37
Gidyon yalnız üç yüz kişiyi alıkoyarak geri kalan İsrailliler'i çadırlarına
gönderdi.”
185
Kitab-ı Mukaddes’ten alıntı yaptığımız bu olayın Kur’an’da anlatılan kıssayla
benzerlik gösterdiği yerler var. Talut, askerlerinden bir avuç hariç nehirden fazla su
içmemelerini istiyor. Gidyon da askerlerinden benzer bir şekilde ellerini ağızlarına
götürerek dilleriyle su içmeleri dışında fazla içmemelerini istiyor.
Bu olayın, Kur’an’da anlatılan olayla benzemediği yönleri ise şöyle
sıralayabiliriz:
a) Kur’an’da İsrailoğullarını bir nehrin kenarında deneyen Talut’tur. Kitab-ı
Mukaddes’te İsrailliler’i deneyen Gidyon’dur.
b) Talut askerlerini nehirle dener, Gidyon pınarla dener. Kur’an nehrin ismini
vermez, Kitab-ı Mukaddes pınarın ismini verir. Bu “Harot Pınarı”dır.
Bu pınar istifade
etiğimiz diğer Kitab-ı Mukaddes baskısında küçük bir farkla “Herod Pınar”ı diye
tercüme edilmiştir.
186
Yani her hâlükârda Gidyon’un askerlerini nehirle değil, pınarla
denediği anlaşılıyor.
c) Kur’an’da Talut’un kaç askerle yola çıktığı bilinmez. Kitab-ı Mukaddes,
Gidyon’la yola çıkanların sayısını verir. Bu sayı otuziki bindir. Taberi’nin tefsirinde
Talut’un seksen bin askerle yola çıktığı yazılıdır.
187
Bu sayı Kitab-ı Mukaddes’te
Gidyon’la yola çıkanların sayısına denk düşmüyor.
d) Talut, bir avuç içenler hariç suyu içmeyenleri, Gidyon ise suyu bir köpek gibi
yalayarak içenleri seçer.
e) Kur’an’da Talut’un yanında kalanların sayısı belli değildir. Kitab-ı
Mukaddes’te Gidyon’un yanında kalanların sayısı bellidir. Bu sayı üç yüz kişidir. Râzî
tefsirinde Hasan el-Basri’nin görüşü olarak Talut’un yanında kalanların sayısının
Bedir’deki Müslümanların sayısı kadar olduğunu aktarır.
188
Bedir’deki Müslümanların
185
Kitab-ı Mukaddes, Hâkimler, 7/1-8.
186
Bkz.
Kitab-ı Mukaddes, Hâkimler, 7/1, Kitab-ı
Mukaddes Şirketi, Baskı:
Kaplan Ofset, İstanbul 2012.
187
Taberî,
Câmiu’l-Beyân fî Te’vili’l-Kur’an, V/339.
188
Râzî,
a.g.e., VI/511.