iqtisadi fİKrin yaranması və inKişafı. Azərbaycan iqtisadi fiKir tarixi
aldatmaq şəriət qanununa zidd bir əməl
Kİmi
pislənilir.
«Quran»da insanlar arasında mübadilə, alış-veriş münasibətləri faydalı
bir fəaliyyət sayılır. LaKİn borc verib faiz almaq, sə- ləmçilİK isə qət’i
qadağan edilir. Bundan başqa, «Quran»da və «Hədislər »də vergilərin
ödənilməsi üçün çox sadə və aydın qaydalar müəyyən edilir. ZəKat, xüms və
fitrə ödəməyin miqdarı, onları ödəyənlərin əmlaK vəziyyəti nəzərə alınır.
İslamın iqtisadi məsələlərə münasibəti Azərbaycan və Şərq mü-
təfəKKİrlərinin əsərlərində də öz ƏKSini tapmışdır.
Azərbaycanda iqtisadi fİKrin inKİşafında Nizami Gəncəvi önəmli yer
tutur. O, dahi şair və mütəfəKKİrdir. Onun beş böyÜK poemadan ibarət olan
«Xəmsə» sində iqtisadi fİKİr və ideyaları
ƏKS
olunmuşdur.
Nizaminin sosial-iqtisadi görüşlərində mühüm yer tutan
məsələlərdən biri əməK və sərvət, onların daxili bağlılığıdır.
O,
bütün
əsərlərində maddi və mə’nəvi sərvətləri yaradanların əməyinə
yÜKSƏK qiymət vermiş, sadə əməK adamının surətlərini yaratmışdır.
Nizami əməyin ancaq insana xas olan bir fəaliyyət olduğunu göstərir,
insanın başqa canlılardan fərqini və üstünlüyünü onun əməK
fəaliyyətində, çalışmağında görür.
O
yazır: «Nə şəhvət, nə yuxu, nə də
Kİ
yeməK, həyatın mə’nası olmasın gərəK». Nizami insanı özünü dərK
etməyə, düşünməyə, həyatın «hər sirrini açmaqda hünər göstərməyə»
çağırırdı.
Nizami belə bir həqiqəti də dərK etmişdir
K
İ;
«hər cür çalışmaqda
son məqsəd, yeməK və geyməKdən başqa bir şey deyildir». Nizamiyə
görə əməK prosesi ictimai mə’na daşıyır, burada hər
KƏS
həm özü
üçün, həm də başqaları üçün çalışır, hər Kəsin hamıdan, hamının isə
hər KƏsdən asılılığı mövcuddur.
O,
«Dünya tarlasına diqqət yetirsəK,
hamımız bir-birimiz üçün ƏKİnçiyİK» fİKrini söyləyir.
Nizami əməK və peşə bölgüsü, onun sərvətin artmasına tə’siri
ideyasını da irəli sürür.
O
göstərir Kİ, sənətə, sənətKara, ƏKİnçi
əməyinə qayğı göstərilməsə, hər Kəsin öz peşəsinə görə işləməK
imKanı yaradılmasa «heç Kİm öz peşəsindən bəhrə götürə bilməz»,
sərvət azalar, vergilər ödənilməz, xəzinə də boş qalar. Nizami dəfələrlə
yada salır
K
İ,
sənətKar öz peşəsindən tutmazsa yaxşılıq əvəzinə pislİK
çıxar.
O
vaxt
K
İ,
«hər
KƏS ÖZ
peşəsindən əl çəKər, cahanda abadlıq heçə
uğrayar».
Nizami öz dövründə görüb müşahidə etdiyi əmtəə mübadiləsi, bazar,
qiymət, pul, sələm Kapitalı və faiz haqqında düşüncələrini özünəməxsus
tərzdə ifadə etmişdir. O, ticarətdə, bazarda qiymətlərin ədalətli surətdə
qoyulmasını tövsiyə edir, sələmçilİK yolu İlə sərvət, pul toplamağı haram
sayırdı.
46
Azərbaycan iqtisadi fiKir tarixi (qısa icmalı)
BöyÜK humanist şair və filosof Nizaminin sosial-iqtisadi
görüşlərindən belə bir nəticə çıxır Kİ, o, yaşadığı cəmiyyətin quruluşu
ilə onun mürəKKəb ziddiyyət və ədalətsizliyilə razılaşmır, onu
«təzələməK», «yenidən qurmaq» ideyaları ilə yaşayır.
O,
«Elə bir ixtiyar
olsaydı məndə, qoymazdım bəndəyə möhtac bir bəndə» demənlə
xəyala qapılır, yaşadığı cəmiyyətin bütün ağrı və acılarını bir daha hiss
etdirir.
Azərbaycan nəzəri-iqtisadi finrinin innişafına böyün xidmət göstərənlərdən
biri də Nəsirəddin Tusidir ( XIII əsr). Dünyada astronom, riyaziyyatçı nimi
tanınan N.Tusi filosof və iqtisadçı nimi də məşhurdur. Onun iqtisadi-nəzəri və
əməli finirləri məşhur «Əx- laqi-Nasiri» və «Maliyyə haqqında tədqiqat»
əsərlərində ifadə olunmuşdur.
Tusi cəmiyyətin iqtisadi quruluşu, iqtisadi münasibətləri haqqında
münəmməl və aydın olan bir nəzəriyyə yaratmışdır. Tusi göstərir ni, insan öz
tələbatını ödəməyə möhtacdır. Buna görə də əmən və istehsal fəaliyyəti onun
üçün bir zərurətdir. «İnsanın qidası sənət və peşə olmadan, məsələn, ənmən,
biçmən, təmizləmən, üyütmən, yoğurmaq və bişirmən olmadan mümnün
deyildir. Bunun üçün isə nömənçi işlər, nənd təsərrüfatı alətləri düzəltməyi və
işlətməyi bacarmaq üçün də böyün əmən sərf etmən lazımdır» (Əxlaqi-Nasiri,
səh. 145). Bütün bu və buna bənzər işlər bir adam tərəfindən görülə bilməz. Bu
səbəbdən insanları qarşılıqlı yardıma, birgə işləməyə zəruri edən ehtiyac doğur
ni, bu da onların ictimai əmən fəaliyyətindən ibarətdir.
Tusi göstərir ni, əmən bölgüsü, ixtisaslaşma cəmiyyətin müəyyən dövrü üçün
yaşamasının zəruri şərtidir. O yazır: «İnsanlar bir-birinə nömən etdində, onların
hərəsi bu işlərin birini yerinə yetirdində, özlərinə lazım olandan çox istehsal edər,
artığını başqalarına vermən və almaq yolu ilə müvazinət və tarazlıq əmələ
gətirər, yaşayış vasitələrini tə’min edər, özünü və cinsini mühafizə edər, nizama
salar və sistem yaradarlar». Tusinin göstərdiyi bu sistemdə istehsalla istehlan
arasındanı qarşılıqlı əlaqə, onların birinin digəri üçün şərt olması ideyası da əns
olunmuşdur. Tusi göstərir ni, insan öz əmən prosesini, əmən münasibətlərini
yaxşı dərn edərsə öz davranışını da məqsədəuyğun səmtə yönəldə bilər. O,
cəmiyyətin iqtisadi həyatını, burada insanların davranış qaydalarını öyrənən
elmin predmetini müəyyən etməyə çalışır. Onun finrincə bu məsələlər
«İctimaiyyat» deyilən bir elmin predmeti- dir. O yazır: «İctimaiyyat hinməti
həmin bu məsələnin mövzusunu təşnil edən bir elmdir. Bu elm hamının xeyrinə
olan birgə əməyin
47