonny byłby przyłączyć się do tego ambitnego projektu, wtedy autor sugerowałby podjęcie następującej procedury działania: (1) wybrać lub sformułować temat pracy dyplomowej jaki najlepiej odpowiadałby własnej specjalizacji badawczej, ukierunkowaniu dydaktycznemu prowadzonych przez siebie studentów lub uczni, wyposażeniu lokalnego laboratorium, itp. (dla pierwszej pracy prowadzonej przez daną osobę temat ten powinien też znajdować się możliwie najbliżej poczatka eksperymentów nad komorą oscylacyjną zdefiniowanego punktem 1 (a) w podrozdziale C7.2 - tak aby nie przeskoczyć od razu do eksperymentów zbyt zaawansowanych), (2) rozpocząć praktyczne realizowanie wybranego tematu (np. zaproponować dany temat do wykonania wybranym studentom, na codzień ukierunkowywać ich badania, monitorować uzyskiwane przez nich wyniki, napisać do autora w sprawie dosłania pełnej kopii tej monografii do używanej przez danych studentów biblioteki, itp.), (3) skontaktować się z autorem w celu listownej dyskusji wybranego przez siebie tematu, klaryfikacji szczegółów technicznych nie wyjaśnionych dokładnie treścią niniejszej monografii, wytypowania biblioteki której sprezentowana powinna zostać kopia monografii dla użytku studenta(ów) podejmującego dany temat, itp. Poprowadzenie załączonych tematów prac dyplomowych mogłoby się odbywać na jednej z dwóch odmiennych zasad. Pierwsza z nich (oczywiście preferowana przez autora) byłaby w ramach współpracy międzynarodowej - jeśli tylko pozwolą na nią lokalne przepisy. Przy jej realizacji dana praca miałaby aż dwóch prowadzących, t.j. kogoś ze strony polskiej oraz autora (oczywiście z powodów praktycznych jej konsultowanie i ocenianie niemal w całości musiałyby zostać dokonywane przez osobę reprezentującą stronę polską). Drugą możliwością, na której urzeczywistnienie autor też z góry wyraża zgodę, byłoby że praca ta miałaby tylko jednego prowadzącego (t.j. kogoś ze strony polskiej) zaś autor jedynie poinformowany zostałby o jej końcowych wynikach. Oczywiście przy wdrażaniu tej drugiej możliwości nagłówki załączonych tu tematów prac powinny zostać przeredagowane na pojedynczego prowadzącego. Jeśli chodzi o dostępność pełnej kopii monografii [2p] dla użytku studenta/ów lub ucznia/ów podejmujących badania nad komorą oscylacyjną, to autor jest otwarty na sugestie w tym względzie. Najchętniej jednak rozwiązanie tego problemu widziałby on poprzez przysłanie mu adresu którejś z lokalnych bibliotek najłatwiej dostępnej dla zainteresowanego studenta lub ucznia. Bibliotece tej potem sprezentowałby on pełną kopię monografii [2p]. Kopię tą osoba podejmująca problematykę komory oscylacyjnej wypożyczyłaby następnie na okres wykonywania swej pracy. Głównym powodem dla którego autor najchętniej wysłałby monografię na adres biblioteki (a nie prywatny) jest iż ma on nadzieję, że po zakończeniu tej pierwszej pracy dyplomowej i zwróceniu owej kopii, biblioteka ta udostępniłaby ją potem także do użytku innych wykładowców i studentów. W ten sposób następne etapy ewentualnych badań nad zbudowaniem komory oscylacyjnej nie wymagałyby już kosztownego produkowania i wysyłania dalszych kopii tej monografii. Oto przykładowe tematy wspomnianych tu prac dyplomowych: Temat (#1) Interdyscyplinarnej Pracy Dyplomowej dla studenta .................................. Współkonsultowany przez dwuosobowy zespół naukowy obejmujący prowadzącego z Polski i promotora z Malazji Temat: "Eksperymentalne badania bezcewkowych obwodów oscylacyjnych" Prowadzący: - .......................................................... ....................................................... ....................................................... Promotor: - Prof. dr inż. Jan Pająk - Adres i telefon kontaktowy: No 36D, Lorong Universiti, 59100 Kuala Lumpur, Malaysia Tel. domowy: -60 (3) 758-77-31.
Dotychczasowe obwody oscylacyjne zawsze zaopatrywane były w cewkę dostarczającą im wymaganej inercji elektrycznej (induktancji). Jednakże wykorzystywany w działaniu cewek przepływ prądu przez zwoje przewodnika nie jest jedynym znanym zjawiskiem zdolnym do dostarczenia wymaganej inercji elektrycznej. Innym dobrze znanym takim zjawiskiem jest zwykła iskra elektryczna. Stąd istnieje możliwość że odpowiednio zaprojektowane snopy wielu iskier elektrycznych przeskakujących po równoległych trajektoriach w niektórych obwodach oscylacyjnych będą w stanie zastąpić cewki indukcyjne. Obwód jaki najlepiej spełniałby wszystkie warunki nakładane przy takim zastępowaniu to konwencjonalny obwód Henry'ego. Jego cechą jest bowiem że dla prawidłowego działania wymaga on obecności elektrod produkujących iskry. Stąd iskry stanowią w nim naturalną manifestację dostarczanej przez niego oscylacyjnej odpowiedzi na początkowe naładowanie elektryczne. Celem tej pracy jest takie zmodyfikowanie tradycyjnego obwodu Henry'ego aby zdolny był on do dostarczenia oscylacyjnej odpowiedzi wyłącznie w efekcie inercji snopów wytwarzanych przez siebie iskier elektrycznych i całkowicie bez użycia zewnętrznej cewki roboczej. Praca ta jest eksperymentalna i obejmuje ona (1) zbudowanie obwodu oscylacyjnego Henry'ego, (2) skompletowanie na nim wymaganych badań, (3) zmodyfikowanie tego obwodu i powtarzanie badań aż nałożony cel końcowy zostanie osiągnięty. Eksperymenty powinny być prowadzone na obwodzie oscylacyjnym Henry'ego (zbudowanym przez studenta podejmującego ten temat) który jest relatywnie prosty do zbudowania i modyfikowania. W przypadku sukcesu w zrealizowaniu celu tej pracy, osiągnięte wyniki posiadałyby istotne znaczenie naukowe i mogłyby dostarczyć danych dla przygotowania publikacji naukowej. Literatura: Cele, sposoby ich osiągnięcia, oraz podłoże naukowe dla niniejszej pracy opisane zostały w podrozdziale C7.2 (patrz etap 1 (c) opisanych tam eksperymentów) następującej monografii naukowej: Pająk J.: "Komora Oscylacyjna czyli magnes jaki wzniesie nas do gwiazd". Monografia, Dunedin, Nowa Zelandia, 1994, ISBN 0-9597946.
prowadzącego z Polski i promotora z Malazji Temat: "System do samoregulacji 90 przesunięcia fazowego w układzie dwóch obwodów oscylacyjnych z iskrownikiem". Prowadzący: - .......................................................... - Adres i telefon kontaktowy ....................................................... ....................................................... Promotor: - Prof. dr inż. Jan Pająk - Adres i telefon kontaktowy: No 36D, Lorong Universiti, 59100 Kuala Lumpur, Malaysia Tel. domowy: -60 (3) 758-77-31. Abstract: Jak dotychczas pole magnetyczne wytwarzane jest na Ziemi przy użyciu tylko jednej zasady działania zrealizowanej w postaci urządzenia zwanego elektromagnesem. Zasada ta posiada jednakże wiele ograniczeń i wad wrodzonych które powodują iż uzyskiwane dotychczas wydatki pola są stosunkowo niskie i niewystarczające dla wielu istotnych zastosowań praktycznych (np. dla napędu wehikułów latających). Z tego też powodu ostatnio podjęte zostały prace badawcze nad zupełnie inną zasadą wytwarzania pola, która zrealizowana zostanie w urządzeniu zwanym "komora oscylacyjna". W zasadzie tej źródłem pola będzie iskra elektryczna rotująca po obwodzie kwadratu. Jednym z problemów czekających rozwiązania już w początkowej fazie realizacji tej zasady jest takie samoregulowanie dwóch niezależnych od siebie obwodów oscylacyjnych z iskrownikiem, aby wytwarzane przez nie iskry przeskakiwały ze wzajemnym przesunięciem fazowym wynoszącym 90 . Niniejsza praca służy właśnie próbie eksperymentalnego wypracowania takiego prostego systemu samoregulującego. Celem tej pracy jest takie zmodyfikowanie dwóch konwencjonalnych obwodów oscylacyjnych Henry'ego aby zdolne one były do samoregulacji 90 przesunięcia fazowego w wytwarzanych przez nie iskrach (przeskakujących po dwóch prostopadłych i nawzajem krzyżujących się trajektoriach). Praca ta jest eksperymentalna i obejmuje ona (1) zbudowanie dwóch obwodów oscylacyjnych Henry'ego tak aby formowały one "model komory oscylacyjnej" opisany w punkcie 2 (a) rozdziału C7.2 tej monografii, (2) skompletowanie na nich wymaganych badań, (3) zmodyfikowanie tych obwodów i powtarzanie badań aż nałożony cel końcowy zostanie osiągnięty. Eksperymenty powinny być prowadzone na dwóch nawzajem skrzyżowanych obwodach oscylacyjnych Henry'ego opisanych dla etapu 1 (a) z rozdzialu C7.2 tej monografii (zbudowanych przez studenta podejmującego ten temat) które są relatywnie proste do zbudowania i modyfikowania. W przypadku sukcesu z zrealizowaniu celu tej pracy, osiągnięte wyniki posiadałyby istotne znaczenie naukowe i mogłyby dostarczyć danych dla przygotowania publikacji naukowej.
Pająk J.: "Komora Oscylacyjna czyli magnes jaki wzniesie nas do gwiazd". Monografia, Dunedin, Nowa Zelandia, 1994, ISBN 0-9597946. Temat (#3) Interdyscyplinarnej Pracy Dyplomowej dla studenta .................................. Współkonsultowany przez dwuosobowy zespół naukowy obejmujący prowadzącego z Polski i promotora z Malazji Temat: "Magnetyczne zasilanie obwodów oscylacyjnych z iskrownikiem". Prowadzący: - .......................................................... - Adres i telefon kontaktowy ....................................................... ....................................................... Promotor: - Prof. dr inż. Jan Pająk - Adres i telefon kontaktowy: No 36D, Lorong Universiti, 59100 Kuala Lumpur, Malaysia Tel. domowy: -60 (3) 758-77-31. Abstract: Większość dotychczasowych obwodów oscylacyjnych zasilana jest w energię za pomocą impulsów elektrycznych. Jednakże w niektórych przypadkach znacznie korzystniejsze byłoby ich zasilanie impulsami pola magnetycznego dostarczanego w sposób bezdotykowy. Dla przykładu takie zasilanie za pośrednictwem sprzężenia magnetycznego umożliwiałoby wymianę energii pomiędzy obwodami drgającymi o różniących się parametrach pracy. Celem tej pracy jest zbudowanie najprostrzego możliwie zasilacza magnetycznego, jaki za pomocą impulsów pola zasilałby w energię tradycyjny obwód oscylacyjny Henry'ego. Praca ta jest eksperymentalna i obejmuje ona (1) zbudowanie obwodu oscylacyjnego Henry'ego stanowiącego obiekt zasilania w energię, (2) zbudowanie najprostrzego możliwie zasilacza jaki dostarczałby energię do obwodu Henry'ego za pomocą impulsów magnetycznych, (3) badania obu urządzeń mające na celu ustalenie warunków efektywnego przepływu energii od zasilacza do obwodu Henry'ego, (4) takie modyfikowanie zasilacza i powtarzanie badań aż urządzenie zasilające będzie w stanie samoczynnie wzbudzić oscylacje iskrowe w obwodzie Henry'ego. W raporcie końcowym z tej pracy, oprócz jej przebiegu i efektów, uwypuklone też powinny zostać znalezione warunki najefektywniejszego przepływu energii ze zasilacza do obwodu Henry'ego, oraz praktycznie użyte sposoby spełnienia tych warunków. Dzięki temu praca ta i zasilacz zbudowany w jej efekcie stanowiłyby eksperyment początkowy (pilotujący) dla bardziej zaawansowanych badań prowadzonych w roku następnym. Te dalsze badania ukierunkowanne byłyby na podniesienie efektywności, wydajności i uniwersalności (np. zakresu częstotliwości roboczych) opracowywanego urządzenia zasilającego. W przypadku sukcesu w zrealizowaniu celu tej pracy, osiągnięte wyniki posiadałyby istotne znaczenie naukowe i mogłyby dostarczyć danych dla przygotowania publikacji naukowej. Literatura: Cele, sposoby ich osiągnięcia, oraz podłoże naukowe dla niniejszej pracy opisane zostały w podrozdziale C7.2 (patrz etap 3 (a) opisanych tam eksperymentów) następującej monografii naukowej: Pająk J.: "Komora Oscylacyjna czyli magnes jaki wzniesie nas do gwiazd". Monografia, Dunedin, Nowa Zelandia, 1994, ISBN 0-9597946.
Tab. C1. Wykorzystanie komory oscylacyjnej. Tab. D1. Najważniejsze dane konstrukcyjne wszystkich ośmiu typów magnokraftów załogowych. Tab. E1. Najważniejsze dane konstrukcyjne wszystkich ośmiu typów magnokraftów czteropędnikowych. Wykaz rysunków Rys. C1. Formowanie komory oscylacyjnej. Rys. C2. Przewidywany wygląd komory oscylacyjnej. Rys. C3. Neutralizacja sił elektro-magnetycznych w komorze. Rys. C4. Kapsuła dwukomorowa. Rys. C5. Wygląd kapsuł dwukomorowych w obu trybach pracy. Rys. C6. Zasada formowania strumienia wynikowego w kapsule. Rys. C7. Konfiguracja krzyżowa. Rys. C8. "Krzywa równowagi" oddziaływań pola komór oscylacyjnych. Rys. C9. Fotografie eksperymentalnego modelu komory oscylacyjnej. Rys. C10. Uzasadnienie użycia igło-kształtnych elektrod. Rys. D1. Dyskoidalny magnokraft. Rys. D2. Wyjaśnienie dla efektu "soczewki magnetycznej". Rys. D3. Sześć podstawowych klas konfiguracji magnokraftów
Rys. F2. Siły magnetyczne formowane przez napęd osobisty. Rys. F3. Modyfikacje standardowego napędu osobistego.
Rys. H2. Zdjęcie i analiza kompleksu kulistego UFO Rys. H3. Fotografia ukazująca rozłożenie pędników UFO. Rys. H4. Zdjęcia dokumentujące pulsujące pole UFO. Rys. H5. Zdjęcia UFO ukazujące obwody magnetyczne.
Rys. I2. Prostokątne "czarne belki" uformowane z pola UFO. Rys. I3. Wypalone na trawie zarysy kapsuły dwukomorowej. Rys. I4. Rysunek kapsuły dwukomorowej wznoszącego się UFO. Rys. I5. Fotografie kapsuł dwukomorowych wznoszącego się UFO. Rys. I6. Wygląd komory oscylacyjnej UFO odtworzony przez widza. Rys. I7. Starożytny schemat komory oscylacyjnej.
Rys. J2. Nocny wygląd czteropędnikowego UFO w rekonstrukcji widza. Rys. J3. Fotografia czteropędnikowego UFO.
Rys. K2. Rekonstrukcja wyglądu UFOnauty z jarzącym się pasem. Rys. K3. Jedno z czterech zdjęć błyskowych szybko lecącego UFOnauty. Rys. K4. UFOnauta nazywający siebie "Ausso". Rys. K5. UFOnauta przekraczający mur w sposób jak to czynią owady. Rys. K6. Zdjęcie jednego ze siedemnastu śladów kroczących UFOnauty. Prof. dr inż. Jan Pająk "KOMORA OSCYLACYJNA CZYLI MAGNES JAKI WZNIESIE NAS DO GWIAZD" Monografia naukowa, Dunedin, Nowa Zelandia, 1994 rok, ISBN 0-9597946-2-X. Copyright © 1994 by Prof. dr inż. Jan Pająk. Wszystkie prawa zastrzeżone. Całość ani też żadna z części niniejszej monografii nie może zostać skopiowana, zreprodukowana, przesłana, lub upowszechniona w jakikolwiek sposób (np. komputerowy, elektroniczny, mechaniczny, fotograficzny, nagrania telewizyjnego, itp.) bez uprzedniego otrzymania wyrażonej na piśmie zgody autora lub zgody osoby legalnie upoważnionej do działania w imieniu autora. Zarejestrowano w Bibliotece Narodowej Nowej Zelandii jako Depozyt Legalny numer PO # 00-036074 z dnia 27 stycznia 1994 roku. Wydano w Nowej Zelandii prywatnym nakładem autora. Niniejsza monografia stanowi raport naukowy z przebiegu badań autora. Stąd prezentacja wszelkich zawartych w niej materiałów posiadających wartość dowodową lub dokumentacyjną dokonana została według standardów przyjętych dla publikacji (raportów) naukowych. Szczególna uwaga autora skupiona była na wymogu odtwarzalności, t.j. aby każdy naukowiec czy wynalazca pragnący zweryfikować lub pogłębić badania autora był w stanie powtórzyć ich przebieg i dojść przy tym do tych samych wyników. Monografia ta jest polskojęzyczną adaptacją i poszerzeniem następującej publikacji naukowej oryginalnie wydanej w języku angielskim: Dr. Jan Pająk: "The Oscillatory Chamber a breakthrough in the principles of magnetic field production". Treatise, Invercargill, New Zealand, December 1984, ISBN 0 9597698 2 X. Tłumaczenia i adaptacji z języka angielskiego dokonał jej autor. Wszelka korespondencja przeznaczona dla autora niniejszej monografii powinna być kierowana albo na jego obecny adres w Malazji (aktualny do maja 1996 roku), t.j.: Assoc. Professor Jan Pająk No. 36D, Lorong Universiti 59100 Kuala Lumpur Selangor Darul Ehsan MALAYSIA
(Telefon domowy w Kuala Lumpur: -60 (3) 758-77-31); albo też na następujący jego stały adres w Nowej Zelandii: 116 Rolla Street North-East Valley Dunedin NEW ZEALAND (Telefon domowy w Dunedin: -64 (3) 47-39-308). Yüklə 1,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|