Ömrün etməyəcək vəfa dedilər
25
Bu fikirlər ki, sənin fikirlərindir. Görünən dağa nə bələd-
çi?! Təkcə yaxşı əməlin ilə öyünərdin. Görünür, ehtiyatlı olma-
ğı bacarmadın. Çünki qabaqcadan ehtiyatlı olan adama taleyin
amansızlığı az toxunur. Öz yaxın ətrafını seçəndə səhvə yol
vermisən.
– Mərdi qova-qova namərd etdilər,
Siz Allah, qoymayın dağıldı dünya!
– Mərdin qova-qova namərd etdilər, siz Allah, qoymayın
dağıldı
dünya,
–
desən də
səni
qova-qova
namərd
edə bilməyənlə-
rin hədəfinə gəldin.
Ağır ellər yuvasından oynadı.
Axı bu yurd dağılası yurd deyil.
... Məni tutur öz qapımda yallanan,
Dost dönükdü, düşmənim də mərd deyil.
Dost üçün ən yaxşı olan ürəyitəmizlikdir. Dostluğu qazan-
mağın yaxşı olanı isə özünün dost olduğunu göstərməkdir. Bizi
zənginləşdirən sərvətin çoxu və ən yaxşısı başqalarından ası-
lıdır. İnsan dost və düşmənlər arasında yaşadığından yoldaşlıq
əlaqəsindən qaçmaq mümkün deyil. Biz isə fərd olaraq da, mil-
lət olaraq da ətrafımızdakılara nəcib və məhəbbətlə yanaşırıq.
Məhəbbət isə nöqsanları görmür, bəlkə də görmək istəmir. Düş-
mən isə qarşı tərəfin qüsurlarını üzə çıxarır və ondan istifadə
edib bəhrələnir. Düşmən mərd deyil, dost da dönükdü. Aşağı-
dakı bənddə isə:
İgidin gözündə çox dan sökülüb,
Düşmənin önünə hasar çəkilib.
Nə qədər faşistin qanı tökülüb,
Dnepr, Dnestr, Odər çayında.
Aydın Çobanoğlu
26
İki müharibə, iki müqayisə. Başqasının və özünün uğrun-
da iki mübarizə çaları. Məncə Aydının yuxarıdakı son iki bən-
dində hər iki çalar Aydının adı kimi aydın görünür.
Aydın ailəsinə, dost-yoldaşa bağlı olduğu qədər də el-obaya,
yurd-yuvaya, torpağa bağlı idi. Bu bağlılıqdan güc alıb, yaşayıb-
yaradırdı.
Ayağı torpaqdan güc alanların
Başı zirvələrlə qoşa dayanar, – deyirdi.
Və ya üzünü bahara tutub:
Gəlişinlə fərəhlənər oba, el,
Sevinc olar, bayram olar, ay Bahar!
Nəfəsinlə ətirlənər çəmən, çöl,
Gül rəngini səndən alar, ay Bahar!
... Qarı suya dönər bu dağın üstə,
Çiçəyi düzülər budağın üstə.
Gözəli nazlanar bulağın üstə,
Cavanları dərdə salar, ay Bahar! – deyərdi.
Aydının sağlığını görməyən bu kitabın gəlişi də bahara
düşdü. Gül balası Aytənin uzun zamandı gözlədiyimiz toyu ilə
qol-qola, daban-dabana! Bu toya da, bu kitabın gəlişinə də bu
bahar günündə: – Xoş gəldiniz! – deyirik.
Məlahət YUSİFQIZI
20.04.2013
Ömrün etməyəcək vəfa dedilər
27
TßCNÈSLßR
Ömrün etməyəcək vəfa dedilər
29
YARI YAR
Xeyli vaxtdır, heç düşmürəm yadına,
İnsaf elə, unudarmı yarı yar?!
Atalar sözüdü, “Dostunla tən gəl”,
Əgər dostsan, qismətini yarı yar.
Şər ocağı nə ətəklə, nə qala,
Fitnə-feldən nə bürc olmaz, nə qala.
Namərdlərdən az qalıb ki, nə qala?!
Mərd can atar, haqq işinə yarıyar.
Mənasızdı eniş, yoxuş düz olsa,
Dünya qopar hər deyilən düz olsa.
Çobanoğlu, könül ki, var, düz olsa,
Ləzzət çəkər, yar yarından yarıyar.
15.03.1990
YADA MƏN
Baş açmıram bu dünyanın işindən,
Dünya azıb öz yolunu, ya da mən?!
İlişdinsə, qurtarmazsan dilindən,
Nə biləcək el qədrini yad-əmən?!
Yaman yerdə elə dəydi yad daşı,
Silinməzdir 90-nın qan yaddaşı.
Öyrənmişəm, mən qazanım, yad, daşı!
Elə bil ki, borcluyammış yada mən.
Aydın Çobanoğlu
30
Çobanoğlu, ərsiz qalmış odalar,
Anaların fəryadından od alar.
Mən susduqca xam xəyala o dalar,
Elə sanar, bir sağmalam yad əmən.
28.03.1990
MƏN
Ay insafsız, neçə gündür, həsrətəm
Şirin ləblərinin busəsinə mən!
De, bir nə vaxt gəlib qulaq asaram
Kəhkəşan qəlbinin bu səsinə mən?!
Dərd əlindən sinəm şan-şan, yaradı,
Şöhrətimdi, vüqarımdı yar adı.
Yeganə ümidim ancaq yaradı,
Bilirəm, sağalar busəsin əmən.
Aydın deyər: – Düşün, fikrə dal, dal, a!
Çək başını, şər-böhtandan daldala.
Gözəl olur düzüləndə dal-dala,
Mələk misallı yar, busə, sinə, mən.
Dostları ilə paylaş: |