589
Deputatların bəzən bir-birini təkrarlayan sualları Asya Manafovanı bezdimişdi .
Yazıçı Anar «Yeni Müsavatı» oxuyub qurtardı, «Azadlığa» keçdi.
«Yeni Müsavat» qəzeti 15-17 oktyabr 1996
Anar:
Mən
Azərbaycan
yazıçısıyam,amma
qanunu
oxuyub
başa
düşmədim.Mədəniyyət haqqında qanunda da belə idi.Mən o vaxt mədəniyyət haqqında
Rusiya qanunu oxudum və öz qanunumuzu başa düşdüm.
Milli Məclisdə çıxışından.
«7 gün» qəzeti 1 iyun 1996
Daha kimi biabır etmədiniz. Cəlil Məmmədquluzadəni də. Sizin öz jurnalistinizdir
heç olmasa. Hamınız yığılsanız onun bir ayağının tozuna dəyməzsiz. Yadımdadır Anar
neçə məqalə yazdı, neçə dəfə yalvardı ki, Mirzə Gəlilə dəyməyin.
CƏLAL ƏLİYEVİN Milli Məclisdə çıxışından
«Yeni Müsavat» qəzeti 26 iyun1999.
«Azadlıq» qəzeti 26-28 iyun 1999
Cəlal Əliyevlə salamlaşmaq üçün deputatlar zalı dövrə vurur, onların bəziləri
akademiki ayağa qaldıraraq öpürlər. Bəziləri isə Eldar Salayevlə görüşdükdən sonra ətrafa
boylanırlar ki, görən oldumu? Ümumiyyətlə isə (belə davranmayan) yazıçı Anarı və Nairə
Şahtaxtinskayanı təmkinli millət vəkilləri sırasına daxil etmək olar.
«168 saat» qəzeti 18 dekabr 1998
23 may tarixli iclasda AXCP sədri Əli Kərimli ilə bağlı söylədiklərini bir az da
genişləndirərək danışan tərbiyəsizin sözünü heç kim kəsmədi. Deputatın söyüş söyməsinə
etiraz edən Vaqif Səmədoğlu,Zahid Oruc və Anar zalı tərk etdilər.
«Azadlıq» qəzeti 21-23 iyün 2003
590
Tanınmış nasir, millət vəkili Anar həqiqi qələm cəngavəri kimi zəmanəmizdə çox da
geniş yayılmamış tənbəki çubuğu çəkir. Arada hərdən bir çox xoşladığı Amerika
siqaretlərinin də dadına baxır. İstedadının pərəstişkarlarından ötrü son dərəcə qiymətli
sayılan ömrünə 15-16 yaşlarından balta çalmağa başlayıb. Özü də bu zərərli vərdişini heç
bir dəbdə olan cərəyana dəyişmək fikrində deyil
«Panorama» qəzeti 28 fevral 1997
Sənət, ədəbiyyat biliciləri sevimli müəllifləri axtarırlar. Anara heç aman vermirlər.
Kimi təzə əsərərini xəbər alır, kimi gələcək planlarını soruşur, kimi də sadəcə aftoqraf
istəyir. Qəfil bir görüş xüsusi maraq doğurdu. Demə, «Beş mərtəbəli evin altıncı
mərtəbəsi»ni ADR oxucularına çatdıran alman tərcüməçisi yarmarkaya çatan kimi bir başa
Azərbaycan pavilyonuna gəlib.
Ə.İSAYEV.
Azərbaycan kitabı dünyanı gəzir.
Beşinci Moskva Beynəlxalq kitab sərgi-yarmarkasında.
«Kommunist» qəzeti. 1 sentyabr 1985
Anarın «Otel otağı» əsəri əsasında film çəkiləcəyi xəbərini eşidəndə doğrusu çox
sevindik. Bəs necə, axı daha bir yerində sayan layihə sükunət nöqtəsindən tərpənmişdi.
Üstəlik öyrəndik ki, filmdə baş rolun ifaçısı Anar özüdür. Film indiki zəmanədə ziyalıların
ağır və mürəkkəb həyatından, onların rastlaşdığı problemlərdən bəhs edir.
Aynur Mustafayeva.
«Yazıçı Anarı baş rolda görə biləcəyikmi?»
«Panorama» qəzeti 27 fevral 1997
Anarın şərhi:
Doğrudan da, belə bir fikir vardı. Filmin rejissoru Rasim Ocaqov
məni hətta sınaq epizodlarında çəkmişdi və razı qalmışdı. Sonra müəyyən səbəblərə görə
bu baş tutmadı. Baş rolu istedadlı aktyor Fəxrəddin Manafov uğurla ifa etdi.
591
Mən bəzi yazıçı həmkarlarımın, birinci növbədə ilk növbədə Anarın təklifinə
tərəfdaram: yazıçı və şairlərə fəxri adlar verilməsinə heç bir hacət yoxdur. Ədəbiyyatımız
bundan heç nə itirməz, əksinə, qazanar…
HÜSEYN İBRAHİMOV.
«Ədəbiyyat milli sərvətdir» məqaləsindən
«Ədəbiyyat qəzeti»14 fevral 1997
Anarın şərhi: Mən dəfələrlə, o cümlədən bir neçə dəfə rəhməlik Heydər Əliyevin
iştirak etdiyi görüşlərdə fəxri adların verilməməsi haqqında təklif irəli sürmüşəm. Bundan
təşvişə düşən həmin adların daşıyıcılarına: -kim bu adı alıb, halal xoşu olsun - deyirdim, -
gələcəkdə də fəxrlə onu daşısınlar, amma bu sovet sisteminin uydudruğu bir şey idi,
dünyanın heç bir ölkəsində belə adlar yoxdur. Ordenlər var. Muüxtəlif mükafatlar var,
amma Xalq şairi, Xalq yazıçısı, nə bilim Xalq artisti, Xalq rəssamı kimi adlar yoxdur,
müstəqil Azərbaycanda da olmamılıdır.
Amma bu məsələdə məni yalnız rəhmətlik Yusif Səmədoğlu və Polad Bülbüloğlundan
başqa heç kəs dəstəkləmədi. 1998-ci ildə Heydər Əliyevin fərmanıyla mənə də başqa 9
şair və yazıçıyla birlikdə Xalq yazıçısı adı veriləndən sonra daha bu barədə danışmaq etik
cəhətdən düz olmazdı: «Aha, özü alıb, indi başqalarının almasını istəmir» - deyəcəkdilər.
Nə isə… Ədəbiyyat, sənət adamları arasında xəstə rəqabətə, yersiz qısqanclığa, əsəb
gərginliynə səbəb olan bu adlar hələ də qalır və verilir.
Bu il yanvarın 13-də, Yazıçılar Birlyinin məşhur məsləhətçilər otağında əzizmiz,
möhtərəm Anar mənə bir saralmış vərəq göstərib dedi: - Bu günlərdə atamın arxivini bir də
gözdən keçirəndə «Ağla sazım!» sərlövhəli, makina yazısında 7 bənd şeirə rast gəldim.
İmza: «M.Bəbir». Sənə də, mənə də, ədəbi mühitimizin, xüsusən də yaşlı və orta nəslinə də
Bəbir, özü də M.Bəbir adlı ikinci şair, ümimiyyətlə, ikinci hər hansı müəllif imzası məlum
deyil. Sən biləni bu Bəbir Məmmədzadə olmaz ki?