7
187
• VII fəsil •
İqtisadi-sosial həyat və onun inkişaf yolları
•
Ərazinin orta illik temperaturu, il ərzində günəşli saatların cəmi, yağıntıların orta
illik miqdarı və ilin hansı dövründə düşməsi – kənd təsərrüfatı üçün
aqroiqlim ehti-
yatlarını əmələ gətirir. Aqroiqlim ehtiyatlarının əsas göstəricisi orta sutkalıq tem-
peraturun +10°C-dən yuxarı olmasıdır. Yer kürəsində əkinçiliyin coğrafiyası ilk
növbədə aqroiqlim ehtiyatlarının paylanmasından asılıdır. O həm də şəkərli bitkilə-
rdə şəkərin, yağlı bitkilərdə yağın, ot bitkilərində zülalın miqdarına təsir edir. Əra-
zidə müşahidə olunan illik
aktiv temperaturları cəmi hər hansı bitkinin əkilməsi üçün
vacib şərtdir. Məsələn, çəltiyin becərilməsi üçün il ərzində 3900–4500°C, kartof
üçün 1900–3300°C, buğda üçün 1600–2000°C, şəkər çuğunduru üçün 2400–3700°C
aktiv temperatur cəmi tələb olunur.
Pambıq, çəltik, tərəvəz kimi yüksək miqdarda istilik tələb edən bitkilərin becə-
rilməsində
relyef amili də mühüm şərtlərdən biridir. Onlar, əsasən, düzənlik relyefdə
əkilir. Düzənliklər kənd təsərrüfatı texnikasının istifadəsi və suvarma sisteminin
quraşdırılması üçün əlverişlidir.
Bitkilər
Yayıldığı
regionlar
Tələb olunan aktiv temperaturun cəmi
Çəltik (düyü)
Kartof
Buğda
Şəkər çuğunduru
Aktiv temperaturun illik miqdarı
Xəritə üzrə iş
8000°-dən yüksək
4000°– 8000°
2000°– 4000°
Yüksək dağlıq
1000°– 2000°
400°– 1000°
400°-dən az
– Mətn və aktiv temperaturların illik miqdar
xəritəsindən istifadə edərək cədvəli tamamlayın:
Aktiv temperaturların illik miqdarı
188
Əkinçiliyin coğrafiyası
torpaq örtüyündən də bilavasitə asılıdır. Torpaqların
münbitliyini qorumadan əkinçilikdə yüksək məhsul əldə etmək mümkün deyil.
Hazırda dünyanın kənd təsərrüfatı üçün yararlı torpaq fondu sürətlə azalır. Əhalinin
sayının artması torpaqların eroziyaya məruz qalmasına, adambaşına düşən torpaq
sahəsinin azalmasına səbəb olur.
Əkinçiliyin inkişafında nəzərə alınan amillərdən biri əraziyə
düşən atmosfer ya-
ğıntılarının miqdarıdır. Çay, kətan, cut, şəkər qamışı, pambıq və s. bitkilər suya daha
çox, bostan, üzüm isə az tələbkardır. Yağıntıların kifayət qədər olduğu ərazilərdə
bitkilərin suya tələbatı təbii
yolla ödənilir ki, bu da
dəmyə əkinçıliyi adlanır. Dəmyə
əkinçiliyi, əsasən, dağlıq ərazilər və mülayim iqlim qurşağı üçün səciyyəvidir.
Quraq ərazilərdə bitkiçilik
suvarmaya əsaslanır. Suvarma əraziyə düşən yağıntı-
ların illik rejimindən asılıdır. Suvarma səhralarda il boyu, yay ayları quraq olan sub-
tropik iqlim şəraitində yayda, qışı quraq keçən isti hava şəraitinə malik olan musson
və subekvatorial ərazilərdə isə qış aylarında həyata keçirilir. Azərbaycan ərazisində
suvarma sistemi, əsasən, Kür-Araz, Samur-Dəvəçi və Lənkəran ovalıqlarında
tətbiq
olunur.
Suvarma ərazinin meyilliyindən də asılıdır. Meyilliyi 2°–6°-dən yüksək olan əra-
zilərdə suvarma aparılmır. Çünki suvarma zamanı su axını torpağın üst münbit qa-
tının yuyulmasına (eroziyasına) səbəb olur.
Əkinçiliyin bəzi sahələri (tərəvəzçilik) şəhər
kənarlarında yerləşdirilir. İlin qış dövründə
şəhər əhalisinin tərəvəzə olan tələbatını isti-
xanaların hesabına ödəmək mümkündür.
Kənd təsərrüfatının digər sahəsi – heyvan-
darlığın da bəzi sahələri, əsasən, təbii şərait
amillərindən asılıdır.
Maralçılıq Avrasiya və Şimali Amerikanın
şimal rayonlarında, atçılıq – Mərkəzi Asiya-
nın çöl və dağlıq rayonlarında, arıçılıq – dağ-
lıq ərazilərdə, subalp və alp çəmənliklərində,
qoyunçuluq isə, əsasən, dağlıq, quru yarım-
səhra və səhra iqlim şəraitində yayılmışdır.
Balıqçılıq dəniz sahili boyu rayonlarda, çay,
Dünyanın sumlanan əraziləri
Müzakirə edin:
1. Əkinçiliyin
daha geniş inkişaf et-
diyi ərazilər, əsasən, hansı iqlim
qurşaqlarında yerləşir?
2. Avropanın hansı
ölkələrində
əkinçilik suvarmaya əsaslanır?
– əkin sahələri
Xəritə üzrə iş
Heyvandarlıq sahələrinin yerləşdirilmə
prinsipləri