müxtəlif mahiyyətli insanlar «bir ipin üstünə
odun yığa bilərlərmi»?
Beləliklə, ilk yaxınlaşmada cavab ey-
niyyətin, uyğunluğun xeyrinə olur.
Lakin diqqətlə yanaşdıqda başqa suallar da
ortaya çıxır. «İki qoçun başı bir qazanda
qaynamaz», «Sən ağa, mən ağa – inəkləri kim
sağa», «Biri od olanda, o biri su olmalıdır», –
sözlərini də atalar deməyibmi?
Eyniyyətdən yeni bir şey yaranmaz. Yeni –
ancaq əksliklərin vəhdətindən yaranır. İnkişafın
təməlində, nəslin artmasında da əsas şərt
əksliklərin vəhdətidir. Kişini daha da qüdrətli
göstərən cəhətlər qadın üçün kobudluq, qadını
zərifləşdirən cəhətlər isə kişi üçün zəiflik sayıla
bilər. Qadın gözəlliyi kişi üçün arzuolunmaz
cəhətdir. Təsadüfən deməyiblər ki, «qadına ox-
şayan kişidən və kişiyə oxşayan qadından uzaq
dur».
Söhbət ancaq zahiri görkəmdən və xa-
rakterdən getmir. Söhbət həm də qabiliyyətdən,
peşədən, əməli vərdişlərdən gedir. Əlbəttə, bu
fərqi tam əks qütblər kimi vermək qüsurlu olardı.
Yəni uyğun gələn, üst-üstə düşən sahələr də
vardır. Hətta ola bilsin ki, bu ümumi sahə fərqlərə
nisbətən daha çoxdur. Lakin baxdığımız halda
məqsəd məhz fərqləri ön plana çəkmək və
tamamlama
imkanlarını
üzə
çıxarmaqdır.
Təfərrüata getmədən obrazlı şəkildə əməli
51
fəaliyyət sahəsində kişi ilə qadının bir-birini
tamamlamasını bir binanın arxitekturasında
sütunlarla naxışların, karkasla bəzək işlərinin
nisbəti kimi təqdim etmək istərdik.
Peşə və ixtisas fərqlərinin bir qismi fiziki
fərqlərdən irəli gəlir. Məsələn, qadınların kişi ilə
bərabərliyini onların traktorist və ya kombaynçı
ola bilməsi ilə sübut etməyə çalışan sovet
bərabərçiliyinin əslində nə qədər bayağı olduğu
heç kimdə şübhə doğurmur. Hüquq bərabərliyinin
ağır fiziki iş müstəvisinə keçirilməsi, əlbəttə, total
bərabərləşdirmə siyasətinin təzahürü idi. Bəs
Qərbdə indi də davam edən «bərabərlik» uğrunda
mübarizə əslində nə üçündür?
Ailəni dayanıqlı edən qadın ilə kişi ara-
sında eyniyyət yox, fərqdir. Məhəbbət özü də bu
fərqin sayəsində mümkün olur. Təsadüfi deyildir
ki, Can Pol Sartr məhəbbəti həm də konfliktin bir
forması kimi nəzərdən keçirir
1
.
Bir çex filmində gənclərin ailə qurması
üçün kompüterin xidmətindən necə istifadə
olunduğu nəql olunur. Evlənmək istəyənlər öz
zahiri göstəricilərini, arzu və istəklərini, zəif və
güclü cəhətlərini məlumat bazasına daxil edirlər.
Kompüter uyğun gələnləri seçir; gözəli gözəllə,
uzunu uzunla, tənbəli tənbəllə, zəngini zənginlə,
qəmgini qəmginlə və s. evləndirirlər. Əvvəlcə hər
1
Проблема человека в западной философии.
М., «Прогресс», 1988, стр. 210.
52
şey çox rahat gedir. Kim nə desə, o biri o saat
razılaşır. Kim nəyi bilirsə, o biri də onu bilir. Kim
nəyi bacarırsa, o biri də elə onu bacarır. Lazım
olan başqa bir işi isə heç biri görə bilmir.
Mübahisə yoxdur, amma inkişaf da yoxdur.
Tezliklə bu həyatın yeknəsəq və darıxdırıcı
olduğu üzə çıxır. Üstündən bir il keçdikdən sonra
kompüter izdivacının nəticələrini yoxlamaq
qərarana gəlirlər; məlum olur ki, evlənənlərin
böyük əksəriyyəti artıq ayrılıblar.
O sistem dayanıqlıdır ki, onun elementləri
bir-birini təkrar etmir, – tamamlayır. Hər bir
varlıq isə daha dayanıqlı vəziyyətə keçməyə,
özünün bütövlük, kamillik həddinə çatmağa cəhd
göstərir. Biz bu universal meylə şərti olaraq
tamamlama məhəbbəti deyəcəyik.
Maraqlıdır ki, qədim çin fəlsəfəsi dao-
sizmdə dünyanın iki fərqli başlanğıcı sayılan İn
və Yan kişi və qadın cinsləri kimi təqdim olunur.
Yerdə qalan nə varsa, hamısı onların bir-
ləşməsindən yaranmışdır. Qədim çin mənbələ-
rindən biri olan «İ tszin» əsərində deyilir: «Dün-
yanın yaranması ilkin bütövlük olan Xaosun öz-
özünə bölünməsinin nəticəsidir. Xaos, yaxud
Vahid nəfəs əvvəlcə iki qütbə bölündü: işıqlı fəal
kişi başlanğıcı Yan və qaranlıq passiv qadın
başlanğıcı İn; bu «iki başlanğıc»dan dünyanın
53
dörd tərəfinə uyğun olan «dörd obraz» ayrıldı».
1
Zərdüşt təliminə görə də dünya əksliklər üzərində
qərar tutur. Hegel də inkişafın təməlini əksliklərin
vəhdətində axtarır. Şəhvani hissin və ailənin
əsasında da məhəbbətin bu növü dayanır.
Eyni olanlardan nə isə yeni bir şey əmələ
gələ bilməz. Fərqli olanlar da hər hansı bir
münasibətə, əlaqəyə girməsələr yeni heç nə ya-
ranmaz. Ona görə də, söhbət fərqli tərəflərin
təmasından, əksliklərin vəhdəti və mübarizə-
sindən gedir.
İnsanın təbiətdəki gözəlliyə meyli, məf-
tunluğu, aludəçiliyi də tamamlama hissinin, har-
moniya duyğusunun təzahürüdür.
Xristianlığın məhəbbət ideologiyası isə
nəinki sevginin şəhvətlə əlaqəsini inkar edir, hətta
bütövlükdə şəhvətə, ehtirasa, cinsi məhəbbətə
qarşı yönəldilmişdir. Dini inam hissinin də əsas
meyarlarından biri məhz şəhvətdən imtinadır. Bu,
xristian ruhaniliyinin, din xadimi olmağın da
tələblərindən biridir. Keşiş və ya rahibə nəinki
naməhrəmə başqa gözlə baxa bilməz, hətta ümu-
miyyətlə sevə bilməz və ailə qura bilməz.
Monastır da məhz İsaya qulluq etmək naminə
şəhvani hissdən imtina ideyasından törəmişdir.
Lakin bu imtina heç də asan əldə olunmur və çox
1
Антология даосской философии. М., 1994,
стр. 6.
54
Dostları ilə paylaş: |