Yazi-yurnal indd
Yüklə 2,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- SEVİNC ELSEVƏR
N1(6) mart 2013 14 o üzünə, bu üzünə göz gəzdirdi, ölçdü-biçdi, ər-əskiyini ortaya çıxardı. Bundan sonrakı kərpiçlər daha saf, səliqəli olacaqdı. Bir şərtlə, kürə yaxşıca qızdırılmalıydı. Həyətdə bir gözəl şax tut vardı, doğrudu, qocal- mışdı, putlamışdı. Dava illəri onun meyvəsi qonum- qonşunun dadına çatmışdı. Bir gün, bir axşam çağı bacı işdən dönəndə az qaldı səhərcə sağ-salamat qoyub getdiyi eşiyi tanımasın. Evin, otağın başına gələn indi həyətin başına gəlmişdi. Elə bil həyətin də damı, taxta- puşu varmış, söküb götürmüşdülər, yayın günü, payız dönəli həyət qalmışdı çır-çılpaq, başaçıq, yalın. Şax tutun yarmaça odunları kürənin altında, sobanın ağzın- dan qopan alovda qovrulmaqda, yanmaqda idi. Kərpiç bişdi, çıxdı, soyudu, üst-üstə qalaqlandı. Oğlan işin yeni mərhələsinə elə girişdi ki, qapı-qonşu tamaşasına yığışdılar. Qonşuda bir qız da vardı. Davadan qabaq Meh- manda gözü bardı. Onun sağ qayıtmağıyla qonşu qızın şövqü kükrəmişdi. Mehman o sarıdan hələ öz rəyini söyləməmişdi. Çəpər başında görünən qız bir axşamüstü Mehmanın bacısının çağırmağıyla onlara gəldi. Qonşu qız bəlkə, gəlin kimi bir otağında gərdək arxasında otu- racağı evin tikilişində yaxından iştirak etməyə başladı. Qız, maşallah, oğlandan güclü, təpərliydi. Palçıq qat- maq gərəkdi, donunu dizindən yuxarı çırmayıb girdi pal- çıq içinə, qıçlarında, ayaqlarında cəngavər təpəri vardı. Nə iş desən, Mehmanın ağzından çıxmamış onu gördü, hələ desən, Mehmanı başa saldı ki, təkcə bir divarı yox, arxa- nı, yanı da söküb yenidən kərpiçlə hörmək yaxşı olar. Ana və bacısı qonşu qızın gəlməyindən cox sevindilər, özlərinin deyə bilmədiyini bu qızın dilincə deyə bilərdilər. Deyə bilərdilər ki, bala, başına dönüm, qabaqdan payız gəlir, ya- ğışlar başlayacaq. Onun ardınca ağzıqara qış burum-burum qarıyla. Bizi yağışda-qarda çöldəmi yatırtmaqdı fikrin? Bunları qonşu qız Gülövşə deməliydi. Onu demək əvəzinə, Mehmanı qızışdırır, söküb qoyurdular yerə. Çaylaqdan axşam, gecələr daş daşımağa başladılar. Mehmanın evi yola yaxındı, aşağı kəndə, bazar- dükana gəlib-gedənlər həyətin qabağından ötürdülər. Mehman oğlanın həyətində gedən quruculuq onları da maraqlandırırdı. Tanış-biliş səsləyirdi: - Mehman, işin irəli. - Mehman, işin avand olsun! Xeyirliyə tik. - Gün o gün olsun, tezliklə qurtarıb orada bir yaxşı toy vurdurasan! Payız doğrudan-doğruya gəldi. Onda gəldi ki, Mehman ata mülkünün divarlarını tikib qurtarmış- dı. Qənşəri kərpiçdən, arxaları çaylaq daşından başa gəlmişdi. Taxtapuş cəncəldi. Köpəyoğlu faşistin dam- divarını göydən gurultuyla enən bomba çətinliklə uçu- rurdu. Bunun ata mülküsə himə bənddi, sökməsə, vax- tında aşırıb yerə qoymasa, bəlkə, anası, bacısı bir gün himə bənd olan taxtapuşun altında qalacaqdılar. Meh- man da davadan qayıdıb görəcəkdi nə ana var, nə bacı. Onu qınamalı deyildi. Odur ki, payız yağışları başlayıb töküləndə ana və bacı qonşunun bir otaqçasına sığın- malı oldular. O, sallama kəsir, qabırğa doğrayır, taxta- puşun quramasını qovzayırdı. - Mən taxtapuşu elə quracam ki, ora da yaşanmalı olsun.Yayda yox təkcə, qışda da. Buna Avropada man- sard deyirlər. Qışın ilk qarı ələnib yer üzünü ağardanda Gülöv- şənin gələcək qayınanası və baldızı gələcək gəlinlərinin otağından yenidən öz ev-eşiklərinə qayıtdılar. Köhnə evin tənəkə dəmir örtüyü çürüyüb təndirdən çıxan qaz- mağa çevrilmişdi. Onu yenidən qabırğa-sallamalara mıxlamaq çətin oldu. Mehmanın ustalığı sayəsində taxtapuş da başa gəldi. Bacı gördü ki, taxtapuş tarix kitablarında gördüyü sərkərdələrin, bəlkə, Nikolayın başındakı üçbucaq börkə bənzəyir. Mehman davadan qayıdanda ana-bacı onun da- nışığında, davranışığında bir yadlıq sezmişdi. Bacısı Mənzər görmüşdü ki, qardaşının gözü-qaşı dəyişmiş təkidi. Oğlanda onların hələ yovuşa bilmədikləri əla- mətlər sezilmişdi. Ona alışmışdılar. Güllə-boran, top- tüfəng, yad ölkələr adamı dəyişdirib. Amma oğlanın söküb yenidən tikdiyi evin bu sayaq bambaşqa cildə girməyi ana-qızı mat-məəttəl qoymuşdu. Ana çıxırdı eşiyə, aralanırdı həyət qapısına sarı, dönüb ürkə-ürkə baxırdı ev-eşiyə. Divarın biri ala, biri qara, taxtapuş da o yöndə. Bu mənzili onun doğ- ma övladı öz əliylə qurmuşdu. Di gəl arvad doğmaca yurdundan üşənirdi. Ananın elə bil altına su çıxmışdı, dədə-baba qaydasınca bardaş qurub palaz-kilim üstdə otura bilmirdi. Oğlan otaqların içini də suvamış, ağart- mışdı. Divarlar arvada gözünü ağardırdı. Qurban təpəsində bir bənna kişi vardı. Bu yerin bi- rinci özül qoyanı, ev tikəni o idi. Bax haman o ustanın yolu bunların evinin qabağından keçirdi. Bir gün Meh- man, anası gördü ki, bənna Bəndalı onların həyət qa- pısından girdi. Gəldi, əyləşib bir stəkan çay içdi, evin içərisinə tamaşa elədi. Oğlan onun ev sarıdan rəyini soruşmadı. Kişi özü söz açdı: - Dədəm balası, - dedi, - Sənin bu tikdiyin ev ona oxşayır ki, adamın paltarını soyundurub tərsini, astarı- nı geyindirmisən. Mehmanın anasının, bacısının və hələ gəlin kimi yox, qonşu kimi onlarda oturub, istiqanlılıq göstərən qızın gözü çıxdı kəlləsinə. Vədələşdilər ki, qış çıxan təki evi söküb yenidən sahmana salsınlar. İndi yox, havalar qızanda. 1985-ci il. Rüblük ädäbiyyat därgisi 15 Səni öldürəcəklər sənə uca boy verdilər alçaq tavan başını çırpa-çırpa keçdin evinin qapılarından “bura daş qoyanın...” deyib başladın amma dilin gəlmədi ki atanı söyə... qabarlı əllərlə oxşadın üzün “əlində tikan var” dedi hiyləgər qızın qurtardıqca yağın, çörəyin, duzun səni sevmədilər üz döndərdilər dizinə döydün divarı vurdun səksəndi divarda ananın şəkli əlin gəlmədi arvadı döyə... ordudan qayıtdın ailə qurdun necə sevinirdin sağ qalmağına… hər gün cəbhədəsən hər gün döyüşdə bilmədin yenə səni öldürəcəklər günün birində öz əcəlinlə... barı orda bilirdin düşmənin kimdi atəşkəs olsa da… arabir cavab atəşiylə susdururdun düşməni boşaldırdın hirsini… qəhrəmanlıq da göstərmədin bəxtin gətirmədi qəhrəman adı vermirlər düşməni cavab atəşiylə susduranlara… burda arxa cəbhədə vallah vəziyyət pisdən pis ağırdan ağır orda arxalanmağa səngərin vardı burda söykənəcəyin divarı söküb aparıb şəhərin meri... təzə ev tikməli bağ salmalı arvada dəbli bir don almalısan qış gəlir oğlunun paltosu yoxdu qonşunun toyuna pul salmalısan götürüb gücünün yetdiyi daşı bəlkə də başına daş salmalısan. hər an üz-üzəsən mənfur ölümlə səni öldürə bilərlər öz əcəlinlə... hər axşam üstünə yorğun uzandığın divan da narazı səndən soncuxlanır cırıldayır arvadın kimi onun da beynini doldurub arvad televizor qanını qaraldır elə yenə öldürürlər adamları yenə ağladırlar uşaqları bir başqa kanalda şıllaq atırlar Bir kitab şeir SEVİNC ELSEVƏR Yüklə 2,88 Mb. Dostları ilə paylaş:
|