80
üzünə baxmırdı. Amma Əhlimanın çayını qoyanda üzünə baxdı, birdən- birə halı
dəyişdi, stəkan əlindən düşüb çilik-çilik oldu, çay Əhlimanın üstünə dağıldı. Qadın
dodaqaltı nə isə deyirdi. Əhliman aydınca:
-qatil, qatil... - sözlərini eşidirdi, - bircə balamın qatili...
Kəskin çevrililb otaqdan çıxdı. Heç çayı üstünə dağıtdığı üçün üzr də istəmədi.
Əvəzinə Qasım üzrxahlıq etdi. Amma nə polkovnik, nə general qadının əcaib
hərəkətlərindən təəccüb qalmışdı. Qasım:
- Fikir verməyin, - dedi, - çox-çox illər əvvəl balamızı avtomobil qəzasında
itirdik, anası hər təzə gördüyü adamı onun qatili sayır. Bir pənc qoşa - dərmandır,
general.
General zərləri qoşalayıb atdı:
-Bu da pənc qoşa.
-Əhsən, bərəkallah, general, təbrik. Yenə mars oldum.
Nərd-taxtanı qatlayıb qırağa qoydu. Qapı açıldı - bu səfər cavan qız - güman ki,
qulluqçuları idi - bir stəkan çay gətirib Əhlimanın qabağına qoydu.
-Day hansı həkimə getmədik, burda, Moskvada, Türkiyədə, İranda, hətta
İsraildə, - bilmirdin Qasım bu sözləri kimə deyir, Əhlimana, Çapığa ya hər ikisinə -
nicatı yoxdu. Harda ayna gördü, deyir aynada balamı görürəm. Dip-diri.
Əhliman yalnız indi diqqət elədi ki, sağ divardakı iri bədənnüma güzgünün
üstünə qara örtük salınıb.
Polkovnik ayağa durdu:
-Bağışlayın, - dedi, - gedim bir hovur xanımı sakitləşdirim.
Otaqdan çıxdı. Çapıq Əhlimana tərəf çevrildi, indi üzünün çapığı görünmürdü.
-Polkovnik sizi mənim xahişimlə çağırıb, - dedi. - Sizin haqqınızda bəzi
məlumatlarımız var. Bəzi kolleqalarınızdan, xüsüsilə professor Qafarzadədən yanıqlı
olduğunuzu da bilirik.
Əhliman diqqətlə dinləyirdi. Sözünün başını hara bağlayacağını hələ də
kəsdirmirdi.
-Qafarzadənin atası Zəlim kişiylə bir yerdə işləyirdik. Əlbəttə, o vaxt o yaşlı
adam, mən cavan uşaq idim. İndi rəhmətə gedib, odur ki, məsələni açmaq olar.
81
Təşkilatımızın ən gizli şöbəsinin əməkdaşı idi. Özü də həddən ziyadə qəddar adamdı.
Adını da Zəlim yox, Zalım qoymuşduq. Odur ki, oğluna da Zəlim oğlu yox, Zalım
oğlu deyirdik.
Əhliman bunu bilmirdi, amma Qafarzadəyə Zalım oğlu deyilməsindən xoşlandı.
Yeri gələndə bundan istifadə etmək olardı. Çapıq davam etdi:
-Məsələ ondadı ki, Zalımoğluna atasından çox qiymətli bir miras qalıb. Qiyməti
elə böyükdür ki, heç bir valyutayla ölçmək olmaz. Çox, belə çooox qədim bir xalıdır.
Deyilənə görə, hətta Şumer dövründən qalıb. Doğrusu, buna inanmaq çətindir, çünki
dünyada ən qədim Pazırıq xalısı min yaşındadır, bu ondan da qədimdirsə, olsun,
tutalım, min iki yüz, min üç yüz il. Bu tarix hara, Şumer hara?.. Nə isə... mühüm olan
bu deyil. İngilis dilini bilirsiz?
-Bilirəm.
-ABŞ-da bir kitab buraxıblar. Bu xalçanın kimdən - kimə keçdiyini bir-bir
göstəriblər. Əlbəttə, çox qədim dövrlər haqqında onların da məlumatı yoxdur. Bizim
isə, son dövrlərdə xalçanın hansı əllərdən keçdiyi haqqında dəqiq məlumatımız var.
Keçən əsrin əvvəllərində bir Bakı milyonçusu Təbriz bazarında alıb bu xalını, Bakıya
gətirib. 20-ci illərdə bolşeviklər bu milyonçunu güllələyib, bütün əmlakını müsadirə
ediblər. Xalçanı da 25 yaşlı çekist Zəlim Qafarzadə qamarlayıb.
Əhliman divarların Şərq hamamları üslubunda yaradılmış zövqsüz naxışlarına,
yüz lampalı ağır, büllür çıl-çırağa, servanta düzülmüş qızıllı-gümüşlü qab-qacağa,
servantın üstünə qoyulmuş şahə qalxmış at heykəlciyinə baxır və heç cür anlaya
bilmirdi ki, bu xalça söhbətinin ona nə dəxli var və bu çapıq general bütün bunları nə
məqsədlə danışır.
-Bunları sizə niyə danışıram... Bu saat izah edəcəm. Sizin hipnozla məşğul
olmağınızdan və gözlərinizin əlahiddə təsir gücündən xəbərimiz var. Bu mənim
fikrim deyil, dünyanın bir çox görkəmli mütəxəssisi təsdiq edir ki, bu xalçanın
naxışları - başqa heç bir xalçaya bənzəməyən naxışları - çox böyük sirlərin açarıdır.
Bir sözlə - bu yerdə, - Çapıq pıçıltıya keçdi, - bu naxışlarda dünyanın sonu haqqında
məlumat verilir. Mayyaların təqvimində dünyanın axırı çatdığı haqqında söz-
söhbətin dünyada necə ajiotaj, qalmaqal yaratdığı yadınızdadır, yəqin. Əldə etdiyimiz
82
agentura məlumatlarına görə, Qafarzadə uzun illərin araşdırmaları əsasında bu
naxışların sirrini açmaq, yəni dünyann axırın bəyan etməyin ərəfəsindədir. Əlbəttə,
başa düşürük ki, bu cəfəngiyyatdır, amma axı, buna inananlar olacaq. Məlum deyil,
nə deyəcəklər, bu tarix, bu hadisə haçan olasıdır, yuz ildən, min ildən sonramı, ya
yaxın bir ayın, on günün içindəmi... İndi düşünün, dünyanın sonuna, tutalım, bir ay
qalıb xəbəri yayılır, görün cəmiyyətdə nə zəlzələlər, nə vəlvələlər başlayır. Onsuz da
bir-birinin ətini yeməyə, qanını içməyə hazır olan adamlar kimisə öldürməyə,
kiminsə var-dövlətini mənimsəməyə, kimisə zorlamağa girişəcək. «Onsuz da
dünyanın axırıdır da», - deyəcəklər. Bunumu istəyirsiz?
-Əlbəttə, yox, - dedim, amma ürəyimin dərinliyində bu ehtimaldan məmnun da
qalmışdım hətta, qoy bir-birinin boğazını üzsünlər, haramzadalar, insanlar bundan
artığına layiq deyillər. Bir yandan baxanda, - deyə düşünürdüm, - elə xalçasız -
flansız da dünyanın axırıdır da... Bu qədər zülm, ədalətsizlik, yalan, riyakarlıq,
pozğunluq içində yaşamaq insanların ən böyük günahı və ən böyük cəzası deyil
məyər?
-Məndən nə istəyirsiz? -soruşdum.
-Bilirəm, sizinçün bu çətin olacaq, amma bir bəhanə tapıb Qafazadəylə görüşün.
Onu zərərsizləşdirin, iradəsini ram edin, fikirlərini, hərəkətlərini, davranışını, verdiyi
qərarları özünüzə tabe edin. Əsrlər boyu insanlara zülm, ölüm və iztirab gətirmiş o
məşum xalça da məhv edilməlidir. Qiyməti nə qədər olur-olsun, insan ömründən ki,
qiymətli deyil. Həm də söhbət tək bir insandan deyil, bütün insanlardan, insanlıqdan
gedir. Hələ məsələnin beynəlxalq tərəfini demirəm. Bizə düşmən olan yabançı
qüvvələrin bundan istifadə edib ölkəmizdə necə ara qarışdıracaqlarını adam heç
ağlına da ğətirmək istəmir, amma bu da istisna olunmur. İndi hər şey sizdən asılıdır,
biz bu məsələnin ayrı çözümünü görmürük. Qafarzadə dünya mediasının,
ölkəmizdəki səfirliklərin də diqqət mərkəzindədir. Sizdən başqa onu ələ keçirməyə
başqa yolumuz yoxdur.
Qasım otağa daxil oldu. Görünür, o da söhbətmizin bitdiyini duymuşdu.
-Çaylarınızı təzələsinlər?
-Yox, sağ olun.
Dostları ilə paylaş: |