Azərbaycan: 20 ildən artıq
keçdikdən sonra, məcburi köçkünlərin hələ də tam inteqrasiyanı dəstəkləyən
siyasətə ehtiyacı var
26 mart 20
14
8
www.internal-displacement.org
hüquqları bərpa etməyə kömək edər. (
UNHRC
,
23 dekabr 2010;
UN CEDAW
, 2009;
UN CERD
,
7 sentyabr 2009;
UNCHR
, 25 yanvar 1999). Baş
Katibin köçkünlərin insan haqları üzrə keçmiş
nümayəndəsi Walter Kälinin 2008-ci ildə tövsiyə
etdiyi kimi, köçkünlərin cəmiyyətin tam üzvlərinə
çevrilməsi məqsədilə onların ehtiyacları və
problemlərini daha yaxşı başa düşmək üçün köçkün
məktəblərində təhsilin keyfiyyəti, onun nə dərəcədə
əlçatan olması, şagirdlərin nailiyyətləri və məktəb
barədə fikirləri öyrənilməlidir (
UNHRC
, 15 aprel
2008).
Gender əsaslı zorakılıq
Məcburi köçkün qadınlar və qızlar valideynləri,
həyat yoldaşları və onların ailə üzvləri tərəfindən
ümumi əhaliyə nisbətən daha tez-tez zorakılığa
məruz qalır ki, buna səbəb onların maddi cəhətdən
daha müdafiəsiz olmasıdır (Pathfinder International,
2000; UNIFEM, 2006; UNFPA, 2008; WARD,
2009; UNFPA, 2011). Ailədə maliyyə çatışmazlığı,
yaşayış sahələrin darlığı və gələcək perspektivlərin
azlığı nəticədə zorakılığa, həmçinin azyaşlı və
qeydiyyatsız nikahlara gətirib çıxardır (
UN CRC
, 12
mart 2012). Belə nikahların sayı 2012-ci ildə 4000
idisə, 2011-ci ildə nikaha daxil olmaq üçün rəsmi
yaş həddi 18-ə qaldırılandan sonra 2013-cü ildə
5000 çatdı (
UN CESCR
, 5 iyun 2013). Ailə birliyi və
“ayıb” anlayışları, damğalanmanın geniş yayılması,
həmçinin polis və ailələrə dəstək mərkəzlərinin
qadınlara qarşı zorakılığa şəxsi məsələ kimi
baxması qadınları və qızları susmağa məcbur edir
(
UN SR
, 5 dekabr 2013).
BMT-nin saysız təşkilatları tərəfindən məsləhət
görüldüyü kimi, hökumət bu problemin aradan
qaldırılması naminə birinci ciddi addım kimi ümumi
əhali və ayrıca köçkünlər arasında azyaşlılarla
nikahların yayılması dərəcəsi üzrə təfərrüatlı
statistika yığmalıdır (
UN CESCR
, 5 iyun 2013;
UN CEDAW
, 2009;
UN CCPR
, 13 avqust 2009).
BMT-nin Qadınlara Qarşı Diskriminasiyanın Aradan
Qaldırılması üzrə Komitəsi və BMT-nin qadınlara
qarşı zorakılıq üzrə Xüsusi Hesabatçısı tərəfindən
də tövsiyə edilib ki, hökumət köçkün qadınlar
və qızlar üçün təhsil, iş, səhiyyə və yaşayış yeri
imkanlarının artırılması üçün tədbir görsün və
ictimai binaların təmiri zamanı köçkünlərlə, və
xüsusilə də qadınlarla məsləhətləşsin (
UN CEDAW
,
2009;
UN SR
, 5 dekabr 2013). Belə tədbirlər
onların özünə güvənliliyi, həmçinin ailə həyatlarının
keyfiyyətini və onları əhatə edən icmalara olan
töhfələrini artırmış olardı.
Məcburi köçkün uşaqlara qarşı ayrıseçkilik
Məcburi köçkün kimi qeydiyyatda olan qadınların
uşaqları eyni qeydiyyatlı kişilərin uşaqlarından
fərqli rəftar olunur. Atası qeydiyyatda olan, anası
isə olmayan uşaqlar köçkün kimi qeydiyyata alına
və bundan irəli gələn sosial müavinətləri ala bilir.
Bu həmçinin boşanmış, dul qalmış və ya evli
olmayan və köçkün kimi qeydiyyatda olan qadınların
uşaqlarına da şamil edilir. Lakin anası qeydiyyatda
olan, atası isə olmayan uşaqlar köçkün klimi
qeydiyyata alınmır. Nəticədə köçkünlərin uşaqlarına
atalarının qeydiyyatından asılı olaraq müxtəlif cür
rəftar olunur.
Hökumət bu yanaşmanı belə izah edir ki, məcburi
köçkün qadınlar evləndikdə onlar ərlərinin evinə
köçür və uşaqları ilə bərabər orada qeydiyyata
durur. Köçkün olmayan kişilər mülkiyyət və
yaşayış yerlərinə sahibdir, bu da o deməkdir ki
onların uşaqlarını köçkün kimi qeydiyyata almağa
ehtiyac yoxdur. Köçkünlük qeydiyyatı olan kişilərin
uşaqları atalarının qeydiyyatda olduqları yerdə
qeydiyyatdadır. Bu cür ayrı-seçkiliyin qarşısını
almaq üçün köçkün uşaqların qeydiyyatı ehtiyaclara
əsasən aparılmalıdır.
İctimai həyatda məhdud iştirak
Məcburi köçkünlər köçüb məskunlaşdığı yerlərdə
bələdiyyə seçkilərində səs verə və ya namizədlik
verə bilməzlər. Hökumət işğal altında olan
rayonların seçki dairələrini qayıdış mümkün
olan vaxt üçün qoruyub saxlayır. Bəzi köçkünlər
özləri icmalarının bütövlüyünü qorumaq və
parlamentdə ayrıca səs ilə təmsil olunmaq naminə
bu cür yanaşmanın tərəfdarlarıdır (
Brookings-
LSE
, dekabr 2011;
ICG,
27 ferval 2012). Nəticə
Azərbaycan: 20 ildən artıq keçdikdən sonra, məcburi köçkünlərin hələ də tam inteqrasiyanı dəstəkləyən
siyasətə ehtiyacı var
26 mart 20
14
9
www.internal-displacement.org
etibarilə isə, məcburi köçkünlər yerli siyasətdə
heç bir təsirə malik deyil və vacib saydıqları yerli
məsələlər barədə kampaniya apara bilmir. Yerli
siyasətdə iştirak etməməsi onların yerli hökumət
resurslarına çıxış imkanlarını məhdudlaşdırır
və onların köçkünlüklə bağlı ehtiyaclarının
ödənilməsi imkanlarını da azaldır. Bu həmçinin
onların inteqrasiyasını da çətinləşdirir, xüsusilə
də həyatlarına təsir edən qərarlarda iştirak etmək
üçün digər imkanların olmadığı bir şəraitdə. Onların
əvəzinə qərarların qəbul olunması köçkünlərin
özünə güvənliliyini artırmır, əksinə, hökumət
yardımından asılılığı çoxaldır (
Brookings-LSE
,
dekabr 2011;
ICG,
27 fevral 2012).
Problemin davamlı şəkildə həll olunması üçün
perspektivlər
Məhdud yerləşdirilmə seçimləri
Hökumətin məcburi köçkünlər üçün üstünlük
verdiyi yerləşdirmə variantı onların Dağlıq Qarabağ
ətrafındakı yeddi rayona və Qarabağın özünə
qayıtmasıdır. Məlumat verilir ki, 2005-ci ildə
hökumət beynəlxalq təşkilatlarla məsləhətləşərək
sülh sazişi əldə olunduğu halda mümkün olan
qayıdışın əsas prinsiplərini və koordinasiya
mexanizmlərini müəyyən edən proqram
hazırlamışdır, lakin onun təfərrüatları heç vaxt
ictimaiyyətə açıqlanmamışdır (
News Azerbaijan
,
22 noyabr 2011;
Brookings-LSE
, dekabr 2011;
Johansson
, 2010, səh. 70;
Eurasianet
, 2 avqust
2009).
Məcburi köçkünlərin çoxusunun sığınacaq
tapdıqları yerlərdə könüllü şəkildə və ya
məcburiyyət altında faktiki olaraq inteqrasiya
olunmasına baxmayaraq, hökumət bu nəticəni
davamlı həll yolu kimi tanımır, çünki belə etmək
münaqişəli ərazidən imtina etmək kimi qəbul
oluna bilər (Johansson, 2010, səh. 71;
EC
, aprel
2012). Hökumətin mövqeyinə görə, köçkünlük
probleminin həlli yalnız münaqişə həll olunandan
sonra mümkündür. Lakin qayıdış mümkün olana
kimi, hökumət köçkünlərin fikirlərini nəzərə almaqla
onların inteqrasiyası üçün şərait yaratmalıdır (
BMT-
nin Rəhbər Prinsipləri
: 28, 1998). Sülh həll yollarını
axtarmaqla yanaşı köçkünləri gücləndirməyə
yönəlmiş səylər, qayıdış mümkün olduğu zaman
köçkünlərin qayıtmaq barədə seçimlərini məlumatlı
şəkildə etməsinə imkan vermiş olar.
Münaqişənin həlli perspektivləri
Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin hal-hazırda heç
bir siyasi həlli perspektivi görünmür. Danışıqlar
ATƏT-in Minsk qrupunun vasitəçiliyi ilə 1992-ci
ildən aparılsa da, heç bir əhəmiyyətli irəliləyiş
əldə olunmayıb. 2013-cü ilin sonunda iki ölkə
prezidentinin son iki il ərzindəki ilk görüşü baş verdi,
və nəticədə bəyan edildi ki, onlar mü-
naqişənin həllini tapmaq üçün bir-birilə işləyə
bilərlər (
RFE/RL
, 19 dekabr 2013;
de Waal
, 22
yanvar 2014). Lakin tam miqyaslı danışıqlar
yenidən başlanılmadı, və barış xarakterli nitqlərə
rəğmən, onlar hələ də ərazinin və münaqişənin
mənşəyi barədə öz mövqelərinin üstündə qətiyyətlə
durmaqdadırlar.
Hər iki prezident danışıqların konfedensiallığını
qorumaqla, Dağlıq Qarabağın de-fakto hökumətini,
məcburi köçkün Azərbaycanlıları və hər iki
tərəfdə geniş ictimaiyyəti prosesdən xaric edir
və beləliklə cəmiyyət qarşısında hesabatlılıq
daşımır. Azərbaycanda münaqişə barədə məlumat
və ictimai müzakirələr ciddi nəzarət altındadır,
və rəsmi mövqe və sülhə çağırışlardan fərqli
fikirlər nadir hallarda səslənir (
Freedom House
,
iyun 2013;
Conciliation Resources
, 20 oktyabr
2013;
International Alert
, avqust 2013). 4600-dən
çox adam hələ də itkin kimi qeydiyyata alınıb,
onlardan 3770-i Azərbaycanda itkin düşüb, və
ailələrı hələ də onların taleyi və harada olduqları
barədə xəbər gözləyir (
ICRC
, 30 avqust 2012;
UN SR
, 5 dekabr 2013). Həm Azərbaycan, həm
Ermənistanda sülh quruculuğu üçün olan resursları
artırmaqla danışıqlar yolu ilə münaqişəni həll etmək
perspektivlərini artırmaq olardı.
Bu arada isə, hər iki tərəfin təxribat xarakterli
əməlləri onları öz mövqelərində daha da gücləndirir
(
ICG
, 1 iyul 2013;
AFP
, 3 sentyabr 2012;