Microsoft Word s g. temmuz doc
Yüklə 1,27 Mb. Pdf görüntüsü
|
9 doğasına yaklaşım bakımından birbirlerinden ayrılan iki ekol arasındaki farklılıklara dikkat çekmektedir. Birinci ekol, insanın doğası itibariyle iyi olduğunu kabul etmekte ve dolayısıyla toplumsal düzenin rasyonel standartlara erişememesi halinde kusurun; bilgi ve anlayış yetersizliğinde, zamanın gereksinimlerini karşılayamayacak kadar eskimiş olan toplumsal kurumlarda veya sadece belli kişilerin ya da grupların ahlaki bozukluklarında aranması gerektiğine inanmaktadır. kinci ekole, yani politik realizme göre ise, dünya rasyonel bir bakış açısından kusurlu ve noksandır. Bunun nedeni ise insanın doğasında aranmalıdır. nsan kötü, günahkâr ve ilişkilerinde çıkarı ve gücü ön plana alan bir doğaya sahiptir. Dünya, insanın doğasında var olan bu güçlerin bir yansımasından ibaret olduğundan, dünyayı düzeltmek ve geliştirmek için bu güçlere karşı çıkmak yerine bu güçlerle birlikte hareket etmek gerekir. Böyle bir dünya, ister istemez çatışan çıkarlar dünyası olacak, moral ilkeler hiçbir zaman tam olarak gerçekleştirilemeyecek, olsa olsa geçici çıkar dengelerinin ve her an yıkılıp bozulabilecek çözümlerle giderilmiş çatışmaların gölgesinde oluşan bir dünya elde edilebilecektir. 22 Realizmin Hans Morghenthau tarafından geliştirilen versiyonunda, dış politikanın bütün siyasal süreç gibi bir güç mücadelesinden ibaret olduğu varsayılır. Siyasal birimler ister imparatorluk olsun ister ulus devlet güç peşinde koşarlar. Realist paradigmada bir devletin gücünü arttırmayı amaçlayan politikalar ulusal çıkara uygundur. Bu bir yandan güç kullanımını meşrulaştırırken, öte yandan bunun altında yatan nedenleri görmemize de engel olan bir çerçevedir. Örneğin; Amerika Birleşik Devletleri (ABD) Afganistan’dan ya da Irak’tan daha güçlü olduğu için bu ülkeleri işgal edebilir. Bu bakış açısıyla işgal eylemini ahlaki olarak 22 Hans Morgenthau, Politics Among Nations: The Struggle For Power And Peace, 6. Baskı, New York,Alfred A. Knopf, 1985 3-5. Akt:Mitat Çelikpala, Ulusal Çıkar ve Dış Politka,Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, s. 51. 10 yargılasak da bir anlamı olmayacaktır. Çünkü uluslararası ilişkiler ahlak üzerine değil, güç ve çıkar üzerine kuruludur. Realist analiz ayrıca bu işgalin ABD’nin çıkarına olduğunu varsayar. Bir devlet, belli bir politikayı ulusal çıkarı öyle gerektirdiği için izler. Burada bu politikanın ulusal çıkara en uygun seçenek olduğuna kimin karar verdiği sorusu göz ardı edilir; ayrıca o devletteki her kesimin, grubun bundan yararlandığı varsayılır. Böylece işgalin altında yatması olası olan diğer nedenler dışlanmış olur. Realizmin en önemli yönü, günümüzde siyasal birim olarak devleti alması ve onu içyapısından soyutlamasıdır. Realizmin devlete ve uluslararası politikaya yaklaşımının temel önermeleri şöyle sıralanabilir: 1-Realizme göre insan doğası bencildir. Devletleri oluşturan bireyler olduğu için devletler de bencildir. 2-Devlet uluslararası sistemin temel ve en önemli aktörüdür. 3-Devlet egemen ve üniter bir birimdir. Devleti meydana getiren insanlar ve kurumlar göz ardı edilerek devlet bir insan gibi konuşan, karar veren bir varlık olarak betimlenir. 4-Devlet rasyoneldir. Bir aktör olarak devlet daima kendi çıkarlarını korumak ve arttırmak yönünde davrandığı için rasyoneldir. 5-Uluslararası sistem ‘anarşik’tir. 23 6-Uluslararası ilişkiler açısından belirleyici olan yüksek düzeyde politikadır. Ekonomik ya da kültürel ilişkilerden ziyade siyasal (güç ve güvenlik merkezli) ilişkiler önceliklidir. 7-Devlet davranışlarını anlamak için güç anahtar bir kavramdır. Neyin, ne zaman ve nasıl olacağına belirli ahlaki kurallar değil, güç dengesi karar verir. 24 23 Anarşik burada bir uluslararası hükümetin olmaması anlamına gelir. Bütün sistem tarafından meşru olarak kabul edilen bir merkezi gücün olmaması anarşik yapı demektir. 24 Gökhan Bacık, Modern Uluslararası Sistem, Kaknüs Yayınları, 1. Basım, stanbul, 2007. s. 253- 255. 11 Uluslararası politikayı insan doğasına bakışıyla uyumlu şekilde açıklayan II. Dünya Savaş’ı sonrası realistlerinden Morgenthau’ya dayanan klasik realizme göre bireylerin ilişkilerinde gücü ön plana alması ve güç ile çıkara dayalı bir ilişkiyi benimsemesi gibi devletler de dış politikada güç ve çıkar peşindedirler. Sürekli kapasitesini arttırma güdüsüyle hareket eden devletler, olanakları ölçüsünde diğerlerini egemenliği altına almaya çalışırlar. Dolayısıyla böyle bir yapıda savaş ve çatışma olağan hale gelmektedir. 25 Realist kuramda ulusal çıkarın arttırılması uluslararası politikanın amacıdır. Devlet adamları olsun sıradan insanlar olsun her zaman için özgürlük, güvenlik, esenlik, ve bizzat güç sahibi olmak isterler; Bu amaçlarını dinsel, toplumsal, felsefi, ekonomik idealler şeklinde tanımlarlar. Bir ulusun uluslararası politikayla ilişkisi o ulusu güç mücadelesine en önde katılmaya iten kendi kuvvetine ve bu kuvvetinin derecesine göre değişir. Güç yoksa o ulus uluslararası politikaya aktif taraflardan biri olarak katılamaz. 26 Realist paradigma, uluslararası hukuku ve ahlakı, gücün yani ulusal çıkarın gerçekleştirilmesini engelleyici unsurlar olarak görmektedir. Realistlere göre, devlet adamı devletin çıkarını gözetmek zorunda olduğundan bireysel ilişkilerinde uyduğu ahlaki standartlara çoğu zaman uymayabilir; Zira devlet adamı öncelikle ulusal çıkarı gözetmek ve devleti dış tehditlerden ne pahasına olursa olsun korumak zorundadır. Çünkü merkezi bir otoritenin bulunmadığı bir uluslararası ortamda sonucu belirleyen her zaman için devletin gücü olmaktadır. 27 Bundan dolayı realizm, siyasal alana ne 25 Tayyar Arı, Uluslararası lişkiler Teorileri, Alfa yayınları, 4. Baskı, stanbul, 2004, s. 164. 26 Hans Morgenthau, Uluslararası Politika, Türk Siyasi limler Derneği Yayınları Cilt 1, Çev: Baskın Oran ve Ünsal Oskay, Ankara 1970, s. 126. 27 Hans Morgenthau, Uluslararası Politika, Türk Siyasi limler Derneği Yayınları Cilt 1, Çev: Baskın Oran ve Ünsal Oskay, Ankara 1970, s. 132. Yüklə 1,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|