T c cumhurđyet üNĐversđtesđ EĞĐTĐm bđLĐmlerđ enstđTÜSÜ
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
146 Analiz edilen veriden örneklem seçme: Araştırma doküman incelemeye dayalı olduğundan tüm doküman verisinin bir bütün olarak analize konu olması mümkün değildir. Bu nedenle, eldeki veri setinin içinden bir örneklem oluşturulur. Bu durumda öncelikle bunlar arasından belirli bir örneklem yöntemi kullanarak bir grup doküman seçilebilir ya da kitaplarda kapsanan her konunun araştırmaya dahil olması yerine belirli konu ve üniteler araştırmada kullanılır (Şimşek ve Yıldırım, 2011:197). Bu bağlamda, araştırmada kaynaklardan ilgili bölümler dahil edilmiştir. -Kategoriler geliştirme: Kategoriler araştırmacı tarafından önceden oluşturulmuştur ve araştırmanın amacını yansıtır (Şimşek ve Yıldırım, 2011:197). Araştırmanın amacına yönelik dönemler ve sanatçının üslup özellikleri incelenirken teknik biçim, konu, modeller gibi kategoriler geliştirilmiştir. Analiz birimini saptama: Araştırma amacına bağlı olarak karakter ve kişi analiz birimi seçilmiştir. Karakter ve kişi, bir analiz birimi olarak çoğunlukla kullanıldığı doküman türlerinde roman, tiyatro, dizi, film olabileceği gibi; sanat, tarih, edebiyat konularında yazılmış materyal ve ders kitapları da olabilir. Bu bakımdan analiz birimi, seçilen kategoriye uyan kişi ya da kişileri içerir (Şimşek ve Yıldırım, 2011:199). Doküman türlerinde Empresyonizm sanatçılarının eserleri seçilmiştir. -Sayısallaştırma: “Dokümanlardan elde edilen verinin mutlaka sayısallaştırma ve nicelleştirmesi gerekmeyebilir. Araştırmacı, saptadığı kategoriler ve analiz birimi doğrultusunda analizden sonra bulduğu sonuçları rahatlıkla düzyazı şeklinde de rapor edebilir (Şimşek ve Yıldırım, 2011:197)”. Dolayısıyla araştırmada eserlerin incelenmesinde düzyazı olarak incelemeler yapılmıştır. 147 DÖRDÜNCÜ BÖLÜM 4. SONUÇ Çalışmada, hava perspektifini iyi kavrayabilmek için öncelikle ışık, ışıkla oluşan renkler, renkli görme (gözün algılama biçimleri), plastik değer olarak renk kavramları açıklanmıştır. Bu bilgiler ışığında hava perspektifi konusu; gün içinde gün ışığının niteliğine ve mevsimsel etkilere göre renklerde oluşan değişimler yönünden açıklanmaya çalışılmıştır. Resim sanatında hava perspektifinin uygulama biçimleri ise, ışık ve renk konusunun en iyi inceleyicileri olan empresyonistlerin eserleri incelenerek ortaya konulmaya çalışılmıştır. Işık; bir ışık kaynağınca çıkarılan, düz dalgalar halinde yayılan, etrafımızdaki maddi varlıkları görmemize ve renkleri ayırt etmemize yarayan, doğada rastlanılan elektro manyetik dalga şekillerinden biridir. Doğada bulunan bir cismin görülebilmesi için, cismin ışık yayması veya bir ışığı yansıtması gerekir. Bu yansıma ise ışığın yapısına ve çarptığı cismin yapısına göre değişiklik göstermektedir. Işığın doğal veya yapay ışık kaynağı oluşu, ışığın şiddeti, ışığın renk ısısı; cismin yüzeyinin parlak ya da mat oluşu, pürüzlü ya da pürüzsüz oluşu, transparan, opak ya da yarı geçirgen oluşu görüntüyü etkilemektedir. Bizler için önemli olan ışık ise beyaz ışıktır. Beyaz ışık, insanın görme boyutları içinde kalan bölümü oluşturur. Çağdaş bilimin açıklamalarına göre, elektromanyetik dalgalardan meydana gelen renklerin farklılaşmaları, bu dalga boylarının ve titreşimlerinin değişik olmasından doğar. Yani her renk farklı dalga boylarında titreşimleri bize göndermektedir. (Temizsoylu, 1987: 10) Güneş ise temel ışık kaynağıdır. Güneş ışığı, beyaz ya da renksiz olarak algılanmasına rağmen 148 gerçekte kırmızı, yeşil ve mavi dalga boylarını eşit oranlarda karışımından oluşmaktadır (Holtzschue, 2009:12) Işığın, genellikle beyaz ışığın kırılma sırasında bir spektrum halinde yani kendini oluşturan tayf renklerine ayrılarak yayılmasına “renklere ayrılma” denir. Bu olay 17. yüzyılda Newton’un Prizma Deneyi’nde, beyaz ışığın saydam bir prizmadan geçirilerek bir ekran üzerine düşürülmesiyle, ekran üzerine düşen ışığın artık beyaz olmayıp gökkuşağında görülen yedi renk şeklinde ışığa ayrılmasıyla gösterilmiştir. Bu yedi renk: kırmızı, turuncu, sarı, yeşil, mavi, lacivert ve mor’dur (Çağlarca, 1986:5,6). Işık kaynağı olmayan cisimlerin renkleri, üzerine düşen ışığın rengine bağlı olarak değişir. Bir cismin görünür rengi o cismin özelliği, aydınlatan ışığın çeşidi ve gözlerimizin o andaki haliyle o cismin etrafındaki cisimlerin renklerine bağlıdır. Bir nesnenin renkli olabilmesi için, o nesnenin üstünden yansıyan ışıklar geri gelerek gözümüzün ağ tabakasında görüntü oluşturması gerekir. Görüntü oluşabilmesi için ise, ışık en fazla gerekli olan elemandır. Bu nedenle karanlık bir odada hiçbir şey görünmemektedir (Temizsoylu, 1987: 10). Hava perspektifinin etkisinin hissedilmesindeki faktörlerden biri de görme olayıdır. Görme olayının gerçekleşmesi ve görsel idrakin temeli; ışık, göz ve beyin tarafından meydana gelmektedir. Đnsan gözünün görsel olarak yakaladıklarının sırası şöyledir: Göz ilkin çevresindeki hareketi ışığa bağlı olarak yakalar. Sonra koyu-açık farklılıklarını algılar; en sonunda ise, renksel algılama ile beraber tüm özellikleriyle nesnel varlığı algılar (Holtzschue, 2009:2). Görmenin nasıl gerçekleştiğini kavrayabilmek için ise gözün yapısını ve fonksiyonlarını incelemek gerekmektedir. Göz, ışığı algılamaya uyarlanmış bir organdır ve rengi tanımlamak için ışığı beyne iletir. Işık göz bebeğinden geçerek göze girer ve göz içerisindeki arka bölümde bulunan retinaya düşer (Holtzschue, 2009:36). Foveanın merkezinde yer alan, sarı renkli bölgeye “fovea” denir. Fovea, retinanın en hassas bölümüdür. Göz Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|