T. C. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Temel İslam Bilimleri Anabilim Dalı

46 
 
Hadis  kitaplarında  da  Zebur  ve  Hz.  Davut’la  ilgili  rivayetlere  rastlanmaktadır. 
Hz. Peygamber bir gün Ebû Mûsâ el-Eşarî’nin Kur’an okuduğunu duymuş ve ona: “Ey 
Eba  Musa!  Gerçekten  sana  Âl-i  Davut  mizmarlarından  biri  verilmiştir.” 
buyurmuştur.
219
  Âl-i  Davut/Davut  Hânedanı’ndan  maksat  Davut’un  kendisidir.
220
 
Davut’un  mizmarlarından  maksat,  Zebur’un  her  bir  sûresidir.  Çünkü  Zebur’un  her  bir 
sûresine  Mizmar  denir.
221
  Dolayısıyla  Hz.  Davut’a  mizmarlardan  oluşan  Zebur 
verilmiştir.  
Bir  başka  hadis  şudur:  “Hz.  Davut’a  Kur’an  (okumak)  kolaylaştırılmıştı. 
Hayvanının  eğerlenmesini  emreder,  eğerlenmezden  önce  onu  okurdu.  O,  kendi  elinin 
emeğiyle  kazandığından  başka  bir  şey  yemezdi.”
222
  Bu  hadiste,  bir  kısım  ulema,  Hz. 
Davut’a kolaylaştırılan Kur’an’ın, Zebur olduğunu söylemiştir.
223
  
Zebur’un Hz. Davut’a İbrani diliyle Ramazan ayında nazil olduğu,
224
 Davut’un, 
Zebur  okuyacağı  zaman  sahraya  çıktığı  ve  ayakta  durduğu,  Davut’un  arkasına 
İsrailoğulları  bilginlerinin,  bilginlerin  arkasına  halkın,  halkın  arkasına  cinlerin  ve 
şeytanların  durduğu;  vahşi  hayvanların  elle  tutulacak  tarzda  yaklaştıkları,  açlıktan 
ölseler dahi dinlemeyi terk etmedikleri rivayet edilmiştir.
225
 Hâsılı kelam buraya kadar 
zikredilen  ayetler  ve  açıklamalardan  Hz.  Davut’un  peygamber  olduğu  ve  kendisine 
Zebur’un verildiği anlaşılmaktadır.     
 
Kitab-ı  Mukaddes’in  Eski  Ahid  Bölümü’nde  Hz.  Davut’un  peygamber  olduğu 
açık  ve  net  olarak  ortaya  konmamıştır.  Ancak  Eski  Ahid’de  yer  alan  bazı  ifadelerden 
hareketle  Hz.  Davut’un  peygamber  olabileceğini  söyleyebiliriz.  Özellikle  şu  pasajda 
geçen  “Rabbin  Ruhu”  ifadesi  Davut’un  peygamber  olabileceğini  göstermesi 
bakımından  önemli  bir  ipucudur:  “Rab,  Samuel’e,  ‘Kalk,  onu  meshet.  Seçtiğim  kişi 
odur’  dedi.  Samuel  yağ  boynuzunu  alıp  kardeşlerinin  önünde  çocuğu  meshetti.  O 
günden başlayarak Rab’bin Ruhu Davut’un üzerine güçlü bir biçimde indi.”
226
   
                                                           
219
 Buhârî, Fedâilul-Kur’an, 31/5048; Kurtubî, a.g.e., XIV /265. 
220
 Aydemir, a.g.m., s. 343, 10 nolu dipnotun açıklaması. 
221
 İbrahim Canan, Kütüb-i Sitte Muhtasarı Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yay., Ankara 1991, c. 18, s. 340. 
222
 Buhârî, Kitâb-ü Ehâdîsil-Enbiyâ, 37/3417. 
223
 Canan, a.g.e., c. 12, s. 353. 
224
 Ateş, a.g.e., s. 503. 
225
 Aydemir, a.g,e,, s. 3. 
226
 Kitab-ı Mukaddes, I. Samuel, 16/12-13. 

---

47 
 
 
Eski  Ahid’de,  Davut’tan  önce  İsrail’e  krallık  yapan  Saul’un  aynı  zamanda 
İsraillilerin peygamberi idi. Onun peygamber olduğu şu şekilde ifade edilmiştir:
 
“Saul, 
Samuel’in  yanından  ayrılmak  üzere  ona  sırtını  döner  dönmez,  Tanrı  ona  başka  bir 
kişilik  verdi.  O  gün  bütün  bu  belirtiler  gerçekleşti.  Giva’ya  varınca  Saul’u  bir 
peygamber topluluğu karşıladı. Tanrı’nın Ruhu güçlü bir biçimde üzerine indi ve Saul 
onlarla  birlikte  peygamberlikte  bulunmaya  başladı.  Onu  önceden  tanıyanlar  ‘Saul  da 
mı peygamber oldu’ diye sordular.”
227
 Görüldüğü gibi Saul’ün peygamber olduğu açık 
ve nettir. Yalnız Saul peygamberlikte bulunmaya başlamadan önce Tanrı ona başka bir 
kişilik  vermiş  ve  aynı  zamanda  Tanrı’nın  Ruhu  güçlü  bir  biçimde  ona  inmiştir. 
Tanrı’nın  Ruhu’nun  Saul’a  güçlü  bir  biçimde  inmesi  ile  peygamberlikte  bulunmaya 
başlaması  arasında  bir  irtibat  olduğu  görülüyor.  Bu  irtibata  dayanarak  Davut’un  da 
peygamber  olduğunu  söyleyebiliriz.  Çünkü  Tanrı’nın  Ruhu  güçlü  bir  biçimde  ona  da 
inmiştir:  “Rab,  Samuel’e,  ‘Kalk,  onu  meshet.  Seçtiğim  kişi  odur’  dedi.  Samuel  yağ 
boynuzunu  alıp  kardeşlerinin  önünde  çocuğu  meshetti.  O  günden  başlayarak  Rab’bin 
Ruhu  Davut’un  üzerine  güçlü  bir  biçimde  indi.”
228
  Burada  görüldüğü  gibi  Davut’un 
Rab  tarafından  seçilmesi,  Samuel  tarafından  meshedilmesi  ve  arkasından  Rab’bin 
Ruhu’nun  Saul’da  olduğu  gibi  Davut’un  da  üzerine  güçlü  bir  biçimde  inmesi,  Eski 
Ahid’e göre de onun peygamber olduğunu/olabileceğini göstermektedir.  
 
Bizim  bu  iddiamızı  doğrulayacak  bir  şekilde  Peygamberlerin  ilahi  vahiyleri 
Tanrı’nın  Ruhu  vasıtasıyla  aldığı,  Tanrı’nın  Ruhu’nun  ilhamının  en  güzel  şekilde 
peygamberlikte ortaya çıktığı ifade edilmiştir:   
 
“Tanrı’nın  Ruhu’nun  etkisiyle  insanlar  özel  bir  görme  ve  anlama  gücü 
kazanmışlardır. Yusuf ve Daniel rüyaların yorumunu ve diğer ilahi vahiyleri 
Tanrı’nın Ruhu vasıtasıyla almışlardır. Bununla beraber Tanrı’nın Ruhu’nun 
ilhamı,  en  mükemmel  şekilde  peygamberlikte  ortaya  çıkmıştır.  Tanrı’nın 
Ruhu’nun  peygamber  üzerinde,  onu  bir  yerden  başka  bir  yere  yönlendiren 
veya  taşıyan  fiziki  bir  tesiri  olmuştur.  Tanrı’nın  Ruhu’nun  peygamber 
üzerinde  deruni  bir  etkisi  de  vardır.  Bu  deruni  etki  sayesinde  peygamber, 
Tanrı’nın iradesini ve düşüncesini anlayabilmektedir. Davud, Ruh’un kendisi 
aracılığıyla  insanlarla  konuştuğunu  belirtmiştir:  ‘Rab’bin  Ruhu  benim 
                                                           
227
 Kitab-ı Mukaddes, I. Samuel, 10/9-11. 
228
 Kitab-ı Mukaddes, I. Samuel, 16/12-13. 

---