İmdat avşar (Türkiyə)
Yüklə 1,31 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net Milli Virtual Kitabxananın e-nəşri Uşaqların arasında bir müəllim hərlənir. Bizi görmür, arxası bizə tərəfdi. Bağçadakı yaşıl- lıqlar və yüzlərlə mavi önlük içində onun saçları dərhal gözə çarpır. Uzun, dalğalı, sapsarı saçları çiyinlərinə tökülüb, günəş kimi parıldayır… Maşından düşüb məktəbin qapısına doğru getməyə başlayırıq. Uşaqlar ya əlimizdəki çanta- lardan, ya da yaddaşlarındakı hansısa oxşarlıqdan bizi tanıyırlar. Görən kimi qışqırmağa başla- yırlar: - Müfəttişlər gəldi!!! - Müfəttişlər gəldi!!! Uşaqların səsi məktəbin bağçasından aşıb dalğa-dalğa xırman yerinə doğru yayılır. Səslər xırman yerinə çatanda orada otlayan eşşəklərdən biri iştahla, həvəslə anqırmağa başlayır, sonra o birilər də qoşulur ona… - Müfəttişlər gəldi!!! - Aaaaaiiiiiih!!! - Müfəttişlər gəldi!!! - Aaaaaiiiiih!!! Uşaqların səs-küyünü eşidən müəllim saçlarını geri atıb bizə tərəf döndü. Şagirdləri yara- yara gəlib bizi qarşıladı. Gülümsəyərək əlini uzatdı: - Xoş gəldiniz, hocam, xoş gəldiniz, xoş gəldiniz… Lap arxadayam. Müəllim mənə yaxınlaşıb əlini uzadır, göz-gözə gəlirik. Mən müəllimi ta- nıyıram, amma haradan? Onun tanış üzünü illər öncəki yaddaşımda axtarıram. Tapmıram. Müəl- limin baxışlarında da çaşqın bir ifadə var. Müəllimlə eyni şeyləri düşünürük, amma ikimiz də əmin deyilik… - Siz də… Eee, xoş gəldiniz. - Xoş gördük, sağ olun… Müəllim məndən nəsə soruşmaq istəyir. Elə mən də ondan. Amma başçımız imkan vermir, sözümüzü ağzımızda qoyur. Hələ məktəbə ayaq basmadan təftişə başlayır. Müəllimi növbətçi ol- duğuna peşiman eləyir. - Növbətçisiniz? - Bəli, hocam. - Bağça növbətçisi? - Bəəli. - Demək, növbətçisiniz? - Bəli! - Növbətçiliyi bağçada eləyirsiniz? - Bəli. - Növbətçilik dəftərində qeydlər aparırsınızmı? - Eee, bəli! - Gözəl, demək, növbətçilik dəftərində qeydlər aparırsınız? … Məktəbin giriş qapısına çatırıq. Müəllimi xatırlayıram, adı dilimin ucundadı, söyləmək istə- yirəm. Amma sualı sual dalınca düzən başçımız yenə mənə imkan vermir: - Məktəbdə növbətçilik işinə çox diqqət yetirmək lazımdı! - Elədi, çalışırıq… - Növbətçilik işini, eee, növbəli yerinə yetirmək lazımdı! - Eee, bəli, yerinə yetiririk, növbəli… - Müdiriyyət lazımdı, indi sən növbətçilik sahənə, məktəb bağçasına dönməlisən… -Bəli, dönürəm, hocam. Məktəbə giririk, bu zaman dönüb arxaya baxıram, müəllimin gözü məndə qalıb, mənim də ağlım onun kim olduğunda... Müdirin otağındayıq. Çay içirik. Otaqda danışılanları belə eşitmirəm… Özümlə qovğadayam, yaddaşımı zorlamışam. www.kitabxana.net Milli Virtual Kitabxananın e-nəşri İyirmi il əvvələ qayıtmışam. Litseydə oxuyuram. 9/A sinfindəyəm. Taxtada qarışıq düstur- lar… Arxada otururam. Lap qabaqda, müəllimin masasına bitişik yerdə saçları uzun, sapsarı, gözləri mavi bir qız oturur. Ayla! Birdən Ayla böyüyür, müəllim olur. Pəncərədən çölə baxıram. Bəli, odu! Məktəbin bağça- sında növbətçi olan Ayladı. Dərindən bir ah çəkirəm. Çiynimdən dağ götürülmüş kimi rahatlanıram… Bir azdan Ayla xanım müdirin otağına gəlir və içəri girər-girməz barmağını mənə tuşlayıb soruşur: - Hocam, siz litseyi harada oxumusunuz? ... Ayla xanımın bir xahişi də var: - Hocam, mən ikinci sinifdə dərs deyirəm. Xahiş etsəm, mənim sinfimə siz gələrsinizmi? Başçımızın üzünə baxıram, gözlərini yumub başını aşağı salaraq "olar," işarəsi verir. - Yaxşı, - deyirəm, - yaxşı, gələrəm. Şagirdlərinizlə də tanış olarıq… Ayla xanım otaqdan sevinclə çıxır… Zəng çalınır, şagirdlər ikinci dərsə girmək üçün koridorlarda qaçışırlar. Sonra daha bir zəng səsi... Koridorlarda ayaq səsləri, müəllimlər də siniflərə tələsir. Ayla xanım müdirin otağının qapısında gözləyir. Koridorda birlikdə addımlayırıq. O, iti-iti danışır. Bir anda şagirdlik illərimizə qayıdır, təkrar məktəbə gedirik və 2/A sinfinin qapısından içəri giririk. Səssizlik… Ayla xanım şagirdlərindən daha həyəcanlıdı. Bir tərəfdən özü haqqında danışır, o biri tərəf- dən şagirdlərini tərifləyir: - Bilirsiniz, bura sərhəd bölgəsidi, hocam. Bu qəsəbədə böyük bir əsgəri bölük var. Ərim bu bölüyün komandiridi. Bura ikinci şərq xidməti oldu mənim üçün! Bunlara keçən il də mən dərs demişəm. Hamısı da çox dinc, çox çalışqan, çox sevimlidi. Təbii, bəzən dəcəllik də edirlər, amma mən onları çox sevirəm! Onlara müfəttişlər gələcək, demişdim, gəlməyiniz yaxşı oldu. Ayla xanım məni şagirdlərinə tanıdır və davam edir: - Hocam, bir məsələdə çox çətinlik çəkirəm. - Nədə? - Bu qəsəbədə yaşayanlar azərbaycanlılardı axı! - Bəli, bilirəm… - Uşaqlar yerli şivəylə danışırlar. Çox məşğul oluram, amma istədiyim kimi alınmır. … Sinifdəki sakitlik pozulur. Şagirdlərin gözü məndədi... Səslər ucalır… Ayla xanımın incə, sərt səsi sinifdə əks-səda verir: - Haydı baxaq! Həyat bilgisi kitablarınızı çıxardın! Yüz yetmiş üçüncü səhifəni açın! Açdınızmı? - Bəəəli! Həyat bilgisi kitabları açılır. Yüz yetmiş üçüncü səhifədəki mövzunun başlığı böyük hərflərlə yazılmışdır: SİNİFDƏ ƏMƏL OLUNMASI LAZIM GƏLƏN QAYDALAR... Ayla xanım soruşur: - Dünən bir tapşırıq vermişdim, yerinə yetirdinizmi? Sanki tapşırığı hamısı yerinə yetirib, bir nəfər kimi cavab verirlər: - Bəəəli! Öz şagirdlərimdən bilirəm. Tək-tək yoxlasaq, ən azı yarısı tapşırığını yerinə yetirməyib. Lakin soruşanda böyük bir coşğuyla, "bəəəli", deyirlər. Bu yaramazlar həmişə belədilər. Lazım olan şeyləri yerinə yetirməz, bir az qulaqardına vurarlar... Lazım olmayan şeyləri soruşsanız, or- dan-burdan cavablandırarlar, amma mütləq yerinə yetirərlər... Şagirdlərlə tanış oluruq. Bir-bir soruşuram: - Sənin adın nədi? - Zeynəb. Yüklə 1,31 Mb. Dostları ilə paylaş:
|