49
Məmmədhüseyn Hüseynov
Azərbaycan Dövlət
Rəssamlıq Akademiyasının dosenti, xalçaçı rəssam
ŞİRVANŞAHLAR SARAYI MEMARLIĞINDA
KODLAŞMIŞ
ELEMENTLƏR VƏ “QUYU” KULTU
Əsrlərin keşmə - keşli sınaqlarından keçmiş qədim
Azərbaycan xalqının çoxlu sayda memarlıq abidələri vardır. Bu
abidələr sırasında sayılıb seçilən və Türk – İslam memarlığının
sirlərini özündə ehtiva edən “Şirvan Şahlar sarayı” kompleksi
xüsusi bir önəm daşıyır.
“Şirvan Şahlar sarayı” adı ilə tanınan daş memarlıq
abidəsinin tikilmə tarixinin (XII - XV əsrlər)etimologiyası bu
vaxta qədər yaxşı öyrənilsə də onun semantik ruhunu qoruyan
və komplektarlıq xüsusiyyətləri ilə yanaşı bir çox elementlərinin
öyrənilməsi yeni sualların meydana çıxmasına səbəb yaradır. Bu
kompleksin ifadəli və kodlu görkəmi forma baxımından ciddiliyə
səbəb olmuş amilləri ilə həm daxili həm də xarici baxılma
məfhumunu səciyyələndirir.
IX əsrin 60 – cı illərində Xilafətdə başlanan yeni iğtişaşlardan
istifadə edən Heysəm ibn Xalid özünü Şirvanın müstəqil hakimi
(şahı) elan etdi və mərkəzi hökümətlə əlaqəni kəsdi. Beləliklə
Şirvanın istiqlaliyyəti bərpa edildi.
Bu dövlətin paytaxtı əvvəlcə Şirvan, X əsrin birinci rübündən
etibarən Yəzidiyyə (Şamaxı) şəhəri olmuşdur.Müxtəlif tarixi
şəraitlərdə Şirvan dövləti özünün varlığını qorumaq üçün cürbə
- cür sülalələrin (Məzyədilər, Şəddadilər, Sacilər, Salarilər,
Rəvvadilər, Kəsranilər və.s) əlinə keçir, həmçinin bir – birini əvəz
edən imperiyaların vassalına çevrilirdi.
1192-ci ildə Şirvanda yeni zəlzələ fəlakətinin üz verməsi onun
dövlət mərkəzi olan Şamaxıda misli görünməmiş dağıntılar yaratdı.
Bu dağıntılar nəticəsində İslam mədəniyyətinin gözəl mirasları ilə
50
bərabər qədim Oğuz abidələri də yerlə yeksan oldu. Şirvan Şahının
da iqamətgahının Bakıya köçməsini tarixçilər bu hadisə ilə izah
edirlər.Burada bəhs etdiyimiz məsələ mədəniyyət və inancla bağlı
olsa da, tarixi məqamları vərəqləmək çox mətləblərin həqiqətə uyğun
olmasına luzum yaradan vasitə olduğu üçündür. Çünki, Qədim türk
– mədəniyyətinin Oğuz inancları sistemlərində özünə müvafiqliyi
ən adi üsullarla saxlaması, hətta türk mənşəli olmayan müxtəlif
sülalələrin bu mədəniyyətin içərisində əriməsi çox şeylərdən xəbər
verir. Və bu fikirləri söyləməklə qeyd etmək istəyirəm ki, 1192 – ci
ildə baş vermiş zəlzələ zamanı inanclar üzərində qurulmuş “Kimak”
abidələrinin (pirlərin) xarakteri və gizlinləri sonrakı dövrlərdə də
Şirvanın digər yerlərində ucaldılan tiklilərdə qorunmağda davam
etdi. Elə Şamaxı adının da etimoloji olaraq, formalaşmasını
“Kimak” tayfalarının adı ilə bağlı zənn edirəm. Çünki, “Kimak”
tayfalarının adları Oğuz boyundan olan bayandurlarla bağlı olaraq,
tarixin səhifələrində yer alması çox maraq doğurur.
Son zamanlar bəzi tədqiqatçılar bu məsələyə toxunaraq maraqlı
faktlar da əldə etmişlər. Məsələn; İ Tağıyevin yazdığı “Şirvanşahlar
sarayı, yaxud Seyid Yəhya Bakuvinin Xanəgahı” adlı kitabının
səhifələrində Şirvan Şahlar sarayının mövcud olduğu yerdə daha
qədimdən müxtəlif dərinliklərdə olan “quyu”lar barəsində maraqlı
və həqiqətə uyğun fikirlər qeyd olunmuşdur. Müəllif kitabında
qeyd edir ki, burada; “ tikililər olmasa da quyular mövcud idi. XV
əsr coğrafiyaçısı Əbdürrəşid Bakuvinin məlumatını yada salaq.
Şəhərin təsvirində o, Bakı şəhərinin qurumuş quyulardan ibarət
daşlı təpələr üzərində dayandığını yazır. Əsər 1403 – cü ildə, yəni
bizim xanəgahın tikilməsindən öncə yazılmışdır. Yadımızdadır ki,
Xanəgahın birinci mərtəbəsində yerləşən 25 otağın az qala yarısında
biz quyuların mövcudluğunu görürük. Bəzi otaqlarda hətta iki
quyu var. Əgər biz quyuların bu otaqlarda yerləşməsinə diqqət
yetirsək, otaqlardan düzgün istifadə etməyə mane olan quyuların
qaydasız yerləşdiyini görürük. Onların yerləşmələrinə görə, başa
düşmək olar ki, onlar “sarayın” inşasından əvvəl mövcud olmuşlar
və biz belə quyuları hələ “divanxana”nın həyətində və həmçinin,
yeraltı pir “Süd quyusunu” görürük. Belə çıxır ki, bütün bu tikililər
51
elə qoyulmuşlar ki, bu quyular və yer altı pir doldurulmasın və
dağıdılmasın.
Qeyd olunan fikirlər həqiqətə uyğundur lakin, onların arasında
pir sayılan “Süd quyusu” digər quyulardan fərqli olaraq “quyu”
kultunun əsl nümunəsi kimi ortaya çıxır. Yenə həmin kitab
Ç.Leviatov adlı tədqiqatçının bu barədə qeyd etdiyi fikirlərdən
məlumat verir: “Yeri gəlmişkən qeyd edək ki, inqilabaqədərki
dövrdə müsəlman əhalisi arasında belə inam var idi ki, təsvir olunan
gümbəzşəkilli otaq və ya divanxananın həyətində yerləşən quru
quyulardan biri südünü itirmiş zahi qadınlara süd qaytarmağa qadir
olan möcüzəli qüvvəyə malikdir. Bu quyu “süd quyusu” adlanır.
Beləliklə, qeydlərdən görünür ki, Şirvan türklərinin rəmzi
xüsusiyyətlərində bəzi kultların hətta İslami dövrdə də yaşaması
davam etmişdir.
Quyu kultu türklərin inanc sistemində nədir və nə kimi
rəmzlər daşıyır və nə qədər əhəmiyyətlidir?.
Bu kult digər xalqlarda da vardır lakin, türklərin inanc
rəmzləri sırasında daha fərqli özəllikləri ilə fərqlənir. Hətta bu
özəlliklər türklərin etnoqrafik sənət növlərində də yaşamaqdadır.
Çünki, “quyu” bir neçə xüsusiyyəti ilə Dekorativ Tətbiqi
sənət növlərimizdə yer alır və müxtəlif memarlıq inciləri hesab
etdiyimiz pirlərin və sarayların tikilməsinin ana ünvanına çevrilir.
Qeyd olunan elementlər bəzi xalçaların kompozisiya
quruluşunda bəzən əsas, bəzən isə bağlayıcı element kimi istifadə
olunur. Onların arasında ən məşhurları “Bakı göl” və “quyu
haşiyə”adlı elementlərdir ki, bizlərə qədim türklərin “quyu”
kultuna bağlılığlarını əks etdirir. Eyni zamanda çox maraqlıdır
ki, altı bucaqlı göl elementinin istər, “Bakı” istərsə də Bakı ətrafı
kəndlərə məxsus Novxanı, Görədil və digər xalçaçılıq ocaqlarında
toxuması heç də təsadüfdən deyildir. Çünki, altı bucaqlı “göl”
elementləri özünəməxsus formada həll edilərək bir az uzadılmış
olur ki, bu da təbiətdəki göldən fərqli olaraq, “quyu” timsalında
öz əksini tapır.
L. Kərimov xalqdan topladığı məlumatlara əsaslanaraq
“quyu” elementlərinin digər adlarını da qeyd etmişdir. Məsələn;
Dostları ilə paylaş: |