Milli Kitabxana
25
Hacı Murad əlində əsa daxil olur.
H a c ı M u r a d. Əhvalın necədir, İmran ağa? Nə qəm dəryasına batmısan?
İ m r a n. Sizdən rica edirəm ki, mənlə rişxənd ilə danışmayasınız. Mən ağa
olsaydım, sənin üçün nökər, dalandar olmazdım.
H a c ı M u r a d. Acığın niyə tutur, adam özü üçün pul qazanmağa çoban da
olar, arabaçı da olar, hətta hambal da olar. Görmürsənmi mən qoca kişi necə
çalışıram? İndi bu saat bazardan gəlirəm. Ac-susuz, altı saatdır o tacirin, bu tacirin
dükanının qabağını kəsdirib borc yığıram. Bunların hamısı sənin işindir. Lakin sən
əlini ağdan qaraya vurmaq istəmirsən. Deyirsən, qoy Hacı Murad zəhmət çəkib
qazansın, axırda mənimdir. Əlbəttə, sənindir. Mənim daha kimim var. Amma yenə
də lazımdır ki, özün də çalışıb qara gün üçün pul qazanasan.
İ m r a n (kənara). Görəsən yenə nə kələyi var. Xeyr, hiyləsinə aldanmam.
(Hacı Murada) Xeyr, məni əfv edəsiniz. İndiyə kimi çalışdığım bəsdir.
H a c ı M u r a d. Oğlum, ağlını başına cəm elə, yenə irəliki kimi işə-gücə get.
Yoxsa səni danlayıb nəsihət etdiyimdən inciyirsən? Mən sənin xeyrindən ötrü
çalışıram. İstəyirəm ki, ağıllı, kamallı adam olasan ki, mən də öləndə bu dünyadan
arxayın gedim.
İ m r a n (kənara). Ay ilan, dilin baldır, dişin zəhər. (Hacı Murada) Təəccüb
edirəm ki, bazarlarda mənə nökər adı verib dükanlarda danışırsan. Amma evdə
olduq da oğlumsan, malım, canım hamısı sənindir deyirsən.
H a c ı M u r a d. Nökərimsən? Əstəğfürulla, belə söz mənim ağzımdan
çıxmamış. İnanma, oğlum, bunlar düşmən böhtanıdır. Onlar istəyir ki, ata-oğul
arasına inciklik salıb ondan nəfbərdar olsunlar.
Bu halda Məhərrəm bəy daxil olur.
İ m r a n (kənara). Zalım oğlu nə pis yerdə gəldi.
M ə h ə r r ə m bəy.Salaməleyküm,hacı. Kefin necədir? İmran oğlan, xoş
gördük.
H a c ı M u r a d. Salaməleyküm, Məhərrəm bəy. Buyur, buyur, nə əcəb biz
tərəflərə də qədəmi-şərifinizi basdınız. Qədim dostunuzu yada saldınız?
Milli Kitabxana
26
M ə h ə r r ə m b ə y. Ay hacı, işlər olub çox, özüm də tək, əgər gədə-güdə
ümidinə qoyursan, hərəsi bir tərəfə çəkib evimi dağıdır. Hanı keçən vaxtlar, hanı
qədim adamlar? Etibar, hörmət, izzət, insaniyyət, hamısı onlarnan getdi.
İ m r a n (kənara). Yaxşı tapışmıslar. Xəsislikdə bir-birlərindən qalmazlar.
H a c ı
M u r a d. Bəli, bəli, çox yaxşı buyurursan. Zəmanəmiz çox pis
zəmanədir. Qocalar ömür çürüdür, pul qazanırlar, cavanlar isə əllərini bellərinə
qoyub ver yeyim, ört yatım deyirlər.
M ə h ə r r ə m b ə y. Ay hacı, sənin nə dərdin var? İmran kimi işləyən, can
yandıran köməkçin var. Dərd mənim dərdimdir ki, heç kəsim yoxdur. Özüm də
gün-gündən geri gedirəm, kənd-kəsəyi dolandıra bilmirəm.
H a c ı M u r a d. Doğru buyurursan, İmran çox canyandıran oğlandır. Ancaq
bu axır vaxtlarda əlini ağdan-qaraya vurmaq istəmir. İndi sən gələndə onun üstə
danışıq edirdik. İmranın atası rəhmətlik Şeyx Əli çox yaxşı, rəhmli adam idi. Ölən
zaman Təbrizdə çox pulları batdı. Ələ bir şey gəlmədi. Çox adama pulu kağızsız
vermişdi. Kağızı olanlar da fağır adı ilə yedilər getdi. Tacirbası Hacı Əlinin o
zaman bir pirkeşiyi vardı. Məmməd Sadıq adlı. Şeyx Əli vəfat edəndə iki min
manatı o şəxsdə qalmışdı; pulu olmadı ki, versin. Ondan bəri, o pul onda qalıbdır.
Öldü-qaldısından da xəbərim yoxdur. İndi istəyirəm İmranı onun dalınca İrana
göndərəm, həm özü ücün səyahət etsin, həm də pulları alıb gətirsin.
İ m r a n (kənara). Hə, indi bildim ki, mənə etdiyi bu qılıqlar nə üçün imiş.
Məni Gülzardan ayırmaq fikrindədir.
M ə h ə r r ə m b ə y. Çox yaxşı fikirdir. (kənara) Deyəsən işim əvvəldən yaxşı
gətirir. (Hacı Murada) İndi, ay hacı. Evdə sandığı açıb köhnə kağızlara baxırdım.
Atamın siyahi dəftəri əlimə düşdü. Baxıb gördüm ki, cümlə borcların üstünə öz
xətti ilə qələm çəkilmişdir. Ancaq mərhum atanıza yüz manat borcu var imiş. Onun
üstə qələm cəkilməmişdir. Dərhal durub gəldim ki, o borcu sizə verib atamın
boynundan saqit edəm. Buyurunuz.
Hacı Murad alıb sayır.
İ m r a n (kənara). Burada bir sirr var. Onsuz deyil, yoxsa xəsislikdə bu ondan
qalmaz.
Milli Kitabxana
27
H a c ı M u r a d. Mərhəba, mərhəba, a kişi, bu zamana adamı belə iş elərmi?
M ə h ə r r ə m b ə y. Ay hacı, indiki adamlarda halal, haram nədir? Borc
vermək nədir?
H a c ı M u r a d. Doğru buyurursunuz, bu saat bazardan gəlirəm. Səhərdən o
dükanın, bu dükanın qabağını kəsdirib, müamiləsiz-zadsız verdiyim borcları ala
bilmirəm. (İmrana) İmran, qadan alım, zəhmət çək Quluya de çay gətirsin.
İmran çıxır
M ə h ə r r ə m b ə y. İndi de görüm, qardaş sən nə tövr gün keçirirsən?
H a c ı M u r a d. Heç soruşma, mənim günüm it günü. Adamın bişirib-
düşürəni gərəkdir, qulluq edəni gərəkdir, yoxsa nökər-qulluqçudan nə rahatlıq
olacaqdır?
M ə h ə r r ə m b ə y. Hacı, niyə evlənmirsən? Bir az ömrün var, evlən, günün
rahatlıq ilə keçsin.
H a c ı M u r a d. Ay sağ olmuş. Mənim ömrüm keçmişdir, qocalıqda nə
yorğalıq. Mən sənə təəccüb edirəm ki, indiyə kimi nə üçün evlənməmisən? Allaha
şükür, nəyin əskikdir? Altı-yeddi mədaxil gətirən göyçək qız al, gətir evinə qoy,
gecə-gündüz başına dolansın.
M ə h ə r r ə m b ə y. Hacı, doğru buyurursan. Özümündə xahişimdən keçir,
ancaq hanı elə qız?
H a c ı M u r a d. Qıza nə gəlibdir. Ancaq sən məni vəkil elə, gör sənə necə qız
alıram?
M ə h ə r r ə m b ə y. Mən hazıram və səni də o işdə vəkil edirəm. Ancaq
bayzadələrdən olmasın. Özün bilirsən ki, mənim onlarnan qədimdən aram yoxdur.
H a c ı M u r a d. Yaxşı, bəylərə qələmçəkdik. Qaldı sövdəgər sinfi. Onlar da
neçə qisimdir. İndi, de görüm, üzümü hansı tərəfə tutum?
M ə h ə r r ə m b ə y. Sövdəgər qismindən hamıdan artıq həqiqi dostum sənsən.
Mən özümü çox xoşbəxt hesab edərdim ki, səninlə qohumlaşmaq mümkün olaydı.
O da ki, mənim bəxtimdən mümkün deyil. Xülasə, birdəfəlik səni vəkil edirəm nə
tövr istəyirsən elə et.
H a c ı M u r a d. Çox əcəb. İndi ki, sənin xahişin mənlə qohum olmaqdır, dəxi
nə üçün özgə qapısına gedək? Əvvəl evin içi, sonra bayırı.
Dostları ilə paylaş: |