mənəvi zəriflik hətta sifətdə də təzahür edir, sifət
işıqlanır, insan daha nəcib və nurani olur.
Din və məhəbbət
42
Şərqdə məhəbbətin böyük anlamı əsrlər
keçdikcə, təəssüf ki, tarixdə qalmışdır. Əqli və
dini tərbiyəyə xidmət edən ilahi eşq ideyası
getdikcə solmuş, cırlaşmış və onun yerini fərdi
məhəbbət tutmuşdur. Əlbəttə, bir oğlanın bir qıza
olan məhəbbəti nə qədər ülvi, təmiz və böyük
olsa, bir o qədər yaxşıdır. Bu həm də gələcək
ailənin sağlam təməli deməkdir. Lakin ifrata
varanda hər şey öz əksliyinə çevrilir. İnsanın öz
həyatında və dünyada ən böyük arzu və idealını,
ən ülvi hisslərini başqa bir şəxsdə tapması, onu
həyatının mənasına çevirməsi poetik baxımdan nə
qədər gözəl görünsə də, sağlam şüur və ictimai
reallıq müstəvisində bir absurddur. Şərq isə
məhəbbət məsələsində bu ifratı, bu absurdu ucalıq
və ali məqam hesab edir. Şərq fəlsəfi düşün-
cəsinin çağdaş təmsilçisi olan Asif Əfəndiyev
yazır: «Məcnun üçün dünya və Leyli birdir.
Məcnunluqda məhəbbət insan iradəsinə bü-
tünlükdə hakim olur. Bu hökmün əzəməti
qarşısında hər şey aşiqə sönük görünür».
1
Göründüyü kimi, rasional düşüncənin ifrat və ab-
surd saydığını emonsional düşüncə etalon hesab
edir. Lakin bu məhəbbətin, bu zirvənin həqiqi
mahiyyəti açıldıqca sağlam şüur çətin suallar
qarşısında qalır. Asif Əfəndiyev daha sonra yazır:
«Başqaları üçün məhəbbət həyatın bəzəyidirsə,
Məcnun üçün həyatın özüdür. Məcnun üçün
1
Asif Əfəndiyev. İnam və şübhə, səh. 6.
43
dünyada məhəbbətdən qeyri heç nə yoxdur».
1
Poemanın əsas ideyası, müəllif mövqeyi
gözəl açılır. Həqiqətən də Məcnunluq eşqin zir-
vəsidir. Lakin, digər tərəfdən, həyatda cəfasını
çəkməli olduğun, canını fəda etməli olduğun o
qədər böyük ideallar var ki! Həyatın bütün məna-
sının tək bir nəfərə olan eşqlə məhdudlaşması
eşqin böyüklüyünə görə yox, ünvanın kiçikliyinə
görə absurddur. Sonsuz hissin sonlu varlığa
yönəldilməsi
sözün
müstəqim
mənasında
məcnunluqdur.
Eşq ancaq əzəli-əbədi və sonsuz olan
böyük yaradana ünvanlananda onun həddi-
hüdudu olmaya bilər. Düzdür, Hegel də məhəb-
bəti insanın özünü başqasında tapması kimi izah
edir. Lakin insan özünü sevdiyi şəxsdə tapa bilər,
amma itirə bilməz. Özünü itirmək, öz iradəsini
bütövlükdə başqa iradəyə təslim etmək, səcdə
qılmaq, pərəstiş etmək, – bunlar hamısı ilahi
eşqin əlamətləridir.
Yunus İmrə deyir:
İlahi bir eşq ver mənə,
Hardayamsa heç bilməyim.
Elə itirim özümü
İstəsəm də qoy bulmayım.
2
1
Yenə orada.
2
Yunus İmrə. Güldəstə. B., «Yazıçı», 1992,
səh. 35.
44
Asif Əfəndiyev yazır: «Səcdə qılmaq –
dünyanı sirli, möcüzəli bir varlıq kimi görmək,
dərk etməkdir… Səcdə heyrətdən doğur. Səcdə
qılan adamın ürəyində atəş sönməz, ehtiras tükən-
məz. Gözlərində heyrət işığı azalmaz. Səcdə
qılmaq – bir şəxsin timsalında bəşəriyyətə qovuş-
maqdır. Səcdə qılmaq – təmizlənmək, ucalmaq,
munisləşmək,
müqəddəsləşmək
deməkdir».
1
Gözəl deyilmişdir. Lakin bir məqama etiraz
etməmək mümkün deyil. Səcdə qılmaq nəyə görə
«bir şəxsin timsalında bəşəriyyətə qovuşmaqdır»?
Axı, müqəddəslik duyğusu olan insan bəşəriyyətə
yox, əbədiyyətə, ilahiyyata qovuşmağa can atır.
Asif Əfəndiyevın böyük eşq fəlsəfəsində,
mütləqə pərəstiş təlimində ən zəif məqam da elə
məhz bu mütləqin Allahdan fərqləndirilməsi və
harada isə, kimdə isə müqəddəslik, səcdəgah
axtarması idi. Görünür, məhz bu məhdudluqdan
irəli gəlir ki, son nəticədə o, «aşiqin səcdəgahı
sevgilisidir»
2
, – qənaətində dayanır. Bu isə təkcə
Asif Əfəndiyevin yox, orta əsr İslam Şərqinin
böyük eşq anlamında ən dolaşıq məqamdır. İlahi
eşqlə fərdi eşqin bəzən fərqləndirilməməsi, birinə
aid olanın başqasına da aid edilməsi eşqi
həddindən artıq mücərrədləşdirir ki, bu da Şərq
1
Asif Əfəndiyev. İnam və şübhə. səh. 7.
2
Yenə orada.
45
poeziyasının daha çox rəmzlər üzərində
qurulmasından irəli gəlir.
İlahi eşqin əlamətləri fərdi məhəbbətdə də
qismən təzahür edə bilər. Amma mütləqləşdirilə
bilməz. Maraqlıdır ki, Şərq poeziyasında kişilər
qadına məhəbbətlərini ifadə edərkən bu əlamətləri
mütləqləşdirdikləri halda, əməli həyatda daha
çox dərəcədə bunu qadınlardan gözləyirlər.
«Kişinin sözü qanundur». Qadının nəyinki sərbəst
seçimi yoxdur, onun kişi Sözünü müzakirə etməsi
də Şərq sevgisinin etalonuna sığmır. Halbuki,
məhəbbət qarşılıqlı olduğu kimi, iradələrin
məhdudlaşdırılması və bir-birinə tabe edilməsi də
qarşılıqlı olmalıdır. Yəni könüllər bir-birinə
təslim edilməlidir.
Könlünü təslim etmiş adam daha başqasını
sevə bilməz. O daha öz ixtiyarında deyil.
Qısqanclıq hissi də bu kontekstdə ortaya çıxır.
Çünki cismini naməhrəmə təslim etməmək asan-
dır; öz sevgilisini qısqananlar bunu heç ağlına da
gətirmirlər. Amma Şərq anlamında bakirəliyin
pozulması heç də yalnız şəhvani əlaqəni nəzərdə
tutmur. Həqiqi aşiq sevgilisinin sifətində hətta
yad nəzərin də izini duyur. Başqasına sadəcə bir
simpatiya, nəvazişli rəftar da bu cür mütləq-
ləşdirilmiş sevgiyə xəyanət kimi dəyərləndirilə
bilər. Hər şey sevginin dərəcəsi ilə inamın,
etibarın dərəcəsi arasındakı nisbətdən asılıdır. Bir
də insanın səmimilik, sadəlövhlük dərəcəsi ilə
46
Dostları ilə paylaş: |