ƏL İ H ƏS ƏNOV
48
“Azərbaycan xalqının əsrlər boyu qəlbində yaşatdığı, həsrətini
çəkdiyi günlər gəlib çatmışdır.
Müstəqilliyi qazanmaq, dövlə-
tin tam müstəqil olmasına nail olmaq üçün xalqımız çətin yol-
lardan keçmişdir. Ancaq müstəqilliyi qorumaq, əldə saxlamaq,
möhkəmləndirmək, dövlətin tam müstəqilliyinə nail olmaq,
vətəndaşlara müstəqil dövlət şəraitində layiqli həyat şəraiti
təmin etmək daha çətindir”.
35
Dünya təcrübəsi və Azərbaycanın dövlətçilik tarixinin qı-
sa təhlili göstərir ki, müstəqilliyə qovuşmaq, milli dövlət yarat-
maq və onu yaşatmaq üçün üç əsas şərtin olması vacibdir.
Bunlar:
- müstəqillik üçün mövcud daxili və xarici şəraitin ye-
tişməsi;
- müstəqillik qazanmaq, onu qorumaq və yaşatmaq üçün
xalqın milli iradəsinin ortaya qoyulması və vahid milli
məqsəd
ətrafında
birləşməsi;
- həmin dövr üçün millətin vahid milli ideyasının və ira-
dəsinin daşıyıcısı rolunu oynayan, insanları səfərbər
edərək öz arxasınca aparmaq gücünə və qabiliyyətinə
malik, cəmiyyətin əksər təbəqələrinin qəbul etdiyi milli
liderin olmasından ibarətdir.
Bəşər tarixində bu və ya digər xalqın və ölkənin müstə-
qilliyi üçün lazımi tarixi şəraitin yetişməsi ayrı-ayrı dövrlərdə
müxtəlif forma və məzmunda özünü büruzə vermiş və bəhs
olunan mövcud zaman və məkanın spesifik ölçüləri, əlverişli
daxili və xarici amilləri və s. ilə ölçülmüşdür.
Milli iradə ortaya qoymaq və milli məqsəd uğrunda birləş-
mək bütün məkan və zamanlarda, bir qayda olaraq, ölkə
35
Bax: Əliyev H.Ə. Müstəqilliyimiz əbədidir: çıxışlar, nitqlər,
bəyanatlar,
məktublar, müsahibələr. I-XXXXVI kitablar. Bakı: Azərnəşr, 1997-2015-ci
illər.
AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASININ MİLLİ İNKİŞAF VƏ
TƏHLÜKƏSİZLİK SİYASƏTİNIN ƏSASLARI
49
əhalisinin tam əksəriyyətinin “birlik, vahidlik və qətiyyətlilik”
əmsalı hesab olunmuşdur.
O ki, qaldı tarixdə, millətlərin və dövlətlərin həyatında
vahid, birləşdirici liderin, şəxsiyyətin oynadığı rola, bununla
bağlı dünya siyasətşünaslığında fərqli yanaşmalar mövcuddur.
Bu məsələdə ən inandırıcı siyasi yanaşma metodunu geosiyasi
ədəbiyyatda “Biheviorist metod” tərəfdarları irəli sürür və
əsaslandırırlar.
36
Siyasətşünaslar şəxsiyyətin (liderin) xalqların və toplum-
ların milli “özünü müəyyənetməsi” və ya milli kimliyi, milli
dövlət quruculuğu və milli inkişafındakı tarixi rolunun ölçü
meyarlarını onun mövcud zaman və məkan çərçivəsindəki mil-
li ideya və milli iradə daşıyıcısı kimi çıxış etməsi, bu missiyanı
icra etmək gücünə və keyfiyyətinə,
geniş və hərtərəfli qlobal
dünyagörüşə malik olması, yerli, regional və beynəlxalq geosi-
yasi mühitdən yetərincə baş çıxarması və nəhayət, cəmiyyətin
ictimai dəstəyini qazanması ilə müəyyənləşdirirlər.
Müstəqilliyə qovuşmaqla Azərbaycanın milli inkişaf və
təhlükəsizlik siyasəti birdən-birə yaranmamış və bir neçə mər-
hələdən keçərək, tədricən formalaşmışdır. Siyasi ədəbiyyatda
bəzi xarakterik xüsusiyyətlərinə görə, Azərbaycanın müstəqil
36
Bu metoddan geosiyasətdə ilk dəfə ABŞ siyasətçisi, sonralar isə prezident
seçilmiş Vudro Vilson 1880-ci ildə istifadə etmişdir. Həmin geosiyasi metoda
görə, bu və ya digər hadisəni qiymətləndirərkən “tam aydın,
dəqiq və
birmənalı bilik və təcrübəyə əsaslanaraq qərar vermək lazımdır”. V.Vilson
hesab edirdi ki, həm daxili siyasətdə, həm də geosiyasətdə bütün hadisələrin
əsasında lider (şəxsiyyət) dayanır və əsas rolu da məhz o oynayır. V.Vilson
konkret zaman və məkan çərçivəsində xalqların, millətlərin və digər insan
birliklərinin əsas maraq və mənafe dairəsinin, fəaliyyət və istəklərinin ifadə və
təmin olunması yolları və vasitələrinin tapılmasını da məhz onların “lider-
lərinin dünyagörüşü və qabiliyyəti” ilə əlaqələndirirdi.
ƏL İ H ƏS ƏNOV
50
dövlət quruculuğu və milli inkişafını bir neçə mərhələyə bö-
lürlər.
Birinci mərhələyə Azərbaycanın 18 oktyabr 1991-ci ildə
müstəqillik haqqında Konstitusiya Aktını qəbul etməsindən
başlayaraq 1993-cü ilə - Heydər Əliyevin hakimiyyətə gəlmə-
sinə qədərki dövrü aid edirlər.
1980-ci illərin sonu, 1990-cı illərin əvvəlində SSRİ-nin
süqutunun qarşısıalınmaz prosesə çevrilməsi,
beynəlxalq aləm-
də yaranan əlverişli tarixi şərait, bölgədə cərəyan edən mərkəz-
dənqaçma meyillərinin vüsət alması, Ermənistan-Azərbaycan
münaqişəsi və Dağlıq Qarabağ probleminin həllində o zamankı
sovet rəhbərliyinin ermənipərəst mövqeyi, ermənilərin yaran-
mış boşluqdan bəhrələnərək Azərbaycan torpaqlarını bir-biri-
nin ardınca işğal etməsi və s. hadisələr Azərbaycanda əvvəlcə
kortəbii xalq hərəkatına, 1990-cı ildən sonra isə artıq məqsəd-
ləri aydın olan milli-azadlıq hərəkatına rəvac verdi. Həmin
vaxt ölkənin müstəqilliyinin elan olunması və müstəqil dövlət
qurulması üçün tələb olunan ilk iki şərt tam yetişmişdi.
Bəhs olunan dövrdə SSRİ-nin ali siyasi rəhbərliyində ya-
ranan böhranlı vəziyyət və Moskvada yaşanan siyasi qarşıdur-
madan istifadə edən bir çox keçmiş müttəfiq respublikalar, o
cümlədən Azərbaycan öz müstəqilliyini elan etdi.
Lakin həmin
dövrdə həm ölkəni, həm də xalq hərəkatını idarə edənlərin,
dövlət qurumlarının aydın milli inkişaf konsepsiyasının olma-
ması, respublikaya rəhbərlik edən şəxslərin müstəqillik və milli
dövlət iradəsinin zəifliyi, qeyr-prinsipial və səriştəsiz iqtisadi,
ictimai-siyasi və mənəvi siyasət yürütməsi, ölkədə sabitliyi və
qanunçuluğu bərpa edə bilməməsi, siyasi mübarizənin milli-
vətəndaş qarşıdurması müstəvisinə keçməsi, Ermənistanın tə-
cavüzü nəticəsində Azərbaycan torpaqlarının işğal edilməsi və
AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASININ MİLLİ İNKİŞAF VƏ
TƏHLÜKƏSİZLİK SİYASƏTİNIN ƏSASLARI
51
yerli əhalinin qaçqın-köçkünə çevrilməsi, iqtisadi, siyasi,
sosial-mənəvi böhranın getdikcə dərinləşməsi və s. Azərbay-
canı ciddi
təhlükə ilə üz-üzə qoydu, əhalinin gələcəyə, müs-
təqil dövlətçiliyə inamını sarsıtdı.
1991-ci ildə Azərbaycan SSRİ-nin keçmiş kommunist
ideologiyasından birmənalı imtina etsə də, xalqı səfərbər edən,
onun kimliyini, yaratdığı dövlətin xarakterini, milli-mənəvi də-
yərlərini qoruyub saxlayacaq və yönəldəcək yeni milli sistem
və ideya ortaya qoyulmadı. Keçmişin bütün qalıqlarından, o
cümlədən elmi, intellektual, mənəvi, ictimai dəyərlərindən
kütləvi surətdə imtina meyli Azərbaycanda sözün həqiqi mə-
nasında ciddi bir ideoloji boşluq yaratdı. Əlbəttə, cəmiyyətin
ideyasızlaşdırılması meyli bir tərəfdən,
keçmiş kommunist reji-
minə nifrətdən qaynaqlanırdısa, digər tərəfdən, 1991-ci ildən
1993-cü ilin ortalarına qədər Azərbaycanı idarə edənlərin ay-
dın məqsəd və məramının yoxluğundan, idarə etdikləri dövlə-
tin və xalqın siyasi, iqtisadi, mədəni, mənəvi inkişafı haqqında
dolğun təsəvvürə malik olmamasından irəli gəlirdi.
Bu dövrdə Azərbaycanın milli azadlıq hərəkatı və müstə-
qil dövlət quruculuğu prosesinə rəhbərlik etmək iradəsinə, gü-
cünə və qabiliyyətinə malik, əhalinin əksəriyyəti tərəfindən
qəbul edilən və dəstəklənən milli liderə olan ehtiyac açıq-aşkar
özünü göstərməyə başlayır. Belə lider 1990-ci ildən Naxçıvan
əhalisinin iradəsi ilə Azərbaycan Ali Sovetinə deputat və 1991-
ci ildənsə Muxtar Respublikanın Ali Məclisinə sədr seçilən,
faktiki olaraq Naxçıvan əhalisinin xilaskarına çevrilən Heydər
Əliyev oldu. 1993-cü ildə xalqın tələbi ilə, o, hakimiyyət dairə-
ləri tərəfindən Bakıya dəvət olundu. İyunun 15-də Ali
Sovetin
sədri, oktyabrın 3-də isə ölkə prezidenti seçilərək, yenidən
Azərbaycanın siyasi sükanı arxasına keçən Heydər Əliyev öl-