downloaded from KitabYurdu.org
59
-
Vallah, Telman müəllim...
Əmir əliyev ayağa qalxdı:
-
Səni elə vuraram, divarın o tayına keçərsən! Söhbəti
uzatma! Mənim gizlənqaç oynamağa vaxtım yoxdur!
Bayəddin indi onun üzünə yox, əlinə baxırdı. Sağ əlinə...
-
Dayan rəis, qələt elədim! Getmişəm! Mahmuda sözüm
var idi.
-
Bəs niyə o saat boynuna almadın?
-
Qorxdum, Telman müəllim, eşitdim o yazığı öldürüblər,
dedim birdən...
-
Hə, indi danış görüm, niyə getmişdin oraya və kiminlə? -
mayor yerində oturdu. - Ancaq bir də mənimlə oyun oynamaq
fikrinə düşsən, boynunu sındıracağam.
Bayəddin onun oturduğunu görüb bir qədər sakitləşdi və tez-
tez danışmağa başladı:
-
Qonşu ilə aramızda taxta hasar var. Onu söküb daşdan
çəkdirmək istəyirdim. Getdim ki, Mahmudla danışım, vaxtı
olanda gəlib hasan çəksin.
-
Kiminlə getmişdin?
-
Tək!..
-
Bəs niyə gecə getdin? Gündüzü əlindən almışdılar?
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
60
-
Gündüz vaxt tapa bilmirəm, müştərim olur. Bir də...
maşın meşə yolunda xarab olmuşdu. Ona görə gecəyə
düşdüm.
Əmirəliyev əllərini çənəsinə sürtərək ani fikrə getdi. «Bu
əbləh sürücü kəndə mayın 18-də gedib. Cinayət hadisəsi isə o
biri gün gecə törədilib. Qatil şübhəsiz ki, Əhlimanın həmin
gecə pəncərədə gördüyü kölgənin sahibi olmalıdır. Pəncərədə
görünən kölgənin Bayəddinlə bir əlaqəsi ola bilərmi? Çətin ki,
olsun! Bu sürücü qorxağın biridir. Yəqin ki, danışdıqları da
düzdür. Bəs onda, qatil kim ola bilər? Axtarışı daha qətiyyətlə
davam etdirmək lazımdır. Qoy hələ bir ekspertizanın nəticəsi
bilinsin...»
Gözlərini qaldırıb Bayəddinin qorxudan ağarmış sifətinə
baxdı:
-
Sən nağıl danışırsan, yoxsa düzdür bu dediklərin?
-
Düzdür, rəis, inanın mənə!
-
Yaxşı!., inan deyirsən, inanıram. Ancaq yadında saxla,
dediklərin yalan çıxsa, ananı ağladacam!
-
Yaxşı, rəis...
-
Gedə bilərsən!
Bayəddin gedən kimi Əmirəliyev sahə müvəkkilini yanma
çağırıb tapşınq verdi:
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
61
- Ağamurad, kənddəki adamlarımızdan, bir də öz etibarlı
adamlarından istifadə edib, həmin gün kəndə kimlərin gəlib
getdiyini dəqiq öyrən!
Bölməsinin işçisi Rafael Vəliyevə isə Səfayənin axtarışını
tapşırdı.
Kapitan Vəliyev Səfayənin ata evinin ünvanını mayordan alıb,
həmin gün axşamüstü Zəlimxan kişinin evinə getdi. Onu
həyətdə Zəlimxan kişi qarşıladı. Taxta kətilin üstündə oturub
dərin fikrə getmişdi. Polis kapitanını görüb cəld ayağa qalxdı
və sual dolu baxışlarını onun üzünə dikdi. Xoşgəldin eləmək
də yadından çıxmışdı. Üzə vurmasa da son iki gündə heç
rahatlığı olmamışdı. Gümanı gələn yerlərə baş çəkib, üstü
örtülü şəkildə qızını soraqlasa da, gördüm deyən olmamışdı.
Rafael ev sahibi ilə görüşüb, gəlişinin məqsədini anlatdı. Onda
heç bir sevindirici xəbərin olmadığını başa düşən atanın qollan
yanma düşdü. Ancaq buna baxmayaraq qonağı evə dəvət etdi.
Evdə iki yad qadın da var idi. Səfayənin yoxa çıxmasını
eşidib, anasına baş çəkməyə gəlmişdilər. Rəfaillə ev sahibi
otağa daxil olan kimi, həmin qadınlar qalxıb bir daha anaya
səbir dilədilər və çıxıb getdilər. Bikəxammın ağlamaqdan
gözləri qızarmışdı. Ayağa durub qonaq üçün çay gətirdi və
çəkilib bir küncdə oturdu. Yaranmış sükut çox üzücü idi. Heç
kəs nədən başlamaq lazım olduğunu bilmirdi. Nəhayət, ev
sahibi qabağa düşdü:
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
62
-
Görürsünüz də, bu yaşımda başıma nə iş gəldi?!
Onun vəziyyəti Rafaeli heç maraqlandırmırdı. Kapitan buraya
başqa rayondan gəlmişdi və yeni vəzifəsində ona tapşırılan işi
vaxtında yerinə yetirib, bacarığını sübut etmək istəyirdi. Odur
ki, birbaşa mətləbə keçdi:
-
Qızınız mayın 18-də burada olub?
-
Bəli, səhər gəlmişdi. Anası ilə danışığından başa düşdüm
ki, evdən küsüb çıxıb və qayıtmaq fikri yoxdur. Danladım.
Dedim, qayıt evinə - eşiyinə. Doğrusu, mənim belə şeydən
xoşum gəlmir. Onu da deyim ki, bu birinci dəfə deyildi.
Əvvəllər də bir neçə dəfə yığışıb gəlmişdi. Hər dəfə də mənim
sözümə qulaq asıb barışmışdı əri ilə. Ancaq bu dəfə eşitmək
istəmədi məni. Buradan da küsüb getdi. Hara getdi, necə oldu,
baş aça bilmirəm.
-
O, nəyə görə evdən qaçmışdı axı? - Rafael sual verdi.
Zəlimxan kişi çənəsini sığallayıb fikirli halda dilləndi:
-
Əvvəllər əri sərt davrananda küsüb gəlirdi. Ancaq mənə
elə gəlir ki, bu dəfə belə deyildi. Ərindən heç o qədər narazılıq
da bildirmirdi. Ağlayıb özünü öldürürdü ki, qayıtmayacağam,
vəssalam! Mən də, doğrusu, bir az tərslik elədim, günortaya
yaxın çıxıb getdi. Heç nahar da eləmədi burada...
-
Bəs haraya getmiş olar?
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
63
-
Bilmirəm. Qardaşı Balada olur. Ağlıma gəldi ki, onun
yanma gedər. Zəng vurub soruşdum. Dedi, gəlməyib. O da
dəlisovun biridir. Məsələni dəqiq bilsə, xəta çıxartmağından
qorxuram. Tərs qızı tərs hamımızı pis vəziyyətdə qoydu.
Adam içinə çıxa bilmirəm.
-
Bəs onu belə vəziyyətdə niyə buraxdınız evdən?
-
Dedik, nahar edib sonra getsin, saxlaya bilmədik.
Fikirləşdim ki, yəqin dayanacağa gedir. Kəndin maşınları saat
12-də çıxır axı buradan!?
Bikəxanım söhbətə qoşuldu:
-
Əhliman da gəlib düşüb bizim üstümüzə. Elə bil biz
öyrətmişik onu ki, çıx evindən gəl bura.
-
Ay arvad, başını hər yerə soxma! - əri ona acıqlanıb yenə
kapitana baxdı. - Əhlimanı qınamıram, arvad gərək hər şeydən
ötəri fors eləyib evdən çıxmasın.
Rafael başı ilə onun fikrini təsdiq edib, növbəti sualını verdi:
-
Qızınızın heç bir yaxın adamı, rəfiqəsi olmayıb?
-
Qohumlann, tanışların hamısından xəbər bilmişik. Ancaq
məktəbdə oxuyanda bir yaxın yoldaşı var idi. Rəhilə adında.
Səfayənin toyuna da gəlmişdi. Amma onun yerini-yurdunu
bilmirik.
-
Hansı məktəbdə oxuyublar? - Rafael qovluğundan kağız
çıxarıb qeydlər aparmağa başladı.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |