15
3. Struktur elementlərin nazikliyi, gön istehsalında lif dəstələrinin kiçik
ölçülü elementlərə ayrılması nəticəsində yaranır.
Yağ qatı – dermanın retikulyar qatı ilə əzələ qatı arasında yerləşir. Bu qat
dermanın retikulyar qatının altında toplanan yağ hüceyrələrindən ibarətdir və ona
görə də bu qatın toxuması yumşaq və boş olur. Bu qatda yay-payız aylarında çoxlu
miqdarda yağ ehtiyatı toplanır ki, heyvanlar bundan qış aylarında qidalanırlar. Ona
görə də bu qatın qalınlığı mövsümdən asılı olaraq dəyişir. Məsələn, payızda bu qat
yay aylarındakı bol yemdən sonra qalın olur, yazda isə qış mövsümündə yemin
çatışmamazlığından nazikləşir və ya tam sorulur.
Əzələ qatı – yağ qatının altında yerləşir və köndələn-zolaqlı əzələ
toxumasından təşkil olunmuşdur. Bu qat, yağ qatı və dərialtı hüceyrələrlə zəif
birləşir, dərinin möhkəmliyi üçün bir əhəmiyyət kəsb etmir və dəri xammalının
aşılanmaya hazırlıq prosesində təmizlənir.
Dərialtı hüceyrə – aralarında qan damarları yerləşən, yumşaq bağlayıcı
toxumaların pərdəciyindən ibarətdir. Bu qatın aşağı hissədə yerləşən əzələ və
dermanın qatları ilə zəif əlaqədə olması cəmdəkdən dərinin çıxarılmasını
asanlaşdırır. Dərinin çıxarılması zamanı yağ toxumalarını tamamilə təmizləmək
lazımdır (onları cəmdəkdə saxlamaq lazımdır), çünki quyruq kökünün dibində və
başqa yerlərdə qalan yağ yığımları uzunmüddətli saxlanma zamanı oksidləşir və
dərinin xarab olmasına şərait yaradır.
Piy və tər vəziləri – Piy vəziləri tüklərin ətrafında və ya kənarında
yerləşərək, ayrı-ayrı xırda çantalara bənzəməklə çıxış yolları ilə tük çantasının
kanalcıqları ilə birləşir. Piy vəzilərindən ayrılan maddə epidnomis və tükün
səthlərinə yaxılır. Tər vəzi boru şəkilli olur, yuxarı hissəsi çıxış xətti kimi gönün
səthində tərin ayrılması üçün açıq olur. Aşağı hissəsi isə dolaşıq borucuq şəkilli
olaraq dermanın termostativ qatında yerləşməklə tər ayırır.
Tər vəziləri orqanizmin termotənzimlənməsində tərin epidermis səthinə
çıxarılaraq buxarlanmasında iştirak edir.
16
Tər vəzilərinin inkişafı müxtəlif heyvanlarda eyni cür deyil. Məsələn,
qoyunlarda tər vəziləri bütün dəri səthində çoxlu miqdarda olur. Tər, piy
vəzilərinin ayırdığı maddə ilə birləşərək özlülü tərkibli yağlı tər əmələ gətirir.
Xəzlik heyvanların çoxunda (yırtıcı, gəmirici) tər vəziləri dərinin ancaq bəzi
sahələrində yerləşir.
Qan damarları və sinir telləri. Dərinin derma qatından qan damarları keçir
ki, damarlar onu qidalandırır, lakin əsəb telləri isə hissiyyatı qavrayır. Xəzlik
heyvanların, xüsusilə ilgəglə və ya özü tutulan heyvanların dərilərinin lətində qan
damarları yaxşı gözə çarpır. Ancaq heyvan tələ ilə tutularsa, bəzən qan
damarlarının partlaması və daxilə qan yayılması nəticəsində qaralmış yerlər olur.
Tük əzələsi. Tüklərin çoxusu hamar əzələ lifləri ilə təchiz olunmuşlar ki,
bunlar tük əzələsi kimi dikəlir. Əzələ bir ucu ilə tük çantasının xarici divarına, o bir
ucu ilə digər tükün tük çantasının yuxarı hissəsinə bərkidilmiş olur. Tük əzələsi
bilavasitə piy vəzinin altında yerləşmişdir. Əzələnin yığışması zamanı tüklü çanta
dartılır, nəticədə tük qalxır və «dimdik» şəklini alır. Bu zaman tüklər arasındakı
qatlarda hava çoxalır və orqanizmin istilik buraxması azalır. Eyni zamanda piy
vəziləri maye buraxır və gön örtüyünün səthini yağlandırır.
17
III. DƏRILƏRIN KONSERVLƏŞDIRILMƏSI VƏ ONUN XAMMALIN
XASSƏLƏRINƏ TƏSIRI
Heyvan cəmdəyindən yenicə çıxarılmış dərilər isti və buğlanan olduğundan
təzə dəri adlanır. Heyvanın öldürülməsindən başlayaraq onun dərisi bakterioloji və
fermentli proseslərin təsirinə məruz qalır, xammalın keyfiyyətini aşağı salan
nöqsanlar əmələ gəlir və gönlərin yararlı sahəsi azalır. Təzə dəri bu vəziyyətdə
saxlanıla bilməz, çünki nəmlik və zülallar dərinin çürüməyə gətirib çıxaran
bakterioloji prosesin inkişafı üçün ən yararlı mühitdir.
Təzə dərilər temperaturu və nəmliyi yüksək olan örtülü yerlərdə saxlanılan
zaman onlarda çürümə xüsusilə tez gedir. Bu vaxt çürüdücü bakteriyalar (aeroblar
və anaeroblar) birinci növbədə lətin yumşaq örtüyünü və epidermisi zədələyir.
Dərinin xarab olmasının ilk əlaməti onun seliklənməsi, təzəliyinin itirməsi
və lət üzünün rənginin dəyişməsidir. Sonra lət arabir qaralır, çürümədən xarakterik
ammonyak iyi gəlir və axırda dərinin əsas zülalı olan kollagen tez dağılmağa
başlayır.
Ona görə də dərinin ilkin emalının ən vacib əməliyyatlarından biri də onun
konservləşdirilməsidir. Bu əməliyyatı dondurulma, duzsuz qurudulma, yaşduzlama
(natrium xloridlə susuzlaşdırılma), quru duzla (natrium xloridlə susuzlaşdırıb sonra
qurutmaq), pikelləşdirmə (turşu və duz məhlulu ilə işlənilmə), qıcırtma və
şüalandırma ilə aparmaq olar.
Dondurulma-aşağı
temperaturda
bakteriya
və
fermentlərin
həyat
fəaliyyətinin dayandırılması deməkdir. Ancaq bu üsulla konservləşdirmədə nəzərə
almaq lazımdır ki, dondurma və donu açılmanın sürəti dərinin keyfiyyətinə mənfi
təsir edir. Əgər dəri çox aşağı temperaturda və güclü küləkdə dondurularsa, bu
zaman dəridə çox güclü susuzlaşma, örtüyündə dəyişilmə gedir və ağarmış ləkələr
tipli nöqsan alınır. Bu nöqsanlı yerləri isə aşılamaq mümkün olmur.
Ümumiyyətlə, dondurulma müvəqqəti bir üsul kimi çox az hallarda tətbiq
olunur. Ona görə də dəri qəbulu və tədarükü ilə məşğul olan təşkilatlar belə
dərilərin donunu tez açaraq yaş duzlaşdırma ilə konservləşdirməlidirlər.