downloaded from KitabYurdu.org
41
-
Hə, gedək! - Qasımlı astadan Nemətə dedi: - İndi polis
şöbəsindən gələcəklər. Mən özümü tanıtmaq istəmirəm...
Ağayar hövlnak, həyətə girdi. Həyətə yığışmış adamların
baxışları o saat onun üzünə dikildi. O, yerindəcə dayanıb bir-
bir hamının üzünə göz gəzdirdi. Adamların kədərli və ciddi
baxışları eşitdiyini təsdiq edirdi. Ancaq ölüm belə lal sakitlik
yarada bilərdi. Ancaq ölüm kişilərin baxışlarındakı kədərə
belə acizlik qata bilərdi. Bəli... ölüm qonaq gəlmişdi bu evə.
O, Ağayara yaxşı tanış idi. Bundan əvvəl də iki dəfə bu evə
gəlmişdi. Bir dəfə anasını, bir dəfə də atasını aparmağa. Ancaq
onda belə qəfil, belə xəbərdarlıqsız gəlməmişdi zalım ölüm...
Ağayar xəbəri eşidən kimi qaça-qaça gəldiyi üçün boğulan
adamlar kimi nəfəs alırdı. Gözləri, az qalırdı, yerindən çıxsın.
Ətrafına nəzər salıb: - Haradadı? - deyə titrək səslə soruşdu.
Qiyas müəllim əli ilə evi göstərdi. Ağayar qıçları əsə-əsə
pillələri çıxıb evə girdi. Həmin an onun «Ay qardaş!» deyən
qışqırıq səsi gəldi.
Sonra yenə ətrafa qəbir sükutu çökdü. İcra nümayəndəsi evə
çıxıb Ağayan həyətə düşürdü.
-
Sakit ol! Özünü ələ al! - deyə təskinlik verdi.
-
Onu kim öldürüb?! - Ağayar yumruqlarını düyünləyib
Mehdixan kişiyə baxdı.
-
Bilinmir. Polisə zəng vurmuşam. Bu saat gələcəklər.
Yəqin ki, taparlar öldürəni!
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
42
Ağayar daha bir söz deməyib kənara çəkildi. Yarımçıq qalmış
tikilinin yanında əlləri ilə başını tutub yerə çökdü. Bir az
yerində qıvrılıb ayağa qalxdı. Əlləri ilə üzünü qapayıb,
ayaqlarını
yerə
döyməyə
başladı.
Ancaq
onun
hərəkətlərindəki sünilik baxanların nəzərindən qaçmadı.
«Sağlığında heç hörmət qoymurdun!» - deyə düşünənlər də
oldu.
Əlbəttə, Ağayarın böyük qardaşı ölmüşdü və o nə qədər daş
ürəkli olsa da, buna yanmaya bilməzdi. Lakin nədənsə, o,
həyətə yığılmış adamların gözü qarşısında qardaşının
ölümünə daha ürəkdən yanan, hətta buna heç cür dözə
bilməyən bir qardaşın rolunu oynamağa çalışırdı. Nəhayət,
heç kəsin ona ürək-dirək vermək fikrində olmadığını görüb,
bunun əbəs olduğunu başa düşdü. Başa düşdü ki, nə çəkirsə,
içində çəkməlidir. Sakitləşib adamlara yaxınlaşdı və hamı
kimi gözləməyə başladı.
Heç kəs nə qədər vaxt keçdiyinin fərqində deyildi. Hamı
sakitcə yerində dayanmışdı.
Hərdən pıçıltı ilə danışırdılar. Buraya təzəcə gəlib-getmiş
ölüm kabusundanmı qorxurdular, ya Mahmudun həyətdə
dolaşan ruhunamı hörmət edirdilər?.. Bilmək çətin idi...
Mehdixan kişi maşın səsini eşidib küçəyə çıxdı. Polis şöbəsinə
məxsus UAZ darvazanın qarşısında dayanan kimi rayon
prokurorluğunun müstəntiqi Zeynalov, polis şöbəsində
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
43
cinayət- axtarış bölməsinin rəisi işləyən mayor Telman
Əmirəliyev və kəndin sahə müvəkkili Ağamurad maşından
düşüb icra nümayəndəsi ilə görüşdülər və dərhal həyətə
keçdilər.
- Nə məsələdir bu, ağsaqqal? - deyə orta boylu, qırx-qırx beş
yaşlannda olan, üzü təmiz qırxılmış, saçları səliqə ilə yana
daranmış, mədəni görkəmli Zeynalov Mehdixan kişidən
soruşdu.
-
Biz də heç nə bilmirik! - İcra nümayəndəsi əli ilə Qiyası
göstərdi. - Bu müəllim ölənin qonşusudur. Səhər hadisəni
birinci bilən o olub və mənə xəbər verib. Mən də dərhal
şöbəyə zəng vurdum.
-
Kimdir öldürülən?
-
Adı Mahmuddur. Yaxşı bənna idi rəhmətlik. Özü də heç
kəslə işi olan adam deyildi...
Evə çıxdılar. Dəhlizə göz gəzdirib hadisə baş verən otağa
keçdilər. Bunun üçün qapının ağzına sərələnmiş meyitin
üstündən ehtiyatla adlamağa məcbur oldular. Meyit öz yerində
idi. Ona hələ əl
vurulmamışdı. Zeynalovla Əmirəliyev, hər ikisi əyilib meyiti
müşahidə etdilər. Sonra qalxıb otağa nəzər yetirdilər.
Müstəntiq stola yaxınlaşıb araq şüşəsinə, kiçik stəkana,
yarımçıq duzlu xiyara fikir verdi. Neft lampasına baxıb asta-
downloaded from KitabYurdu.org
downloaded from KitabYurdu.org
44
asta başını yellədi. Üfürüb lampanı söndürdü və Mehdixan
kişiyə tərəf dönüb sual verdi:
-
Bu adam tək yaşayırdı?
-
Bəli. Hələ evlənməmişdi. Beş-altı ildir ata- anası rəhmətə
gedib. Bacısı ərdədir. Kiçik qardaşı da evlənib ayrılıb.
Zeynalov bir də stola nəzər saldı:
-
Mərhum içən idi?
-
Yox! Təsadüfi hallarda, məclislərdə içərdi. Ancaq,
ehtiyat üçün, evində həmişə araq olurdu.
Hərdən, mən də, qəfil qonağım gələndə, uşaq göndərib ondan
borc araq almışam.
-
Maraqlıdır! - möhkəm, dolu bədənli, boy- buxunlu mayor
söhbətə qanşdı. - Hadisə gecə olub. Özü də mərhum hələ
yerinə girməyibmiş.
Bu aydındır. Süfrədə şam yeməyinin heç bir əlaməti yoxdur.
Əgər yeyib yığışdınbsa, bu araq və xiyar nədir? Hər halda,
yoxlamaq lazımdır, görək arağı özü içibmi? Və bir də, şam
yeməyi yeyibmi? Stəkan bir dənədir. Deməli, araq naməlum
qonaqla içilməyib. Ya qonaq tək içib, ya da...
-
Mən sizinlə şərikəm, - müstəntiq Zeynalov fikrini
bildirdi. - Ekspertizada bunlar hamısı məlum olacaq. Meyiti
şəhərə aparmaq üçün maşın gətirmək lazımdır.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |