219
problemlərə ünvanlanmaq üçün potensiala malik olduqlarına görə, milli maraq-
ların qəbulu üzrə məsul şəxslər tərəfindən təsdiq edilmişdir. Beləliklə, ekoloji
vergilər və ya tutulmaların üç funksiyasını fərqləndirmək mümkündür:
• “Xərcləri ödəyən”: Ekoloji xidmətlərin xərclərinin ödənilməsini təmin
edən (kommunal xidmətlər, məs. su təchizatı, zibillərin toplanılması və emalı və
s. üçün abunə haqları)
• Gəlirləri artıran: ekoloji sərmayələr üçün tələb edilən maliyyə resursları-
nın bir yerə toplanması (misal üçün ətraf mühitin çirklənməsinə görə rüsumlar)
• Stimullaşdırıcı tədbirlər: burada əsas məqam ekoloji baxımdan müna-
sib davranışları stimullaşdırıcı tədbirlər vasitəsilə təşviq etməkdir (məs. Avropa
Birliyinə üzv olan bəzi dövlətlərdə tətbiq edilən tullantıların yanacaq qismində
utilizasiyasına görə vergidən azad edilmə kimi təşəbbüslər)
Bu funksiyaların üç tipi bir-birini inkar etmir. Ən son tendensiya daha çox
funksiyaları (vəzifələri) bir alətə inteqrasiya etməkdir, məs. ekoloji vergi islahatı
(bax: Haşiyə 7.7)
Ekoloji məsələlərdə vergi qoyuluşunun əsas üstünlüyü ondan, istehlakçı
davranışının modifikasiya edilməsi (stimullaşdırıcı vergilər) və çirkləndirmə
mənbələri tərəfindən güclü stimullaşdırıcı təsirə malik malik olmaqdır. Ümumi
təsirin vergi ödəyicisinin icra göstəricilərindən asılı olduğu üçün, bu ən güclü
stimullaşdırıcı tədbirlərdən biri sayılır.
Əsas əngəllərdən biri budur ki, vergilərin bir qayda olaraq dövlət büdcələrinə
gəlir kimi daxil olmasını təşviq etdiyi halda, ətraf mühitin mühafizəsi və gəlirlərin
istifadəsi arasında bilavasitə əlaqənin olmasına heç bir zəmanət yoxdur. Vergilər
Haşiyə 7.7 Avropa İttifaqna üzv olan dövlətlərdə ekoloji vergi islahatnn tətbiqi
Avropa İttifaqna üzv olan bir sra dövlətlər, hal-hazrda əmək fəaliyyətindən (gəlir vergisi, sosial sğorta
ödənişləri)
başlayaraq, ətraf mühitə ziyan verən fəaliyyətlər və ya məhsullara (məs. enerji və tullant
sektorlar) görə vergi uyğunlaşdrlmasna əsaslan ekoloji vergi islahatn həyata keçirirlər. Belə alət,
“ikiqat dividend” saylr, çünki o, müəyyən fəaliyyət və ya məhsul üzərinə vergi qoymaqla, istehsalçlar
və ya istehlakçlarn davranşnda dəyişiklik etmək üçün stimullaşdrc tədbir kimi çxş etməklə yanaş,
eyni zamanda ekoloji sərmayələr üçün maliyyə resurslarn da hasil edir. Bu yeni yanaşma, ətraf mühiti
çirkləndirən müəssisələr üzərinə əlavə xərclər qoymadan, ekoloji siyasəti problemləri üçün effektiv həll
variantn təqdim edir (heç bir əlavə xərcin yoxdur, lakin mövcud vergilərdə “yaxşdan” “pisə” doğru
uyğunlaşdrma var).
Ekoloji vergi uyğunlaşdrma siyasətləri İqtisadi Əməkdaşlq və İnkişaf Təşkilatna üzv olan bir sra
ölkələrdə, o cümlədən Danimarka,
Finlandiya, Almaniya, İtaliya, Norveç, Niderland, İsveç, İsveçrə və
Birləşmiş Krallqda hal-hazrda həyata keçirilir. Buna nümunə olaraq, Birləşmiş Krallqda 1996-c ildə
sənaye tullantlar poliqonuna görə verginin qüvvəyə minməsini göstərmək olar. Bu isə işçilərin sosial
sğorta ödənişlərinin 0,2% azalmas ilə müşayiət olundu. 1999-cu ildə, Niderland Krallğ vergiləri ətraf
mühitin çirkləndirilməsi və resurslardan istifadəyə (məs. enerji, çirkab sular, qrunt sular və s.)
uyğunlaşdrmaq və əmək vergilərini azaltmaq üçün üç illik dövlət siyasəti qəbul etdi.
Mənbə: Speck, Ekins 2000.
220
və ya tutulmalar həmçinin vergi dərəcələrinə qarşı həssasdırlar. Əgər dərəcələr
çox aşağı səviyyədə müəyyən edilərsə, bu zaman vergilər / tutulmalar stimul-
laşdırıcı rol oynamayacaqlar; əgər dərəcələr çox yüksək səviyyədə müəyyən
edilərsə, iqtisadi inkişafa qarşı əngəl yarana bilər. Optimal səviyyə, ideal vari-
ant kimi ekologiyanı çirkləndirən müəssisələri qabaqlayıcı tədbirlər görməyə və
problemləri yerində həll etməyə sövq edir.
Girov – kompensasiya sistemi
Girov (və ya depozit) – kompensasiya sisteminin (DKS) əsas ideyası, tul-
lantı hasil edən şirkət və müəssisələrin məsuliyyət daşımalı olduqları xərclərə
görə cavabdeh olmalarına və tullantıların bərpası, habelə utilizasiyasını təşviq
etmək üçün stimullaşdırıcı tədbirlər təqdim etmələrinə imkan yaratmaqdır. DKS
çərçivəsində müəyyən məhsullar (məs. şüşə qablarda məhsullar) əldə edilən
zaman əlavə depozit ödənilir. Məhsulun qabı (hazırkı nümunədə şüşə butulka)
dilerə və ya xüsusi yığım məntəqəsinə geri qaytarılan zaman, depozitin əvəzi
ödənilir (kompensasiya edilir). Burada ekoloji səmərəliliyin əsas göstəricisi,
sistemə daxil edilən məhsul üçün əldə edilmiş geri qaytarılma (rentabellik)
normasıdır. Bu sistem ənənəvi olaraq şüşə butulkalar ilə münasibətdə fəaliyyət
göstərmiş və son illərdə öz əhatə dairəsini daha da genişləndirərək, alüminium
bankalar, plastik butulkalar, ərzaq məhsullarının qabları, batareyalar və s. özünə
daxil etmişdir.
Depozit-kompensasiya sisteminin əsas faydası material və məmulatları
nisbətən sərfəli yolla istifadə etmək imkanıdır. Burada əsas tələb əhəmiyyətli
dərəcədə kompleks idarəetmə sistemini işləyib hazırlamaq ictimai maariflənmənin
artırılması ətrafında səylərin birləşdirilməsinin vacibliyidir.
Çirkləndiricilərin tullanılması üçün satılan icazələr
Zərərli maddələrin ətraf mühitə tullanılması / axıdılması üçün icazələrin sa-
tılması ideyası ilk dəfə 1968-ci ildə tətbiq edildi. Bu konsepsiyaya əsasən, tullan-
tılar üzrə icazələr ətraf mühitin mühafizəsi üzrə səlahiyyətli orqanlar tərəfindən
təqdim edilir və bazara çıxarılır; burada isə icazələr bazar qaydalarına müva-
fiq olaraq satıla bilər. Əgər yaxşı təşkil edilərsə, bu proses xərcləri minimu-
ma endirən həll variantı ilə nəticələnə bilər ki, buna əsaslanaraq, ətraf mühitin
çirkləndirilməsini aşağı xərclər ilə aradan götürə bilən müəssisələr (çirkləndirmə
mənbələri) bu işi görməyə üstünlük verəcəklər; ətraf mühitin çirkləndirilməsini
yüksək xərclər ilə aradan götürə bilən müəssisələr isə icazələr əldə edəcəklər
(dövlət orqanları və ya satış üçün icazəsi olan özəl şirkətlərdən). Belə oldu-
ğu halda, ətraf mühitin çirkləndirilməsinin qarşısının alınması üzrə tədbirlər