26
Hazırda ekspert sistemləri bir çox sahələrdə istifadə olunur, o cümlədən:
elektronika sahəsidə,hesablama texnikası sahəsində,geologiya sahəsində,riyaziyyat
sahəsində,kosmos sahəsində,kənd təsərrüfatı sahəsində,idarəetmə sahəsində,maliyyə
sahəsində, hüquqşünaslıq sahəsində,planlaşdırmasahəsindəproqnozlaşdırma
sahəsində,tibbi diaqnostika sahəsində,təhlükəsizlik sistemləri sahəsində,faydalı
qazıntıların axtarışı sahəsində,genetik mühəndisliyi sahəsində,təlim sahəsində
,kamera linzalarının dizaynında və s.
Ekspert sistemlərinin müxtəlif sahələrdə tətbiqi aşağıdakı üstünlükləri əldə etməyə
imkan verir:
1.dəqiq və ixtisaslanmış məsləhətlər və qərarlar vermək.
2. qərarların operativliyi.
3. firmalarda xərclərin azalması.
4. "müxtəlif meyarları nəzərə alaraq" qərarlarınqəbul edilməsi.
Qeyd etmək lazımdır ki, hal-hazırda ES texnologiyasından maliyyə, neft və qaz
sənayesi, energetika, nəqliyyat, əzcaçılıq sənayesi, kosmos, metallurgiya, dağ işi,
kimya, təhsil, sellüloz-kağız sənayesi, telekommunikasiya və rabitə və s. kimi
müxtəlif problem sahələrində müxtəlif tipli (interpretasiya, gələcəyi xəbər vermə,
diaqnostika, planlaşdırma, qurma, nəzarət, sazlama, təlimat, idarəetmə) məsələlərin
həllində istifadə olunur.
27
II FƏ S L. EKSPERT S STEMLƏ R NDƏ B L KLƏ R N TƏ QD MATI VƏ
EKSPERT S STEMLƏ R N N Ş LƏ N LMƏ MƏ RHƏ LƏ LƏ R
2.1Biliklə rin ekspert sistemlə rində tə qdimatı
Biliklərin təqdimatı zamanı birinci və ən əsas sual – biliklərin məzmunun təyinidir,
yəni Ekspert sistemlərində “Nəyi Təqdim Etmək”dir.
kinci sual “Necə Təqdim Etmək”dir. Bu iki problem müstəqil deyil. Doğrudanda,
təqdimatın seçilmiş üsulu prisipcə yararsız və ya bəzi biliklərin ifadəsi üçün
səmərəsiz ola bilər.
“Necə Təqdim Etmək” sualını aşağıdakə iki müstəqil məsələyə bölmək olar: -
bilikləri necə təşkil etmək və ya strukturlaşdırmaq
-seçilmiş formalizmdə bilikləri necə təqdim etmək.
Beləliklə, biliklərin təqdimatı zamanı ortaya çıxan suallar dairəsi bunlardan ibarətdir:
1. təqdim edilən biliklərin məzmunun təyini;
2. biliklərin təşkili;
3. təqdimatın modelinin təyini.
Biliklərin məzmunu bu faktorlarla təyin olunur:
1. problem mühiti;
2. Ekspert sisteminin arxitekturası;
3. istifadəçilərin tələbləri və məqsədləri;
4. ünsiyyət dili.
Statik Ekspert Sistemlərinin fəaliyyəti üçün bu biliklər tələb olunur:
1. interpretator tərəfindən istifadə edilən məsələnin həll prosesi haqqında biliklər
yəni idarə edən biliklər;
2. linqvistik prosessorun və ya dialoq omponentinin istifadə etdiyi ünsiyyət dili
və dialoqun təşkili üsulları haqqında biliklər;
3. biliklərin əldə edilməsi komponentinin istifadə etdiyi biliklərin təqdimat və
modifikasiya üsulları haqqında biliklər;
4. izah edən komponentin istifadə etdiyi struktur və idarə bilikləri.
28
Şə
kil 1. Biliklə rin mə zmunun faktorları
Dinamik Ekapert Sistemləri üçün növbəti aşağıda qeyd edilən əlavə biliklər
lazımdır:
1. xarici mühitlə qarşılıqlı əlaqə metodları haqqında biliklər;
2. xarici mühit modeli haqqında biliklər.
stifadəçinin tələblərinin biliklərin məzmunundan asılılığı aşağıdaklarda aşkar olunur:
1. istifadəçi məsələlərin ümumi toplusundan hansı məsələ və verilənlərlə işləmək
istəyir;
2. daha üstün həll metod və üsulları hansılardır;
3. nəticələrin sayı və onların alınma üsullarına qoyulan hansı məhdudiyyətlərlə
məsələ həll olunmalıdır;
4. ünsiyyət dilinə və dialoqun təşkilinə tələblər hansılardır;
5. istifadəçiyə problem sahəsi haqqında biliklərin konkretlik dərəcəsi nə qədərdir;
6. istifadəçilərin məqsədləri nədir.
Unsiyyət dili haqqında biliklərin məzmunu necə ki, ünsiyyət dili, elə də izahlılığın
tələb olunan səviyysindən asılıdır.
Ekspert Sistemlərinin arxitekturasından asılı olaraq bilikləri aşağıdakı 2 yerə
Biliklərin məzmunun faktorları
problem
mühiti
Ekspert
sisteminin
arxitektura
sı
ünsiyyət
dili
istifadəçi
lə rin
tə lə blə ri
və
mə qsə dl
ə
ri
29
bölmək lazımdır :
- interpretə olunanlara
- interpretə olunmayanlara.
Birinci tipə eləbilikləraiddir ki, onları inrpretator iterpretə edə bilsin. Qalanları ikinci
tipə aiddir. nterpretator onların strukturunu və məzmununu tanımır. Əgər bu biliklər
sistemin hansısa komponenti tərəfindən stifadə edilirsə o, bu bilikləri “dərk etmir”.
Interpretə olunmayan biliklər ünsiyyət dilinin qrammatikası və leksikası haqqında
informasiyanı, dialoqun strukturu haqqında informasiyanı saxlayan köməkçi və
dəstək verən biliklərə bölünür. Köməkçi biliklər təbii dilkomponenti ilə işlənilir,
lakin bu işləməni nterpretator dərk etmir, çünki giriş məlumatların işlənilməsinin bu
mərhələsi ekspertizanın aparılması üçün köməkçidir.
Semantik dəstək verən biliklər onların məna təsvirindən ibarətdir.
Onlarbiliklərin daxil edilmə səbəbləri, təyinatları haqqında informasiyanı verir, və
biliklərin stifadə üsulunu və alınan effekti təsvir edir. Dəstək verən biliklər təsviri
xarakter daşıyır.
nterpretəolunan bilikləri predmet, idarəedən və təsvir haqqında biliklərə bölmək olar.
Təsvir haqqında biliklər sistemdə interpretə olunan biliklərin təqdimatı haqqında
məlumatlardan ibarətdir. Predmet biləklər predmet sahəsi haqqında verilənlərdən və
qoyulan məsələlərin həlli zamanı bu verilənlərin dəyişdirilmiş üsullarından ibarətdir.
Predmet biləklər öz növbəsində təsvir edicilərə və ümumilikdə predmet biliklərə
bölünür. Təsvir edicilər predmet bililəri haqqında müəyyən informasiyadan
(göstəricilər, ölçülər və s.) ibarətdir. Ümumilikdə predmet biliklər faklara və yerinə
yetirilən mülahizələrə bölünür. Faktlar məğzlərin və predmet səhəsinin
xarakteristikalarının mümkün qiymətlərini təyin edir. Yerinə yetirilən mülahizələr
məsələnin həlli zamanı predmet sahəsinin təsvirinin dəyişdirilməsi haqqında
inormasiyadan ibarətdir. Digər sözlərlə yerinə yetirilən mülahizələr işləmə
prosedurlarını verən biliklərdir.
darəedən biliklər fokus və həll edən biliklərə bölünür. Fokus biliklər bu və digər
situasiyada hansı biliklərdən istifadə etməyi təsvir edir. Adət fokus biliklər daha
perspektiv obyekt və ya hipotezlər haqqında informasiyadan ibarətdir.
Dostları ilə paylaş: |